Wat Een Drama...

[Tally]

Ik heb net met een goede buur-vriendin gesproken en zij heeft iets bedacht waar ik denk ik wel achter kan staan;
Verzet de datum of tijdstip van het trouwen. Want waar ik het meeste stress van heb is ook; komen ze wel of niet...
Om "die macht" uit hun handen te houden en weer zelf controle te krijgen zou ik kunnen besluiten op een ander tijdstip te trouwen.
Iedereen een briefje te sturen dat het huwelijk door familieomstandigheden wordt verplaatst, meer niet. alleen aan goede vrienden een stukje erbij "onder het mom van" de band is toch al geregeld 's avonds het feest vieren met alleen vrienden.

Geen familie, dan ook geen gezeur van "waarom was jij wel uitgenodigd en waarom ik niet.."
Ook al zijn er genoeg familieleden die ik er graag bij zou willen hebben.
Maar ik denk dat dit scenario in elk geval die stress weghaald; ik weet dan gewoon; we trouwen met onze getuigen en bouwen een feestje met de vrienden die om ons geven...

Ik zal er een nachtje over slapen en uiteraard met mijn vriend over praten hoe hij dit voorstel vind.

Het is alleen wel jammer voor de kinderen...hoe vertel je ze dat opa en oma er niet bijzijn... maar eigenlijk hebben ze dat aan hunzelf te danken.

[Carolina]

Als je je daar beide goed bij voelt kun je dat inderdaad doen. Heb je ook geen probleem met dat geruzie op je dag. Je krijgt dan natuurlijk wel naderhand opmerkingen en ik denk zelfs boze. Maar goed dan heb je in ieder geval een rustige dag gehad. En kun je het accepteren dat er helemaal geen familie is op je dag, is ook iets om over te denken.

Hoe dan ook, ik wens je het beste!

[LadyXochi]

Oei, maar dan trouw je zonder je ouders erbij... Dat zou ik écht niet kunnen! Maar aan de andere kant, ZIJ hebben het ook zo gemaakt. Ik vind ze allemaal onredelijk.

Ik snap jouw vriend trouwens niet. Ik vind dat hij appels met peren vergelijkt.   Sowieso beperkt hij jou in jouw keuze. JIJ wil je zus er toch bij hebben?

[Eke]

[quote name=\'LadyXochi\' post=\'164248\' date=\'29 May 2008, 07:10\']Ik snap jouw vriend trouwens niet. Ik vind dat hij appels met peren vergelijkt.   Sowieso beperkt hij jou in jouw keuze. JIJ wil je zus er toch bij hebben?[/quote]

Ik ben het niet met je eens. Het is ook zijn bruiloft en ik snap dat hij er klaar mee is na al dit gezeik. En het is ook zeker ter bescherming voor nog meer ellende.

[Tally]

Dat wat Eke stelt zo zie ik het ook; het is ook zijn bruiloft, dus dat is iets waar we samen uit moeten komen.

Ik ben vandaag bij maatschappelijk werk geweest, omdat het een intake was, was het voor nu in 1x een hele hoop informatie die ook zij moest verwerken. Ik zag wel steeds meer verbazing in; komt er nu nog meer???

