Hoe Ver Ga Je...

[Anneli]

Na het huwelijksaanzoek in nieuwjaarsnacht hebben mijn aanstaande en ik besloten dat we snel, liefst het eerste half jaar van 2012, willen trouwen. Wij willen een klein en intiem feest met een stuk of 25 mensen: onze naaste familie en onze meest dierbare vrienden. Daarbij is het natuurlijk van belang dat de mensen die je daar graag bij wilt hebben dan ook kunnen komen. Dus we waren bereid bij het zoeken naar een geschikte datum met heel veel factoren rekening te houden, zoals werkschema's en vakantieplanningen van onze gasten. Niemand deed moeilijk: iedereen voorzag ons van hun planning of toonde zich zelfs bereid de plannen aan onze datum aan te passen, omdat ze zo blij voor ons zijn en er graag bij willen zijn. Behalve mijn broer en schoonzus. Die hebben van het moment dat ze hoorden dat we gingen trouwen moeilijk gedaan over de mogelijke datum. Wij wilden in april trouwen, dan konden ze niet, dan in juni, hadden ze ook al iets gepland. Op ons verzoek hebben ze een lijst gemaakt wanneer ze allemaal bezet zijn. Elke week werd die lijst weer aangevuld met iets nieuws, waardoor ze niet zouden kunnen. Op het laatst waren er problemen in april, mei, juni, juli en eind augustus.

Natuurlijk wil ik mijn enige broer graag bij mijn huwelijk hebben. Ik zou hem als getuige willen vragen en mijn enige nichtje zou bruidsmeisje zijn en de ringen dragen. Daarom hebben wij onze eigen wensen steeds aan de kant geschoven en ons steeds weer aangepast aan wat hen schikt. Zo hadden wij bijvoorbeeld graag aan het begin van de zomer willen trouwen, zodat we daarna op huwelijksreis konden. Later in het jaar krijg ik daar geen vrij voor (onderwijs) en mijn aanstaande heeft een eigen bedrijf waar het alleen in de zomermaanden iets rustiger is. Maar omdat er zo weinig mogelijkheden overbleven, waren we bereid een compromis te sluiten en gewoon eerst op vakantie te gaan en dan op 17 augustus te trouwen en daarna alleen een weekendje weg te gaan. Had ook wel voordelen: kwam mooi uit met vakantiedata van anderen en aan het eind van de zomer zouden we wel lekker uitgerust onze mooiste dag kunnen beleven. De specifieke datum heeft ook te maken met de beperkte mogelijkheden van onze droomlocatie.

Zo gezegd zo gedaan: we stuurden een mail rond of mensen deze datum vast wilden reserveren in hun agenda. We kregen veel blije en positieve reacties. Maar we ontvingen ook een bijna ambtelijk schrijven van broer en schoonzus, vol psychische drukmiddelen, dat de datum voor hen niet uitkwam, om vele verschillende redenen. Maar waar het eigenlijk op neer kwam, was dat ze niet bereid waren er veel geld aan uit te geven en dat ze geen zin hadden (ze wonen in Engeland) op en neer te vliegen naar Nederland omdat ze in de week daarna naar Griekenland moeten.

Hierbij moet ik misschien vertellen dat de relatie met mijn broer en schoonzus de afgelopen 10 jaar heel precair is geweest. Mijn schoonzus is een erg moeilijk iemand, met een bijna onleesbare gebruiksaanwijzing, die regelmatig het hele huis op stelten zet en mijn broer past zich willoos aan elke gril aan. Omdat wij mijn broer en ons leuke nichtje en kleinkind niet kwijt willen, hebben mijn ouders en ik heel veel geslikt, gepikt en verdrongen en ons best gedaan de goede sfeer te behouden. Afgelopen kerst is er eindelijk van alles uitgepraat en de situatie leek ook daadwerkelijk te verbeteren. Er was meer mailcontact en schijnbaar meer interesse. Maar daar doet dit geen goed aan.

