Trouwforum
Alles over trouwen => Het huwelijk => Topic gestart door: Mibje op 28 april 2008, 21:11:56
-
Ik begin met alvast mijn excuses te maken, voor typfouten, mensen die zich beledigd voelen of aangevallen. Maar ik moet dit gewoon even kwijt, en dit is helemaal mijn perceptie!!!!
Situatie 1.
zaterdag wezen eten bij mijn schoonmoeder (echt wel zorgzaa, maar soms ook verschrikkelijk, goed niemand is perfect). zegt ze ineens tegen mijn as. je tante vond het erg jammer dat ze niet mocht komen :ohmy: :blink: Dus ik kijk hem aan en vraag aan haar; hoe kom je daarbij?
Ja dat vertelde W. mij. Waarop W zegt ik heb gezegd dat ik het niet wist of ze erop stonden en dat de gastenlijst nog niet compleet was. Ow zegt schoonm. ja ik was zo enthousiast en omdat jullie het klein houden (lees ondertussen hielden) dacht ik dat ze niet uitgenodigt waren omdat ze in het buitenland wonen. Waarop ik zeg, mijn oom en tante uit china komen ook! Dus waarom hun niet. Die mensen stonden gewoon op de gastenlijst. Nou zegt mijn schoonm. tegen mijn as raar hoor dat je dat niet wist. Waarop ik zeg jah ik was nog bezig met een voorstel voor de gastenlijst. Zodat w. gewoon maar hoeft te zeggen wie hij er nog bij wil hebben of juist eraf. Ow krijg ik te horen jij bepaald dus of mensen komen.... :mad: :dry: !
Goed die opmerking maar naast me neer gelegd, tien tellen ademen en blijven lachen....
Mijn as gaat even met zijn broertje toetje maken, zegt zijn moeder waar vrienden van haar bij zijn. Ja M. je mag wel blij zijn dat jij met mijn zoon gaat trouwen...... :ohmy: :ohmy: :ohmy: ! (hoezo moeder die niet kan loslaten, stom bezitterig mens! :ph34r: ) Waarop ik zeg, uhm nee hoor hij gaat met mij trouwen, hij heeft mij gevraagd, ik hem niet! Dus hij mag wel blij zijn dat mijn vader mijn hand heeft gegeven aan hem!
Had ze niks op terug, gelukkig maar oei wat was ik boos! Gaan we weg, zegt ze tegen mijn as. zorg je wel goed voor MIJN ongeboren kleinkind! Waarop mijn as. gelukkig zegt ja ik zal voor goed voor manike zorgen. Ow wat was ik boos.
2. Gingen zondag daar eten... ja :ohmy: :blink: ik hoor je denken waarom... nou dat het mijn as afgesproken, en er zou gebbqt worden, en dan kan ik zeggen wat ik wil. En ik wilde me niet laten kennen (meestal weet ze de dag erna toch niet meer wat er is gebeurt. Aangezien ze na half zonder wijn niet meer functioneert).
Komen we daar, waren er weer vrienden, zitten we na het eten nog na te praten, zegt ineens een van die vrienden, goh jullie gaan trouwen we hoorden dat het een MOETJE was!!! Dat hadden we toch niet meer verwacht in 2008. Zijn jou ouders zo streng gelovig manike? Sorry hoor, maar mijn ouders zijn katholiek opgevoed, en ik ook, maar we zijn niet belijdend. Al ongeveer 12 jaar niet meer. Waarop ik zeg hoezo is ons huwelijk een moetje? Ja nou omdat je nu ongepland zwanger bent, vertelde je schoonm.
Ik geloof dat de hele wereld heeft mee kunnen genieten van mijn boosheid. Wat ging ik over de rooie! :huh: :dry: Mij as kwam naar buiten rennen (die stond net binnen te praten met zijn moeder), ik kreeg het niet eens normaal mijn keel uit wat ik net had gehoord. Ik helemaal boos en huilen te gelijk.
Ik kon nog net binnen houden, dat ze niet meer welkom was als het aan mij lag (dit heb ik 's avonds wel tegen mijn as gezegd). Hallo ongepland zwanger? Als je de medische molen in gaat dan kies je er bewust samen voor. Ik ben door een hel gegaan met al die onderzoeken en dat doe je voor je fun???? Heb nooit geklaagd, of mijn as verplicht om daarin mee te gaan, elke keer spraken we erover of we het samen aankonden. Ik moest de behandeling ondergaan maar zou het niet doen, als hij er niet achter stond.
En dan het moeten trouwen! Ik ben vorig jaar al ten huwelijk gevraagd, en als het aan mij had gelegen waren we gewoon in augustus getrouwd. Maar door alle omstandigheden hebben we het uitgesteld, en nu vanwege de zwangerschap gaan we nu toch nog eerder dan eerst trouwen!.
Er onstond een hevige discussie over wat ze nou precies wel en niet had gezegd. Ik had mijn autosleutels in mijn hand, en toen ik wegliep ben ik toch even omgedraaid, kon het niet laten. Heb het gezelschap ook even verteld dat ik zeker niet met mijn as. trouw voor mijn verblijfsvergunning mocht ze hen dat ook nog vertellen, want ik ben geadopteerd al sinds ik een baby ben!
3.
Komen vandaag in de stad "bekenden" tegen van mijn as. Waarop hij heel vrolijk verteld dat ik zwanger ben, en dat we gaan trouwen. Zegt die jongen, ow nee he! :blink: We hoorde al zoiets dat je er "ingeluisd" was. :ohmy:
Waarop mijn as bijna achterover viel, en vroeg van wie heb je dat dan, ja van die en van die en van die.
En waar kwamen we uit bij vrienden van ons, waarvan de man, getuige is van mijn as. Nou die is dat nu dus ook niet meer. Want daar zijn we vanmiddag even persoonlijk langs gegaan. :huh:
Hebben vanmiddag een hele grote mail naar alle genodigden gestuurd, waarin mijn as aangeeft in welk traject wij hebben gezeten, en dat als hij geen kind had willen krijgen met mij, hij mij nooit dit traject in had laten gaan. Ook is er een email naar onze beide adressenbestanden gegaan met een soort gelijk verhaal.
Ik ben helemaal kapot van al deze beschuldigingen en weet ook even niet meer hoe ik dingen moet plaatsen en wie ik kan vertrouwen. Ik wist dat mijn schoonmoeder schijnheilig kon zijn. Maar kon het nooit duidelijk maken aan mijn as. Hij begint nu iets door te krijgen... ja toch wel :wink:
-
pff...wat een ellende hebben jullie zeg met schoonmoeder en vrienden.
Vervelend dat jullie zulke opmerkingen te horen moeten krijgen, helemaal van je schoonmoeder en getuige.
Hopelijk loopt het allemaal met een sisser af, laat je niet gek maken. Jullie weten wel beter, jullie hebben voor elkaar gekozen, dat jullie zwangerschap geen ongelukje was. Dus zoek steun bij elkaar, dan moet het goed komen!
Probeer je niet te ergeren aan anderen, dan heb je alleen jezelf mee.
Liefs Rixt
-
[quote name=\'Rixt\' post=\'160290\' date=\'28 April 2008, 21:31\']pff...wat een ellende hebben jullie zeg met schoonmoeder en vrienden.
Vervelend dat jullie zulke opmerkingen te horen moeten krijgen, helemaal van je schoonmoeder en getuige.
Hopelijk loopt het allemaal met een sisser af, laat je niet gek maken. Jullie weten wel beter, jullie hebben voor elkaar gekozen, dat jullie zwangerschap geen ongelukje was. Dus zoek steun bij elkaar, dan moet het goed komen!
Probeer je niet te ergeren aan anderen, dan heb je alleen jezelf mee.
Liefs Rixt[/quote]
He Rixt,
Thnx voor je reactie, je hebt helemaal gelijk maar kreeg het toch behoorlijk te kwaad vandaag.
Want ik moet me de hele tijd al zo verdedigen, ik ben nog maar 23 en mijn as is bijna 30.
Er zijn veel mensen die denken dat ik zwanger ben geworden, omdat ik dan bij de echte vrouwen hoor.
En dat ik het heb gedaan om mijn as aan me te binden. We lopen samen ons daar al een tijd tegen te verdedigen. Maar ja als mijn vriend er dan wat van zegt dan zit hij onder de plak. :huh: het is ook nooit goed. We weten zelf hoe het zit, maar maar het is elke keer toch weer even een schop tegen het zere been, en soms valt dat been dan weleens om...
Ik kan veel hebben, maar niet altijd zeg maar...! Ach nog even volhouden denk ik ook op de momenten dat ik me sterk voel.
-
Wacht even ... even terug ...
Jullie waren toch de mensen die na allerlei trajecten dachten dat jullie niet zwanger konden worden en door allerlei ellende hadden besloten de bruiloft even uit te stellen? En die door een wonder via IUI terwijl er eigenlijk geen kans was toch spontaan zwanger waren?? En nu toch gingen trouwen??
Hoe kan je schoonmoeder dan in godsnaam roepen dat het een moetje is? Is ze op haar achterhoofd gevallen of zo? Je doet toch IUI omdat je zwanger wilt raken ... Oh jemig, ik geloof dat ik ter plekke een hakbijl had gepakt.
Gewoon hier gillen hoor als het oplucht, ik kan me helemaal voorstellen dat dit je zo mateloos boos maakt dat je niet meer weet wat je moet. Ik hoop dat jullie samen sterk zijn en dat je as er voor je is - het is wel zijn moeder en dan kijk je er misschien toch anders tegenaan.
Sterkte hiermee, en inderdaad, zoals Rixt zegt, laat je niet gek maken hoor! *knuffel*
-
Nou jaaaaaaaaa wat denken ze wel niet?? Onderhand zou je denken we trouwen wel lekker samen in verweggistan. Echt niet leuk zulke mensen, misschien bedoelen sommige het met een knipoog?? Zou het me nog wel voor kunnen stellen dat vrienden hier tegen mijn as zeggen "ben je erin geluisd". Daar zou ik nog wel om kunnen lachen maar natuurlijk niet meer na al die andere insinuaties (schrijf je dat zo?? haha) die al gedaan zijn. Nou meid doe lekker wat jullie willen en probeer je er niet door uit het veld te laten slaan dat zijn die mensen allemaal niet waard.
-
Sluit me bij rixt aan en ik denk dt die mensen die zo negatief over jou praten diep in hun hart jaloers op je zijn!
Geniet van het geluk dat je met je geliefde gaat trouwen en dat jullie een kindje verwachten. Al is het moeilijk probeer het je niet te veel aan te trekken.
-
[quote name=\'Lyanna\' post=\'160292\' date=\'28 April 2008, 21:45\']Wacht even ... even terug ...
Jullie waren toch de mensen die na allerlei trajecten dachten dat jullie niet zwanger konden worden en door allerlei ellende hadden besloten de bruiloft even uit te stellen? En die door een wonder via IUI terwijl er eigenlijk geen kans was toch spontaan zwanger waren?? En nu toch gingen trouwen??
Hoe kan je schoonmoeder dan in godsnaam roepen dat het een moetje is? Is ze op haar achterhoofd gevallen of zo? Je doet toch IUI omdat je zwanger wilt raken ... Oh jemig, ik geloof dat ik ter plekke een hakbijl had gepakt.
Gewoon hier gillen hoor als het oplucht, ik kan me helemaal voorstellen dat dit je zo mateloos boos maakt dat je niet meer weet wat je moet. Ik hoop dat jullie samen sterk zijn en dat je as er voor je is - het is wel zijn moeder en dan kijk je er misschien toch anders tegenaan.
Sterkte hiermee, en inderdaad, zoals Rixt zegt, laat je niet gek maken hoor! *knuffel*[/quote]
Heb jij copyright op je samenvatting zitten :wink: Idd ja, wij zijn die mensen die je daar boven omschrijft.
Het klopt helemaal. Mijn schoonmoeder is een verhaal apart en dat weet ik ook wel na 3,5 jaar. Vooral door de hoeveelheid standaard drank. Niet mijn standaard, maar wel die van haar. En de ene keer merk je niks, de andere keer des te meer.
Dat van die hakbijl dat gevoel had ik ook, of nou ja ik dacht ik eerder ik werp me op de bbq. Maar ook dat bleek bij nader inzien geen goed idee. Weglopen leek me het verstandigst, maar ja dan geeft je het ook weer op. En ik had toch echt zoiets van, ze zullen mijn kant van het verhaal ook horen. Mijn as heeft nu gelukkig ook door dat ik toch echt geen waanzin beelden heb ofzo. Of paranoide ben. Ik probeer gewoon met haar om te gaan en doe dat op mijn maar. Als mijn grens is bereikt zeg ik niet meer dan het hoognodige. En nu snapt hij dat ook goed en staat gelukkig achter mij. Hij heeft zelfs net mijn ouders aan de telefoon gehad om het zelf te vertellen, zodat mijn ouders hem niks kwalijk nemen, niet dat ze dat doen. Bij mijn ouders kan hij geen kwaad doen, dus die waren ook erg verbaasd dat hij hen belde. We zijn al heel wat gewend van zijn moeder en vader ook ivm hun scheiding, en elke keer als je denkt dat je alles gehad hebt... dan komt er wel weer iets....! Dus een beetje cynisch worden we ondertussen wel. Ik had al bedacht wat mijn schoonmoeder zou denken bij de belofte: niet tot de ons scheidt, maar tot de schijt ons dood! Want zo voelde het vanmiddag toch echt even!
