Hallo!
Ook ik ben er zo één die nooit echt veel schreef op dit forum, maar wel veel las, en er ook veel aan gehad heeft. Daarvoor mijn hartelijke dank!
Hierbij een verslag van onze dag
Sorry dat het zo lang is geworden!!
Laten we bij het begin beginnen! Eigenlijk begon ons sprookje 11 jaar eerder, in een winkel in de Kalverstraat in Amsterdam. Toevallig ook op een woensdag – ik weet het nog zo goed! Martin en ik leerden elkaar daar kennen – en kregen diezelfde avond nog verkering.
Fast forward naar 20 mei 2010; de donderdag dat onze IJslandse vrienden Vigdís en Sveinn arriveerden. We kennen elkaar al heel wat jaren en hoewel we elkaar vaak slechts 1 keer per jaar zien is onze vriendschap heel hecht. Zij mochten op onze bruiloft zeker niet ontbreken, temeer omdat Vigdís ook 1 van onze getuigen was. Zij hebben al die tijd bij ons gelogeerd, wat enorm gezellig was.
Mede door hun aanwezigheid had ik geen tijd om zenuwachtig te zijn. Bovendien moest ik de donderdag tot en met zondag voor de bruiloft nog gewoon werken en zaten Martin en Sveinn op Pinkpop. Maandag 31 mei zijn Martin en ik naar de kapper geweest waar ik mijn haar zwart heb laten verven. Helaas kwamen we, toen mijn haar eenmaal opgedroogd was, tot de ontdekking dat mijn eigen kleur (donkerblond/bruin) er toch wel érg doorheen kwam. Dus dinsdag (de dag voor de bruiloft) kon ik, op de valreep, weer terug naar de kapper en ditmaal was mijn haarkleur perfect. Diezelfde dag zijn ook de ouders van Vigdís aangekomen. Als wij in IJsland zijn (en dat is vrijwel jaarlijks) gaan we ook altijd bij hen op bezoek; ze noemen zich onze ‘IJslandse ouders’. We vonden het heel bijzonder dat zij speciaal voor onze bruiloft naar Nederland waren gekomen!
’s Avonds zijn we alvast naar Echteld afgereisd. Ik werd opgehaald door onze ceremoniemeesters. We hebben alle spullen in de auto gezet en zijn daarna naar mijn ouders gereden, waar zowel mijn jurk als Martin’s pak hingen. In Echteld hebben we in het hotel tegenover het kasteel geslapen. Dat was ontzettend knus, met z’n achten! We zijn uiteraard veel te laat naar bed gegaan.
De volgende morgen – 2 juni, onze trouwdag – ben ik om 6 uur opgestaan om te douchen. Ik heb Martin om 6:45 uur wakker gemaakt en rond 7 uur zaten we met z’n achten aan het ontbijt. Om 7:45 uur zou onze fotografe voor het kasteel staan, dus ik moest snel mijn spullen bij elkaar rapen. Martin zou de rest inpakken, samen met 1 ceremoniemeester de bloemen op gaan halen en zich dan om gaan kleden. Vervolgens zou hij me rond 10:00 uur ophalen op het kasteel.
Uiteraard hebben we 7:45 uur niet gehaald, maar een kwartier later zijn mijn gevolg (lol) en ik toch aangekomen op Kasteel Wijenburg, waar de fotografe inderdaad al stond te wachten. In de Herensalon hebben mijn 2 vriendinnen mij vervolgens in mijn jurk geregen en om half 9 was de kapster/visagiste er om mij mooi te maken en zijn de dames teruggegaan naar het hotel om zich om te kleden. Ik was rond 10:00 uur klaar en heb eerst even vol verbazing in de spiegel staan kijken (ik was toch aangenaam verrast dat ook ik een ‘prinses’ kon zijn met mijn maatje 52; Anastasia kan toveren!) en daarna een tijdje met de fotografe staan praten die om 10:15 uur riep: “Daar komen ze hoor!”, waarop ik in de deuropening ben gaan staan. En ja hoor, daar liep mijn aanstaande, met zijn haar los! Hij heeft zijn haar nóóit los – ja, als hij in bed ligt. Maar hij had voorgesteld om het ‘even’ los te laten, voor een paar foto’s, waarna hij het – voordat de daggasten vanaf 12:00 uur zouden arriveren – weer ‘vast zou plakken’. En inderdaad, ik werd opgehaald door de knapste man van de wereld (jazeker, het klinkt ontzettend cliché, maar toch was het zo!) in een donkerblauw pak en een dikke bos donkere krullen tot over zijn schouders! Nou ben ik al die 11 jaar verliefd geweest op Martin. Ik houd van hem, maar ik ben ook al 11 jaar verliefd. Maar die dag... Ik heb de hele dag vlinders in mijn buik gehad en ik kon mijn ogen niet van hem af houden! Dit is overigens ook het enige moment (het ophalen) van de dag waarop ik zenuwachtig ben geweest!
Enfin, we hebben eerst rond het kasteel foto’s laten maken en daar heb ik ontzettend van genoten. Het weer was prachtig; 20 graden, lekker zonnig, niet te warm... Schitterend! En de Betuwe is onwijs mooi.
