Ik Voel Me Vreemd

[Zou het echt?]

Ok, even bij het begin beginnen.
Ik ben een tweetal maanden geleden gevraagd door mijn vriend.
Leuk zou je denken!
Maar waarom voel ik me dan zo vreemd. Het onderwerp trouwen hadden we al eens besproken, maar elke keer dan werd ik gevraagd tussen neus en lippen door (na een avondje uit met wat drank op... )
Dus nu een echt lief en officieel aanzoek.
Maar ik ben dus helemaal niet blij.
Mijn vriend is al eens een keer getrouwd geweest en in het begin van onze relatie (nu 4 jaar samen) wilde ik dolgraag trouwen. Maar het idee dat hij het allemaal al eens meegemaakt heeft begint mij nu steeds meer parten te spelen. Ik ben zo bang dat er vergeleken wordt, zowel door mijn vriend als door zijn familie.

We hebben het ook nog steeds niet verteld. Hij heeft al een paar keer gevraagd wanneer we het gaan vertellen, maar ik hield door allerlei redenen de boot af.
Ik ben ook bang dat het misschien weer niet goed zal gaan in deze relatie. En dan heb je een dag vol moois weggegooid.
Ik vind het eigenlijk ook heel zielig voor hem. Hij wil opnieuw beginnen denk ik dan maar en dit houdt mij tegen.

Wat moet ik hier nu mee? Ik lees hier alleen maar vrolijke verhalen van aanzoeken en voorbereidingen.
Als ik diep in mijn hart kijk wilde ik altijd al heeel graag trouwen met alle moois erop en eraan. Naar dit soort voorbereidingen kijken en verhalen lezen op dit topic vind ik ook hartstikke leuk. Ik weet dus ook even niet zo goed meer wat ik hiermee moet.

[Sylvia en Andre]

Hoi,

Ik ben natuurlijk geen psycholoog of relatieexpert, maar ik zou hier denk ik eens met iemand over praten, zoek een vertrouwenspersoon en stort je hart, je twijfels, je gevoelens hierover eens lekker uit. Zoek iemand die goed kan luisteren en waar je je prettig bij voelt. Heb je zo iemand niet, maak dan eens een afspraak met b.v. je huisarts. Je zult zien, dat als je er eens lekker en goed met iemand over kan praten, je je een stuk opgeluchter zal voelen.

Succes.

[Rixt]

Praat er anders over met je vriend. Praat met hem over wat je dwars zit. Want voor hem is het nu ook niet leuk, dat je steeds de boot afhoudt om het te vertellen tegen jullie familie en vrienden. Hij begint straks ook twijfels te krijgen of je wel wil trouwen. Dat is natuurlijk ook niet de bedoeling.

Dat hij het straks allemaal voor de tweede keer mee zal maken, ben ik het niet helemaal mee eens. Uiteraard is hij al eerder getrouwd, maar jullie feestje zal niets te vergelijken hebben met z'n eerste trouwerij. Het zal nu jullie feestje worden, hoe klein of groot dat ook zal zijn. Als jullie het op jullie eigen manier zullen vieren, dan moet dat toch helemaal goedkomen?

Succes!!!

Groetjes Rixt

[130608]

Je eigen onzekerheid zit je waarschijnlijk in de weg... herken ik wel een beetje...
Maar je kunt juist ook het gevoel proberen te krijgen, dat jij ervoor gaat zorgen, dat men niet eens aan het vorige huwelijk denkt.
Helemaal op jullie eigen manier, dat moet sowieso al heel anders zijn.
En het feit dat hij het nog een keer aandurft moet je toch ook sterken?
Door de boot af te houden kwets je hem wellicht onnodig en dat zou zonde zijn toch?
En op dit forum kun je lekker je verhaal en gevoel af en toe van je afschrijven, wie weet helpt dat al een heleboel?

Zet je onzekerheid opzij en ga ervoor! Lekker genieten van al het moois en alle voorbereidingen! Tis zo leuk...!!!  

[Sue]

Even een reactie van een ervaringsexpert  
Mijn a.s is ook al eens getrouwd geweest en ik heb dus helemaal niet het gevoel dat hij het al eens heeft meegemaakt....oke, hij is getrouwd geweest, maar met een andere vrouw, met een totaal andere dag, andere gasten etc.
Dit is de bruiloft van ons, en wij vieren hem op onze manier. Daar staat die eerste bruiloft compleet los van.
En ik denk dat je zeker niet na moet gaan denken over dat het wel eens fout kan gaan. natuurlijk kan dat maar je gat er niet van uit toch    En het kan net zo goed fout gaan als je a.s nog nooit getrouwd is geweest hoor. Daar zijn die van ons het levend bewijs van toch?