Wat er allemaal op 1 dag gebeuren kan, ik sta er nog steeds versteld van. Inmiddels heb ik van mijn vriend gehoord dat mijn schoonzus J. dus niet op het feest wil komen omdat ze diep teleurgesteld is dat ze niet met het eten mogen komen (wij hebben eigenlijk gesteld; we willen gewoon een leuk feest, het liefst hadden we om 20.00u getrouwd met aansluitend een feest, maar ja, daar doen gemeentehuizen niet aan .)
Met hun (zus van mijn vriend) nooit lekker contact hebben gehad (wij zijn klootjesvolk en zij ..tja, zij eigenlijk ook, maar voelen zich behoorlijk veel meer) en dat zij ons doodleuk na een jaar elkaar niet gezien te hebben, de deur wijst op een verjaardag, omdat "we niet gelegen komen want ze hebben eters....." tja dat vergeet ze dan eventjes....
Wij eten fijn met de getuigen een goede vriend die chauffeur is, de ceremoniemeester en hun vrouw/man/partners en de ouders (dat was althans de bedoeling.....) en om 20.30u zou iedereen welkom zijn op het feest...
En zij wil dan bij godsgratie komen op het gemeentehuis om mijn schoonmoeder te ondersteunen...tja het lijkt wel een begrafenis. En komt ze voor ONS?? neuh...dus....blijf lekker weg zou ik zo zeggen...duh.. maar blijkbaar komt mijn schoonmoeder.
Maar goed; dit wist ik nog niet, want ik was op dat moment niet thuis en bij mij gebeurde het volgende;

Mijn andere "stief" schoonzus M. heeft mij gebeld. Omdat ik wist dat zij een moeilijke keuze had (en dat netjes aan ons had voorgelegd) haar neef trouwt ook, dezelfde dag in Turkije, waar haar hele familie, uit alle werelddelen bij elkaar komt. Ik heb haar toen gezegd dat ze moest doen wat goed voelde en dat wat ze ook koos; ik steunde haar keuze volledig.
Ik heb haar gemaild dat als ze nog geen keuze hadden kunnen maken, ze fijn naar haar neef moest gaan omdat het hier onzeker is of het allemaal wel zo doorgaat.
Daarop was ze zo verdrietig voor ons, en ze kon er met haar pet niet bij dat haar -weliswaar stief- schoonmoeder zo egoïstisch kon zijn en ook al kon ze -haar eigen woorden- niet oordelen kon over mijn ouders, ook dat niet kon bevatten. Daarop heeft ze haar vriend gebeld en deze op zijn beurt zijn vader (onze stief-schoon-vader) gebeld om het te verifieren. Deze op zijn beurt vertelde dat ze "natuurlijk wel" op onze bruiloft komen en dat hij gepraat had met mijn vader en hun komen ook. Ze belde ons gisteravond laat op met deze mededeling en vertelde daarbij; misschien gooi ik nu alles in de war, maar hoe dan ook; ook al besluiten jullie nog om de familie niet uit te nodigen; meid, WIJ STAAN ACHTER JE...

Nou schiet mij maar even naar MARS, maar eh...WAAROM WETEN WIJ DAN NIET DAT ZE KOMEN?? wat een SOAP zeg! Ik zou er goud geld mee kunnen verdienen...

Goed ... het maatschappelijk werk..

die heeft over mezelf gezegd; dat ze het ontzettend knap vond dat ik evengoed nog helder op een rij had hoe ik achter een aantal dingen sta; zoals de brief. Dat ik gezegd heb tegen mijn ouders hoe ik over hun gedrag denk (teleurgesteld dat ze niet gewoon blij kunnen zijn, maar hun eigen verdriet en gemis van mijn zus reflecteren op ons geluk en daarin dus voor mijn gevoel partij trekken voor mijn zus en niet hun gevoelens opzij kunnen zetten dat het misschien wel heel erg leuk is voor ons dat we gaan trouwen en dat ze mij daarin zo ongelooflijk kwetsen en dus pijn doen..)
Maarrrrrr zij heeft mij deze vraag gesteld;
Je (jullie) hebben je continue heel knap buiten hun "spel" gedrag gesteld door te zeggen; het is onze keuze, onze dag, onze bruiloft. Door het zo te doen (familie een tegenbericht te geven) ga je mee in het spel. Of dit goed of slecht is daar oordeeld ze niet over.
Kun jij over 5 of 10 jaar nog achter deze keuze staan, of krijg je spijt?

