Auteur Topic: 20 Geliefde Gasten...én 2 Vreemden? (gelezen 9928 keer)

Ylang · « **Gepost op:** 25 mei 2006, 20:06:03 »

Wij trouwen dus in intieme kring, en hebben voor onze gasten een weekendverblijf gehuurd. Op de trouwdag zelf zouden er 21 gasten komen, enkel naaste familieleden en vrienden, dat is een bewuste keus. 2 van die vriendinnen van me zijn meiden die ik al ken van kindsaf, we hebben niet wekelijks contact maar we zijn er wel altijd voor elkaar geweest als het erop aankwam en tot ik 350km verderop ging wonen zagen we elkaar ook nog wel af en toe. Zij hebben beide een vriend, de ene heb ik 1 keer even gezien, de andere ken ik niet (omdat we elkaar dus bijna nooit meer zien helaas).
In eerste instantie was ik van plan ze maar gewoon met partner uit te nodigen. Zij vieren, plus nog 2 andere gasten zouden maar blijven tot zaterdagochend (omdat er vrijdagavond laat geen boten meer teruggaan hebben we wel een bed aangeboden).

De 15 andere gasten zouden dus het hele weekend met ons op het eiland blijven. Maar eigenlijk hebben we zoiets van; wat maken die laatste paar nog uit, met zo'n klein aantal is het ook zoiets om ze te zien vertrekken terwijl de meesten blijven, er zijn bedden genoeg enz enz. Dus ze mogen van ons ook lekker blijven, waarom eigenlijk niet.

Alleen. Ik zou die 2 vriendjes dus in principe wel uitgenodigd hebben voor de trouwdag zelf, ook al omdat ik het gevoel heb dat "dat moest", want liever niet. Ik ken ze niet, en ik wil écht heel erg graag intiem vieren met mensen die iets voor ons betekenen. We hebben veel meegemaakt, zeker het laatste jaar met het verlies van onze tweeling, en gewoon...een intieme kring is wat we willen. En dan zitten daar dus 2 vreemden bij. Vond ik al niet zo leuk, maar dan ook nog voor het hele weekend? Ik heb verder niets tegen die jongens, maar we moeten veel mensen missen die dag zoals o.a mijn moeder die niet meer leeft, mijn zus en haar 4 kinderen, en dan zitten er tussen onze meest geiefde familieleden en dierbaarste vrienden 2 gasten die me totaal niets zeggen.

Die 2 vriendinnen zijn elkáárs beste vriendinnen, dus dat is geen probleem verder, het zou ook zomaar kunnen dat ze uit zichzelf hadden gezegd we komen met z'n tweetjes. Maar kan ik het uberhaupt maken om hun echt samen uit te nodigen zonder partners? En hoe doe ik dat duidelijk en toch beleefd?

Ik ben gewoon benieuwd naar jullie meningen en eventuele tips of adviezen. Hopelijk komt m'n verhaal een beetje over, heb m'n best gedaan

Ylang

Gwen · « **Reactie #1 Gepost op:** 25 mei 2006, 20:22:35 »

Moeilijke keuze zeg. Jeetje.
Maar hoe lang hebben die vriendinnen die vrienden al? Want als dat nog niet echt lang is kan je ze toch ook kunnen zeggen, dat je het liever niet wilt dat ze komen.

Maar ja als ze al een tijdje bij elkaar zijn, dan wordt het lastiger.

Succes met je keuze. Alleen jullie kunnen die keuze maken. Niemand anders.

Ylang · « **Reactie #2 Gepost op:** 25 mei 2006, 20:28:23 »

1 koppel is al een 3.5 jaar samen denk ik, hebben ook een huis gekocht en alles. De andere, ja zij heeft een half jaar terug een huis gekocht maar hij woont een 250km verder en dat blijft ook zo heb ik begrepen. Wel zijn ze een 1,5 jaar samen denk ik, hoewel ik toevallig gisteren een kaartje kreeg met alleen haar naam eronder.

