Het heeft even geduurd maar hierbij dan het verslag van ons huwelijk.
Een kleine waarschuwing is op zijn plaats: ben je bang of schiet je in de stress bij de gedachte dat er iets mis gaat op je huwelijksdag;
Lees dit verslag dan vooral niet!
Wij hebben een heerlijke dag gehad, maar het is de nachtmerrie voor elke aankomende bruid...…alles wat maar mis kon gaan, ging mis.
Het begon al de dag tevoren:…het was een zonnige, wat chaotische dag met van alles en nog wat op het laatste moment regelen en veel aanloop van familie en vrienden die nog even een fijne dag wilden wensen...…ach ja, we zagen ze dan ook pas morgen weer .
Mijn aanstaande was druk bezig met het klaarmaken van de trouwauto, een Chevrolet Chevalle uit 1960, in het thema van ons huwelijk: een Amerikaans georiënteerde bruiloft. Helemaal opgepoetst en versierd bleek deze grote bak niet in de garage te passen…Omdat we de auto te leen hadden en er dus zuinig op wilde zijn, leek het ons een goed idee om deze onder een partytent te zetten, ook vanwege de regen van afgelopen dagen en deze de versiering zou verpesten. Tja, het bleef s ’nachts gelukkig droog, maar er kwam wel een storm met windkracht 5 opzetten en de deze blies de partytent pardoes de lucht in, welke met een klap weer op de auto terecht kwam. Met onze lieve buren de halve nacht in touw geweest....resultaat: een flinke deuk, wat kleine deukjes en heel veel lakschade aan de auto. Gelukkig reed hij nog en ach, het is toch een oude Amerikaanse Oldtimer, een deukje hier en daar misstaat dan toch niet ?!
Na een korte nacht stonden we op onze dag, zaterdag 25 september, om 08.00 uur op. Samen nog even een kopje thee en crackertje waarna mijn aanstaande de broodjes bij de bakker ging halen, roze donuts voor op tafel en ik nog een kopje thee nam. Bij terugkomst ging hij de broodjes beleggen en op een mooie schaal voor een ieder die trek zou hebben en ik rustig onder de douche,…maar daarna was het gedaan met de rust.
Één voor één druppelde iedereen binnen,…zoals bij een Amerikaanse bruiloft gebruikelijk is speelt alles zich af bij de bruid thuis en op één locatie, in ons geval Kasteel de Essenburgh.
2 CM’s waren al vroeg op de Essenburgh aanwezig om het hele kasteel om te toveren met bloemen en organza in onze themakleuren: roze, wit en fuchsia.
Bij ons thuis waren inmiddels 2 visagisten/stylisten, de bruidsdames (dochter en nichtje) , bruidsheren (zoon en vriend), de 3de CM en bruid en bruidegom aanwezig...…kortom een drukte en gekakel van jewelste.…
Eerst werd de bruidegom onder handen genomen: manicure, wallen van de afgelopen nacht wegwerken, haar in de gel, waarna hij met zijn pak en een krantje in de trouwauto vertrok naar de rust in het huis van mijn ouders.
Ondertussen was het bij ons thuis “Cornation Street,” voor wie die serie nog kent:…dames in de krulspelden, bruidsheren druk aan het sms-en, gewebbel, gelach, koffie met donuts en zo meer...maar er moest wel doorgewerkt worden, want om 11.45 moesten we allemaal klaar staan!
Uiteindelijk werd het 12.15 uur en kon de bruidegom, die al een half uur aan het einde van de straat in zijn nette pak, met bloemen, in de auto zat te wachten voor komen rijden….
We hebben alle kleding samen uitgezocht,…maar toch een heel bijzonder moment om elkaar “voor het eerst” die dag weer te zien...wat vonden we elkaar mooi! En wat een mooi boeket was het geworden...
Tijd om te gaan;…viel nog niet mee met zo’n typisch Amerikaanse jurk in een auto te stappen,…maar met flink wat proppen van de jurk kon dan toch de deur dicht. Bruidsdames achterin en bruidsheren met de CM mee...op naar de eerste fotolocatie!