Tja..iets om over na te denken. De emoties lopen nu hoog op...
Maar ik kan nu ook niet doodleuk aan de eettafel zitten met hun...
Dus misschien kan ik hun "velen" in het gemeentehuis en ga dan weer lekker Zum hause!
Boos ik ben boos en echt zooooooooooo verdrietig...  wat een gezeik zeg...leuk joh, dat trouwen UGH
Gelukkig staan onze vrienden achter ons, wat we ook doen. Ze zijn een luisterend oor en helpen te sturen daar waar ze kunnen, vragen ons of ze ergens iets kunnen doen, in bemiddeling bijvoorbeeld, maar ik wil hun daar niet zo diep in betrekken.
Temeer omdat ik niet wil dat hun dat voor hun voeten gesmeten krijgen later. Hoe dan ook; ze trekken me morgen met al mijn vriendinnen de sauna in om even lekker te ontspannen en even mijn zinnen te verzetten...LIEFFFFFFFFFFFF

En jullie ook nog maals bedankt, ik storm zomaar binnen in een forum, noodkreet en zie daar; er komen heel wat tips.
Niet iedereen mag dan gecharmeerd zijn van internet, omdat "iedereen zomaar doodleuk zijn prive op tafel gooit" maar ik heb hier wel iets aan. Ook al moeten we het zelf beslissen, het is goed om alle kanten goed belicht te hebben.

[Eke]

Jeetje meid, wat een gezeur maak jij mee zeg....

Je MW heeft je wel een goed vraag gesteld, krijg je over 5 of 10 jaar spijt.

Mijn visie: in 5 of 10 jaar kan een boel gebeuren, maar sommigen hebben jullie trouwdag nu al zo verziekt dat ik me niet kan voorstellen dat je daar straks spijt van krijgt op de manier waarop je het nu doet. Je zit nu in een bepaalde situatie waar je bepaald geen grip op hebt.
Ik kan even snel niet vinden wanneer je precies gaat trouwen, wie weet, keert het tij nog.

Ik persoonlijk, hoe moeilijk dit ook zal zijn, zou trouwen met de vrienden die je nu erbij wilt hebben, die je op dit moment steunen en naar je luisteren, want daar heb je echt wat aan!

Meid, ik hoop van harte dat alles gewoon gaat bij een gemiddelde bruiloft, maar dit heb je zelf helaas niet in de hand. Doe waar jij je goed bij voelt en laat je niet langer kwetsen!

[LadyXochi]

[quote name=\'Tally\' post=\'164362\' date=\'29 May 2008, 23:46\']Nou schiet mij maar even naar MARS, maar eh...WAAROM WETEN WIJ DAN NIET DAT ZE KOMEN?? [/quote]Eerste wat me te binnen schiet: Omdat ze je dan niet meer emotioneel kunnen chanteren, zodat jullie alsnog die oom en tante niet uitnodigen?

[Tally]

[quote name=\'LadyXochi\' post=\'164401\' date=\'30 May 2008, 11:10\'][quote name=\'Tally\' post=\'164362\' date=\'29 May 2008, 23:46\']
Nou schiet mij maar even naar MARS, maar eh...WAAROM WETEN WIJ DAN NIET DAT ZE KOMEN?? [/quote]Eerste wat me te binnen schiet: Omdat ze je dan niet meer emotioneel kunnen chanteren, zodat jullie alsnog die oom en tante niet uitnodigen?
[/quote]

Ja, zoiets hebben wij ook wel bedacht, maar dat maakt ons dus ook zo boos...fijn lekker het bruidspaar treiteren, in het ongewisse laten, wie weet wat ze gaan doen. Nou ze zullen versteld staan wat we gaan doen...
Ik begin steeds meer rust te krijgen bij het gevoel om het zonder de familie en mét onze vrienden te doen.

Mijn vrienden gaan meedenken met ons, hoe we dit netjes kunnen gaan formuleren zonder spijt achteraf te krijgen, maar ook zonder teveel gedonder achteraf.

[LadyXochi]

Ik denk dat je toch wel gedonder krijgt als je de hele familie afzegt. En ik denk ook dat je er spijt van gaat krijgen. Maar die keuze moet je helemaal zelf maken. Ik vind het wel stoer, dat je dit durft.