Ik weet nu niet zo goed wat ik moet doen. Ik wil vooral mijn lieve nichtje niet diep teleurstellen en mijn ouders geen verdriet doen, maar eigenlijk houdt het hier wel op. Niet dat we niet in de herfst zouden kunnen trouwen, maar dat zou veel meer stress geven in de voorbereidingen en in de eventueel vrije tijd daarna. Bovendien is mijn aanstaande ervan overtuigd dat welke datum we ook kiezen ze altijd wel een probleem zullen opwerpen. Ik ben bang dat hij gelijk heeft.

Sorry voor dit lange verhaal. Maar ik ben erg benieuwd of iemand van jullie ook met dit bijltje heeft gehakt en wat jullie dan gedaan hebben/zouden doen.

[Jof]

Poe heb niet echt een heel makkelijk advies, maar op een gegeven moment houd het toch echt op.
Heb je het al eens met je ouders besproken? Misschien zeggen zij ook wel, laat het dan maar. (alsin dan je broer er maar niet bij)

[@nniek]

Ik zou nu voet bij stuk houden. De datum die jullie uiteindelijk gekozen hebben kon in eerste instantie wel voor je broer en schoonzus lijkt me. Dan is het nu klaar. Het is jullie dag en jullie hebben er alles aan gedaan om hen er ook bij aanwezig te laten zijn.

Daarnaast is het nu niet eens zo dat ze op deze dag niet kunnen, maar de week erop iets hebben. Dan kun je toch nooit met een geschikte datum komen?

Waarschijnlijk haal je de goede banden die er weer een beetje leken te zijn wel een beetje onderuit. Maar ergens is er een grens en ik denk dat die nu wel bereikt is.

Heel veel sterkte, want dit is niet hoe de voorbereidingen op je huwelijk zouden moeten zijn!

[Sofraine]

Moeilijk hoor... Ik denk dat jullie nu alle mogelijke moeite wel hebben gedaan. Ik zou het persoonlijk ook niet eerlijk vinden naar de rest vd vrienden en famiie, die dus ook allemaal afhankelijk zijn van de grillen van je schoonzus en broer. Want laten we wel wezen, wat een onmogelijk mens je schoonzus ook is, je broer is een volwassen vent die verantwoordelijk is voor zijn eigen leven en keuzes! Als zij zich (expres?) zo onwillig mogelijk opstelt t.a.v jullie huwelijk, wie zegt dan dat hij niet alsnog er alles aan kan doen om er wél bij te kunnen zijn, desnoods zonder haar?

Je zegt dat je je nichtje diep teleur zou stellen als zij er niet bij zou kunnen zijn. Maar uiteindelijk ben jij niet degene die haar teleur zou stellen, maar haar eigen ouders. Zou het kunnen dat je het vooral heel vervelend vindt dat je nichtje er niet bij kan zijn, omdat dit indirect laat zien dat jouw enige broer jouw huwelijk niet de moeite waard vindt om wat plannen voor om te gooien om erbij te kunnen zijn? Dat bedoel ik niet vervelend, ik weet helaas uit eigen ervaring hoe rot het is om erachter te komen dat de prioriteiten voor elkaar (ver) uit elkaar blijken te liggen. Dat is heel verdrietig, maar uiteindelijk heb je er het meest aan door dan voor jezelf te kiezen en die negativiteit van die ander achter je proberen te laten. Als zij niet willen, jammer dan voor hen. Zorg ervoor dat jij sowieso een prachtige dag hebt met de mensen die wel moeite voor jullie willen doen!

[woeligepaulien]

Echt heel mooi gezegd Sofraine! Ben het helemaal met je eens.

[JM2012]

Zoals @nniek al zei, voet bij stuk houden nu. In mijn ogen hebben jullie je al in elke mogelijke bocht gewrongen voor hen en dat houdt ergens op, het is jullie trouwdag toch! Zij zouden blij moeten zijn dat ze mogen komen, het begint er nu juist op te lijken dat jullie je vereerd zouden moeten voelen als zij kunnen komen..

Sterkte ermee, want het is zeker niet makkelijk!

[Charley]

Hoe moeilijk het ook is, ik zou hier de lijn trekken. Het houdt ergens op. Ik vind het eigenlijk al bizar dat jullie de datum waarop jullie willen trouwen al 2x hebben verzet omwille van externe factoren, maar begrijp het tergelijkertijd ook wel. Wat je nu ook doet, het lijkt me waarschijnlijk dat schoonzus en broer wederom een excuus zullen hebben. Veel sterkte met deze situatie, ik weet uit ervaring dat het niet fijn is om je familie uit elkaar te zien vallen.