Thnx voor je medeleven, ik kan hier echt op mijn kop van staan, maar dat is weer zo slecht voor de baby. En daar moet ik vooral op letten nu, ik vind het vooral lullig ook voor mijn as. Maar we kunnen er samen gelukkig goed over praten.
-
nou meis, wat verschrikkelijk wat je allemaal mee maakt zeg. Je zou verwachten dat mensen jullie wat meer geluk zouden gunnen, maar zo leer je wel je echte vrienden kennen. Wat een verschrikkelijke schoonmoeder heb je trouwens, ze komt heel verbittert en egocentrisch over. Trek je er niks van aan, jullie weten dat jullie van elkaar houden en waar je het voor doet!
sterkte de komende tijd!
-
[quote name=\'Lotte2009\' post=\'160293\' date=\'28 April 2008, 21:50\']Nou jaaaaaaaaa wat denken ze wel niet?? Onderhand zou je denken we trouwen wel lekker samen in verweggistan. Echt niet leuk zulke mensen, misschien bedoelen sommige het met een knipoog?? Zou het me nog wel voor kunnen stellen dat vrienden hier tegen mijn as zeggen "ben je erin geluisd". Daar zou ik nog wel om kunnen lachen maar natuurlijk niet meer na al die andere insinuaties (schrijf je dat zo?? haha) die al gedaan zijn. Nou meid doe lekker wat jullie willen en probeer je er niet door uit het veld te laten slaan dat zijn die mensen allemaal niet waard.[/quote]
Onze standaard reactie op de mensen die zeggen dat ik mijn as erin heb geluisd, is al:
ja dat klopt hij stond erbij en hij keek ernaar. Er was een dokter met een grote spuit en toen, tsja
toen was ze zwanger. (lang leven IUI).
je schrijft het idd goed insinuaties, maar na alles wat er is geweest, het valt me nog mee dat ik niet naar mijn hoofd heb gekregen dat ik mijn slechte kans op zwangerschap heb verzonnen.
Dat had er ook nog wel bij gekund. Al met al, grrrrr!
In het begin moest ik er ook wel om lachen, maar van onze echte vrienden die dit nu ineens blijken te zeggen is het niet te accepteren, dat zijn de mensen die ook bij mijn as. zijn geweest toen ik in het ziekenhuis lag. Waar hij zijn verhaal heeft kunnen doen, en zijn hart heeft kunnen luchten. En zelfs mensen die voor mijn hebben gezorgd terwijl mijn as aan het werk was. Dus nee daarom kan ik niet meer lachen.
Het lachen is me toch wel vergaan, maar we gaan er voor zorgen dat het weer terug komt hoor!!!
-
[quote name=\'Violet\' post=\'160296\' date=\'28 April 2008, 21:57\']nou meis, wat verschrikkelijk wat je allemaal mee maakt zeg. Je zou verwachten dat mensen jullie wat meer geluk zouden gunnen, maar zo leer je wel je echte vrienden kennen. Wat een verschrikkelijke schoonmoeder heb je trouwens, ze komt heel verbittert en egocentrisch over. Trek je er niks van aan, jullie weten dat jullie van elkaar houden en waar je het voor doet!
sterkte de komende tijd![/quote]
Ja klopt dat vind ik ook, maar schoonfamilie krijg je nou eenmaal gratis.
Toen ik mijn as ontmoete heb ik niet gevraagd of er mensen doodgingen, ziek werden, gingen scheiden, of hoe zijn ouders als schoonouders waren. Die krijg je er toch echt gratis bij. En als dat dan zo was of hij me even wilde bellen als het over was... zodat we dan wel wat konden afspreken.
Ik probeer toch maar positief te blijven denken, ze heeft het niet makkelijk na 32 jaar is ze gaan scheiden van haar man. Haar oudste zoon is/was haar steun en toeverlaat, maar komt nu minder langs omdat we samen ons leven aan het opbouwen zijn. Huis, kindje etc. En allebei een drukke baan hebben. Scheiding duurt lang en exman is ook behoorlijk vervelend. Scheiding duurt al 3,5 jaar en ga zo maar door. Nu gaat haar oudste zoon trouwen, mag alleen de vader van de bruid een speech houden (zo heeft mijn as bepaalt aangezien hij geen genante verhalen wil, of elkaar de loef afstekende ouders). En blijft hij thuis in zijn eigen huis, en gaat zich niet omkleden bij zijn moeder of daar slapen. Hij wil namenlijk bij mij slapen en ik bij hem.
En heeft haar oudste zoon zich ook nog laten ontvallen, dat hij bij de opvoeding van ons kindje en zijn houding in het gezin, zijn schoonouders als voorbeeld neemt, daar hij zich daar beter bij voelt en vooral dat daar meer ruimte is voor persoonlijk ontwikkeling. Het zal wel, visie... tsja en ik snap dat die laatste pijn doet. Mij maakt het trots op mijn ouders en ons gezin. Ik weet dat ze geen ster is in het communiceren (uitgaande van een verzonden boodschap en ontvangen boodschap) want als je iets verteld en zij verteld het later, en zegt dat ze het verkeerd heeft begrepen zegt ze gewoon nee hoor, dat heb ik niet verkeerd begrepen. Het is dus lastig... om als ze eenmaal een beeld heeft dit te veranderen.
En ze doet er alles aan, om het nu goed te maken overigens, heeft bij mij op dit moment even weinig zin.
Ze heeft tegen mijn as gezegd dat ze verkeerd is begrepen door haar vrienden en dat ze het niet zo bedoeld heeft etc.
Wil haar nu ook even niet spreken omdat ik bang ben dat ik dan meer kapot maak dan mij lief is.
-
Jajaja, schoonmoeders, breek me de bek niet open. Heel erg rot voor jullie en ik heb je verhaal inmiddels wel 4 of 5 keer goed gelezen, was echt in de veronderstelling dat ik het verkeerd las. Ik dacht, dit kan toch niet waar zijn. Kunnen schoonmoeders dan echt zo vreselijk doortrapt, gemeen, beledigend en kleinerend zijn ??? ja dus, Ik vind het echt werkelijk vreselijk onbegrijpelijk dat je schoonmoeder je zo neerhaalt. Ik zou er persoonlijk direct klaar mee zijn en nooit een woord meer spreken met haar.
Ikzelf heb de laatste 6 a 7 jaar dat mijn schoonmoeder nog leefde (ze is 4 jaar geleden overleden) ook niet meer gesproken met haar. Mijn schoonmoeder heeft mij vanaf dag 1 eigenlijk altijd "te min" gevonden voor haar dochter, Ik kwam maar uit een gewoon boerengezin en haar dochter verdiende wel beter. De eerste jaren hebben we eigenlijk op een heel oppervlakkige manier gecommuniceerd. Ze had altijd aanmerkingen op mijn kleding, mijn gewoonte's en ze vond mij altijd "vies" Ik heb dat altijd maar geaccepteerd, totdat er op een dag nieuwe vloerbedekking en nieuwe meubels kwamen. Op een zondagmiddag op bezoek gegaan om de nieuwe spulletjes te bekijken. En wat zag ik tot mijn grote verbasing ???? (geloof het of niet, maar het is echt gebeurt) Op de stoel waar ik altijd zat, lag een grote handdoek op de zitting, en voor mijn stoel lag een deurmatje. "Ja dan blijven mijn nieuwe spullen tenminste schoon" Je zult begrijpen dat ik er toen helemaal klaar mee was. Ik ben daarna nooit meer op bezoek geweest (op de verplichte verjaardag en kerst en oud en nieuw bezoekjes na) en heb nooit meer een woord met haar gesproken. (op het hoognodige en verplichte als "hoi" na.
Ik wil hier maar mee zeggen, dat ik me enigszins in jouw gevoel kan verplaatsen en ik zou het wel weten als ik nu in jouw schoenen zou staan.
Nogmaals, ik vind het echt heel erg wat hier gebeurt en wens je heel veel sterkte, want dit soort dingen vreten heel veel energie van je.
-
Wat erg zeg! Wat een krengen van mensen bestaan er toch! Veel sterkte! X
-
Hoi Manike,
Ik zit hier met gebalde vuisten. Wat erg voor je. Echt verschrikkelijk. Ik vind het heel goed dat jullie langs zijn gegaan bij jullie 'getuige'. Wat voor vrienden heeft jou a.s.?!?! Zoiets flik je toch niet? En je schoonmoeder, wat een BITCH zeg! Echt waar.
Ook heel goed van jullie dat jullie die mail hebben rondgestuurd. Zou je die ook wel online willen zetten? Ik ben namelijk benieuwd hoe jullie dit hebben verwoord.
Ik hoop dat de mensen die zo achterbaks over jullie praten door die mail de deksel op de neus krijgen. Want alle andere mensen aan wie ze die leugens hebben verteld, weten nu dus dat het leugenaars zijn. Echt verschrikkelijk. Ik hoop ook dat jullie veel steunbetuigingen krijgen. Ik weet wel dat als ik zo'n mail van een vriend/vriendin zou krijgen, dat ik dan meteen langs zou gaan om te vertellen dat ik wél blij voor ze ben en niet denk dat ze om de verkeerde redenen gaan trouwen.
Bah, bah en nog eens bah. Ik kan me echt druk maken om dit soort dingen. Ik ben ook blij om te horen dat je het er uit hebt gegooid, ook tegen je schoonmoeder en ook en publique. Die vrienden van je schoonmoeder mogen ook wel eens zien wat voor bitch het is, want als jullie er niet bij zijn, ga jij vast ook over de tong. Ik denk dat er dan wel meer mis is met je (voor haar) en dat zij dan nog wel meer slechte dingen over je vertelt achter jullie rug. Zo'n type is het dan volgens mij wel.
En het ergste is nog wel, je komt niet van haar af, want ze is je schoonmoeder. Voor jou is het makkelijker, maar Wiebe kan niet zomaar met haar breken.
In ieder geval heel veel succes ermee.
-
Ongelooflijk dat er zulke schoonouders bestaan!
@ Manike: Ik kan me zo goed voorstellen dat je kwaad bent! :mad:
@ Andre: je moest op een handdoek/ matje zitten??? :blink: :ohmy: Je bent toch geen dier ofzo?
-
Wat een verhaal zeg, heb het echt met je te doen. Je probeert van alles om het leven dat JULLIE samen willen zo goed als het gaat op te bouwen, en elke keer als jullie 5 stenen hebben neergezet is er wel weer iemand die er 2 af moet breken. Kan hier zo verschrikkelijk boos om worden.
Als mensen gaan skiën hebben ze altijd die bak boven op hun auto en we zeggen dan "kijk die heeft zn schoonmoeder bovenop liggen "
Nou ik had haar onder de auto gelegd, als ze mij zoiets flikte grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
-
Wat een bitch van een schoonmoeder!
Nogmaals, laat je niet gek maken. Jullie weten wat de waarheid is!
-
Lieve Allemaal,
Ontzettend bedankt voor al jullie lieve reacties.
Toen ik het vanochtend las, dacht ik ook bij mezelf het is toch niet te geloven.
Ik weiger om mee te gaan in het gedrag van haar, er is namelijk genoeg wat ik ook de wereld in kan "helpen". Maar ik ben toch opgevoed vanuit het idee, wat u niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook een ander niet. Best lastig af en toe, maar goed ik sta wel achter dat principe. Ik kan mijn verhaal hier kwijt en dat lucht behoorlijk op. LadyXochi, je vroeg om de mail, die zal ik hieronder zetten, hij is best lang en geschreven door mij as. dus kan stik vol typfouten zitten hoor. Het is blijft de moeder van mij as. en daar kan ik niks aan veranderen. Ik heb het er dus maar mee te doen. Gelukkig steunen mijn zwager en schoonzus ons, en die gaan ook is even het gesprek aan, want ook mijn schoonzus heeft er last van.Ze is nog niet zolang in de familie, en durfde nog niet zo goed over haar ervaringen te spreken. Nav de email zijn er vandaag tot nu toe al veel telefoontjes gekomen van vrienden die hun excusses aanbieden, en die vanavond nog langs komen, om te praten. Dit doet me goed, dat mensen toegeven dat ze te snel hebben geoordeelt, en dat er nu een opening is om er open over te praten. (voor ons gevoel was dat er altijd al, maar goed wij hebben daar duidelijk dingen in gemist)
De email hij is lang hoor:
[color=\"#FF0000\"]Beste mensen,
Communicatie is in basisbeginsel het zenden en ontvangen van een boodschap. Soms kan er op die lijn ruis zijn, of ontstaan, daardoor is het altijd goed om te verifiëren. En dit niet altijd bij de zender te doen, als deze niet het onderwerp of lijdend voorwerp is in de boodschap. Maar het dan aan het onderwerp/lijden voorwerp te vragen.