[Tally]

[quote name=\'Eke\' post=\'164384\' date=\'30 May 2008, 09:34\']Jeetje meid, wat een gezeur maak jij mee zeg....

Je MW heeft je wel een goed vraag gesteld, krijg je over 5 of 10 jaar spijt.

Mijn visie: in 5 of 10 jaar kan een boel gebeuren, maar sommigen hebben jullie trouwdag nu al zo verziekt dat ik me niet kan voorstellen dat je daar straks spijt van krijgt op de manier waarop je het nu doet. Je zit nu in een bepaalde situatie waar je bepaald geen grip op hebt.
Ik kan even snel niet vinden wanneer je precies gaat trouwen, wie weet, keert het tij nog.

Ik persoonlijk, hoe moeilijk dit ook zal zijn, zou trouwen met de vrienden die je nu erbij wilt hebben, die je op dit moment steunen en naar je luisteren, want daar heb je echt wat aan!

Meid, ik hoop van harte dat alles gewoon gaat bij een gemiddelde bruiloft, maar dit heb je zelf helaas niet in de hand. Doe waar jij je goed bij voelt en laat je niet langer kwetsen![/quote]

Ik trouw al 27 juni...daarom kan ik er niet bij dat ze pas vorige maand zijn begonnen met deze onzin, had daar eerder meegekomen zeg... nu is het allemaal zo kort dag!

Ik hoop ook van harte dat het allemaal verder wat plezieriger gaat lopen, want ook al zijn die kilo's eraf meegenomen, echt vrolijk wordt ik er niet van (ondanks dat ik elke avond wel een halve zak chips naar binnen werk, ben ik 3,5 kilo in een week tijd afgevallen)

De schoonheidsspecialist was vanmorgen een welkome afleiding/ontspanning!! Heerlijk oogjes dicht en ik heb mezelf gedwongen aan leuke dingen te denken. Vanavond met mijn vriendinnen sauna-en heerlijk!!

[Eke]

[quote name=\'LadyXochi\' post=\'164442\' date=\'30 May 2008, 15:03\']Ik denk dat je toch wel gedonder krijgt als je de hele familie afzegt. En ik denk ook dat je er spijt van gaat krijgen. Maar die keuze moet je helemaal zelf maken. Ik vind het wel stoer, dat je dit durft.[/quote]

Msar het is toch al zo'n chaos? Ik denk juist dat er alleen maar meer gezeik van komt! Deze mensen gaan je dag verpesten!

[Tally]

[quote name=\'LadyXochi\' post=\'164442\' date=\'30 May 2008, 15:03\']Ik denk dat je toch wel gedonder krijgt als je de hele familie afzegt. En ik denk ook dat je er spijt van gaat krijgen. Maar die keuze moet je helemaal zelf maken. Ik vind het wel stoer, dat je dit durft.[/quote]

Tuurlijk realiseer ik me dat als we dit doen, er een hoop gedonder van kan komen, daarom gaan we met onze vrienden bekijken hoe we dit het beste en met het minste gedoe kunnen uitvoeren.
Maar ja, over dat gedonder; ze hebben het er zelf naar gemaakt, ze zijn zelf begonnen met deze ellende en wie zijn billen brand....zal op de blaren zitten!

En ik weet ook wel dat dit teruggooien is met modder, maar ik kan mijn andere wang niet toekeren, dat heb ik zovaak gedaan... maar het houdt me natuurlijk wel bezig ... ik heb een lijst met voors en tegens...momenteel zou ik ze alleen bij het huwelijk zelf kunnen velen, ik zou geen etentje met ze willen en een feest vieren...ik weet het niet...

en zo maal ik weer verder, dus denk ik ... de optie wegblijven is zo gek nog niet.