[gympie]

Mijn eerste reactie was net als wat sofraine zegt: Jij doet je nichtje geen verdriet, dat doet je broer! Jij hebt je al genoeg aangepast.
En ja het is natuurlijk niet leuk om op deze manier geconfronteerd te worden met het feit dat je broer er niks voor opzij wil zetten. Maar
ik denk eerder dat dit zijn gemis is. Hij gaat niet bij deze dag aanwezig zijn is mijn gevoel.
Anderen zullen ook wel zien dat dit een beetje een vreemde actie van hem is.


Maar toch vraag ik me ook af, heb je dit niet aan zien komen? Zeker omdat je ook schrijft dat het al niet lekker liep de laatste jaren.

Ik wens je heel veel sterkte, en ik hoop dat je toch nog kunt gaan genieten van je huwelijksvoorbereidingen

[Mikey]

Als je het heel simpel bekijkt is het niet mogelijk dat zij in april, mei, juni, juli en eind augustus elke keer zulke belangrijke afspraken hebben dat die niet afgezegd kunnen worden voor de bruiloft van hun (schoon)zusje. Daar vanuit gaande betekend dat dus dat zij niet bijster veel moeite willen doen om bij jullie bruiloft willen zijn en nemen jullie bruiloft niet zo serieus als dat je zou willen/zou moeten.
Ik krijg hierdoor ook het idee dat zelfs als je hun nu een datum uit zouden laten kiezen ze niet straks wat anders plannen waardoor ze toch niet kunnen. Kies dus een datum die jullie willen en de rest van de mensen wel kan, en ga jullie bruiloft plannen en ervan genieten. Ik weet dat het heel lastig zal zijn voor je, en dat dit alles makkelijker is gezegd dan gedaan omdat het wel je broer is. Je kunt wel nog een keer duidelijk aangeven dat je hoopt dat hij toch probeert te komen omdat je hem er graag bij wilt hebben, en vertellen dat je hem als getuige zou willen hebben en je nichtje als bruidsmeisje. Hopelijk overtuigd hem dit om toch te komen (en hopelijk tegen zijn vrouw in te gaan voor de bruiloft van zijn zusje).

[Happy Bride]

Aan de ene kant geven zij steeds aan niet te kunnen maar jij geeft ze ook de kans om steeds datums af te zeggen.
Houd voet bij stuk 17 augustus it is.
Zeg je broer dat je hem er graag bij wil hebben als getuige maar dat je niet aan het schuiven kan blijven.
Zij moeten zich aan jullie bruiloft aanpassen niet jij aan hun.
Je vraagt 1 dag!!! dat mag niet teveel gevraagd zijn voor een broer.

[jassou]

Ben het met iedereen hierboven eens. Het is heel spijtig, maar het lijkt er inderdaad op dat je broer (en schoonzus) zijn prioriteiten anders legt. Daarin is hij vrij, al is het niet echt hartverwarmend. Ook lijkt het me dat als je hen een datum zou laten kiezen, die datum wat verder in de toekomst toch ineens niet meer haalbaar voor hen blijkt. De relatie met je nichtje kun je nog op tal manieren onderhouden, en hoeft niet afhankelijk te zijn van de relatie met je broer.

Zet de datum, laat het iedereen weten, en of je broer wel of niet komt zie je dan wel (ik denk dat de kans dat hij bijdraait misschien nog wel groter is dan je denkt, en wie weet bellen je ouders hem nog eens op om hem aan zijn familieplichten te herinneren). Wie weet vervalt of verandert een van de plannen die ze nu hebben, en zijn ze eralsnog bij. Overigens zou ik hem niet (meer) als mijn getuige vragen. De geste is leuk, en misschien, als hij tzt bijdraait kan het alsnog, maar voor nu geeft het niet echt het gevoel wat je zou willen....