Mss is je twijfel niet zo zeer gebaseerd op het wel of niet willen trouwen maar op het wel of niet met hem verder willen? Vaak gaan mensen twijfelen door een huwelijksaanzoek. Ik zeg niet dat dat bij jullie zo is, maar mss wel iets om vooor jezelf eens na te gaan? Dus of je nu twijfelt door je eigen gevoel maar dat nu wijt aan het feit dat hij al eens getrouwd is geweest?
Zomaar wat ideetjes hoor, bedoel er niks kwaads mee  

[Zou het echt?]

Ik vind het ook wel fijn dat ik het hier op kan schrijven zonder dat iemand mij aanvalt.
Ik kan/durf het namelijk ook  niet met iemand in real live te delen. Niemand zou het begrijpen denk ik (ik heb al eens voorzichtig gepolst maar mijn verhaal in een andere context weer gegeven en dat stuitte op een hele hoop onbegrip).
Het is namelijk mijn gevoel, wat ik (helaas) niet zomaar aan de kant kan zetten. En het laatste wat ik wil is mijn vriend kwetsen door er niet enthousiast over te zijn.

Gelukkig kan ik hier van me af schrijven en het even met jullie delen....

[quote name=\'Sue\' post=\'153714\' date=\'12 March 2008, 15:15\']Even een reactie van een ervaringsexpert  
Mijn a.s is ook al eens getrouwd geweest en ik heb dus helemaal niet het gevoel dat hij het al eens heeft meegemaakt....oke, hij is getrouwd geweest, maar met een andere vrouw, met een totaal andere dag, andere gasten etc.
Dit is de bruiloft van ons, en wij vieren hem op onze manier. Daar staat die eerste bruiloft compleet los van.
En ik denk dat je zeker niet na moet gaan denken over dat het wel eens fout kan gaan. natuurlijk kan dat maar je gat er niet van uit toch    En het kan net zo goed fout gaan als je a.s nog nooit getrouwd is geweest hoor. Daar zijn die van ons het levend bewijs van toch?

Mss is je twijfel niet zo zeer gebaseerd op het wel of niet willen trouwen maar op het wel of niet met hem verder willen? Vaak gaan mensen twijfelen door een huwelijksaanzoek. Ik zeg niet dat dat bij jullie zo is, maar mss wel iets om vooor jezelf eens na te gaan? Dus of je nu twijfelt door je eigen gevoel maar dat nu wijt aan het feit dat hij al eens getrouwd is geweest?
Zomaar wat ideetjes hoor, bedoel er niks kwaads mee  [/quote]

Ik snap dat je dit zegt. En voel me ook niet gekwetst hoor!
Heb er namelijk zelf ook al veel over nagedacht. Maar ik denk niet dat dit het is.
We hebben al een kindje samen en hier heel bewust voor gekozen. Die stap is natuurlijk ook heel groot en ik ben blij dat we die stap hebben gezet. Dat voelt namelijk wel goed!!

[Sue]

Dat is inderdaad ook een grote stap ja  

Probeer er dan gewoon met je as over te praten. mss niet gelijk benoemen dat je twijfelt maar dat je er mee zit dat hij het al eens heeft meegemaakt en laat hem dan maar vertellen dat het voor hem deze keer veel specialer is    Mss dat je er dan een beter gevoel bij krijgt

[Alexia]

ik zou er ook gewoon met hem over praten! Denk dat hij het wel begrijpt en ik hoop dat hij je 'angsten' dan een beetje weg kan nemen!

[Zou het echt?]

Ik heb er al voorzichtig met hem over gesproken, maar durf echt mijn twijfels niet te uiten. Hij geeft aan dat het wel anders zal zijn, maar niet dat het specialer is. En dit zou ik toch wel graag horen. Over zijn vorige relatie wil hij niet praten, ik heb het idee dat dit nog niet helemaal verwerkt is (zijn 7 jaar bij elkaar geweest).
Ben bang dat ik hem zo ontzettend kwets. Snap dat er van zijn kant best wat moed voor nodig is om nog een keer je ja-woord aan iemand te geven.
Ik kan echter het beeld niet uit mijn hoofd zetten. Heb namelijk een keer ( bijna 4 jaar geleden) hun trouwalbum gezien. En dit blijf ik gewoon voor ogen houden. Ik snap ook niet dat ik me er niet over heen kan zetten, maar het voelt voor mij niet als iets exclusiefs, wat ik toch graag zou willen. Terwijl ik wel de stap aandurf om samen een kindje te krijgen.