Maar het zijn geen flirts in elk geval, ze vallen voor ons alleen erg buiten de toon om het even zo oneerbiedig te zeggen.

dromer · « **Reactie #3 Gepost op:** 25 mei 2006, 21:09:31 »

poeh das wel heel lastig, ik kan me in ieder geval helemaal vinden in jou gevoel en vooral omdat je idd heel wat voor je kiezen hebt gehad en je er bewust voor hebt gekozen om alles intiem te houden.

Hoe moeilijk het ook is zal je wel moeten laten weten wat of je voelt voordat je in een situatie zit die je niet zo had willen hebben (met in je achterhoofd dat stemmetje dat zegt: als je toen wat had gezegd dan....)

Hoe dan ook zal het moeilijk zijn, en zal het niet leuk zijn voor je vriendinnen. Maar zij kunnen jou ook al heel lang dus wellicht dat ze het zal begrijpen.

Ik begin dit soort "slecht nieuws gesprekken" meestal met: Ik wil je nu iets gaan vertellen waar ik onwijs mee zit, maar waarvan ik heel bang ben om het je te vertellen of te vragen. Op deze manier stelt de persoon zich namelijk ook in op iets wat ze niet gaan leuk vinden... en zullen ze sneller begrip hebben voor jou verhaal.

Kity · « **Reactie #4 Gepost op:** 25 mei 2006, 21:23:38 »

Misschien klinkt het stom, maar als het zulke goede vriendinnen zijn, misschien kun je het ze wel vragen.
Als het echt belangrijk voor je is, dan moet het voor ze toch niks uit maken...

ik heb helaas geen keuze, omdat het traditie is dat de gasten worden uitgenodigd door de ouders.
de laatste stand: 330 gasten, waarvan ik er misschien 20 ken of ooit heb gezien.

Ylang · « **Reactie #5 Gepost op:** 25 mei 2006, 21:38:25 »

Bedankt voor de lieve antwoorden

Kity, daar moet ik dus niet aan denken, zoveel mensen en maar een paar die ik ken.. Onze familie-situaties zijn ook vrij complex en door dingen als ziekte, dood enz. raak je ook nogal eens wat vrienden kwijt wat bij ons allebei is gebeurd de laatste jaren. Vandaar de zeer bewuste keus voor dit groepje mensen.

Ik zou het ze inderdaad gewoon moeten vragen, het is zo stom, ik weet dat ik gewoon eerlijk tegen ze kan zijn maar door de afstand is het contact toch verminderd en het blijft een beetje bij kaartjes sinds ik ben verhuisd helaas. We gaan wel regelmatig een weekendje naar friesland, waar zij dus wonen, maar dan heb je zoveel in te halen aan bezoekjes aan je oma van 90 en tantezeggertjes die je zo hebben gemist enz dat er nooit echt tijd overblijft nog ff een avondje wat af te spreken zeg maar.
Maar juist doordat we ondanks alle jaren en wat dan ook toch op zijn minst nog kaartjes naar elkaar sturen wil ik ze ook niet kwetsen. Ze weten wel van mijn en onze problemen, maar ik ben zo bang dat ik enorm egoistisch over ga komen. Nou ja, ik durf gewoon niet, daar komt het op neer denk ik

Ik ga nog even met mijn vriend overleggen en dan maar besluiten en de stap eventueel wagen. Ik heb ze overigens een save the date gestuurd voor enkel 25/8 en niet het hele weekend zoals de andere gasten dus de kans bestaat ook nog dat ze enkel vrijdag kunnen komen oid.

Als ik meer weet zal ik een update geven.

Mocht iemand nog een mening of advies hebben, be my guest...

K en P · « **Reactie #6 Gepost op:** 25 mei 2006, 21:45:18 »

Ik zou het uitleggen aan ze waarom je een intiem koppeltje mensen wilt.
Als het echt vriendinnen zijn zullen ze dit begrijpen en zich naar jouw wensen schikken.
Hoe je het het beste kan brengen weet ik echt niet, ben niet zo goed in zulk soort gesprekken.
Succes met je keuze en de uitvoering daarvan!

kirsten80 · « **Reactie #7 Gepost op:** 25 mei 2006, 22:55:31 »

moeilijk zeg inderdaad vragen, heel veel sterkte!

