Op 3 september zijn Jelte en ik getrouwd. Hierbij het verslag van onze geweldige dag. Het is veel te lang natuurlijk, maar ik kon het niet laten. Ik heb het gevoel dat ik nog niet de helft van alle leuke dingen heb verteld.
Ik doe er ook een paar foto's bij. Het zijn nog onofficiële foto's zeg maar. Die van de fotograaf krijgen we als het goed is ook snel. Kan niet wachten.
[color="#800080"]Donderdag 2 september 2010: de dag voor dé dag[/color]AS en ik zijn ondanks dat we al een jaar aan het regelen en plannen zijn, toch nog druk met de laatste voorbereidingen. Allemaal kleine dingetjes die pas op het laatste moment geregeld kunnen worden. Gelukkig is er geen stress en hebben we veel plezier bij bijvoorbeeld het ophalen van de taart, het maken van mijn bruidsboeket en het klaarzetten van de spullen in het museum (we trouwen in
een openluchtmuseum). We hebben er helemaal zin in!
s Avonds gaan we bij mijn ouders eten. Ik breng deze laatste nacht voor het trouwen namelijk bij hen door, dus dat was wel praktisch zo. En gezellig natuurlijk. De ouders van AS wonen wat verder weg, dus hij gaat aan het einde van de avond weer naar ons eigen huis terug. In de loop van de avond krijgen we een telefoontje van één van onze ceremoniemeesters: waar het plakband bij ons thuis staat...hmmm...
Als de ceremoniemeesters klaar zijn met versieren bij ons thuis komen ze ook nog even naar het huis van mijn ouders, zodat we een borrel kunnen drinken op onze laatste avond als vrijgezel. Mijn oom en tante zijn er ook al. We mogen namelijk de auto van mijn oom lenen als trouwauto en die hebben ze vandaag alvast naar het Noorden van het land gereden (waar wij dus wonen).
Om een uur of 11 neemt AS afscheid en even later gaan we ook allemaal naar bed. Met als voornemen natuurlijk een goede nachtrust en daarna helemaal fris en fruitig opstaan.
[color="#800080"]Vrijdag 3 september 2010: de mooiste dag van ons leven[/color]Nou die goede nachtrust heb ik niet gehad hoor. Ik heb geen oog dichtgedaan. Niet dat ik nerveus was ofzo, maar ik was gewoon veel te opgewonden om in slaap te vallen. Gelukkig hield die opwinding ook de volgende morgen aan, zodat ik me gek genoeg toch best uitgeslapen voelde.
Met mijn ouders en oom en tante ontbeten en dat was heel ontspannen. Ik was er echt verbaasd over dat ik nauwelijks zenuwachtig was. Normaal gesproken ben ik heel snel nerveus en gespannen voor dingen, maar vandaag eigenlijk nauwelijks. Ik voelde me alleen maar vrolijk en enthousiast, heerlijk!
Om kwart voor negen moest ik bij de kapper en schoonheidsspecialiste zijn. Die wonen letterlijk bij mijn ouders om de hoek, dus ik ben er lopend naartoe gegaan. Het was al heerlijk weer. En dat terwijl het de afgelopen dagen helemaal niet zo geweldig was geweest, super dus. Bij de schoonheidsspecialiste en kapper kon ik nog even lekker genieten van het getut. Ik ben door twee hele leuke meiden geholpen en tussendoor kwamen mijn moeder en zus nog even langs om ook in de make-up gezet te worden, dus de stemming kwam er langzamerhand als steeds meer in.
Toen ik er tiptop uitzag weer teruggelopen naar het huis van mijn ouders. Wel grappig hoor, in spijkerbroek en op birkenstocks, met op je hoofd een tiara en sluier ;-) Mijn moeder hielp me in mijn kousen en torselet en ondertussen kwamen mijn schoonouders ook bij het huis van mijn ouders aan. Mijn schoonmoeder en moeder hebben toen samen geholpen om mijn jurk aan te doen. Ze zagen er zelf allebei ook schitterend uit. Heel moeder van de bruid(egom)-achtig.
Daarna was het dus wachten op AS. Hij zou naar het huis van mijn ouders toekomen om mij op te halen. Het duurde even, maar uiteindelijk hoorde ik de auto de straat inrijden. Ik wachtte boven, op mijn oude slaapkamer, en daar ging toen eindelijk (voor mijn gevoel) de deur open. We hadden ervoor gekozen dat hij mij boven zou ophalen, zodat we nog even een klein momentje helemaal met zn tweetjes konden delen. En dat was ook super. Wat zag hij er mooi uit en wat vond hij mij ook mooi. Hij had tranen en zijn ogen staan en ik had ook een brok in mijn keel. Na elkaar bewonderd en begroet te hebben gingen we samen naar beneden. Daar hebben we de deur scene voor de fotos even nagespeeld. Onder toeziend oog van een aantal mensen bij mijn ouders uit de straat. Wat leuk dat iedereen even kwam kijken en veel mensen hadden zelfs de vlag voor ons uitgestoken om het een nog feestelijker tintje te geven. Na nog een paar fotos gemaakt te hebben (geweldige
fotograaf die heerlijk het heft in handen nam) vertrokken we met zn allen naar ons eigen huis.