Zoals jullie weten zijn wij voornemens om te trouwen, waarvoor jullie uitgenodigd zijn en verwachten wij ons eerste kindje.Blijkbaar doen hierover nogal wat verhalen de rondte die door deze en gene zijn verspreid.Na afgelopen dagen een aantal confrontaties hierover te hebben gehad, willen we toch even iets duidelijk neerzetten.
Het eerste feit is dat ik vorig jaar in februari Manike om haar hand heb gevraagd, eerst aan haar vader en daarna aan haar zelf. Op dat moment waren wij in Sri Lanka, en tsja ik kon haar meenemen naar hutje op de hei (ook heel romantisch) maar in haar geboorteland leek mee mooier. Dit heb ik me pas onderweg in het vliegtuig zitten bedenken. Nadat ik een gesprek had met haar vader, terwijl Manike lag te slapen tegen mij aan. Dit was nav de opmerking van haar vader, dat 23 jaar daarvoor Manike ook zo had liggen slapen in zijn armen maar toen als baby. Ik wil met Manike trouwen, en heb haar daarom gevraagd.
Dit gezegd hebbende, wil ik erop wijzen dat ons huwelijk van 25 juni geen MOETJE is, als wordt dit wel door sommige mensen veronderstelt. Het huwelijk stond gepland voor 23-08 of 30-08 maar werd afgelopen oktober/november afgeblazen want;
Afgelopen september ’07 werd een regulier bezoekje aan de huisarts ivm uitblijvende menstruatie, een waar drama. Manike moest met spoed naar het ziekenhuis, en werd daar meteen opgenomen. Zoals de arts het toen uitlegde, met ontploffingsgevaar van haar eileiders.
Haar bloeddruk was te hoog, en het was net aan, om te kijken of er nog wat te redden viel.
Die middag kregen wij te horen dat de kans op zwangerschap, als de eerste stap gezet kon worden in het cyclus proces, dan 6% zou zijn.De stappen in het cyclus proces zijn als volgt:
1. ontwikkeling van de follikel (dit is een onrijpe eicel)
2. de eisprong (follikel is volgroeit)
3. vruchtbare periode
4. innesteling van de bevruchte eicel of afstoting van de niet bevruchte eicel, de menstruatie.
Bij Manike was de situatie zo dat stap 1 wel gebeurde, maar dat deze vervolgens bleef zitten in de eileider. Nooit een eisprong dus. Hierna kwam dan wel weer een nieuwe follikel erachter te zitten, een beetje het idee van aansluiten in de file, en dat veroorzaakte een verstopping.
Als het aan Manike en Mij had gelegen waren we pas over 3 jaar begonnen met kinderen, maar deze situatie heeft er toe geleid, dat we nadat we hebben gesproken met elkaar, besloten om het behandel traject in te gaan. Ik als man wilde graag kinderen. Maar wat doe je, je vrouw aan, om te eisen dat ze naalden in haar buik accepteert, en dat ze 24 uur per dag misselijk is van de medicijnen. En zich constant ziek voelt. Dit naast de mentale klap die Manike kreeg. Het is niet niks om te horen dat je innerlijke vrouwelijkheid faalt (zoals manike die zei). Ik hoefde plat gezegd alleen maar een kwakkie in een bakkie af te leveren, voor een testje, en een keer voor de inseminatie behandeling.
Bij elke stap in dit traject hebben we het erover gehad, en besloten of we het SAMEN wilde of niet. Allebei vanuit onze visie hebben we erover gesproken.Er zijn mensen in onze omgeving die het idee hebben dat Manike mij erin heeft geluisd, wel ik kan je vertellen als je dit traject ingaat, dan doe je dat bewust, en samen. Manike heeft daarin mij nooit geclaimd, en heeft zich al die tijd kranig gehouden. Ik kon er zelf niet altijd tegen, weer bij de Gyneacoloog, en dan zie zo’n eenbek (klein voorbeeld) sorry, heren dat doe je niet voor je lol. En het valt me op dat het de HEREN zijn die zeggen dat ik er ingeluisd ben. Nou bij deze wil ik dat ontkennen, en ontkrachten. Want ik was er toch echt zelf bij toen ik mijn zaad inleverde voor de IUI behandeling (heb het zelf in het potje gedeponeerd) en ik was er ook bij toen het ingebracht werd!!!
Ik wil hiermee aangeven dat ik niet achter de NEGATIEVE verhalen staan die er worden verteld over ons. Als je dingen hoort van familie, of vrienden en die roepen vragen bij je op…
Wees dan zo eerlijk om ze aan ons te stellen. Ook familie heeft niet de waarheid in pacht.
De familie, is niet bepaald door bloedband, dit is MIJ duidelijk geworden door de manier waarop Manike praat over een aantal mensen in haar leven, en ook hoe haar gezin is. Alleen al door haar adoptie ben in gaan inzien dat bloedband alleen maar een regel is om familie vast te stellen, maar dat gevoel ontelbaar veel belangrijker is. Manike is wie ze is, net als ik ben wie ik ben. Het feit dat ondanks alles wat ons is verteld de afgelopen dagen, heb ik bewondering voor het feit dat Manike nog geen mensen heeft afgeschreven, dan wel heeft geprobeerd om mij het contact te verbieden met bepaalde personen.
Mijn Manike heeft een sterke mening, en die heeft ze altijd al gehad. Maar haar mening over mensen wil ze niet op mij projecteren. En ze verlangt ook niet dat ik het zelfde erover denk. Iedereen krijgt bij haar 100 kansen, en ze zal altijd het goede zoeken in mensen, en begrip proberen op te brengen voor meningen van anderen, en hun situatie. Zelfs na afgelopen weekend, waarover velen van jullie hebben gehoord ondertussen. Ze blijft respect houden voor mijn voltallige familie, en dat vergt veel van haar, na alles wat er is gezegd, niet gezegd, en gebeurt.
Ik wijs erop dat het Manike is geweest die in de afgelopen jaren zich zelf heeft weggecijferd om er voor te zorgen dat IK goed door de scheiding van mijn ouders heen kwam, en heeft daarin nooit partij gekozen voor een van hen. Terwijl ik dat wel deed. Het is Manike geweest die ervoor heeft gezorgd dat het contact bleef, en dat ik geen domme dingen met mezelf heb gedaan. Ook is het Manike geweest die tijdens haar werk, onze doodzieke opa is gaan opzoeken in het ziekenhuis, en die zijn eigen kinderen belde als er iets was. Want die waren ver te zoeken. Toen mijn moeder haar bekken had gekneusd was het Manike die zorgverlof opnam en ging verzorgen. En dat juist vanuit de bovengenoemde hoeken verhalen komen en worden verspreid, is mij heel rauw op mijn dak gevallen.
Nu de eerste boosheid is gezakt bij Manike, is het ook zij weer, die het dialoog wil aangaan over een tijdje en dingen wil begrijpen. En vooral blijft hameren op het feit dat het mijn ouders zijn, en dat, dat gegeven nooit zal veranderen. En dat ik als ik dat wil gewoon in contact kan/mag en moet blijven met hun.
Tot slot, we hebben er bewust voor gekozen om te kijken of we zwanger konden worden, het feit dat het is gelukt is een wonder voor ons. Daarnaast is het trouwen geen MOETEN!! En zijn we heel erg blij dat we nu toch gaan trouwen, zoals we het ongeveer een beetje voor ogen hadden.
Ik wil jullie vragen, dat als je een van de bovenstaande dingen hebt gedacht, of daarin bent meegaan, dan wel daarover hebt geoordeeld, je zo eerlijk bent om daar mee naar ons toe te komen. Zodat we erover kunnen praten. Er is namelijk bij ons op dit moment een redelijk betrouwbaar beeld, over wie wat waar en wanneer. En daarvan zijn we erg geschrokken. Graag willen we met jullie hierover praten, zodat we het achter ons kunnen laten, vragen kunnen beantwoorden en ons kunnen richten op de toekomst.
Als vrienden en familie, die er zijn voor elkaar en met elkaar.
Mocht je toch nog steeds van mening zijn dat ik dit doe omdat Manike mij daartoe dwingt, dan zal het me nooit lukken je het tegendeel te bewijzen en dus vraag ik je om dan je uitnodiging terug te sturen, daar wij graag ons huwelijk willen vieren, met mensen die oprecht in ons geloven.[/color]
-
[quote name=\'RainbowR1\' post=\'160320\' date=\'29 April 2008, 08:16\']Ongelooflijk dat er zulke schoonouders bestaan!
@ Manike: Ik kan me zo goed voorstellen dat je kwaad bent! :mad:
@ Andre: je moest op een handdoek/ matje zitten??? :blink: :ohmy: Je bent toch geen dier ofzo?[/quote]
Toch wel dus, ik heb me in mijn hele leven nog nooit zo vernederd gevoeld als op dat moment. Ik was dus echt helemaal klaar met dat mens. Het vreemde is dat ik nooit begrepen heb waarom ze mij "vies"vond. Ik ben een rommelkont ja, dat klopt, laat alles achter mijn kont slingeren, een genetisch trekje, dat hebben er meer in mijn familie, maar ik ga elke ochtend keurig onder de douche en heb ook netjes elke dag schoon ondergoed aan en een T shirt of overhemd draag ik nooit langer dan 1 a 2 dagen. Ik heb er verder ook nog nooit iemand over horen klagen. Heel bizar.
-
Nou Manike, dat lijkt me duidelijke taal. Ik vind het echt heel erg dapper dat jullie dit zo open en oprecht gemaild hebben naar al jullie genodigden. Vooral de laatste passage is echt heel erg sterk. Laat de mensen die niet in jullie eerlijkheid en oprechtheid geloven de uitnodiging inderdaad maar terugsturen. Ik zou dergelijke mensen ook niet op onze bruiloft willen zien. Ook bied ik gelijk mijn excusses aan dat ik dit topic een beetje heb gebruikt om mijn "schoonmoederervaring" met jullie te delen. Ik ben me er van bewust dat ik zo'n persoonlijk topic ineens een beetje "ombouw" naar een wat algemeen topic, en da's niet netjes.
-
Wat een supermail, Manike! Ik kreeg tranen in mijn ogen toen ik het las! Je kunt zo duidelijk zien dat je aanstaande ontzettend veel van je houdt! Ik wens je heel veel sterkte!
-
[quote name=\'Sylvia en Andre\' post=\'160338\' date=\'29 April 2008, 11:45\']Nou Manike, dat lijkt me duidelijke taal. Ik vind het echt heel erg dapper dat jullie dit zo open en oprecht gemaild hebben naar al jullie genodigden. Vooral de laatste passage is echt heel erg sterk. Laat de mensen die niet in jullie eerlijkheid en oprechtheid geloven de uitnodiging inderdaad maar terugsturen. Ik zou dergelijke mensen ook niet op onze bruiloft willen zien. Ook bied ik gelijk mijn excusses aan dat ik dit topic een beetje heb gebruikt om mijn "schoonmoederervaring" met jullie te delen. Ik ben me er van bewust dat ik zo'n persoonlijk topic ineens een beetje "ombouw" naar een wat algemeen topic, en da's niet netjes.[/quote]
Hoi Andre&Syvia (of andersom)
Maakt niet uit hoor dat jij je verhaal ook in dit topic neerzet, daar hoef je niet je excusses voor aan te bieden!!! Nergens voor nodig!
Het maakt in elk geval mij duidelijk dat ik niet de enige ben die dit soort gevoelens kent.
En dat het dus niet aan mij ligt, of aan jou, maar dat het ligt aan het gedrag van moeders die hun kind niet kunnen loslaten.
En die alles te min vinden, al kwamen ze met de rijkste man/vrouw op aarde aanzetten.
Ik ben werk met veel gedragsdeskundigen samen, en de vertrouwenspersoon op kantoor is daar een van.
Ben er tot de conclusie gekomen, dat mijn schoonmoeder haar zoon nog niet kan en wil loslaten. En dat op verschillende manieren probeert te bereiken. Echter door haar te negeren, of boos op haar te zijn, of kwaad over haar te spreken naar mijn omgeving, bereik ik dat ze meer redenen krijgt om mij af te keuren.
Ik weiger dan ook om in dat gedrag mee te gaan. Samen met mijn as hebben we besloten dat we mensen zo weinig mogelijk ruimte willen geven om onze keuzes af te keuren.