De zon scheen, een stralende Hollandse lucht met schapenwolken en een flinke wind ( windkracht 4-5) maar niemand die de bui achter ons heeft zien aankomen. Bij het maken van de eerste foto...en dat heeft wat voeten in aarde met 6 man...stortte de regen uit het niets naar beneden. We hebben 1 stortbui op de hele dag gehad, maar die had wel binnen no time mijn kapsel, waar ik net tevoren 2 uur voor had gezeten, tot “sluike slierten” verregend. Nou ja, maar een beetje opduwen terwijl het droogt en de sluier verdoezelt ook nog wel wat.
Op naar de tweede fotolocatie, het Vestingmuseum,…ondertussen waren de polscorsages van de dames niet meer wat het zijn moest...de bloemen waaide eraf. Gelukkig zat er nog wat groen, lint, draad en pareltjes op, dus het leek nog wel wat.
Het werd anders toen tijdens de 2de fotolocatie mijn boeket uit elkaar begon te waaien;…we waren nog in onze woonplaats, dus de bloemist gebeld en die kwam naar de fotolocatie om alles te prepareren. Dat kostte wel weer extra tijd,…daarentegen konden we nu na het foto’s maken nog even op ons gemak een broodje eten en koffie drinken.
Of het aan het extra broodje lag? In ieder geval sprong er een knoop van het colbert en een knoop van het gilet van mijn aanstaande....we hadden van alles bij ons: haarspeldjes, pleisters, gewone speldjes...maar geen naald en draad, zodat hij noodgedwongen zijn jasje de rest van de dag open moest houden.
Uiteindelijk konden we dan richting Hierden, waar inmiddels al onze gasten al gearriveerd waren.
Een rit van 3 kwartier en al honderden keren gereden, maar om één of andere reden (toch de spanningen?) namen we de verkeerde afslag en verdwaalden we hopelooos…en nee, de tom-tom niet meegenomen;…we wisten immers de weg ?!
één van de bruidsdames begon te klagen over stank in de auto, maar dat wuifden we weg met de bloemen:…die ruiken zo sterk...bleek achteraf een oververhitte motor en een doorgeroeste as; het laatste stukje wilde de auto bijna niet meer vooruit en met veel motorgeronk en rookontwikkeling reden we dan eindelijk de oprijlaan op...om vlak voor het kasteel tot stilstand te komen, waarna de auto zei: bekijk het maar en bleef staan waar hij stond;…deze moest de volgende dag worden weggesleept omdat hij niets meer deed!
We waren weliswaar een half uur te laat op onze eigen bruiloft, maar iedereen was geduldig blijven wachten...gelukkig maar!
De ceremonie kon beginnen:…op muziek van Do-Angel by my side- kwamen eerst de bruidsdames en bruidsheren van de kasteeltrap en daarna ik samen met mijn vader...een…heel emotioneel moment.
De ruimte tussen muur, stoel en tafel was niet berekend op zo’n wijde jurk, maar met wat voorzichtig schuiven en meten( er stonden 2 gewone kaarsen en een trouwkaars op tafel te branden ) zaten we dan eindelijk, om vervolgens te luisteren naar een hele mooie en persoonlijke speech van de ambtenaar. Iedereen werd betrokken, ouders gevraagd naar een kleine anekdote, getuigen waarom zij wilde getuigen en toen was het moment daar…..we mochten gaan staan voor het JA-woord. Helaas zat mijn 3 meter lange sluier vast tussen muur en stoel, dus bij het opstaan klonk daar het geluid van een flinke scheur en ja hoor, mijn sluier doormidden. Gelukkig had ik nog een korte sluier voor s’avonds, dus deze na de ceremonie verwisseld.
Na het JA-woord hebben we ieder onze eigen trouwbelofte aan elkaar gedaan,…een heel emotioneel moment waarbij velen, waaronder wijzelf, het niet droog hielden. Tijd voor de ringen en onder de muziek van Gerald Troost-ons moment- was het tijd voor het tekenen. Het was een prachtige ceremonie die al met al ruim 40 minuten duurde.
Tussen een regen van witte rijst, teken van vruchtbaarheid, hadden ze niet wat minder kunnen strooien...ben 47 jaar en met grote kinderen... zit echt niet meer te wachten op vruchtbaarheid, liepen we dan over het bordes naar buiten, waar de 7 vredesduiven al een poosje stonden te wachten.
Na een korte uitleg over het symbool en geluk van de duiven werden deze door ons, bruidskinderen, vader en moeder losgelaten en je gelooft het of niet, maar niet zonder eerst het pak van van mijn zoon onder te poepen...ik zei nog zo: knijp niet zo hard! Gelukkig is dat een kewstie van op laten drogen en voorzichtig afborstelen. De stomerij doet straks de rest.