[LadyXochi]

[quote name=\'Eke\' post=\'164448\' date=\'30 May 2008, 15:37\'][quote name=\'LadyXochi\' post=\'164442\' date=\'30 May 2008, 15:03\']
Ik denk dat je toch wel gedonder krijgt als je de hele familie afzegt. En ik denk ook dat je er spijt van gaat krijgen. Maar die keuze moet je helemaal zelf maken. Ik vind het wel stoer, dat je dit durft.[/quote]

Msar het is toch al zo'n chaos? Ik denk juist dat er alleen maar meer gezeik van komt! Deze mensen gaan je dag verpesten!
[/quote]
Ik vind dat geen logische conclusie. Als ze komen, hoeven ze zich niet te misdragen. Het kan best zijn dat ze zich erbij neergelegd hebben en gewoon de mensen waar ze problemen mee hebben negeren.

[Tally]

Ze zullen zich echt niet misdragen, dat weet ik zeker, het gaat me er meer om dat ze me zoveel pijnhebben gedaan, dat ik me afvraag of IK (en mijn vriend) wel nog zo blij met hun aanwezigheid kunnen zijn. Elke keer als ik naar ze kijk zal ik me afvragen waarom..waarom toch..
En de steken van pijn voelen die allemaal vooraf gegaan zijn...

Maar goed; iets leuks; vanmorgen is mijn vriend dus ECHT verrast door zijn vrienden om meegenomen te worden op zijn vrijgezellenfeest. Ik heb eventjes hun tussendoor nog gesproken toen ze de fietsen op kwamen halen en hij heeft het zo naar zijn zin...HEERLIJK!! Ook hij eventjes de leuke kant van ons huwelijk zien!!

liefs Chantal

[Carolina]

Fijn dat je ook nog de leue kanten kunt zien en ervan genieten kunt.

vier je huwelijk zoals jullie je fijn bijvoelen. Mensen gaan , wat je ook beslist, altijd wel zeuren. Je kunt nu eenmaal niet iedereen tevreden stellen. Het is jullie feest. kies waar jullie je het beste bij voelen.

Veel succes hiermee en vooral veel plezier met de leuke kanten van het voorbereiden!

[Tally]

Ik kan zo een aflevering goede tijden slechte tijden schrijven!

Goed, inmiddels hebben we met vrienden de taken doorgenomen van de bruiloft, maar aangezien de vrijgezellenparty hun nog aardig in het hoofd zat, gingen ze (begrijpelijk) bijtijds naar huis, waardoor we eigenlijk het probleem niet bespreekbaar gemaakt hebben. Natuurlijk is dit ons pakkie an, maar ik had graag hun visie erop gezien.

Mijn man, die er al een tijdje klaar mee is, en druk op mij legt om nu eens een knoop door te hakken, want hij wil eigenlijk helemaal niet terug naar het idee van iedereen is uitgenodigd.... (en ik snap hem, maar ik steek emotioneel gewoon anders in elkaar)
goed, mijn man is dus vandaag naar zijn moeder geweest om het pak op te halen en bij een vriendin te hangen. Hij heeft absoluut geen behoefte meer om zich daar om te kleden.

Inmiddels heb ik vaste oppas voor onze kinderen kunnen regelen (snel!!) dus die zorg is ook weg.
Mijn schoonmoeder voelde natuurlijk wel dat met het ophalen van het pak het niet in orde was en begon er weer over. Dat wij HAAR niet begrepen, dat wij geen rekening hielden met HAAR, en toen mijn man het verhaal van zijn zus vertelde (dat ze neit voor ons, maar voor ondersteuning kwam voor moeders) beaamde zij dit. Toen knapte mijn man, is ontploft, heeft verteld dat hij zo kwaad is, en toen zei zij dat ze dat OOK was, tja en toen is hij weggelopen met de woorden...Fl*kker  op!!...
Goed...ik heb zo mijn vermoedens dat dit niet meer goedkomt. Ooit was onze relatie al heel slecht, en ik was zo blij dat dit eigenlijk -hoe broos dan ook- heel goed ging de laatste tijd. Ze heeft me nog geknuffeld toen ik huilend vertelde wat mijn ouders voor een houding aannamen...hoe kan het dan dat je zelf ook zo'n houding aanneemt en het NIET ZIET??? Zo jammer, zo triest, zo had ik het echt niet kunnen voorspellen...

mijn grenzen vinden en aangeven zei maatschappelijk werk...eh...BEREIKT MENSEN...
maar dan...