Ergens snap ik haar, en kan haar gedrag begrijpen. Dat is voor mij het belangrijkst. Ik hoef het niet met haar eens te zijn of met wat ze doet en zij niet met mij. Maar we zullen met elkaar moeten omgaan, juist voor mijn as. omdat hij nou eenmaal voor mij heeft gekozen. Ik wil het hem niet lastiger maken dan dat het al is. Ze zal op de bruiloft weinig ruimte voor negativiteit krijgen, daar mijn zwager net bij haar is langs geweest, en haar heeft gewezen op het feit dat hij het eerst ook niet met de keuze van mij as eens was. Maar daar met hem over heeft gesproken, en met mij, en dat hij nu 3,5 jaar later niet anders kan zeggen dat hij toen vooroordelen had en het verkeerd heeft ingeschat. Ook heeft hij duidelijk gemaakt aan haar, dat je toch wilt dat je kind gelukkig is, en dat als mijn as naar haar had geluisterd hij nu doodongelukkig zou zijn geweest. En dat ze daar maar is over moest nadenken! En daar ben ik het helemaal mee eens. Het blijft lastig dit hele verhaal, en ik ben blij hier mijn ei kwijt te kunnen.
Het is bij tijd en wijle lastig om positief te blijven kijken naar situaties enzo. Maar ik merk dat de enige manier is waarop het voor mij werkt.
Ik snap heel goed andré dat jij hebt gezegd bekijk het maar, ik laat me niet zo vernederen!
Ik zou het wel willen zeggen, maar maak het mijn as daarbij dusdanig lastig (hoewel hij het wel begrijpt als ik het zou zeggen) en dat wil ik niet. Want ik kan nu al bedenken hoe dat gaat daarna. (de vrouw van een neef van mijn as heeft dit ook gezegd, en aaiii niet te zuinig hoe daar nu over gedaan wordt). Ik kies ervoor om voorlopig mijn hoofd maar recht te houden, en te doen wat op dit moment goed voelt voor mij.
En dat kan volgende week ook heel anders zijn....
-
Meid wat een prachtige brief na zon indrukewekkend verhaal! Ondanks alle familieproblemen spat de liefde van je man voor jou het beeldscherm af in deze brief!
Ik vind dit gedichtje wel toepasselijk;
In geen enkel huwelijk
schijnt de zon altijd
Maar als je dicht bij elkaar kruipt
kun je met z'n tweeen
onder één paraplu
Nou dat jullie samen eronder passen is in iedergeval helemaal duidelijk!
Succes!
-
ik heb het verhaal gevolgd idd met mijn mond open wat een gedoe zeg jeetje
ik voel met je mee ik maak dit zelf niet zo mee maar vind het wel verschrikkleijk voor jou
ik ben benieuwd nar de reacties verder naar aanleiding van de mail ook van je schoonmoeder
sterkte meid en ook voor je aanstaande
-
Jeetje, zeg, wat een verhaal! Het is toch niet te geloven hoe gek mensen doen! Jullie hebben het mooi opgelost met deze mail! Ik hoop dat het nu voor iedereen duidelijk is en jullie inderdaad alleen mensen op jullie bruiloft krijgen die echt in jullie geloven. Veel sterkte met die gekke familieleden en laat je (voorbereidings)plezier er niet door vergallen!
-
jeetje Manike echt naar als mensen zo met je omgaan! Dan realiseer ik me dat ik het zo getroffen heb met schoonouders waar ik goed mee om kan gaan...
Maar ik vind dat je er echt goed mee omgaat, laat je niet gek maken en bedenk dat het om jou en wiebe gaat en dat daar niemand tussen moet komen..
-
He Manike,
Ik las je verhaal vanochtend. Vreselijk.
Gelukkig heb je een man die ontzettend veel van je houd. Dat is niet te missen na de lange duidelijke mail.
Het is erg jammer dat het zover heeft moeten komen. Dat je zo een mail moet schrijven om mensen iets duidelijk te maken. Je zou ze eigenlijk allemaal eens goed de waarheid willen zeggen!
Hoe halen ze het in hun hoofd om te twijfelen aan de liefde tussen 2 mensen?
Ik hoop dat de mensen zich diep en diep schamen voor hun geroddel!
Ik wens je in ieder geval alvast een prachtige bruiloft toe, zonder zorgen...
Maar ik ben ervan overtuigd dat dat moet gaan lukken met een man die zoveel van je houd.
Groetjes Suzan
-
Jeetje Manike, wat heb jij een man uit duizenden. Daar kun je niet omheen. Ik heb de mail met tranen in mijn ogen zitten lezen - ik vind het zo in- en intens gemeen wat jullie moeten doormaken. En als ik zo lees wat je allemaal al hebt verzet voor zijn familie - daar kan ik met mijn hoofd niet bij.
Ik hoop voor jullie dat deze mail de lucht klaart en dat je met een goed gevoel de rest van het traject (huwelijks- EN zwangerschaps) kunt ingaan. Ik kan me voorstellen dat je het daar nu misschien moeilijk mee hebt, hoewel ik wel het gevoel heb dat je inmiddels goed bent in loslaten en relativeren. Je hebt in ieder geval veel mensen achter je staan, ook hier op het forum!!
@Andre: wat schandalig dat je zo behandeld bent. Ik kan me voorstellen dat je na zo'n situatie een punt zet achter de communicatie - daar valt niks meer te communiceren denk ik. Wat jammer allemaal :sad:
-
Wat een prachtige mail, wat kan jouw vriend mooi op schrift zetten wat hij voor je voelt, ik hoop dat jullie er vooral positieve reacties op mogen krijgen van mensen die wel achter jullie staan.
Wat erg dat mensen zich zo tegenover anderen gedragen :sad:
Geniet van je ventje, je zwangerschap en de mensen die om jullie geven.
En de schoonmoeder van André... wat een mal mens zeg, je bent toch zeker niet op die handdoek gaan zitten hè?
-
Wat een verhaal (en ook die van andre!) ongeloofelijk
Ik zou idd ook overwegen om lekker met zn tweetjes (of een klein groepje die wel te vertrouwen is) te gaan trouwen maarja of dat helpt voor de " familieband" is nog maar de vraag
Sterkte
-
Wat een mooie brief heeft je verloofde gestuurd! Echt geweldig hoe hij het geschreven heeft. Heel fijn dat er ook gleijk mensen positief gereageerd hebben.
-
Even mijn man quoten (ik heb net de brief voorgelezen en het verhaal uitgelegd): "Wat mooi om te zien dat die moeder het falen van haar eigen huwelijk projecteert op die van haar kinderen" en "Die moeder heeft in ieder geval hulp nodig." :biggrin: Haha, mijn man kan altijd zo lekker kort door de bocht zijn. :biggrin:
Het is een hele mooie, nette en duidelijke brief. Vooral tegen het einde vind ik mooi: "Graag willen we met jullie hierover praten, zodat we het achter ons kunnen laten, vragen kunnen beantwoorden en ons kunnen richten op de toekomst. Als vrienden en familie, die er zijn voor elkaar en met elkaar."
Ik ben stiekem wel een beetje nieuwsgierig of jullie uitnodigingen terug gaan krijgen.... Ik hoop het niet natuurlijk, maar zo wel, dan weet je wel meteen waar je aan toe bent met die mensen.
Nog iets anders. Ik ben ook erg benieuwd naar de reactie van die getuige. Heeft hij nog iets gezegd van hoe dat verhaal de wereld in is gekomen? Had hij het zo begrepen? Ontkende hij het? Heeft hij het zelf verzonnen? En hoezo dan? Hebben jullie het met hem uitgesproken, of is het einde rit voor jullie vriendschap?
En ook je schoonmoeder... Is dit met haar al goed uitgesproken? Of ga je dat nog doen?
-
[quote name=\'LadyXochi\' post=\'160449\' date=\'30 April 2008, 08:23\']Even mijn man quoten (ik heb net de brief voorgelezen en het verhaal uitgelegd): "Wat mooi om te zien dat die moeder het falen van haar eigen huwelijk projecteert op die van haar kinderen" en "Die moeder heeft in ieder geval hulp nodig." :biggrin: Haha, mijn man kan altijd zo lekker kort door de bocht zijn. :biggrin:
Het is een hele mooie, nette en duidelijke brief. Vooral tegen het einde vind ik mooi: "Graag willen we met jullie hierover praten, zodat we het achter ons kunnen laten, vragen kunnen beantwoorden en ons kunnen richten op de toekomst. Als vrienden en familie, die er zijn voor elkaar en met elkaar."
Ik ben stiekem wel een beetje nieuwsgierig of jullie uitnodigingen terug gaan krijgen.... Ik hoop het niet natuurlijk, maar zo wel, dan weet je wel meteen waar je aan toe bent met die mensen.
Nog iets anders. Ik ben ook erg benieuwd naar de reactie van die getuige. Heeft hij nog iets gezegd van hoe dat verhaal de wereld in is gekomen? Had hij het zo begrepen? Ontkende hij het? Heeft hij het zelf verzonnen? En hoezo dan? Hebben jullie het met hem uitgesproken, of is het einde rit voor jullie vriendschap?
En ook je schoonmoeder... Is dit met haar al goed uitgesproken? Of ga je dat nog doen?[/quote]
Wat heerlijk al jullie steun, echt ik waardeer dit zo, en het doet mij en mijn as erg goed.
Op onze mail zijn al veel (100 van de 120 emails naar genodigden) terug gekomen . Eigenlijk alleen maar positief. Vooral van de families. Met veel al de strekking dat ze het niet helemaal begrijpen waar dit vandaan komt, maar dat ze begrijpen dat wij ons genoodzaakt voelde dit verhaal per email te sturen. En dat ze dat verontwaardigt, omdat ze niet begrijpen waarom deze verhalen de wereld in zijn gekomen. Juist omdat we zo open zijn geweest over het traject waar we in hebben gezeten.
Mijn schoonmoeder heeft gebelt met ons te praten. Waarop mijn as heel duidelijk heeft gezegd dat praten nu nog even te vroeg is en dat we dit weekend gaan lunchen ofzo, om het er over te hebben. Wel was de boodschap van mijn zwager aan haar behoorlijk aangekomen. En ook heel erg duidelijk!
Daarnaast hebben we gisteravond zelf een bel ronde gehouden, de mensen die nog niet hadden gereageerd waren de mensen waarvan we hadden gehoopt dat ze uitzichzelf zouden bellen (handig een leesbevesting meesturen), of langs zouden komen. We hebben die mensen telefonisch gesproken, en begrijpen nu beter waar het verhaal vandaan komt. Het is van het horen zeggen, mijn schoonmoeder heeft in café zitten praten met twee vriendinnen (dat zijn de twee grootste sensatiemakers die ik ken) die hebben het weer "in hun versie" aan hun kinderen verteld, die vrienden van ons kennen... en ga zo maar door.
En iedereen weet dat die kinderen van hun net zo zijn. Dat hebben we ook besproken met de mensen die we gebeld hebben, je had het toch bij ons kunnen verifiëren?
We zijn in het hele traject heel open geweest, en dan ineens gaan jullie zo'n verhaal geloven...?
Daarop waren de antwoorden verschillend en van vijf mensen hebben we zelf de uitnodiging ingetrokken.
Omdat die niet wilde luisteren, en bij hun visie bleven. Mag, maar dan niet met ons.
Ook hebben we met 5 anderen afgesproken om nog een keertje te gaan praten samen. Om de lucht helemaal te klaren. Maar die waren vooral geschrokken van de impact van dit verhaal. Bij de andere was het binnen 5 minuten helder, die waren meteen eerlijk zodra ze onze namen hoorden, en boden hun excusses aan. Het is wel gebleken dat het soms makkelijker is om mee te gaan in het sensatie verhaal, dan in het werkelijke verhaal wat verteld wordt door twee mensen. Want dat is niet zo sensationeel, maar wel de waarheid. En het heeft ons vooral en dat is wat we ook duidelijk hebben gemaakt, pijn gedaan dat er daarbij een soort beeld is ontstaan dat mijn as dit niet zou willen.
Van de getuige is op de mail een reactie gekomen, eentje waar we over moeten nadenken. Ook voor hem geldt dat het makkelijker was om mee te gaan in het sensatie verhaal. Zoals hij schrijft: meer als grap en niet serieus bedoeld. Maar dat is het nou juist, veel mensen hebben mee roddelt en er om gelachen. Niet realiserend dat ook al deden ze cynisch/sarcastisch/of grappig mee in de roddel en was het voor niet serieus juist dat zijn de dingen die ons pijn nu zoveel pijn hebben gedaan.
En van de getuige verwachten we allebei juist dat deze ondanks dat hij na een x aantal biertjes ook even lollig wil meedoen, bovenal mensen op hun plek zet door bijv te zeggen wat doen jullie nou raar je weet toch hoe het zit. Of mensen vertellen van hoe kom je daar nou weer bij... etc.
Maar dat heeft hij niet gedaan hij is er in meegegaan, met de wind mee waaien zoals wij dat noemen ondertussen.