Sandra · « **Reactie #8 Gepost op:** 25 mei 2006, 23:27:25 »

Ik was dus ooit zo´n vreemde eend in de bijt, hieronder mijn ervaring...
Een heel goede vriend van mijn partner ging trouwen. Mijn partner en ik waren toen 1.5 jaar samen, waarvan we 1 jaar samenwoonden. Die vriend en zijn vrouw waren erg goed bevriend met mijn partner en zijn ex-vrouw. Ze wilden mijn partner ook graag als daggast. Maar, zonder mij. En ik heb dat dus niet gepikt. Ik ben geen scharrel, ik ben (en was toen ook al) zijn vaste partner. En ik vond het dus heel erg kwetsend en ook wel onbeschoft dat de overige gasten wel met hun partner welkom waren, en ik als enige niet mocht komen. Ik voelde me heel erg gekwetst daardoor.
Uiteindelijk heeft mijn partner tegen zijn vriend gezegd dat hij geen daggast wilde zijn als ik niet mee mocht komen, en dat we dan wel alleen naar het feest toe kwamen. Zo is het ook gegaan.
Inmiddels zijn we met z´n vieren beter bevriend, en gaan we zelfs voor de 2e keer samen op vakantie. Maar ze hebben niet in de gaten dat ze mij wel gekwetst hebben hiermee.

Nou begrijp wel dat het een andere situatie is hoor. Het gaat je niet om die partners als persoon, maar om het intieme gevoel dat je met de andere gasten hebt. Natuurlijk zul je iedereen die er niet bij kan zijn ontzettend missen en zal je daar tijdens je verblijf heel veel bij stilstaan. Maar maken die 2 mannen daar veel verschil in?
Ik vind het in elk geval erg lastig, en gevoelsmatig vind ik niet dat je iemand die 3.5 jaar een relatie hebt als een `vriendje´ zou moeten zien, maar als een vaste partner. En mijn persoonlijke mening is dat je vaste partners eigenlijk niet buiten kan sluiten. Juist door ze te betrekken worden het ook vrienden van jou/julie.
Maar ik weet niet hoe jij er zelf in staat, en of jij het bijv. prima zou vinden als jouw man niet mee mag naar de bruiloft van een goede vriendin. Iedereen is daar toch heel anders in.
En misschien als je tegen die meiden zegt dat je liever wilt dat ze het hele weekend blijven, dat ze dan zelf al zeggen dat de mannen dan thuisblijven?

En als je echt heel sterk het gevoel hebt dat je dat niet ziet zitten, en tijdens mijn post denkt `ja maar ik wil ze er echt niet bij, dan kun je het maar beter proberen zo vriendelijk en snel mogelijk te zeggen.
Gewoon zoals je het hier ook zegt. Dat het je niet om hen persoonlijk gaat, maar dat je geen band met ze hebt en ze daarom liever niet voor het hele verblijf er bij hebt.

Ylang · « **Reactie #9 Gepost op:** 26 mei 2006, 00:23:25 »

[quote name=\'Sandra\' post=\'89548\' date=\'25 May 2006, 23:27\']Ik was dus ooit zo´n vreemde eend in de bijt, hieronder mijn ervaring...
Een heel goede vriend van mijn partner ging trouwen. Mijn partner en ik waren toen 1.5 jaar samen, waarvan we 1 jaar samenwoonden. Die vriend en zijn vrouw waren erg goed bevriend met mijn partner en zijn ex-vrouw. Ze wilden mijn partner ook graag als daggast. Maar, zonder mij. En ik heb dat dus niet gepikt. Ik ben geen scharrel, ik ben (en was toen ook al) zijn vaste partner. En ik vond het dus heel erg kwetsend en ook wel onbeschoft dat de overige gasten wel met hun partner welkom waren, en ik als enige niet mocht komen. Ik voelde me heel erg gekwetst daardoor.
Uiteindelijk heeft mijn partner tegen zijn vriend gezegd dat hij geen daggast wilde zijn als ik niet mee mocht komen, en dat we dan wel alleen naar het feest toe kwamen. Zo is het ook gegaan.
Inmiddels zijn we met z´n vieren beter bevriend, en gaan we zelfs voor de 2e keer samen op vakantie. Maar ze hebben niet in de gaten dat ze mij wel gekwetst hebben hiermee.