[K en P]

Met je man behoor je alles te kunnen bespreken.
Dus als je de stap wilt zetten, lijkt me toch dat je dit ook bespreekbaar kan maken.
Jij zit ermee en hij kan je twijfels/onzekerheden misschien wel in 1 klap wegnemen.
Dan heb je je maanden zorgen gemaakt voor niets.

Ik vind het heel logisch hoor dat je zo denkt.
Mijn nicht trouwde anderhalve maand voor mij en ik was ook bang dat mensen onze bruiloften gingen vergelijken.
Ik heb dit gewoon uitgesproken dat ik daar bang voor was en niemand keek me aan alsof ik achterlijk was hoor!! Iedereen heeft juist verteld hoe hij of zij het zag en dat de bruiloften totaal niet te vergelijken waren.
Daarna was ik grotendeels gerust gesteld (een klein beetje zal altijd in je achterhoofd blijven zitten)

Dus echt, praat erover.
Je zal zien dat wanneer jij eerlijk bent over je gevoel, dat mensen je willen helpen.
(kijk alleen al naar het forum, nog niemand heeft je voor gek verklaard!!)

Sterkte!!

[xbruidjex]

ik begrijp wat je bedoeld. het is ook moeilijk als je vriend al een keer getrouwd is geweest.

die van mij is ook getrouwd geweest. hij was 9 jaar met zn ex samen en ze zijn 1 jaar getrouwd geweest. erger nog: ze hebben een kindje samen dus ik zie haar ook nog eens regelmatig    bij mij was hij juist heel onzeker. toen ik hem leerde kennen zei hij ook: ik zal nooit meer van mijn leven gaan trouwen. nu we al een tijdje samen zijn ging het bij mij erg kriebelen en hebben we er over gepraat. nu.. nu we verloofd zijn en rond kijken voor dingen die met trouwen te maken hebben doet hij ook vol op mee!

bij jou heeft hij zelf het aanzoek gedaan aan jou. dit betekend dat hij klaar is om de stap met jou te nemen. natuurlijk heeft hij al een grote stap met jou gezet door een kindje te krijgen samen. dat hij niet praat over haar is misschien omdat hij er niet meer over na wilt denken? het hoeft denk ik niet perse te zijn dat hij het nog niet verwerkt heeft. want anders zouden jullie toch ook geen kindje samen hebben? het is moeilijk om die beelden van dat trouwalbum uit je gedachten te zetten. Misschien kun je dit op zolder zetten? ergens waar je niet snel zal komen en er aan herinnerd wordt?

ik denk dat je echt met hem zou moeten ''leren'' praten. hij wordt jou man. hij wil de rest van zijn leven samen met jou zijn. misschien is hij een moeilijke prater dus begin zelf. over de gevoelens die jij hebt. je moet niet bang zijn dat het nu met jou ook zou mislukken. jij bent heel iemand anders, en jullie zullen ook zeker een andere bruiloft hebben dan dat hij eerst had.

succes

[Liefde is ... wendy & Jasper]

Ik begrijp je onzekerheid. Maar bedenk wel dat hij nu voor jou gaat, want als hij dat niet gedaan had, was er ook geen sprake van een voorgenomen huwelijk. Praat in ieder geval met je vriend over je gevoelens, en desnoods ook nog met een goede vriend/vriendin of (schoon)ouders, in ieder geval met iemand die je volledig vertrouwd en waartegen je op dat moment ook alles kunt vertellen. Je vriend kiest voor jou en niet voor zijn vorige leven, bedenk dat wel. Ook hij zal zich niet gemakkelijk voelen, als jij de boot af blijft houden. Ook bij hem gaat dat (waarschijnlijk) vragen oproepen. Praat met hem, lucht je hard en ga ervoor (of je moet echt niet willen). Iedereen heeft die twijfels, lijkt mij. De eerste paar weken had ik het af en toe ook, nu kun je bij wijze van spreken zo je koffers pakken, straks niet meer. Dan is het toch echt. Maar ik ben helemaal bijgedraaid en geniet er nu van met volle teugen!