Hij was verbaasd dat we bij hem langs kwamen en ook welke boodschap we hadden. Hij begreep het wel, maar voelde geen kans om zijn kant van het verhaal uit te leggen. Nav zijn mail hebben we hebben uitgenodigt om te komen praten vandaag, waarop hij zei ja maar dan ga ik in de stad feesten. Waarop mijn as zijn, het is een kwestie van prioriteiten stellen, als je feest boven vriendschap kiest dan is dat jou keuze.
Waarop hij zei dat hij wel zou komen en dat mijn as gelijk had. Dus dat zien we vandaag wel weer.
Heb gelukkig goed geslapen, en voel me nu wel een stuk beter. Zeker nu we weten hoe wat en waar.
Wat betreft mijn schoonmoeder tsja die is nu eenmaal zoals ze is, en daar zal ik het maar mee moeten doen. En ja die kan in mijn ogen idd behoorlijk wat hulp gebruiken. Wat dat betreft heeft je man helemaal gelijk, die projecteert als een malle, heb het net tegen mijn as gezegd en die heeft ook het licht gezien, door die opmerking. Mag je, je man even voor bedanken. Want ik heb al 100x omschreven dmv voorbeelden, maar kon het juiste woord niet vinden. Waardoor mijn as mij wel begreep maar niet helemaal.
Voorlopig is dit de stand van zaken... laat jullie snel meer weten.
Liefs M.
-
Zoals hij schrijft: meer als grap en niet serieus bedoeld. Maar dat is het nou juist, veel mensen hebben mee roddelt en er om gelachen. Niet realiserend dat ook al deden ze cynisch/sarcastisch/of grappig mee in de roddel en was het voor niet serieus juist dat zijn de dingen die ons pijn nu zoveel pijn hebben gedaan.
Grappig??? Wat is daar nou grappig aan jee meis wat een verhaal, echt niet normaal dat mensen zo gemeen kunnen zijn. Jullie mail is trouwens wel heel mooi recht uit het hart.
Heel veel sterkte hiermee.
Persoonlijk had ik iedereen afgebeld en was met zijn twee ver weg gaan trouwen, laat iedereen dan maar de ..... krijgen, zeker omdat ze jullie verhaal kennen en dan zo met jullie omgaan schandalig, kan me hier zo kwaad om maken. En die schoonmoeder van je die moet echt hulp gaan zoeken.
-
ik heb dit topic met open mond zitten lezen... wat kunnen sommige mensen gemeen zijn :ohmy: ik zou meteen het contact met m'n schoonmoeder hebben verbroken als ze zo doet. Jeetje hee.
Ik vond trouwens de mail ontzettend mooi geschreven. En ik ben blij voor jullie dat in elk geval met sommige mensen de lucht al is geklaard.
Succes met het gesprek met de getuige en je schoonmoeder binnenkort!
-
Zo daar zijn we weer, deze soap krijgt weer een vervolg...!!!
Op koninginnendag gesproken met de ex-getuige.
Het is een vervelend en naar gesprek geworden, waarbij het totale doel van het gesprek weg viel.
De ex getuige kwam samen langs met zijn vrouw/vriendin.
Ze begonnen meteen met verwijten, dat wij ook door onze reactie niet naar hun kant van het verhaal hadden willen luisteren, dus waarom we dat dan verwachten van hun.
En toen ging het vooral nog over het verleden, wat hij mijn as verweet. Allemaal dingen uit het verleden.
Op een gegeven moment heeft mijn as gezegd, weet je wat als jij in het verleden blijft hangen, dan kunnen we onmogelijk samen naar de toekomst kijken. En bij deze mag je dan ook vertrekken.
Toen werd het ineens stil :ohmy: want zo had hij het niet bedoeld, en het was toch echt niet zijn bedoeling om zo over te komen. Het was echter al te laat, en ze konden vertrekken. Ik heb al die tijd mijn mond gehouden, en het over me heen laten komen. Toen belde mijn schoonmoeder, waarop ik tegen mijn as heb gezegd en nu ben ik het zat we gaan er langs.
We zijn naar haar toe gegaan, en ik heb eerst even mijn hart gelucht, door even totaal onredelijk haar uit te maken voor rotte vis (om het maar even netjes te houden) niet slim wel een opluchting.
En toen heb ik gezegd zo dat is eruit nu kunnen we praten. En goed praten, wat mij dwars zit is dat er in mijn gezicht aardig gedaan wordt en dat alles goed is. Terwijl er achter mijn rug dan weer van alles gezegd wordt en geconcludeert op bassis van wat.... !!!????? :sad:
En dat heb ik ook uitgesproken, als ze zich zorgen maken, of dingen op een bepaalde manier zien, bel dan mijn as op, en vraag of hij langs komt om even te kletsen. Vraag het hem dan, maar ga geen conclusies trekken, en vervolgens weer schijnheilig doen. Ik kom er toch wel achter...! Heb ondertussen een radar voor dit soort dingen.
Alles heeft een grote wissel op mij getrokken, 's avonds ben ik keihard flauwgevallen, en onderaan de trap beland. Mijn as heeft me in de auto getild en meteen naar het ziekenhuis gegaan. Daar controles gehad, en alles is goed met de baby. Mijn bloeddruk is te laag door alle stress, en ik had een te laag suikergehalte.
Mocht gelukkig wel weer naar huis, maar moest donderdag verplicht in bed blijven.
Donderdag ook weer twee keer omgedonderd waarbij we weer naar het ziekenhuis zijn gegaan want ik had toch wel erg hoofdpijn en was misselijk. Bleek geen hersenschudding te hebben gelukkig. Maar moest toch echt even flink het suiker in mijn bloed omhoog krijgen. Dus veel druivensuiker, thee met suiker :sad: zo vies!
En nog meer van dat soort dingen (terwijl ik geen suikerfreak ben).
Al met al is de storm wat gaan liggen dachten we, belt mijn stiefschoomoeder (jaja ik ben in de ongelukkige positie dat ik 2 heb) naar mijn as om te vragen of we maandag willen komen eten, omdat ze met ons willen praten. Mag me niet te druk maken, maar uhm dat is toch wel erg lastig in sommige situaties! Zeker in deze.
Al met al, ben ik me aan het voorbereiden op morgen geestelijk, zodat ik me niet te druk ga maken, en weer flauwval.
Het is en blijft een soap al 3,5 jaar lang. Ik zal blij zijn als de scheiding afgerond is van die mensen en we gewoon allemaal door kunnen gaan zonder gezeur en gezeik.
-
Jeetje meid, blijf alsjeblieft aan jezelf denken hoe moeilijk dat ook zal zijn.
Het gaat om jullie en de baby en als er straks onverhoopt met jou of de baby iets gebeurd vanwege deze toestand ben je echt verder van huis!
Zoals het op mij overkomt zijn deze mensen jullie liefde en vriendschap niet waard, kortom richt je met je aanstaande op de toekomst en ga genieten van jullie wondertje en laat de rest links liggen!
Heel veel sterkte voor morgen!
-
Is het nu oké met je schoonmoeder?
-
Ik was gister begonnen met het lezen van alles, en ben nu helemaal bij.
Als je denkt dat het niet erger kan worden, wordt het toch weer erger.
Het lijkt idd wel een soap serie.
Ongelooflijk, wat kunnen mensen zich zo NIET volwassen opstellen!
Van de meeste denk je toch beter te weten.
Je schoonmoeder zal nooit veranderen, het is goed dat je je niet laat kennen en er ook tegenin durft te gaan.
Ik denk dat je al die jaren al genoeg geslikt hebt om de lieve vrede te bewaren, op een gegeven moment is het op.
Je mag jezelf nu wel even op de eerste plaats gaan zetten, denk aan jezelf en aan je kindje.
Het is goed dat jullie de mail verstuurd hebben, gelukkig heb je daar een hoop positieve reacties op gehad.
Eigenlijk zou je nu heel egoïstisch de deur achter je dicht moeten trekken, stekker uit de telefoon en aan jezelf, jullie samen, de bruiloft en je kindje denken.
Laat iedereen maar even bekoelen en nadenken over hetgeen wat ze verkeerd hebben gedaan.
Het gaat nu eens een keer om JULLIE!
Meis, sterkte en ik hoop echt dat het vanaf nu alleen maar beter mag gaan.
-
En de volgende update...in de soap... vanavond bij mijn schoonvader geweest en stiefschoonmoeder samen met as.
Erg gezellie totdat er gepraat moest worden.
:wink: :ph34r:
Kort door de bocht: hij snapte dat hij zijn exvrouw tegen het lijf zou lopen, dit omdat het de moeder is van mijn as. En dat als de oma van moederskant er zou zijn, dat dat ook geen probleem zou zijn.
Echter de ooms en tantes aan de moeders kant dat was het probleem. Vooral 1stel in het bijzonder.
Kortom als zij komen, komt hij niet. Waarop ik keihard zei: nu maak je dus van jou probleem ons probleem en dat wil ik niet. We vinden het belangrijk dat je erbij bent, maar je gaat nu eisen stellen... op een dag die niet jou dag is.
Nou en hij vind dat, dat wel kan. Dus mensen die nu zeggen het is jullie dag etc. Ja dat weten we maar kiezen tussen je vader, of familie is een ^%&^%##^# keuze zeg maar.... de dag bestaat uit:
trouwerij - receptie - borrel - eten.
Dus moeten we nu wel of niet gaan onderverdelen. Of moeten we dan toch maar de familie van moederskant niet helemaal uitnodigen.... grrrrrr :mad: :blink: :ohmy: :unsure: :dry: ik weet het ook niet meer... iemand tips!?? Mijn schoonvader slaat die mensen echt neer namelijk als hij ze ziet. Ook al staan er tijdens de trouwerij en receptie 120 man tussen, en tijdens de borrel en het eten 68 dan nog weigert hij te komen.... omdat hij zich daardoor niet fijn zal voelen....!
Ik begrijp echt van sommige dingen helemaal geen F@$%#$!!!!
-
Vraag eens waar hij bang voor is. Is hij bang dat het tot een confrontatie komt? Dan kun je eventueel de ceremoniemeester als mediator op laten stellen. Mochten de twee partijen bij elkaar in de buurt komen, kan die er tussen springen en de partijen nog even goed duidelijk maken voor wie ze er zijn en dat ze zich voor hen maar even koest moeten houden.
Maar is je schoonvader bang dat hij zich niet kan bedwingen, of die oom en tante?
-
Jeetje zeg wat kinderachtig. Hoe oud is die man zeg, net 12 jaar geworden en heeft hij nog last van puber hormonen? Bang dat hij iemand zo uit drift aanvalt? Tsss.
Nou meid, ik zou zeggen dat hij zich niet aan moet stellen en als hij van jullie houd gewoon zn mond eens dicht moet houden, niet zo zeveren en gewoon moet komen. En als hij dan nog problemen maakt zou ik zeggen: 'Nou ik weet genoeg, blijkbaar vind je ons niet de moeite waard'. Hopelijk draaien ze bij, en zo niet, nou dan is het net wat ik zei.. Dan vinden ze je het niet de moeite waard, en is het voor jou de moeite waard niet dat hij op jullie bruiloft komt.
-
[quote name=\'LadyXochi\' post=\'160996\' date=\'06 May 2008, 07:09\']Vraag eens waar hij bang voor is. Is hij bang dat het tot een confrontatie komt? Dan kun je eventueel de ceremoniemeester als mediator op laten stellen. Mochten de twee partijen bij elkaar in de buurt komen, kan die er tussen springen en de partijen nog even goed duidelijk maken voor wie ze er zijn en dat ze zich voor hen maar even koest moeten houden.
Maar is je schoonvader bang dat hij zich niet kan bedwingen, of die oom en tante?[/quote]
Het is de mediator (die de scheiding moest regelen) die hij nu ook aan het aanklagen is, dus nee die komt er niet. De ceremoniemeester is de broer van mij as. Maar ook die zal dit niet kunnen inhouden.
Ik geloof echt dat de familie van zijn moeders kant geen stennis gaat lopen maken.. Maar van zijn vader kan je alles verwachten. Die man is al zo explosief, en daarnaast geeft zijn nieuwe vrouw aan dat hij er echt ziek van wordt en een hartaanval kan krijgen als hij die mensen ziet, en zij hem ook niet meer in toom kan houden. Nou weet ik al een jaar of drie dat, als mijn schoonvader ontploft hij dat ook echt doet. En niet meer voor reden vatbaar is, (de rechter uitschelden/aanklagen tijdens je scheiding is niet handig).
Nou hij is er niet bang voor dat hij zich niet gaat bedwingen, hij doet het gewoon niet!