Tijd voor champagne toost en bruidstaart waarvan men vergeten was het plastic beschermlaagje af te halen...…wij maar snijden, maar we kwamen er niet doorheen! Uiteindelijk maar een rozenblaadje eraf getrokken en dat in elkaars mond gestopt...moet je weten dat mijn man “allergisch” is voor marsepein...heeft dus een hele leuke foto opgeleverd..goed voor de 1ste prijs gekke bekken trekken. Dankzij de attente serveerster die te hulp schoot, kregen we toch nog een lekker stukje taart.
Terwijl iedereen op het terras aan de koffie en taart zat, hebben we ondertussen familiefoto’s in de kasteeltuin gemaakt:…een chaotische en vrolijke boel, die heel wat leuke foto’s heeft opgeleverd. Daarna zijn we even met z’n tweeën( en natuurlijk fotografen) in de kasteeltuin en bruidsuite foto’s gaan maken, wat een ontspannen uurtje gaf en nieuwe energie voor het diner en feest.
Het diner was heerlijk, leuke speeches onderwijl en een gezellig geroezemoes. We misten echter onze muziek;…zachte gitaarmuziek, live, door onze muzikant. Het idee dat onze muzikant en DJ de gasten muzikaal vanaf tafel naar de feestzaal zou begeleiden viel in het water omdat deze in de file stonden en 11/2 uur te laat aankwamen. Er werd snel opgebouwd voor de feestavond, want de eerste avondgasten waren inmiddels gearriveerd!
Terwijl wij ons nog even boven gingen opfrissen werden de gasten verwelkomd en een half uurtje later werden we dan aangekondigd; het enige moment waar ik met spanning tegenop zag...…samen de feestzaal inwandelen...en in mijn dromen niemand stond. Dat was gelukkig niet het geval: iedereen klapten en het was een drukte en één en al vrolijkheid.
We begonnen direct met onze openingsdans, waar we flink op geoefend hadden...alleen klopte de maat niet ??!! We hadden aangegeven The Wonder of You van Elis Presley en de DJ draaide Love me Tender! Ach, waarschijnlijk heeft niemand het gemerkt…..
De feestavond was precies zoals we ons voorgesteld hadden: jaren 60-70-80 muziek, twisten, kousenband stropen en ipv bruidsboeket opvangen door vrijgezelle dames, muziekspelletjes...kortom een echte Amerikaanse jaren 60-70 fuif:…dansen, druk, gezellig, gek doen en veel lachen!
De gasten hadden nog een leuke "verassing" voor ons in petto:…iedereen heeft een peper en zoutstelletje gegeven...zodat we nu een verzameling van zo’n honderd stuks hebben. Dus wie belangstelling heeft ??
Uiteindelijk bleven we met alle daggasten in het kasteel slapen...…van een huwelijksnacht is niet veel terecht gekomen:…één voor één druppelden iedereen binnen om nog even na te kletsen...…ons hemelbed was binnen no time helemaal vol!
We kijken terug op een chaotische, liefdevolle, warme, gezellige en drukke trouwdag die we, ondanks alles wat mis ging, voor geen goud hadden willen missen!!
Je kan alles plannen en organiseren zoals je wilt, maar de dag valt en staat door de warmte en liefde van de mensen die speciaal voor jullie komen en die ene speciale persoon,…
degene waar je op deze bijzondere dag, je voor de rest van je leven aan verbindt!
Jij bent het beste wat mij is overkomen
Jij hebt het mooiste uit mij omhooggetild
Door jou heb ik kunnen reiken aan mijn dromen
Aan wat ik ooit had willen zijn
Aan wat ik altijd heb gewild
Jij bent het beste wat mij is overkomen
Omdat jij in mij geloofde en zei dat ik het kon
En omdat jij zei dat ik het beste was wat jou is overkomen
Heb jij mijn grens verlegd
Voorbij mijn horizon.Ondanks alle tegenslag heeft de liefde voor elkaar ervoor gezorgd dat wij konden stralen op deze bijzondere dag..
voor een korte impressie van de foto's van de fotograaf voor kun je kijken op
http://www.monetmine.nl/2010/10/yvonne-en-gerard-naarden-en-hierden/hieronder plaats ik zelf een paar..
