25-09-2010, Onze Dag!

[Nanna]

Hallo allemaal,

Een beetje laat, maar hierbij mijn verslag van onze dag!
Het begon allemaal een paar dagen van te voren erg spannend. We zouden op zaterdag trouwen en op woensdag voelde ik me al niet zo lekker, veel keelpijn. In de nacht van woensdag op donderdag ben ik echt ziek geworden, overgeven en heel erg verkouden. Ik was donderdag dus een beetje in paniek. Meteen de huisarts gebeld en langs gegaan. Ik bleek een keelontsteking te hebben. Bah! Ik zag onze dag al in duigen vallen. Ook de vrijdag was ik nog ziek en ook de nacht voor de bruiloft heb ik amper geslapen en alleen maar boven een emmer gehangen. Gelukkig was mijn aanstaande die nacht niet thuis. Die sliep bij zijn broer. Ik dacht echt dat we de hele boel maar moest afblazen. Ik voelde me zo ongelukkig. Niet echt het romantische idee dat ik van te voren in mijn hoofd had.

De morgen van de bruiloft ben ik rond kwart voor zeven opgestaan. Gelukkig was mijn moeder blijven slapen die nacht en die is een hele steun voor me geweest. Ik heb lekker mijn pyama aangehouden en om 8 uur kwam de kapster. Die heeft eerst mijn moeder geföhnd en is daarna aan mijn haar begonnen (de emmer stond naast me, maar die heb ik niet meer nodig gehad). Ze was heel lief voor me en om half 9 kwam de fotograaf. De stiefzus van mijn aanstaande, dus die kende ik goed. Ze hebben me afgeleid van hoe ik me voelde en al snel ging het wat beter en kreeg ik er wat meer vertrouwen in!
Kapsel en make-up gingen allemaal zeer voorspoedig en al veel te snel was ik klaar. Beneden waren al allemaal mensen aan het verzamelen. Onder andere mijn getuigen en mijn broer. Ik ben nog lekker even op bed gaan zitten met een boek.
Om een paar minuten voor 10 kwam mijn moeder om te zeggen dat ik mijn jurk maar eens aan moest doen. Dat ging ook allemaal gladjes. Ik was al een paar minuten na 10 helemaal klaar. Mijn aanstaande zou pas rond half 11 komen, maar ik kon niet langer wachten. Inmiddels voelde ik me als door een wonder echt een stuk beter. Ik heb hem gebeld en hij was er ook al helemaal klaar voor. Ik heb gezegd dat hij maar moest komen, dan kon alles gaan beginnen! Nog niet alle daggasten waren er, maar ja, dat maakte op dat moment niets uit.
Alle daggasten werden naar buiten gestuurd en ineens hoorde ik een politiesirene (dat was onze buurman die met zijn politiemotor mijn aanstaande escorteerde). Ik ben voorzichtig de trap afgelopen en op de 4e tree van onder blijven staan tot hij zou aanbellen. Toen werd ik wel nerveus, het duurde me veel te lang!
Eindelijk ging de bel. Ik deed de deur open en daar stond mijn vent! Hij had precies het pak aan waarvan mijn moeder en ik tegen elkaar hadden gezegd dat dat wel heel mooi bij mijn jurk zou staan! Maar daar wist hij niets van en ik dacht dat hij een donker pak zou uitkiezen. Hij was prachtig! Het was echt precies goed. Hij vond mij ook heel mooi. Dat heeft hij die dag nog zo’n 140 keer herhaald. (hij had gedacht dat ik in een gekleurde jurk zou trouwen, vreemd, want dat heb ik nooit gewild). We moesten beiden flink huilen toen we elkaar zagen! Mijn boeket was ook geweldig. Gerbera’s en rozen, mijn lievelingsbloemen. In het roze en wit (hij heeft me met een roze gerbera ten huwelijk gevraagd). Het boeketje  was wel zwaar! Ook onze oldtimer was prachtig versierd met een groot boeket. We pasten qua kleur ook perfect bij de auto.
Toen we elkaar bewonderd hebben zijn we de daggasten gedag gaan zeggen. Iedereen vond ons mooi natuurlijk (en dat zouden we de rest van de dag nog erg vaak horen). De zon scheen!!! (dat was niet voorspeld) maar het waaide hard en was erg kil,  ik denk een graad of 14. Maar we mochten niet klagen.