[Myriade]

Hoe lullig het ook klinkt, ik denk dat ik er op een gegeven moment gewoon helemaal klaar mee zou zijn. Ja, het gaat je misschien even slapeloze nachten geven, maar ik zou dus alleen de mensen waar je echt actief iets mee hebt en die je niet emotioneel chanteren uitnodigen. Laat je familie dan maar op de blaren zitten.

Maar goed, ik heb makkelijk praten in dit geval

[Carolina]

Jemig meisje. Maatschappelijk werk heet natuurlijk gelijk wb je grenzen aangeven maar ja dt is in de praktijk helemaal niet zo makkelijk natuurlijk!

[LadyXochi]

Klinkt alsof de knoop al is doorgehakt. Ik vind het wel een goede actie van je man en een goede reactie op zijn moeder. Maar ik vind dus ook dat je na zoiets niet meer terug kunt. Vandaar dat de knoop eigenlijk al is doorgehakt.

[Tally]

[quote name=\'LadyXochi\' post=\'164915\' date=\'04 June 2008, 06:47\']Klinkt alsof de knoop al is doorgehakt. Ik vind het wel een goede actie van je man en een goede reactie op zijn moeder. Maar ik vind dus ook dat je na zoiets niet meer terug kunt. Vandaar dat de knoop eigenlijk al is doorgehakt.[/quote]


Jeetje wat kunnen dingen toch ineens zo ontploffen in je gezicht niet...?

Ja, het moeilijke vind ik dat ik bang ben dat het contact verbroken wordt, de kinderen zijn gek op hun oma's en opa's. En ik vind wel dat zij hun moeten blijven zien. Het is ook niet dat ik ze niet nooit meer wilt zien, maar ze hebben ons behoorlijk gekwetst met hun houding en dat is niet iets wat ik even opzij kan zetten. Het is voor mij dus de vraag; zou ik dat idd nog kunnen voor dé dag..

Inmiddels heeft mijn moeder mijn vriendin gebeld, deze heeft op haar beurt rustig en duidelijk verteld dat ik eraan onderdoor ga, verdriet heb van hun houding, niet blij kan zijn voor mij en dat het bijna lijkt alsof mijn man niet goedgenoeg is.
Tot mijn grote verbazing is mijn moeder er echt van overtuigd dat ik geslagen wordt door mijn man.
In ons laatste heftige gesprek heeft ze gevraagd aan mijn man of hij altijd zó praatte (boos, vinger erbij, ogen spuwen vuur, stampen en zo....) waarop hij riep, JA ALTIJD EN IK SLA MIJN VROUW EN KINDEREN DE HELE KAMER DOOR. ...wonderbaarlijk dat ze dit dus niet opgevat heeft als een cynische opmerking, maar nu dus via mijn vriendin ging vragen of dit zo was, want zo'n vermoeden heeft ze altijd al gehad.
Gelukkig heeft mijn vriendin verteld dat ze er 200% van overtuigd is dat Marco het allerbeste voor mij en de kinderen wilt en dat ze met ons op vakantie is geweest en Marco en mij als een geweldig stel ziet die lief en begaan met de kinderen zijn...maar meiden toch...dat is toch eigenlijk erg niet??