Het ligt in het feit dat zowel de zus als vader (opa van as) van mijn schoonvader in korte tijd zijn overleden. En hij toen van de fam. moederskant niks heeft gehoord. Terwijl ze wel een grote rol spelen in de scheiding. Volgens schoonvader. Daarnaast is mijn schoonmoeder, toch naar de crematie van opa gekomen, en dat heeft veel kwaad bloed gezet. En dat heeft blijkbaar ook voor een verdeling binnen de familie van schoonvaders kant gezorgd. (eigenlijk vonden alle overige broers en zussen het prima dat mijn schoonmoeder kwam). Dus hoezo verdeling, alleen mijn schoonvader+stiefschoonmoeder hadden er problemen mee. :blink:
Het is en blijft dus een lastig verhaal, en door de hele situatie weigert mijn schoonvader dus om te komen als er mensen zijn die hij niet mag. Juist op deze dag gaat hij dwarsliggen. Kijk als het nou de begrafenis van zijn moeder was of weet ik veel wat! Swah! Maar nu juist uitgerekend doet hij het op onze dag. En ik heb dus gisteren ook gezegt dat ik het behoorlijk flauw vond dat hij van zijn probleem ons probleem maakte. En dat ik het een soort van chantage vind, want hij wil dus wel dat we onderscheidt maken aan moederskant familie. Toen werd hij helemaal boos, maar goed ik heb het in elk geval gezegt. :tongue: ! En mijn as was het daar mee eens. We hebben genoeg om over na te denken en ik krijg er behoorlijk hoofdpijn van.
[quote name=\'Maria\' post=\'160997\' date=\'06 May 2008, 07:23\']Jeetje zeg wat kinderachtig. Hoe oud is die man zeg, net 12 jaar geworden en heeft hij nog last van puber hormonen? Bang dat hij iemand zo uit drift aanvalt? Tsss.
Nou meid, ik zou zeggen dat hij zich niet aan moet stellen en als hij van jullie houd gewoon zn mond eens dicht moet houden, niet zo zeveren en gewoon moet komen. En als hij dan nog problemen maakt zou ik zeggen: 'Nou ik weet genoeg, blijkbaar vind je ons niet de moeite waard'. Hopelijk draaien ze bij, en zo niet, nou dan is het net wat ik zei.. Dan vinden ze je het niet de moeite waard, en is het voor jou de moeite waard niet dat hij op jullie bruiloft komt.[/quote]
Klopt door al dit gezeik, is het mij ook niets meer waar. Maar het is me een liefding waard dat mijn as wel zijn ouders op het huwelijk heeft. En daarom ben ik nog lang niet gillend gek geworden.
We wisten dat dit zou komen, en hebben daar zoveel mogelijk rekening mee gehouden.
Het is lastig allemaal vooral door het feit dat de scheiding nog niet rond is, en daar heel veel strubbeling zit.
We hadden verwacht dat er problemen waren met de aanwezigheid van de moeder van mijn as.
Maar dat accepteren ze wel. Echter de rest van de familie is dus zoals ik al eerder zei het probleem.
Hij vind ons wel de moeite waard, maar de rest van de familie niet.
Zijn oplossing stuur ze een kaart met de verkeerde datum..... :ohmy: :dry: :sad: :mad: !
Ik wilde dat het zo simpel was en ik kon zeggen hallo het gaat om ons, maar zoals je uit dit hele topic kunt merken, ben ik helaas opgescheept met een schoonvader+stiefschoonmoeder en een schoonmoeder die heel goed zijn, in aan hun zelf denken. Eerst ikkuh en dan de rest zeg maar.
-
Is er geen manier om beide partijen uit elkaar te houden? Je schoonvader bij het diner en niet bij de receptie, en de andere partij andersom? Of zoiets? Dan heb je ze toch alletwee ipv dit gevecht?
-
Persoonlijk zou ik geen rekening houden met dit soort kinderachtige praktijken.
Als een volwassen man zich niet in kan houden voor zijn kind, dan is ie wat mij betreft ook niet welkom.
Hij heeft maar te leren dat niet heel de wereld om hem draait, dat zou nog eens leuk worden.
Hij heeft zich nu maar eens een keer aan te passen aan het feit dat jullie een geweldige dag willen.
En als ie die andere familieleden niet wil zien, dan draait ie z'n hoofd maar om of doet ie z'n ogen maar even dicht.
Sorry, maar ik ben heel makkelijk in dit soort dingen.
-
Zo he, wat een verhaal!
Ik ben het helemaal met Anke eens, vind het ook erg sneu eerlijk gezegd van je schoonvader.
Wat Maria ook al zegt, hoe oud is die man???!!!
Erg jammer dat het allemaal zo moet gaan... :mad:
-
[quote name=\'Anke\' post=\'161031\' date=\'06 May 2008, 13:37\']Persoonlijk zou ik geen rekening houden met dit soort kinderachtige praktijken.
Als een volwassen man zich niet in kan houden voor zijn kind, dan is ie wat mij betreft ook niet welkom.
Hij heeft maar te leren dat niet heel de wereld om hem draait, dat zou nog eens leuk worden.
Hij heeft zich nu maar eens een keer aan te passen aan het feit dat jullie een geweldige dag willen.
En als ie die andere familieleden niet wil zien, dan draait ie z'n hoofd maar om of doet ie z'n ogen maar even dicht.
Sorry, maar ik ben heel makkelijk in dit soort dingen.[/quote]
Hoi Anke,
Ik dacht idd dat ik dat ook was :sad: maar het is toch lang niet zo makkelijk.
En daarnaast heb ik van binnen een hele sterke mening over, die idd heeeeel erg in de richting van jou en anderen zit.
Maar ik wil dat mijn as een besluit neemt, heb net mijn zwager (zijn broer) aan de telefoon gehad, en die was ook echt behoorlijk woest. Maar ook hij weet als geen ander hoe zijn vader is.
Mijn zwager zou met mijn as gaan bellen, en dit bespreken. Maar ook hij had zoiets van hoezo eisen stellen..! Mijn as is wil zijn vader erbij hebben, maar op onze voorwaarden en niet die van hem zeg maar.
Maar goed we gaan erover nadenken hoe dit op een goede manier op te lossen. Want in nog meer gezeik hebben we geen zin....!en dat zal iedereen begrijpen denk ik...
[quote name=\'Lyanna\' post=\'161008\' date=\'06 May 2008, 10:52\']Is er geen manier om beide partijen uit elkaar te houden? Je schoonvader bij het diner en niet bij de receptie, en de andere partij andersom? Of zoiets? Dan heb je ze toch alletwee ipv dit gevecht?[/quote]
Lyanna,
Waarschijnlijk is dat de optie waar mijn as aan zit te denken.
Maar hij was gisteren vooral verdrietig en :blink: :ohmy: :mad: :wink: :dry: :sad: van dit alles.
Heb het er verder niet meer met hem over gehad, omdat ik ook stond te koken van boosheid en verdriet.
Het is zo shit allemaal, en het is al shit genoeg.
Dus wil heel graag dat mijn as hierin zelf besluit, wat dat ook is, ik sta wel achter hem. En dat weet hij.
-
Wat een emotie. Wat een familie. Al lezende rol ik van het een in het ander en ik vind het echt verschrikkelijk voor jullie. Ik zit hier met tranen in mijn ogen te lezen. Hoeveel verdriet moet het jullie niet doen als zo'n fijne tijd als deze met een huwelijk en zwangerschap, nu zo overschaduwd wordt door problemen in de familie. Voor je man lijkt het mij ook verschrikkelijk, het zijn per slot van rekening zijn ouders. En heb je herrie met de een gehad, krijg je het daarna met de ander!
Ik wil jou in elk geval een compliment maken over hoe je erin staat. Je blijft zo goed bij jezelf, bij je eigen waarden en normen. Knap hoe je in deze brei zo helder kunt zijn. Dat doe je bij zowel je schoonvader als je schoonmoeder. Je maakt je kwaad (en terecht, als je boos bent ben je boos en dat hoef je niet te onderdrukken), en ziet ook wat werkelijk belangrijk voor je is en handelt ernaar, mensen wijzen op waar verantwoordelijkheden liggen, dialoog openen, je kwetsbaar opstellen richting iedereen die je lief is met de bewuste e-mail die je vriend zo fantastisch geod heeft opgesteld... dus... mijn complimenten voor jullie beiden. Jullie doen het goed.
Je vroeg om ideeën over om te gaan met je schoonvader/(familie van je) schoonmoeder. Wat ik in mijn hoofd had, splitsen, is al gezegd. Ik vermoed dat je dan wel weer een probleem krijgt met je schoonmoeder (waarom zou zij weg moeten blijven als hij een probleem heeft met haar aanwezigheid). De situatie is gewoon ontzettend lastig. Het ideale plaatje lijkt niet haalbaar. Zou je nog kunnen overwegen om toch iedereen uit te nodigen voor alles, dan kun je je schoonvader duidelijk maken dat als hij zich niet kan beheersen voor jullie dag, hij direct verwijderd wordt. Maar ja, dat geeft ook weer zo'n scene.
Weten de aanstaande schoonouders wat alle emoties bij jou teweeg brengen, namelijk lichamelijke problemen, die mogelijk een gevaar kunnen opleveren voor hun aanstaande kleinkind en jou? Het is zeer egoïstisch om hun problemen naar jullie te schuiven (zoals schoonvader doet), naar een vrouw die (met moeite) in verwachting is (geraakt).
Ik vertrouw erop dat jullie in jullie wijsheid vanuit de liefde voor elkaar en met de steun van wie je lief zijn wel tot een juist besluit kunnen komen.
Tot slot nog even dit: jullie bruiloft moet een prachtdag worden, maar het allermooiste lijkt mij toch de geboorte van jullie kindje. Zorg alsjeblieft goed voor jezelf en laat door de problemen die er op het ene vlak spelen, niet problemen op het andere vlak ontstaan. Gelukkig is uit onderzoek in het ziekenhuis gebleken dat met jullie baby alles in orde is.
Veel liefs en sterkte. En probeer te genieten van de mooie momenten die er zijn!
-
[quote name=\'Ireen\' post=\'161095\' date=\'07 May 2008, 11:12\']Wat een emotie. Wat een familie. Al lezende rol ik van het een in het ander en ik vind het echt verschrikkelijk voor jullie. Ik zit hier met tranen in mijn ogen te lezen. Hoeveel verdriet moet het jullie niet doen als zo'n fijne tijd als deze met een huwelijk en zwangerschap, nu zo overschaduwd wordt door problemen in de familie. Voor je man lijkt het mij ook verschrikkelijk, het zijn per slot van rekening zijn ouders. En heb je herrie met de een gehad, krijg je het daarna met de ander!
Ik wil jou in elk geval een compliment maken over hoe je erin staat. Je blijft zo goed bij jezelf, bij je eigen waarden en normen. Knap hoe je in deze brei zo helder kunt zijn. Dat doe je bij zowel je schoonvader als je schoonmoeder. Je maakt je kwaad (en terecht, als je boos bent ben je boos en dat hoef je niet te onderdrukken), en ziet ook wat werkelijk belangrijk voor je is en handelt ernaar, mensen wijzen op waar verantwoordelijkheden liggen, dialoog openen, je kwetsbaar opstellen richting iedereen die je lief is met de bewuste e-mail die je vriend zo fantastisch geod heeft opgesteld... dus... mijn complimenten voor jullie beiden. Jullie doen het goed.
Je vroeg om ideeën over om te gaan met je schoonvader/(familie van je) schoonmoeder. Wat ik in mijn hoofd had, splitsen, is al gezegd. Ik vermoed dat je dan wel weer een probleem krijgt met je schoonmoeder (waarom zou zij weg moeten blijven als hij een probleem heeft met haar aanwezigheid). De situatie is gewoon ontzettend lastig. Het ideale plaatje lijkt niet haalbaar. Zou je nog kunnen overwegen om toch iedereen uit te nodigen voor alles, dan kun je je schoonvader duidelijk maken dat als hij zich niet kan beheersen voor jullie dag, hij direct verwijderd wordt. Maar ja, dat geeft ook weer zo'n scene.
Weten de aanstaande schoonouders wat alle emoties bij jou teweeg brengen, namelijk lichamelijke problemen, die mogelijk een gevaar kunnen opleveren voor hun aanstaande kleinkind en jou? Het is zeer egoïstisch om hun problemen naar jullie te schuiven (zoals schoonvader doet), naar een vrouw die (met moeite) in verwachting is (geraakt).
Ik vertrouw erop dat jullie in jullie wijsheid vanuit de liefde voor elkaar en met de steun van wie je lief zijn wel tot een juist besluit kunnen komen.
Tot slot nog even dit: jullie bruiloft moet een prachtdag worden, maar het allermooiste lijkt mij toch de geboorte van jullie kindje. Zorg alsjeblieft goed voor jezelf en laat door de problemen die er op het ene vlak spelen, niet problemen op het andere vlak ontstaan. Gelukkig is uit onderzoek in het ziekenhuis gebleken dat met jullie baby alles in orde is.