Sterkte in ieder geval de komende tijd.

[splinter]

Hoihoi,
Je hebt al een heleboel goede adviezen gehad. Toch wil ik je ook mijn ervaring nog even meegeven.
Toen mijn vriend me ten huwelijk vroeg, zei ik volmondig en vanuit mijn hart direct ja. Vlak daarna sloegen de twijfels toe. Voor mij is een huwelijk een verbintenis voor de rest van mijn leven. Dat betekent dat als ik er aan begin er voor mij ook geen mogelijkheid meer is om er uit te stappen. Tenminste met die intentie wil ik er instappen :-) Mijn vriend is al getrouwd geweest, heeft een enorme schuld uit zijn vorige huwelijk, heeft 3 kinderen, en is daarna ook nog eens gesteriliseerd.
De 2 dagen na het huwelijksaanzoek zat ik echt enorm met mezelf in de knoop. Ik durfde er met niemand over te praten want "ik had tenslotte al ja gezegd". Wat zouden mensen wel niet denken?
Ik heb 2 nachten wakker gelegen en zelfs in tranen gezeten omdat ik zo bang was dat ik de verkeerde beslissing had genomen. Ik vond het doodeng. Uiteindelijk heb ik er toch met mijn vriend over gesproken. Dat was inderdaad niet leuk voor hem om te horen maar voor mij hielp het enorm!! Ik ontdekte dat het grootste probleem zat bij zijn steralisatie. Hoe moest dat mijn mijn kinderwens? Uiteindelijk hebben we besloten dat hij dat ongedaan gaat maken, zodat de mogelijkheid er in ieder geval weer is. Dat scheelde voor mij zooooo veel! Ik was zo opgelucht na ons gesprek en vanaf dat moment heb ik alleen nog maar naar de bruiloft aangekeken. Eerlijkheid duurt het langst meid. Je kan nog dagen in de put zitten maar het helpt veel meer om de koe bij de horens te vatten en je vriend te confronteren met je angsten/onzekerheden. Heel veel sterkte toegewenst
Liefs,
Hylke

[LadyXochi]

Psycholoog modus aan...
[quote name=\'Zou het echt?\' post=\'153699\' date=\'12 March 2008, 13:19\']Ik ben zo bang dat er vergeleken wordt, zowel door mijn vriend als door zijn familie.[/quote]Jullie zijn al vier jaar samen... waarom zou hij je nú gaan vergelijken met zijn ex? OF hij heeft dat al gedaan, óf hij zal het niet gaan doen. Getrouwd zijn verandert echt niets aan je relatie, hoor! Hij gaat echt niet anders naar je kijken of andere dingen van je verwachten.[quote name=\'Zou het echt?\' post=\'153699\' date=\'12 March 2008, 13:19\']Ik ben ook bang dat het misschien weer niet goed zal gaan in deze relatie.[/quote]Waar baseer je dit op? Volgens mij ben JIJ nu juist degene die aan het vergelijken is. Maar jouw relatie met je vriend is toch niet hetzelfde als die met zijn ex? Resultaten uit het verleden zijn geen garantie voor de toekomst. Je moet de kans op succes in jullie relatie niet baseren op mislukte relaties uit het verleden. Hoeveel vriendjes heb jij wel niet voor hém gehad? Die waren toch ook allemaal anders? [quote name=\'Zou het echt?\' post=\'153699\' date=\'12 March 2008, 13:19\']En dan heb je een dag vol moois weggegooid.[/quote]Of je hebt fantastische herinneringen met mooie foto's die je later nog eens terug kunt zien. Als je uit elkaar gaat wil niet per se zeggen dat je dan ook niet meer door één deur kunt. Zeker als je een kind hebt.[quote name=\'Zou het echt?\' post=\'153699\' date=\'12 March 2008, 13:19\']Als ik diep in mijn hart kijk wilde ik altijd al heeel graag trouwen met alle moois erop en eraan.[/quote]En dan nu even een paar echt psychologische vragen:
Wil je nu heel graag trouwen, of wil je heel graag met hém trouwen?
En ben je gedurende de afgelopen vier jaar ook bang geweest dat hij bij je weg zou gaan? Of is die angst nu boven komen borrelen nu jullie trouwplannen hebben?
Edit: Oh, ik zie dat Sue ook al die dingen had gevraagd... Nou ja, het is toch iets wat je voor jezelf uit moet maken.

Succes in ieder geval!