[Anneli]

Dank jullie wel voor alle reacties zo snel. Ze onderstrepen allemaal wat ook mijn/ons eigen gevoel is.
Ik heb ze een brief geschreven waarin ik uitleg waarom we, met medeneming van de door hen opgegeven data, tot deze datum zijn gekomen.
Daarbij heb ik de mogelijke opties voor hen om toch te komen, zelfs als ze op een dag heen en weer zouden willen vliegen, op een rijtje gezet (en dat zijn er legio). En de brief afgesloten met dat het ons verdriet zou doen als ze niet zouden komen en mijn nichtje geen bruidsmeisje zou kunnen zijn, maar dat het hun beslissing is.
Dat mail ik ze morgen, zonder de illusie, maar met ergens toch nog de hoop dat ze van gedachten zullen veranderen.

Ik begrijp jullie gedachten over dat we sowieso al te veel rekening met ze hebben gehouden. Ik begrijp ook de vragen over of we het niet aan zagen komen en de acceptatie van de uit elkaar liggende prioriteiten. Ik kan daarover zeggen dat het allemaal heel gecompliceerd is en dat ik uit een conflictvermijdend gezin kom, waarin het moeilijk ligt dingen uit te spreken en knopen door te hakken. Mijn aanstaande is daar gelukkig heel anders in, dat is voor mij wel goed. Ik had zelf eigenlijk al afstand genomen, maar vooral voor mijn ouders en omdat ik toch van mijn broer en mijn nichtje houd, heb ik sinds de kerst geprobeerd op de veranderde signalen in te gaan en, zij het terughoudend, de banden weer wat aan te halen. Ik had onbewust toch weer hoop gekoesterd dat het goed zou komen (mijn broer en ik waren vroeger heel hecht) en ik wilde mijn broer als getuige vragen als teken dat de onaangename periode nu achter ons lag - en omdat het mijn ouders heel veel plezier zou doen, wat eigenlijk geen goede reden is, natuurlijk. Maar dat ik het nog niet gevraagd had, zegt misschien al genoeg. Want ik voelde ergens nog steeds die enorme reserve.

Mijn schoonzus is een verhaal apart. Nadat ze de afgelopen twee maanden mijn zelfverklaarde nieuwe beste mailvriendin was en me werkelijk (na 10 jaar radiostilte) overstroomde met mails over weddingdress-shopping (ze is een Engelstalige Griekse) en goede adviezen, hoorde ik ineens niets meer nadat ik haar plaatjes had gestuurd van de jurk die ik heb uitgekozen. Maar vanmiddag kreeg ik als klap op de vuurpijl eindelijk een drieregelige reactie op de jurk: wel aardig, maar vast niet flatteus voor mijn figuur. Of ik hem wel gepast had? Dat doet toch werkelijk de deur dicht. Zij hoeft van mij niet eens meer te komen.

Nou ja, ik verzend de mail morgen en dan heb ik al het mogelijke gedaan en kan ik mezelf niets verwijten. En als we dan de definitieve afwijzing binnen hebben, kan ik het hopelijk achter me laten.

[gympie]

Ik zou geloof ik geen brief sturen maar gewoon de uitnodiging, want zij weerleggen toch jouw standpunt en dan krijg je alleen maar
weer (zeer waarschijnlijk vervelend) heen en weer gemail, welles nietes, maar dat is natuurlijk je eigen beslissing! Zij beslissen (zo lijkt het althans) hoe de mailwisseling verloopt, neem het heft in eigen hand! you go girl!!!!!

Toevallig zag ik een ander topic je jurk en ik vind 'm wel erg mooi en ik ben er zeker van dat hij heel mooi zal staan!!
Jij snapt, wij willen tegen die tijd dat je m aan hebt wel foto's zien

Verder wens ik je heel veel succes en probeer lekker van alles te genieten!

[Anneli]

Ik zou geloof ik geen brief sturen maar gewoon de uitnodiging, want zij weerleggen toch jouw standpunt en dan krijg je alleen maar
weer (zeer waarschijnlijk vervelend) heen en weer gemail, welles nietes, maar dat is natuurlijk je eigen beslissing! Zij beslissen (zo lijkt het althans) hoe de mailwisseling verloopt, neem het heft in eigen hand! you go girl!!!!!