We zijn in de tuin wat familiefoto’s gaan maken en toen was het al snel tijd om naar het gemeentehuis te vertrekken. De buurman ging met zijn politiemotor voorop en we reden 30 km/h. Onderweg hield de buurman op alle kruipunten en rotondes het andere verkeer tegen zodat onze stoet vrij door kon rijden (ook bij rode stoplichten) eenmaal in het centrum aangekomen ging de sirene en het zwaailicht weer aan. Erg gaaf! Een hele bijzondere en vreemde ervaring. Je zag echt iedereen kijken. We leken de koningin wel.
Omdat we op zaterdag trouwden was er bij ons in het dorp markt voor het gemeentehuis. We moesten over de markt lopen en kregen bij de bloemenstal een bloemetje aangereikt namens alle marktkooplui. Ook hier hadden we veel bekijks.
In het gemeentehuis hadden we even een paar minuutjes met ons 2. Toen kwam de bode ons ineens halen, want de muziek stond al aan! Hij deed de deuren open en riep: “dames en heren, het bruidspaar!” Vervolgens stond iedereen op en begon te klappen. Dat was maar goed ook want hierdoor kon ik de muziek niet horen en dus ook niet gaan huilen. We hadden een prachtig liedje uitgekozen en ik moet altijd huilen als ik het hoor. Nu dus niet!
Achter de tafel stond onze BABS klaar; mijn schoonzus! Ze is babs in een andere gemeente en was voor 1 dag beëdigd in de onze, om ons te kunnen trouwen. Ze deed het echt geweldig! Het was heel persoonlijk, en ook heel erg grappig. Het klopte gewoon precies.
Het ja-woord was magisch en ik hoefde ook hier niet te huilen, ik was gewoon alleen maar gelukkig!
Na de ceremonie gingen de gasten naar beneden en wij naar het balkon. Buiten stonden al onze gasten en nog extra vrienden die waren komen kijken met bellenblaas en confetti. En natuurlijk kwam er nog een kus op het balkon!
Eenmaal beneden moesten we door een haag van mensen met bellen en confetti en aan het einde daarvan stond een vriendin van mij met enorme trossen heliumballonnen. Ik schijn ooit te hebben gezegd dat ik die graag op mijn bruiloft zou willen als ik ooit ging trouwen, en zij had dat onthouden. Aan iedere ballon hing een kaartje waar mensen in het engels werd gevraagd om deze naar ons terug te sturen met een felicitatie. Dat was echt een leuke verassing. Helaas hebben we nog geen kaartjes terug ontvangen, misschien komen ze nog?
Toen de ballonnen (heel snel, door de wind) de lucht in waren zijn de daggasten naar de locatie vertrokken en zijn wij lopend over de markt naar onze eerste fotolocatie gegaan. Ik had wel even een kleed omgeslagen want het was wel heel erg fris. Leuk waren de reacties van alle voorbijgangers, wildvreemden die ons feliciteerden en een fijne dag wensten. In het parkje hebben we een paar foto’s gemaakt. Onze fotograaf was snel en efficiënt. Ik denk dat ze wel doorhad dat ik het heel koud had. Vervolgens zijn we naar de volgende locatie gereden (nog steeds onder politie begeleiding) een uit de kluiten gewassen vijver met mooie bomen en natuurlijk. Daar hebben we ook foto’s gemaakt. Onder andere met rubberen regenlaarzen aan! Erg grappig.
Toen wij ook op de locatie arriveerden zaten alle daggasten lekker aan de lunch. We zijn erbij gaan zitten en kregen de eerste cadeaus aangereikt. Al snel was het tijd voor de bruidstaart en het proosten met champagne. Mijn moeder heeft toen een hele emotionele speech gehouden, veel gasten, waaronder ikzelf en mijn moeder, waren in tranen.
Dit alles liep vloeiend over in de receptie. We kregen heel veel complimenten en cadeaus. Met iedereen hebben we even staan kletsen. Ineens zag ik mijn fluitlerares (ik speel dwarsfluit) en 2 van mijn collega’s uit het orkest, met hun fluiten binnenkomen. Ze gingen een trio voor ons spelen. Wat een verrassing en super mooi. Ze waren nog niet klaar of daar kwam mijn hele orkest (zo’n 50 man) in vol ornaat binnen!!! Zij hebben een aantal nummers voor ons gespeeld en de voorzitter heeft een mooie speech gehouden. Toen volgde natuurlijk ook nog “lang zullen ze leven”. En bij het laatste nummer heb ik even de fluit van een vriendin geleend en heb ik nog even mee gespeeld. (was een droom van mij, om fluit te spelen