Veel liefs en sterkte. En probeer te genieten van de mooie momenten die er zijn![/quote]
Wat een ontzettend lieve reactie! Zwanger als ik ben huil ik dus regelmatig en hier dus ook om, maar blije tranen. Heb twee ontzettend lieve vriendinnen die me afgelopen jaren er al doorheen slepen als ik er even door heen zit want dit hele gedoe komt niet uit de lucht vallen. Het is al 3 jaar en langer gedoe.
En ik wil niet mijn vriend ook nog eens met mijn mening belasten of gevoelens. Tuurlijk weet hij dat wel en hebben we het er wel over heel vaak zelfs. Maar bij hun kan ik echt mijn frustratie uitten. En dat zorgt ervoor dat ik er voor mijn as kan blijven zijn.
Mijn schoonvader heeft geen problemen met het feit dat zijn exvrouw op het huwelijk is. Maar met de familie van zijn exvrouw... ja hoe gecompliceerd wil je het hebben!
Dankjewel voor je lieve reactie! Doet me heel erg goed!
Manike
-
Jeetje mina wat een gez**k zeg :mad:
Ik heb echt ontzettend met je te doen !
Ik kan er met mijn hoofd niet bij hoe dom mensen kunnen zijn zeg !
En ik altijd maar denken dat ouders hun kinderen gelukkig willen zien :ohmy:
Was dan blijkbaar toch een misvatting als ik dit verhaal van jou zo lees ....
Meid , ik wens je alle sterkte van de wereld toe in een tijd die de mooiste tijd van je leven had moeten zijn !
Je bent zwanger en gaat nog trouwen ook , beter kan niet !
Let goed op jezelf en jullie kindje , want die is het belangrijkst van alles en iedereen !!!!!
En met die mensen die zo raar doen zou ik snel klaar zijn geweest :mad:
Groetjes Joyce
-
Bah bah, ik zou die vent er ook niet bij willen hebben :sad:
-
Hoi Manike,
wat een verschrikkelijk verhaal toch. Ik heb echt medelijden met je! Niet voor te stellen wat een scène mensen kunnen maken zeg. Ik denk dat ik het eens ben met Anke. Als die man zich niet kan inhouden op de bruiloft van zijn eigen zoon, is hij het niet waard te komen. Dan kan hij idd maar beter thuisblijven. Splitsen lijkt mij niet geweldig: dan krijg je op de dag zelf denk ik nóg meer scheve ogen.
Ik hoop dat je toch je rust kunt vinden in deze situatie. Dat is voor jou, je as én jullie kindje erg belangrijk! Ik hoop echt dat dit allemaal geen invloed zal hebben op jouw gezondheid en de gezondheid van jullie kindje.
Wanneer ben je uitgerekend? En wanneer willen jullie gaan trouwen? Ik ben gewoon benieuwd, ik kon het zo gauw niet vinden :)
Veel sterkte!
-
Hoe is het nu verder met je??
Zijn jullie er al een beetje uit hoe je het aan wil gaan pakken.
-
Ik heb eindelijk eens de tijd kunnen vinden om dit emotionele verhaal in z'n geheel te kunnen lezen.
Meid, meid, wat een verhaal.
Ik ben het helemaal eens met Anke, maar kan me voorstellen dat dit niet de meest geweldige oplossing voor jullie is.
Ik hoop dat jij en je aanstaande een goede oplossing kunnen bedenken.
En wat Ireen zegt: inderdaad! Wat ontzettend knap dat je er zo helder over kunt blijven denken, ondanks al deze narigheid. Ik heb veel bewondering voor jullie!
De email die je a.s. heeft geschreven vond ik ook heel erg mooi. Duidelijk en dicht bij jullie zelf gehouden. Gelukkig hebben jullie hier veel positieve reacties op gehad!
Heel veel sterkte deze tijd en denk aan jezelf!
-
[quote name=\'Anke\' post=\'161361\' date=\'09 May 2008, 11:33\']Hoe is het nu verder met je??
Zijn jullie er al een beetje uit hoe je het aan wil gaan pakken.[/quote]
Met mij gaat het ondanks alles, weer wat beter.
Gisteren even helemaal ingestort, en veel huilen.
Maar flink met vriendinnen gepraat en 's avonds lekker tegen mijn mannetje aangekropen in bed.
Waar ik me dan toch het veiligst voel. En met hem liggen praten over mijn gevoel en zorgen.
En dat lucht op.
Hij weet nog niet wat hij gaat doen met deze situatie. Maar hij weet wel dat wat hij ook besluit ik erachter zal staan. En hij weet dat ik zie dat het een moeilijke keuze is. We gaan dit weekend naar mijn ouders toe, in friesland. Even bijkomen van alles, en met hun erover praten.
Zij zijn namelijk ook voor mijn a.s een hele grote steun en hij kan bij hun ook zijn verhaal kwijt.
Daarnaast gaan we gewoon lekker ontspannen en even weg van alles.
Ik moet inderdaad meer aan mijzelf denken, en dan vooral aan het kleintje wat in mijn buik zit.
Helaas ben ik daar niet zo'n held in, aan mezelf denken.
Dus dat schiet er dan nog wel eens bij in. De voorbereidingen voor ons huwelijk gaan ondertussen gewoon door. En daar genieten we dan ook erg van. Uiteindelijk komt alles wel goed, wat dat dan ook mag inhouden...
-
Jeetje wat een gedoe allemaal.
Vind het wel echt sneu dat die familie van jou aanstaande zo egoistisch is en er niet aan denken dat ze zo jullie dag helemaal verpesten.
En dat nog niet alleen, maar het is ook nog is een groot risico voor je gezondheid en voor je baby!!
Net een stelletje kleine kinderen.
Met zoiets moet je wel sterk in je schoenen staan, maar ik denk dat door zoiets je relatie ook wel weer sterker wordt.
Je weet wel wat je aan elkaar hebt en gelukkig ziet jou aanstaande ook in dat het niet kan wat zijn ouders doen.
Probeer er dan toch altijd maar het positieve van in te zien.
Denk altijd maar alles heeft een reden.
Ik wil jullie toch even heeel veel plezier wensen bij de verdere voorbereidingen en laat je niet gek maken al is dat af en toe moeilijk.
Wanneer is de grote dag eigenlijk?
(Mijn vriend heet trouwens ook wiebe en z'n ouders zijn ook gescheiden en hertrouwd :unsure: )
-
Zou er dan eindelijk na heel veel regen zon komen??
We hebben gisteren samen met mijn ouders onze huwelijksreis uitgezocht.
En gaan heerlijk met de auto een week naar zuid frankrijk.
We mochten wel verder gaan, maar vliegen met 24 weken zwanger ook al mag het nog wel, gaf ons geen goed gevoel. En als iets gebeurt wat dan..... etc.
Dus we gaan met de auto... en dan als we daar zijn van het uizicht genieten zie foto als het gelukt is om deze te plaatsen.
liefs Manike[attachment=8014:attachment]
-
dat is toch wel heel fijn! Geniet ervan.
-
Weer lekker iets om naar uit te kijken!
-
het is je gegund :biggrin: lekker genieten straks op vakantie
-
Ah wat fijn!!! Geniet er maar van!
-
Helemaal geweldig vind ik dit, gewoon lekker gaan en genieten maar en alle ellende achter je laten.
-
Inderdaad iets leuks om naar uit te kijken.
Kun je misschien weer hoop uit putten in de moeilijke tijden.
-
[quote name=\'wiebe&manike\' post=\'160991\' date=\'06 May 2008, 00:15\']Kort door de bocht: hij snapte dat hij zijn exvrouw tegen het lijf zou lopen, dit omdat het de moeder is van mijn as. En dat als de oma van moederskant er zou zijn, dat dat ook geen probleem zou zijn.
Echter de ooms en tantes aan de moeders kant dat was het probleem. Vooral 1stel in het bijzonder.
Kortom als zij komen, komt hij niet. Waarop ik keihard zei: nu maak je dus van jou probleem ons probleem en dat wil ik niet. We vinden het belangrijk dat je erbij bent, maar je gaat nu eisen stellen... op een dag die niet jou dag is.
Nou en hij vind dat, dat wel kan. Dus mensen die nu zeggen het is jullie dag etc. Ja dat weten we maar kiezen tussen je vader, of familie is een ^%&^%##^# keuze zeg maar.... de dag bestaat uit:
trouwerij - receptie - borrel - eten.
Dus moeten we nu wel of niet gaan onderverdelen. Of moeten we dan toch maar de familie van moederskant niet helemaal uitnodigen.... grrrrrr :mad: :blink: :ohmy: :unsure: :dry: ik weet het ook niet meer... iemand tips!?? Mijn schoonvader slaat die mensen echt neer namelijk als hij ze ziet. Ook al staan er tijdens de trouwerij en receptie 120 man tussen, en tijdens de borrel en het eten 68 dan nog weigert hij te komen.... omdat hij zich daardoor niet fijn zal voelen....!
Ik begrijp echt van sommige dingen helemaal geen F@$%#$!!!![/quote]
Meis toch dat je dit allemaal moet doormaken! Ik probeer me even in te denken dat ik in jullie situatie zit en wat ik dan zou doen. als er bij ons mensen zijn die zeggen als je die uitnodigd dan kom ik niet ofzo dan zou ik zeggen ok, jou keus. Het is toch te bizar voor worden dat mensen hun prive problemen even over jullie huwelijk willen uitvechten. Nodig uit wie je uit wil nodigen en zeg dit ook tegen die mensen. Als ze er niet bij willen zijn is dat dan hun keus.
Leg vooral die keus bij hun neer. Want ziij zijn degenen die moeilijk doen. Ze willen alles naar hun hand zetten en hun zin doordrijven maar laat je dat niet gebeuren.
Het is wel heel naar voor jullie dat jullie dit allemaal moeten meemaken zeg. Terwijl het zo mooi is dat je zwanger bent en dat jullie gaan trouwen. Neem je rust vooral!
-
Weer even een update...
Ben gisteren misschien wat te brutaal geweest tegen mijn ouders :sad:
Mijn moeder vroeg of ik mijn oud tante (haar tante dus) ook een kaart wilde sturen,
omdat dat zo leuk was, als zij er ook eentje had.
Aangezien mijn tactvolheid en geduldigheid naar mijn ouders 0 is op dit moment...(moet alles aan al aanspreken voor de andere kant) knalde ik meteen uitelkaar :ohmy: .
Ik was echt zo boos, want ze begon ook nog meer mensen op te noemen of ik die wel een kaart had gestuurd. Maar ja een kaart sturen is een uitnodiging sturen. En als je die stuurt dan gaan mensen komen. Zeker de mensen over wie mijn moeder het had.
Dus ik heb gisteren heel boos gezegd dat als ze mensen een kaart wilde laten zien, dan moest die van haar zelf maar laten zien. En dat ik er verder geen kaarten zou sturen. Omdat ik die mensen er niet per se bij wil hebben. En dat als mensen vragen zouden stellen, ze maar moesten zeggen dat we het klein zouden houden.
Ben zo pissig, ze zal het goed bedoelen maar ik wordt zo moe van het verhaal, het eerste wat ik riep is, begint mijn kant nu ook al met zeuren zeiken en zagen?
En dan loopt iedereen maar te roepen dat ik me niet zo druk moet maken, en op de baby moet letten....!
GRRRRRRRRRRRRR :mad:
-
Hoi hoi!
Hoe is het nu? Is de rust teruggekeerd?
Groetjes,
Ireen
-
Hallo allemaal,
Hier een reactie van de AS in dit verhaal.
De rust is redelijk terug, dit omwille van Manike.
Afgelopen week is ze weer een aantal keer goed hard flauwgevallen.
Ze heeft verschillende testen ondergaan in het ziekenhuis. Waarschijnlijk,
zit er toch iets erfelijks waar we nog niks vanaf weten (ivm haar adoptie).
Daarnaast heeft ze zich heel erg druk gemaakt de laatste tijd, dit leidde
tot verschrikkelijk harde buiken, pijn, en kramp soms zo erg dat ze daar ook van flauwviel.
Gisteren zijn we in het ziekenhuis geweest voor de uitslag, en daar geven ze aan dat het combinatie is
van beide bovenstaande situaties. Ze moet zich nu echt rustig gaan houden, en mag geen
overmatige inspanningen meer geven. Het hockeycoachen bijv. moet ze accuut neerleggen. Inspanningen
moeten tot het minimum worden terug gebracht.
En ze moet verplicht na haar werkdag een half uur op bed liggen of op de bank, om van haar harde
buik af te komen. Ze mag nog wel tot haar grote opluchting full time blijven werken dat en de vraag aan de dokter of ze nog wel mocht trouwen, was haar eerste reactie nadat ze het hoorde. Trouwn mag, maar de dagplanning zal aangepast worden. Ze mag nog wel de stad in, maar mag dan niks meer tillen, sjouwen of wat dan ook. Zelfs het gewicht van haar handtas (eerder hutkoffer), moet gelimiteerd worden. En dat is best moeilijk, want ja alles wat in zo'n tas zit is belangrijk... :blink:.