Toevallig zag ik een ander topic je jurk en ik vind 'm wel erg mooi en ik ben er zeker van dat hij heel mooi zal staan!!
Jij snapt, wij willen tegen die tijd dat je m aan hebt wel foto's zien

Verder wens ik je heel veel succes en probeer lekker van alles te genieten!

Dank je! Als ik zelf niet heel erg overtuigd was van de jurk, zou ik hem nooit besteld hebben en bovendien had ik twee zeer kritische kijkers meegenomen die hun fiat gaven. Dus haar opmerkingen hebben mij niet aan het twijfelen gebracht over de jurk. Maar wel aan of zij überhaupt nog wel welkom is. ;-)

Mijn mail is een take it or leave it-verhaal, dus daar kan geen eindeloze mailwisseling meer op volgen. Het is voor mij ook echt duidelijk de laatste handreiking, daarna is het klaar. Maar als ik het niet zou doen, zou ik het gevoel hebben dat ik een laatste kans niet benut had. Tegelijkertijd heb ik hem nog niet verstuurd, zodat ik er nog een nachtje over kan slapen.

[jassou]

Ik zou de mail ook niet sturen. Het is fijn het even van je af te schrijven, maar dit soort dingen hebben nooit de uitwerking die je wil, precies zoals Gympie schrijft. Wat wil je eigenlijk dat de uitwerking is? Als het een soort closure is, hoef je het eigenlijk niet te sturen, want dan gaat het gewoon om het verwoorden van je eigen gevoel, en draait het ook niet meer om hun reactie. Maar slaap er nog maar een nachtje op, dingen zien er altijd anders uit in de ochtend.

Heb je jurk ook in het andere topic gezien, erg mooi!

[twijfeltje]

Maar voor je eigen gevoel wel fijn om het misschien toch te doen.
Ook weten zij dan hoe het ervoor staat en wat ze ermee kunnen.

[October Bride]

Wat een lastige situatie Anneli! Ik zou er inderdaad nog even een nachtje over slapen.
Ik kan me goed voorstellen dat je hen nu eens duidelijk wilt maken hoe jij je hieronder voelt, maar aan de andere kant weet ik ook uit eigen ervaring dat zulke mails vaak heel anders worden opgevat als bedoeld. Mail is wat dat betreft een veraderlijk medium...
Sorry voor dit non-advies, maar ik wens je wel heel veel succes met het maken van keuzes in deze! (En natuurlijk hoop ik voor jou dat je broer gewoon een beetje bijdraait!)

Oh, en echt een prachtige jurk trouwens!

[JM2012]

Mijn schoonzus is een verhaal apart. Nadat ze de afgelopen twee maanden mijn zelfverklaarde nieuwe beste mailvriendin was en me werkelijk (na 10 jaar radiostilte) overstroomde met mails over weddingdress-shopping (ze is een Engelstalige Griekse) en goede adviezen, hoorde ik ineens niets meer nadat ik haar plaatjes had gestuurd van de jurk die ik heb uitgekozen. Maar vanmiddag kreeg ik als klap op de vuurpijl eindelijk een drieregelige reactie op de jurk: wel aardig, maar vast niet flatteus voor mijn figuur. Of ik hem wel gepast had? Dat doet toch werkelijk de deur dicht. Zij hoeft van mij niet eens meer te komen.

     



Daar heb ik wel eventjes een minuutje van met mn mond open zitten kijken.. Waar haalt ze het lef vandaan daar over te beginnen? Ook ik heb de jurk gezien en die is echt prachtig, dus dat komt helemaal goed!
Dit ziet er in mijn ogen uit als stoken, puur om in die relatie tussen jouw en je broer te stoken..

* Sorry voor die ietwat heftige reactie*

Slaap er een nachtje over en probeer het daarna los te laten.. En vanaf dan proberen zoveel mogelijk op de leuke dingen van je bruiloft te focussen !

[Anneli]

Sja... het is ongelooflijk. Maar het geheel werd wat gerelativeerd door de reactie van mijn beste vriendin, die mee was met het uitzoeken van de jurk. Ik had haar gemaild wat mijn schoonzus gezegd had. Zij antwoordde: "

"Woehahahahahaha!!! En dat voor de vrouw die in een oud Griekse theedoek getrouwd is. Whoehahahahahaha!!!"