in mijn trouwjurk) De orkestleden hebben ons allemaal gefeliciteerd en zijn nog even wat blijven drinken. Toen was de receptie alweer voorbij! Ik zat net even alles te verwerken (ik voelde me nogal overweldigd) toen de ceremoniemeester eraan kwam: ben je klaar voor de volgende verassing? Nog eentje! We werden voor een beeldscherm neergezet en mijn vader vertelde een verhaal (mijn ouders zijn gescheiden). Hij liet ons een filmpje zien dat hij had opgenomen van mijn oma, die er vanwege haar hoge leeftijd niet bij kon zijn. Heel bijzonder! Vervolgens begon er een film van een kwartier met allemaal filmpjes en foto’s uit mijn leven. Ik had die filmpjes uit mijn jeugd nog nooit gezien!!!! Ineens zag ik mezelf als peuter…. Zo gaaf!
Voor het eten hebben we al snel wat foto’s gekeken die de fotograaf overdag had gemaakt. Tijdens de receptie had ze die alvast bewerkt en die zouden tijdens het feest op de beeldschermen te zien zijn. Ze waren zo mooi!!!!! Dat beloofd wat voor de rest van de foto’s. Helaas hebben we ze nog niet.
Toen was het tijd voor de barbecue. Ik hoorde van iedereen dat het erg lekker was, want meer dan een stukje stokbrood heb ik niet gegeten. Ik voelde me niet ziek, maar kon gewoon geen hap door mijn keel krijgen. Na het eten was er een chocoladefontein van een meter hoog. Die viel bij iedereen wel in goede aarde. Alles was echt prima verzorgd en iedereen heeft lekker gegeten.
Eindelijk hadden we daarna even tijd om rustig te zitten. Ik heb lekker op een bank gezeten en alles een beetje over me heen laten komen. Ik kreeg nog een massage van mijn schoonmoeder (die is fysiotherapeut geweest). Was wel lekker en ik kreeg er weer veel energie van.
Daarna… FEEST! Alle feestgasten kwamen langzaam binnen. We zijn overladen met cadeaus en enveloppen en mooie wensen. Onze ceremoniemeester had bedacht dat alle gasten een lapje van 20 bij 20 cm moesten maken, met iets wat met hen of met ons te maken had. Mijn moeder gaat die aan elkaar zetten en dan hebben we een kleed waar mee kunnen picknicken (samen met de picknickmand die we hebben gekregen). Een superleuk en origineel cadeau!
De DJ was steengoed. Mijn man heeft de hele avond op de dansvloer gestaan. Er zijn ook nog veel stukjes geweest. Onze getuigen hadden een quiz en een lied gemaakt, mijn opa hield een toespraak, mijn schoonvader zong een grappig liedje en mijn dansgroep kwam voor 1 keer weer bij elkaar en heeft voor ons opgetreden (ala Riverdance). Ik heb zelfs nog een stukje mee gedanst: jurk omhoog houden en gaan! Daar heb ik veel leuke reacties op gehad. Iedereen had plezier en ik heb ervan genoten om om me heen te kijken en te zien dat iedereen het zo leuk had. Mensen aan het dansen of aan het kletsen… heeerlijk.
Om half 1 was het toch echt einde feest. Iedereen kwam ons weer gedag zeggen en toen voelde ik me ineens weer een stuk minder goed. Al 3 nachten bijna niet geslapen, de hele dag niets gegeten, ineens voelde ik alles weer. We zijn snel naar huis gegaan en ik ben meteen mijn jurk uit gaan doen (mijn man had me nog over de drempel willen tillen… oeps! Ik was al binnen). Onze hele huiskamer lag vol met cadeaus.
Rond 2 uur lagen we in bed en konden we niet stoppen met praten over de dag. Uiteindelijk zijn we om 3 uur toch gaan slapen en om 7 uur waren we beiden weer wakker en gingen we gewoon verder met praten.
Onze moeders zijn nog geweest en onze getuigen ook. We hebben nog een beetje kunnen napraten en hebben op de locatie de rest van de cadeaus op gehaald (onder andere een 100 kilo zware bruidstaart van beton, geintje van de buren, we moeten hem nog slopen want het cadeautje schijnt erin te zitten). Toen we eindelijk weer alleen waren, hebben we er 5 (!!!!!) uur over gedaan om alles uit te pakken, te lezen en te bekijken. We zijn  zoooo verwend. We hebben veel cadeaus gekregen, maar ook enorm veel geld! Niet normaal, we voelden ons gewoon bezwaard.