Wij reden achteraan, zodat we bij ons huis onthaald konden worden door alle daggasten, die zich daar inmiddels verzameld hadden. Wat leuk om iedereen te zien en wat hadden ze zich allemaal geweldig voor ons uitgedost! Ons huis zag er ook fantastisch uit. Overal rode en witte slingers en ballonnen, zelfs de rode loper lag voor ons uit. We hadden voor broodjes en koffie gezorgd, dus daar lekker van genoten en ondertussen iedereen begroet gezellig staan kletsen.
Toen werd het tijd om naar de trouwlocatie (het openluchtmuseum) te gaan. We vertrokken mooi op tijd in een stoet die kant op. Het was nog steeds heerlijk weer, dus we hebben alles met de kap van de cabrio open kunnen rijden. Ik maakte me eerst nog wel wat zorgen over mijn kapsel, maar dat bleek echt orkaanproof te zijn
In het museum was de sfeer geweldig, wat een mooie plek is het toch. Alle gasten gingen de trouwzaal in en mijn vader en ik wachtten nog even in een andere ruimte. Ondertussen werd ik toch steeds zenuwachtiger, echt een knoop in mijn maag zeg maar. Toen kregen we het seintje om naar binnen te komen. We stapten de zaal in, hoorden twee noten muziek en toen niets meer.... De cd speler stopte ermee. Mijn oom zou de muziek regelen, dus hij ging druk aan de slag om het op te lossen. Het duurde even voordat dat lukte, maar voor mij was dat perfect. Ik was namelijk gelijk een stuk minder nerveus, ik kon me opeens weer ontspannen, juist omdat het niet ging zoals het moest gaan. Een paar minuutjes later konden we dan alsnog naar voren, naar mijn AS lopen. Mijn vader gaf een mini toespraakje, heel lief, en gaf mij toen echt weg door mijn sluier naar achteren te doen. Mijn AS zei s avonds dat hij dat het allermooiste moment van de dag vond, dat ik met mijn vader naar hem toe kwam lopen.
De toespraak van de ambtenaar was perfect. Wel plechtig, maar niet formeel zeg maar. Een paar echt persoonlijke dingetjes erin en niet te lang. Mijn neefje van twee heeft ons de ringen gegeven. Deze hadden we aan een bloemetje gestrikt en dat ging helemaal perfect. Hij was zo schattig! Zon drie kwartier later waren we dus echt getrouwd. Toen we naar buiten liepen was er bellenblaas (in de vorm van champagneflesjes, heel leuk) en werd er voor ons gezongen.
De daggasten gingen wat rondkijken in het museum en mijn man(!) en ik gingen ondertussen wat fotos maken. Ik moest er in het begin wel aan wennen hoor, al die fotos, maar het ging al snel beter.
Na een tijdje hebben we met zn allen weer verzameld om de taart aan te snijden. Het was zulk mooi weer wat we dat lekker buiten op het terras konden doen. De ceremoniemeesters hadden ook geregeld dat we allemaal een ballon op konden laten, dus dat kwam erg goed uit. Bij de taart hadden we een glaasje bubbels. En nu hadden ze daar een fotootje van ons in gedaan. Dat stond zo leuk. Een klein zwart-wit fotootje, op een soort diapapier en dat stond dan onder in je glas. Heel chique.
Na de taart gingen de daggasten het museum weer in, terwijl mijn man en ik naar een andere locatie gingen om meer fotos te maken. Het plan was om gelijk naar de feestlocatie te rijden, dat is namelijk een oude boerderij met een mooie boomgaard, maar onderweg reden we langs een leuke oude ophaalbrug, met een stuk graanstoppelland erachter. We hebben spontaan besloten dat dat een leuke locatie zou zijn en volgens mij zijn daar de mooiste fotos gemaakt. Mijn oom, wiens auto we mochten gebruiken, was ook onze chauffeur en hij heeft door zijn werkervaring wel verstand van fotos maken. Hij had ook nog een paar leuke foto ideeën en onze fotograaf en hij werden steeds enthousiaster
Uiteindelijk dus toch doorgereden naar
de feestlocatie. Daar kwamen ook net de daggasten weer aan. Nog snel een paar fotos daar gemaakt en toen afscheid van de fotograag genomen. Vervolgens hebben we met de daggasten een borrel gedronken en hebben we van de cadeautjes gekregen. We zijn super verwend!!
