Afgelopen weekend was het dan zover; mijn vrijgezellenfeest stond voor de deur! Ik had al een donkerbruin vermoeden dat het dit weekend zou zijn, aangezien een aantal mensen zich een beetje versproken hadden, maar goed. Nu wist ik dan de datum wel (bijna) zeker, van het programma had ik echt nog geen idee!
Toen ik 's ochtends om 08.30 beneden kwam zat mijn as al in de startblokken: kom, gauw douchen want dan kunnen we naar de markt voor de boodschappen. Hij voegde er nog aan toe dat hij zo vroeg wilde gaan vanwege de grote drukte in de stad op zaterdag, wanneer je wat vroeger gaat ben je die drukte een beetje voor.
Uiteindelijk zijn we rond 09.30 op de fiets gestapt, gewapend met een boodschappenlijstje en nog wat andere klusjes die we moesten doen. Zo hebben we een mooie pen gekocht en laten graveren voor het tekenen van de akte. Toen we de pen konden halen (graveren duurde eventjes) wilde ik nog naar de markt, want dat was tenslotte in eerste instantie het plan. As had ineens een verhaal klaar dat we de boodschappen beter in de supermarkt konden doen, en dat we daarom eerst naar huis moesten om de fietsen om te ruilen voor de auto. Tuurlijk. Omdat ik op dit punt wel in de gaten begon te krijgen dat er thuis iets gaande was, ben ik maar gewoon mee gegaan. Toen ik het steegje naast ons huis inreed om mijn fiets in de achtertuin te zetten hoorde ik allemaal rumoer uit de tuin komen, en jawel: de poort ging open en daar stonden 14 vriendinnen klaar! Helaas was mijn ene schoonzusje net die ochtend op vakantie gegaan (daarvan wist ik dat ze er niet bij kon zijn) en een ander vriendinnetje was hartstikke ziek dus die kon ook niet mee, maar voor de rest waren ze er allemaal! Echt top!
Gauw iedereen gedag gezoend en toen naar binnen voor een kop koffie met zelfgebakken appeltaart, jummie. Erg grappig om te zien dat alle meiden al uitgebreid aan de koffie en de thee zaten, raar om te merken dat ze inmiddels dus ook goed de weg wisten in mijn eigen keukenkastjes!
Tijdens de taart viel me op dat iedereen in het rood of juist in het blauw-wit gekleed was. Een aantal meiden hadden een t-shirt aan met een foto van mij erop, met daarbij plaatjes van klompen, koeien, molens, etc. Boven de foto stond: ik hou van ..... (achternaam van as) ipv 'Ik hou van Holland.'
Ik dacht nog: 'Ach, zo'n shirt valt best mee, als dat alles is dat ik vandaag aan moet..' Helaas. Ik kreeg een wit shirt met een groot oranje hart erop genaaid, een knaloranje rokje met rood-wit-blauwe lintjes eraan (gelukkig mocht dat over mijn spijkerbroek heen) en om het compleet te maken een pluizig oranje (fanta)-hoedje en een oranje toeter om mijn nek. Prachtig. De fanta-hoed komt doordat mijn as bijna nooit iets anders drinkt dan fanta, dus dat was wel erg grappig.
Toen zijn we in de auto gestapt en naar Bunschoten-Spakenburg gereden. Daar aangekomen werden de tassen en kratten met broodjes, hapjes, frisdrank, bier en wijn uitgeladen en zijn we bepakt en bezakt naar de haven gelopen. Ik had heel wat bekijks in mijn knaloranje outfit! In de haven bleek er een grote houten zeilboot (voor de kenners onder ons: een botter) op ons te liggen wachten met twee schippers aan boord. Ook kwam er nog een accordeonist mee aan boord, dat beloofde nog wat! Vanwege het slechte weer (regenbuien en harde wind) zouden de schippers het meeste zeilwerk voor hun rekening nemen, omdat het nog best lastig is om zo'n grote boot onder controle te houden.
Aan boord hebben we eerst lekker geluncht en een beetje bijgekletst, onder begeleiding van accordeonmuziek, erg grappig! Na de lunch kregen we een fikse regenbui op ons hoofd, wat ervoor zorgde dat iedereen er steeds charmanter uit ging zien in veel te grote zeiljassen etc. Daar zijn ook hele leuke foto's van! Ik was inmiddels best blij met mijn idiote muts, want hierdoor had ik geen last van mijn haar dat normaal wanneer ik op een boot zit steeds in mijn gezicht waait.
Toen het weer droog was bleek eindelijk waar de rode en blauwe outfits voor waren; we gingen de quiz 'Ik hou van Holland' nadoen met twee teams. Dit was echt super, wat had de organisatie leuke vragen bedacht en o, wat waren sommige vriendinnen van mij fanatiek! Vooral het onderdeel liedjes raden, waarbij de accordeonist steeds een liedje begon te spelen en je zo snel mogelijk op de bel moest drukken wanneer je het wist, was erg geslaagd. We hebben de Hollandse krakers uit volle borst mee staan zingen, de schippers hebben erge lol om ons gehad. Ikzelf houd heel erg van spelletjes en quizzen, dus dit was echt iets wat helemaal bij mij paste. Na een spannende en erg gezellige competitie (helaas heeft mijn team op het laatste nippertje verloren, maar dat mocht de pret niet drukken) waren we weer bijna terug in de haven. Hier hebben we met de schippers nog een laatste borrel genomen en toen zijn we weer terug gereden naar mijn woonplaats. Ik kreeg thuis heel even de tijd om mijn oranje outfit te verwisselen voor iets normalers, en toen zijn we op de fiets naar de stad gegaan, waar we bij een Italiaanse delicatessenzaak een kookworkshop hebben gehad. Na drie gangen lekker eten zijn we het terras op gegaan, waarna de eerste mensen naar huis gingen (34 weken zwanger zijn gaat je niet in de koude kleren zitten, vandaar). Met de overgebleven meiden heb ik tot diep in de nacht de kroeg onveilig gemaakt en uiteindelijk rolde ik om 03.30 moe, voldaan en 'lichtelijk aangeschoten' mijn bedje in. Het was echt een superdag! Ben nu nog aan het bijkomen, ik begin mijn stem weer een beetje terug te krijgen... Heb natuurlijk veels te hard staan zingen de hele dag.
Over twee weken is mijn as waarschijnlijk aan de beurt, dat wordt ook spannend! Zodra ik foto's heb van mijn feestje zal ik proberen om er een paar hier neer te zetten.