Inmiddels zijn we ook terug van onze huwelijksreis naar Engeland. We hebben het nog dagelijks met mensen over onze dag. Het was zo gaaf en ik ben zo dankbaar dat ik er toch heb kunnen zijn en er zo van heb kunnen genieten! Binnenkort zal ik wat mooie foto’s plaatsen van de fotograaf, dit zijn foto’s van mijn schoonvader.

Liefs Nanna

[Maidenofmay]

Meid, wat zag je er mooi uit! Niks van te zien dat je kort tevoren ziek was. Zo te horen heb je een prachtige dag gehad, nu lekker nagenieten

[idgnkv]

Wat een ontzettend mooi verslag!

[Ctje]

Wow.. wat een leuk verslag! Pff.. echt naar om net ervoor zo ziek te zijn. Gelukkig dat t feest wel door kon gaan!

[moi2009]

Heel mooi verslag. Ik weet precies hoe je je voelde voor je trouwen. Ik trouwde toevallig 25 september vorig jaar, maar die dagen er voor had ik een beginnende buikgriep. Ook ervoor overgegeven en ik voelde me 's ochtends ook zo misselijk. Gelukkig hielp een glas cola hier enorm en heb ik de dag 'overleefd' (helaas na de bruiloft weer flink ziek geweest). Gelukkig dat bij jou je dag een droom was! Geniet ervan en ik ben benieuwd naar nog meer foto's.

[doortje1]

Allereerst gefeliciteerd!!! Wat een mooi en uitgebreid verslag en wat zagen jullie er mooi uit.
vervelend dat je ziek was, gelukkig was het de dag zelf over en heb je heerlijk kunnen genieten van alles.....

[Kippie]

Gefeliciteerd! Wat een heerlijk verslag en wat zagen jullie er mooi uit!!  

[Nanna]

Bedankt voor al jullie lieve reacties! Gelukkig kreeg ik van onze gasten die wisten dat ik ziek was geweest ook te horen dat het me niet aan te zien was... gelukkig maar. Ik was in die 3 dagen wel 5 kilo afgevallen, dus mijn jurk zat niet zo strak als zou moeten (wat nu wel prettig was) maar gelukkig zag je er niets van! Alleen mijn hoepelrok zakte af en toe een beetje af en die moest ik dan even ophijsen.
Binnenkort meer foto's!

[Happy Bride]

Wat fijn dat je weer beter was op je trouwdag!
En die bruidstaart haha dat is nog eens een cadeau!!

[Maewyn]

Wat fijn dat je weer beter was, maar wat moet het vermoeiend zijn geweest! Toch is de foto erg mooi geworden .

[Nanna]

We hebben nog steeds niet de foto's van de fotograaf, maar de foto's druppelen via vrienden en familie wel binnen, en deze wil ik jullie toch niet onthouden... ben er zelf weg van! (was tijdens onze "balkonscene") Binnenkort meer!!