Na een uurtje hebben we even gepauzeerd zodat Martin zijn haar in een staart kon doen en daarna zijn we nog zo’n 3 kwartier bezig geweest met de fotoshoot. De eerste gasten, mijn ouders, zusje en haar vriend, waren veel te vroeg; die waren er al tegen 11:00 uur. En tegen 12:00 uur was het gezelschap compleet en hebben we samen geluncht – hoewel, ik heb uiteindelijk niks gegeten. Onze daggasten waren onder andere de ouders, zusjes (Martin’s zusjes waren tevens ‘bruidsmeisje’), Martin’s oma, de ceremoniemeesters en getuigen.
Rond 12:50 werden we even weggeroepen om nog even te praten met de buitengewoon ambtenaar van de Burgerlijke Stand en werden de gasten naar de Blauwe Salon begeleid. We zijn vervolgens om 13:00 uur samen de Blauwe Salon binnen gekomen op Snow Patrol’s ‘Chasing Cars’. De ambtenaar vertelde wat over het kasteel en heeft een leuke, persoonlijke, grappige speech gehouden.
Na het wettelijke gedeelte zijn we omstreeks 13:55 bij de ceremoniemeesters in de auto gestapt die ons naar de St. Jan de Doper kerk (tegenover het kasteel) heeft gebracht. De pastor is als eerste naar binnen gegaan, gevolgd door Martin, zijn vader en de mannelijke helft van ons ceremonie-stel en daarna kwamen onze 3 bruidsmeisjes, onze vrouwelijke ceremoniemeester en mijn vader en ik binnen. Er zijn een aantal dingen mis gegaan tijdens de kerkdienst – zo had ik mijn hostie al doorgeslikt toen de pastor mij wijn aanbood om de hostie in te dopen – wat voor de nodige hilariteit zorgde. Toch was het een mooie, persoonlijke dienst, met als één van de hoogtepunten de lezing over ‘De Ark van Noach’ die door de enigszins gespannen (“Nee hoor, ik was helemáál niet zenuwachtig!”) vader van Martin voorgelezen werd. Zo kwam onze liefde voor dieren ook terug op de bruiloft (we konden immers lastig onze 23 ‘baby’s’ meenemen). Een collega van mij heeft prachtig orgel gespeeld tijdens de dienst, en ter afsluiting heeft een ex-collega van mij, die operazanger is, het ‘Ave Maria’ voor ons gezongen, wat vrijwel iedereen kippenvel bezorgd heeft, zo mooi.
Na de dienst zijn we weer in de auto gestapt en zijn we snel naar het kasteel gebracht, waar we nog even foto’s in de bibliotheek genomen hebben. Na een seintje van de ceremoniemeesters zijn we naar buiten gelopen, waar iedereen voor het kasteel stond te wachten met bellenblaas; fantastisch!
En toen moesten we de bruidstaart (“Mag het ook gewoon appeltaart zijn?”) aansnijden met een sabel... Toegegeven, dat vond ik toch wel een beetje gênant. En toen moesten we elkaar ook nog een hapje ‘voeren’... O_o De appeltaart was heerlijk, maar helaas is het die dag (we hebben nu nog een hele vriezer vol!) maar bij dat ene hapje gebleven. Nou ja, helaas… We zijn lekker in de schaduw gaan staan (de receptie was buiten, in de tuin voor het kasteel, echt super!) en felicitaties in ontvangst gaan nemen. Onwijs leuk! Daar hadden we trouwens ongeveer 2 uur voor uitgetrokken en hoewel we ook echt wel 2 uur ‘handjes hebben geschud’ voelde het absoluut niet als 2 uur! De tijd vloog voorbij, maar we hebben gelukkig wel met iedereen een praatje kunnen maken.
Om 17:30 uur was het tijd voor onze ‘verrassing’ aan de gasten. Iedereen werd verzocht naar binnen te gaan, naar de Ridderzaal van het kasteel, waar een groot podium in het midden van de zaal was opgesteld. Martin en ik houden van muziek – met name zogeheten ‘melodic metal’. Dus we hadden een hele tijd geleden al aan 2 vrienden van ons gevraagd of zij met hun band alsjeblieft op onze bruiloft wilden komen spelen – en ze hebben gelukkig ‘ja’ gezegd! Het ‘miniconcert’ was fantastisch! De gasten genoten er net zo veel van als wij, en iedereen was vol lof – met name wat de prachtige stem van de zangeres betreft. We hebben echt onwijs genoten – met volle teugen!
Helaas was het rond 18:30 uur afgelopen. We hebben toen nog een aantal mensen het podium op geroepen (o.a. de vriendin die onze trouwkaart in elkaar gezet heeft) en een cadeau aangeboden en iedereen bedankt. Toen was het, voor de meeste gasten, tijd om naar huis te gaan.
We hebben met de daggasten heerlijk gegeten. Martin's moeder had een speech voorbereid, een goede vriend las 2 gedichten voor en 2 andere vrienden hadden een hele grappige PowerPoint presentatie.
Ik moet zeggen dat ik wel blij was toen ik 's avonds eindelijk mijn jurk uit kon trekken! Om een uur of 24:00 konden we naar de 'Bruidspoorttorenkamer' (leuk galgje-woord)
Helaas hebben we de foto's van de fotografe nog niet, maar daar zal ik er uiteindelijk ook een paar van posten