En daar werd ik nu weer helemaal blij van. :laugh:


Intussen is het nog gekker geworden. Mijn broer heeft mijn moeder gebeld om te vragen of ze iets te maken had met c.q. invloed uit kon oefenen op de datum.  

Hier moet héél gauw paal en perk aan gesteld worden!

[junebride]

Jeetje Anneli wat een heftig verhaal.
Heel jammer dat je broer niet de beslissing neemt om naar jouw mooiste dag toe te komen en dat er altijd wat is.
Ik denk net als de rest dat je genoeg rekening met hem en je schoonzus hebt gehouden. Nu is het jullie tijd en het wordt jullie dag. Hij kan kiezen om er wel of niet bij te zijn. Hoe moeilijk en lastig het voor jou ook zal zijn als hij besluit niet te komen. Laat je er vooral niet van weerhouden om te genieten van jullie mooiste dag.
Wat de mail betreft. Slaap er nog een nachtje over. Mijn ervarig is dat mail altijd anders geinterpreteerd wordt en dat het onderwerp voor discussie geeft. Maar doe vooral wat je hart je in geeft. Sterkte.

[JM2012]

Haha, geniale opmerking !!

Dat wordt inderdaad echt te gek, hopelijk steunen je ouders jullie hierbij! Ik zou denk niet eens meer een uitgebreide mail sturen, alleen dat jullie definitief die datum hebben gekozen, omdat dit overeenkwam met de data die jullie van iedereen, inclusief hen, hebt doorgegeven. Laat ze daarna maar in hun eigen soep gaarkoken .. Want augustus is niet heel ver meer en bepaalde dingen moeten op tijd geregeld worden toch!

[Sofraine]

Jee Anneli, wat een heks van een vrouw zeg! En waar haalt je broer het lef vandaan om je moeder op te bellen met die vraag! Sowieso vind ik het idioot hoe die twee zich met de datum lopen te bemoeien, het is verdorie JULLIE bruiloft, niet die van hen! Ik.probeerde me voor te stellen hoe ik dat tegen een ander zou vertellen "ja ik moet nog even kijken wanneer mijn zus mag gaan trouwen, want mijn agenda staat best vol"   . Idioot toch? Het is gewoon niet aan een ander om jullie trouwdatum te kiezen! Misschien is het inderdaad zo dat je ze hierin te veel macht hebt gegeven, maar een normaal mens zou het wel uit zijn hoofd laten daar dan op deze manier ook daadwerkelijk gebruik van te maken lijkt me.

Wat betreft je mail: als jij daarin je hart kan luchten en je het gevoel hebt dat je het na het versturen dingen los kan laten, zou ik m versturen. Misschien is het wel goed dat iemand ze eens wijst op hun gedrag. Altijd maar op je tenen lopen omdat dingen niet uitgesproken kunnen/mogen worden heeft tot nog toe i.i.g. ook niet tot het gewenste resultaat geleid.. Ik zou idd wel je mail vandaag nog eens doorlezen en evt. dingen aanpassen zodat je er zeker van bent dat het niet overkomt als een boze gefrustreerde mail vol beschuldigingen die in the heat of the moment geschreven is. Dan escaleert het waarschijnlijk alleen maar verder.

En wat voor reactie je ook terug mag krijgen,  (superpositief bijv.) of hoe dingen ook mogen gaan lopen, blijf bij de door jullie (jij en je verloofde) gekozen datum hoor! Als je nu weer voor hen met de datum gaat schuiven, beloon je ze eigenlijk voor hun eerdere gedrag door aan ze toe te geven.

[blondbruidje]

Helaas ben ik erg slecht in het geven van goede adviezen, maar ik wil je toch even een hart onder de riem steken. Ongeacht de uitkomst van dit alles hoop ik dat jij en je AS een geweldige dag zullen hebben, want daar gaat het uiteindelijk om!

[wefoundlove]

Ik zou de mail wel versturen juist omdat het voor jou gevoel goed doet.

Succes en toch sterkte. dat je ook een negatieve mail terug kan krijgen.

[Lynnz]

Wow, wat een apart verhaal! Heb je de e-mail al verstuurd?