Verder heeft mijn vriendin geprobeerd ons standpunt nog een keertje duidelijk te maken en verteld dat zij daar wel heel veel begrip voor op kan brengen (dus zus niet uitnodigen als zij verder geen initiatief tot contact zoekt/neemt) .
Het verhaal neemt toch weer een bijzondere wending zeg...mijn man me slaan...alsof ik dan met hem trouwen zou zeg!? Tuurlijk kan het knetteren hier, maar zoiets is nog nooit bij hem opgekomen (als hij wel eens dat soort berichten leest, kan hij zich zo opwinden dat mannen zich zo verlagen om een vrouw op deze manier te intimideren) Wel moet er wel eens een deur lijden (knal!) maar dat is het dan ook wel :laugh: ...wat een vertrouwen van mijn moeder zeg...valt me ook weer tegen...

Wat ik wel begrepen heb van mijn vriendin is  dat ze wel van plan zijn om te komen...

Goed tot zover de stand van zaken dus... ik begrijp best dat jullie hier niet zoveel mee kunnen, maar het is gewoon lekker om mijn verhaal op te schrijven.

[Eke]

Volgens mij is jou moeder ernstig naief, of niet?

Maar wel een goede poging van die vriendin dat ze heeft uitgelegd hoe en wat, misschien kan dit wat oplossen op den duur?

[Tally]

Nou idd ze is wel naiever dan ik dacht...

Ik heb morgen weer een gesprek met maatschappelijk werk, horen wat zij voor me kan betekenen met eventuele bemiddeling...
Want ik kan er maar niet over uit dat ze het zo kunnen verknallen........ ik kan het zo moeilijk accepteren.... dat is mijn stukje acceptatie-onvermogen... dat weet ik, alsof ik het lijk 10x gezien moet hebben om te geloven dat 'ie dood is...snappen jullie wat ik bedoel...

[Eke]

[quote name=\'Tally\' post=\'165029\' date=\'04 June 2008, 23:22\']Nou idd ze is wel naiever dan ik dacht...

Ik heb morgen weer een gesprek met maatschappelijk werk, horen wat zij voor me kan betekenen met eventuele bemiddeling...
Want ik kan er maar niet over uit dat ze het zo kunnen verknallen........ ik kan het zo moeilijk accepteren.... dat is mijn stukje acceptatie-onvermogen... dat weet ik, alsof ik het lijk 10x gezien moet hebben om te geloven dat 'ie dood is...snappen jullie wat ik bedoel...[/quote]

Ik denk dat dit niet zo zeer lig aan je acceptatie-onvermogen, maar het feit dat dit gewoon een belachelijke situatie is die niet vaak voorkomt! Helemaal omdat er veel bruidjes zijn die hier geen last van hebben...

Hoop echt zo voor je dat het allemaal goedkomt, dat het gaat zoals jij het wilt! Kon er maar een wonder gebeuren zeg!

[miepie1984]

meis wat ben jij goed voor deze wereld. mensen waar jij veel van houdt of belangrijk zijn verzieken jou (jullie) dag en voorpret en je hebt nog moeite met alles.. eigelijk vind ik dit ontzettend knap van jou maar het doet me ook pijn om te lezen dat ze zo met jullie omgaan. ik heb ok geen prettige fam-banden en heb me neus te vaak gestoten dat ik die mensen de kans nie meer geef om het voor mij te kunnen verzieken..
su6 met alles en hou de eer aan jezelf.

liefs marijke

[Anke]

Ik heb je hele verhaal net even bijgelezen, het is idd een grote soap serie.
Wat Miepie al zegt, jij blijft zo goed voor deze wereld, probeert overal het beste uit te halen, maar dit gaat op een gegeven moment opbreken.
Het is goed dat je hulp hebt gezocht bij een maatschappelijk werkster, want dit is niet zo in je eentje op te lossen.
Je verstand zegt het een, je hart zegt het ander.
En wat is dan de beste keuze???
Als ik je hele verhaal zo lees zou ik persoonlijk denken, iedereen mag het lekker uitzoeken.
Ik vertrek naar het buitenland met een paar super goede vrienden en daar ga ik trouwen.
Mensen krijgen een kaartje achteraf.

Heel veel sterkte met alles.