We kregen een seintje dat het tijd was om aan tafel te gaan en begonnen aan een heerlijk voorgerechtje. Tijdens dat voorgerechtje komen er opeens twee heel grappig geklede dames binnen (retro jurkje, pruik, fout tasje dat idee). Dat bleken twee zangeressen/komieken (
de treviras) te zijn die voor ons wat kwamen zingen en spelen. We hadden namelijk een paar keer gezegd dat we geen stukjes wilden en dit was het compromis zeg maar. Ze waren geweldig, we hadden pijn in onze wangen van het lachen. Na een paar nummers gingen ze weer weg en konden we ons diner voortzetten. Het eten was net zo lekker als we hadden gehoopt en ook de tafelschikking (iedereen zat bij iedere gang aan een andere tafel) viel goed in de smaak. Tijdens het diner hield een aantal mensen nog een toespraakje, waarin onder andere onze levenslopen aan bod kwamen. Heel mooi gedaan. Van mijn schoonouders kregen we een fotoboek, waarin fotos staan van mij en mijn man van baby tot nu. Heel mooi gedaan. Mijn ouders gaven ons wel een cadeau, maar we mochten dat aan het einde van de avond pas uitpakken, heel irritant, aangezien ik nogal nieuwsgierig ben
.
Ik hield samen met mijn man nog een kort toespraakje om iedereen te bedanken en tot mijn schrik was het toen al half negen. We zouden om een uur of acht klaar zijn met eten en dan nog even kunnen uitbuiken, maar door alle stukjes e.d. was dat wat uitgelopen. We hebben dus alleen even heel snel onze tanden gepoetst en deo ververst en zijn toen naar de feestzaal gegaan.
De dag van tevoren hadden we nog een telefoontje van de band gehad, dat de zangeres ziek was. Gelukkig hadden ze een vervanger kunnen regelen. Ook met deze zangeres was de band geweldig (
matchstick)! Ze kregen de sfeer er al snel in en de dansvloer stond zeker tegen het einde van de avond steeds bomvol. Ik had aan mijn jurk twee knoopjes laten maken, zodat ik de lange sleep s avonds vast kon zetten en dat ging perfect. Ik had alle bewegingsvrijheid en heb dan ook heerlijk staan swingen. De avond ging dan ook veel te snel. Ik zag opeens mensen met zakjes patat (onze midnightsnack) rondlopen en dacht hé, die zouden ze pas om 12 uur doen. Het was dus al twaalf uur...
Een half uurtje later hebben we nog een afscheidsdans gedaan, met alle gasten om ons heen, heel indrukwekkend. Daarna was het tijd om echt afscheid te nemen. Alle gasten moesten eerst naar buiten en ondertussen mochten mijn man en ik het cadeau van mijn ouders uitpakken. Zegt mijn vader opeens, oh wacht, dit wil ik opnemen, dus hij weer naar buiten om de videocamera op te halen. Ik vond het allemaal wat overdreven dat dat per sé op video moest komen te staan, maar goed. Toen hij terug was pakten we het cadeau uit... bleken wij ook een videocamera te krijgen. En niet zomaar een camera, degene waar de hele dag al opnames mee waren gemaakt! Vandaar dus ook dat mijn vader hem nog even op moest halen
Daar waren we natuurlijk super blij mee.
We kregen een seintje dat we naar buiten mochten en daar stonden onze gasten allemaal met sterretjes te wachten. Schitterend en toen brak er ook nog een spontaan you never walk alone los. Echt kippenvel. De taxi stond al klaar en toen we wegreden bleken daar ook blikjes aan gehangen te zijn, alweer een verrassing, maar nog niet eens de laatste. Want op onze hotelkamer lagen allemaal rozenblaadjes op het bed en stonden er maar liefst twee flessen bubbels klaar (van mijn collegas en de ceremoniemeesters), zo lief. We hebben gelijk een fles opengetrokken en zijn wat filmpjes gaan kijken en na gaan genieten. We waren nog helemaal hyperdepieper, dus pas tegen half vier gaan slapen.
Het was een heerlijke dag. Het had allemaal niet beter gekund! Niet alles liep 100% zoals gepland, maar daar hebben we geen seconde last van gehad ofzo. We hebben allebei op en top genoten. Alle verrassingen van met name de ceremoniemeesters maakten het allemaal nog veel leuker dan we hadden kunnen dromen. Gewoon kleine dingetjes zoals de fotos in de champagne, de blikjes aan de taxi maken het helemaal af!