Altijd als ze thuis is en heeft de laptop op schoot dan verteld ze over het trouwforum, en soms over de berichtjes die erop staan. Ze heeft er veel aan, en hoop dat ze er nog veel aan zal hebben.
Want nu ze rustig aan moet gaan doen zal ze wel veel op het forum te vinden zijn.
Ik hou ontzettend veel van mijn kleine droppie, en ze is ontzettend sterk geweest afgelopen weken. En als ik dit zo lees, heeft ze ook heel veel steun gehaald uit jullie berichten. Ik wil jullie daar ontzettend voor bedanken!
Een kleine eigenwijs is ze altijd al geweest, en ze is er altijd voor mij geweest en voor iedereen in haar vriendenkring. Ze zal er ook altijd zijn, maar nu moet ze er ook voor zichzelf zijn en de kleine. En er is geen tijd omdat te leren, dat is iets wat nu moet en dat heeft ze gisteren wel begrepen.
-
Hoi Wiebe,
Ik schrik ervan. Gelukkig zijn er nu grenzen zijn aangegeven voor haar.
Uit je bericht spreekt een grote liefde voor haar. Ontroerend.
Wat een bofferts zijn jullie met elkaar! Geniet van haar en Manike geniet van Wiebe!
Liefs,
Ireen
-
[quote name=\'Ireen\' post=\'162482\' date=\'17 May 2008, 09:32\']Hoi Wiebe,
Ik schrik ervan. Gelukkig zijn er nu grenzen zijn aangegeven voor haar.
Uit je bericht spreekt een grote liefde voor haar. Ontroerend.
Wat een bofferts zijn jullie met elkaar! Geniet van haar en Manike geniet van Wiebe!
Liefs,
Ireen[/quote]
Hoi Ireen,
Ook wij zijn geschrokken, we hebben altijd al geweten dat manike ondervoed is geboren, en dat we ook niks van haar medische achtergrond zullen weten. Of die van haar biologische familie.
Zelf heeft ze zich de hele tijd groot gehouden, maar er is maar zoveel dat je kan dragen.
Ze is geschrokken en meer dan dat. En ze voelt zich nu vooral schuldig naar het kleintje in haar buik toe. Omdat ze daar zo graag goed voor wil zijn. Gelukkig hebben de doktoren haar duidelijk kunnen maken dat ze nu gewoon moet luisteren naar haar lijf, en dat als ze dat doet ze het beste met de baby voor heeft. Het is typisch manike die dan zegt ok dan gaan we dat doen, en die dan sorry zegt tegen haar buik ( omdat ze klein is, heeft ze al een behoorlijke buik met 18 weken).
Het zijn fases in het proces waar ze daar heen moet. Van het eerst horen dat je waarschijnlijk nooit kinderen kan krijgen, uitstellen huwelijk, medische molen, toch ineens zwanger zijn, wel trouwen, een hoop gezeik,en dan je lijf wat je weer op een volgende manier in de steek laat...
Je moet het allemaal verwerken, en zoals ze zelf zegt mijn gevoelens lopen achter op mijn verstand.
En er moet dus nog veel verwerkt worden in haar koppie. Dit kan alleen maar door rust en het is ook typisch manike dat ze dit op haar manier doet, huilen, praten, muziek maken en luisteren en ga zo maar door. Ze heeft al veel dingen meegemaakt op haar 23ste en ik als bijna 30tiger kan alleen maar trots op haar zijn dat ze is zoals ze is. Ik bof zeker met haar, en ik doe er alles aan om haar ook te laten boffen met mij.
Groet W.
-
Wiebe, misschien nog een tip voor Marike:
Ze mag haar buik bedanken voor de signalen die het afgegeven heeft. Die waren luid en duidelijk en hebben het gewenste effect gehad: rust.
Het is allemaal nieuw en waar moet je op af gaan, wat is goed en wat niet? De grens ligt bij iedereen anders. Het enige dat voor jou kan aangeven wat goed is, is je eigen lichaam. En als de zachte signalen niet gehoord worden, dan worden ze luider. En als je de zachte signalen niet gehoord hebt, kun je daar op zich ook niet zo veel aan doen. Wat je niet hoort, kun je ook geen gevolg geven. Een schuldgevoel snap ik wel, maar zou niet nodig hoeven zijn. Lusiteren naar de signalen van je lichaam is iets dat je moet leren. Op zich een mooi leerproces, weet ik uit ervaring. Je leert jezelf en je lichaam steeds beter kennen en er zijn steeds minder luide signalen nodig om je tot de juiste actie te bewegen. In dit geval rust.
Jullie liefde spat overigens van het scherm!
-
jeetje hier schrik ik wel van. Laat haar maar lekker rustig aan doen, zijzelf en de baby zijn het belangrijkst.
sterkte!
-
[quote name=\'Ireen\' post=\'162485\' date=\'17 May 2008, 10:02\']Wiebe, misschien nog een tip voor Marike:
Ze mag haar buik bedanken voor de signalen die het afgegeven heeft. Die waren luid en duidelijk en hebben het gewenste effect gehad: rust.
Het is allemaal nieuw en waar moet je op af gaan, wat is goed en wat niet? De grens ligt bij iedereen anders. Het enige dat voor jou kan aangeven wat goed is, is je eigen lichaam. En als de zachte signalen niet gehoord worden, dan worden ze luider. En als je de zachte signalen niet gehoord hebt, kun je daar op zich ook niet zo veel aan doen. Wat je niet hoort, kun je ook geen gevolg geven. Een schuldgevoel snap ik wel, maar zou niet nodig hoeven zijn. Lusiteren naar de signalen van je lichaam is iets dat je moet leren. Op zich een mooi leerproces, weet ik uit ervaring. Je leert jezelf en je lichaam steeds beter kennen en er zijn steeds minder luide signalen nodig om je tot de juiste actie te bewegen. In dit geval rust.
Jullie liefde spat overigens van het scherm![/quote]
Ik heb net je reactie geprint voor Manike. Er ligt hier een klein tevreden hoopje mens naast me wat net even wakker was om naar de wc te gaan. Nu ligt ze weer opgerolt met het voedingskussen tegen zich aan, te slapen. Ze straalt weer, haar ogen waren helder net, en hadden weer lichtjes. Ze zei nog: leuk he dat forum, ik zou nu ook wel willen kletsen op het forum. Maar ik moet eerst nog even slapen en rustig aan doen, ben nog moe. En nu slaapt ze weer. Ik zal haar straks de reacties laten lezen.
Onze liefde spat van het scherm?? Ik kan ook alleen maar zeggen en schrijven wat ik voel en hoe ik dingen ervaar.
Gr. W
-
Leuk om te lezen, jouw reacties, Wiebe!
Naar dat het allemaal tot dit is gekomen, maar daar komen jullie wel doorheen!
Ik wens jullie veel sterkte en plezier!
Nog één ding: Ik las iets over een handtas dragen... Als dat voor op de bruiloft is: Een vriendin van mij heeft de hele dag mijn spulletjes meegesjouwd! En ik heb in de stad ook wel eens last van mijn rug gehad, dat ik het niet fijn vond mijn tas te dragen. Die heeft mijn man dan gedragen. Kan ook hè :wink:
Voor ieder probleem is een oplossing en als je die niet kunt vinden, zijn wij altijd bereid om mee te denken!!!
Dikke knuffel voor jullie drietjes!
-
Wat een verhaal zeg... Wat zal dat schrikken zijn geweest!!
Fijn om te horen dat Manike nu beter op haar grenzen let en lekker aan zichzelf en de baby denkt!!
Veel sterkte met alles!
-
Wauw, als dit geen bruiloft uit pure liefde wordt dan weet ik het niet meer.
Tuurlijk, iedereen trouwt uit liefde, maar ik heb nog maar weinig stellen meegemaakt die hier beiden op het forum langskwamen die zo openlijk uitkwamen voor de liefde naar elkaar toe.
Het is dat Manike zwanger is en het kindje bij zich draagt en alle hormonen door zich heen krijgt.
Maar jij bent net zo betrokken bij alles, fantastisch, ik weet zeker dat jullie een prachtig gezinnetje gaan vormen straks.
Jullie zijn nu al een clubje, zo met z'n 3tjes.
Ik hoop dat het ondertussen nog steeds goed gaat en dat rust houden een beetje lukt, al zal het niet makkelijk zijn.
Helaas hebben jullie een hoop egocentrische mensen om jullie heen die alleen bezig zijn met hoe zij het beste naar voren kunnen komen en niet hoe ze samen een geweldige dag voor jullie kunnen maken.
Maar jullie samen, als klein team, jullie zorgen er hoe dan ook voor dat het een dag uit duizenden wordt.
Ook al stort de wereld om jullie heen in, op jullie trouwdag zullen jullie voor alles en iedereen het stralende middelpunt zijn, ongeacht wat er gebeurt.
En dan nog kunnen jullie terugkijken op een onvergetelijke dag waarop jullie liefde bezegeld werd met een huwelijk en daarna een kindje.
-
Goed dat Manike nu wel haar rust kan nemen (ze zal ook wel moeten natuurlijk, maar toch!).
Sterkte de komende tijd jullie 3-tjes!
-
Zo even een update in dit hele familie verhaal.
Zit met onzettende zenuwen in mijn buik.
Want jawel, vanavond vieren we de verjaardag van mijn lief een beetje.
met zijn vader .... en die weet nog niet dat we toch ook de familie van moederskant volledig hebben uitgenodigt.
Als het erop aan gaat komen hebben we besloten om er maar 1 ding over te zeggen. En dat zal ik of mijn aanstaande doen... hou je van je zoon? Ja? Dan heb je op dit moment een behoorlijke vreemde manier omdat te laten blijken, en als het echt zo is, zoals jij zegt dan ben je er gewoon bij.
Na goed overleg met de broer van mij as hebben we dit besloten. Eerst wilde ze een brief/email sturen maar dat hebben ze toch maar niet gedaan gisteren. Dus laten we het erop aankomen. Misschien dat zijn vader tot inzicht is gekomen (wonderen zijn de wereld nog niet uit) echter zal hij dat dan ook niet even komen zeggen ofzo....!
We zullen wel zien.
Er zijn nog wat zieke dingen gepasseerd, maar het ontbrak aan de moed om daar over te schrijven, het komt erop neer dat we eigenlijk alles wilde afblazen en niet meer wilde trouwen. Maar na een goed gesprek met vooral elkaar, hebben we besloten toch te gaan ervoor. En nu we ook onze ceremonie meesters hebben ingelicht over ons verdriet, pijn, vreugde en planning hebben we er al het vertrouwen in.
Ik wil jullie allemaal bedanken voor de steun de laatste weken, het heeft mij en wieb erg goed gedaan. Te lezen dat mensen het net zo absurd vinden en ervaren als wij. Daarnaast gaat het goed met mij en de baby. Het rustig aan principe gaat nog niet altijd helemaal vlekkeloos. Maar ik doe echt mijn best om rustig aan te doen, en te blijven passen op mezelf. Nog 2,5 week tot aan onze trouwerij, maandag proefkapsel, jurk afpassen aaah! (als verrassing wieb zijn pak ook afpassen hij weet alleen dat hij vrij is) en dit weekend vrijgezellefeesten... hmm ze wilde gaan breakdancen met mij... handig met zo'n dikke buik.
Kortom de lol komt weer wat terug. En ik ben van plan dat gevoel, dat fijne en bijzondere voorlopig even vast te houden!
-
Wat een goede opmerking gaan jullie plaatsen, ik mag hopen dat dit wat indruk mag maken.
Jammer dat het zover heeft moeten komen dat jullie alles af wilden blazen, dat moet niet kunnen.
Maar ik begrijp het wel, als je al zo ontzettend veel gezeur over je heen hebt gehad dan is het voor je gevoel een keer klaar!
Maar gelukkig zetten jullie alles gewoon nog door.
Heel veel plezier met het afpassen van jullie kleding en natuurlijk je proefkapsel.
Geniet ervan, en laat de voorpret niet bederven door een paar mensen zonder enig verstand.
-
Hoi Manike,
Hoe is het nu met jou en je gezondheid (en niet te vergeten de kleine!)?
Ik ben heel erg benieuwd hoe het gesprek gegaan is met de familie, en ik hoop dat het allemaal naar wens verlopen is.
Hier worden de verhalen steeds bizarder...denk ik het eindelijk op de rit te hebben... en dan hoor ik weer van alles waarbij mijn haren overeind gaan staan... dus hier zijn de gemoederen nog niet rustig.
We zitten wat dat aangaat redelijk in hetzelfde schuitje, behalve dat jij ook nog eens goed om de kleine moet denken. Gelukkig denkt je a.s. man ook aan jou en zijn ukkie
Groetjes Chantal