Nou begrijp wel dat het een andere situatie is hoor. Het gaat je niet om die partners als persoon, maar om het intieme gevoel dat je met de andere gasten hebt. Natuurlijk zul je iedereen die er niet bij kan zijn ontzettend missen en zal je daar tijdens je verblijf heel veel bij stilstaan. Maar maken die 2 mannen daar veel verschil in?
Ik vind het in elk geval erg lastig, en gevoelsmatig vind ik niet dat je iemand die 3.5 jaar een relatie hebt als een `vriendje´ zou moeten zien, maar als een vaste partner. En mijn persoonlijke mening is dat je vaste partners eigenlijk niet buiten kan sluiten. Juist door ze te betrekken worden het ook vrienden van jou/julie.
Maar ik weet niet hoe jij er zelf in staat, en of jij het bijv. prima zou vinden als jouw man niet mee mag naar de bruiloft van een goede vriendin. Iedereen is daar toch heel anders in.
En misschien als je tegen die meiden zegt dat je liever wilt dat ze het hele weekend blijven, dat ze dan zelf al zeggen dat de mannen dan thuisblijven?

En als je echt heel sterk het gevoel hebt dat je dat niet ziet zitten, en tijdens mijn post denkt `ja maar ik wil ze er echt niet bij, dan kun je het maar beter proberen zo vriendelijk en snel mogelijk te zeggen.
Gewoon zoals je het hier ook zegt. Dat het je niet om hen persoonlijk gaat, maar dat je geen band met ze hebt en ze daarom liever niet voor het hele verblijf er bij hebt.[/quote]

Bedankt voor je reactie.

De situatie die jij omschrijft vind ik eerlijk gezegd iets totaal anders, dat heeft te maken met vriendschap met exen, en alle andere partners waren wel uitgenodigd behalve jij. Dat is bij ons helemaal niet het geval, het is niet zo dat er allemaal bevriende koppeltjes zijn maar dat alleen zij alleen zouden moeten komen. En als ik gewoon een grote bruiloft hield zou ik gasten zeker met partner laten komen, maar ik wil geen grote bruiloft, mijn gevoel wil bewust kiezen wie er om me heen zijn die dag, voor zover dat nog in mijn macht ligt.
Over het woord 'vriendje', ja de ene zegt partner, de andere vriend, ik ken mensen die 10 jaar bij elkaar zijn en nog vriendje en vriendinnetje zeggen...dat was helemaal niet bedoeld alsof het een flirt zou zijn, dat heb ik ook geschreven trouwens

En maken die 2 mannen daar verschil in. Dat is natuurlijk de gouden vraag

Op dit moment zegt mijn gevoel van wel ja. Niet in mijn gemis hoor, dat bedoel ik ook helemaal niet, maar dat gevoel wat ik daarmee wilde omschrijven en alles kan ik zo niet uitleggen dus dat doe ik ook maar even niet. Er zijn mensen die ik enorm liefheb en toch niet uitnodig. Dus hoe raar ik het ook vind dat ik hun partners niet zou uitnodigen, ik vind het ook raar dat die 2 er wel zouden zijn terwijl er dan wel anderen zijn die die plaats eigenlijk meer hebben verdiend. De mensen die we vragen om te komen hebben hele belangrijke momenten met ons meegemaakt, ik ga niet de hele dag grienen omdat ik die mis of omdat dat ooit is gebeurd enz, zo zit ik niet in elkaar, maar die momenten hebben wel een enorme invloed op mij en ons gehad. Dat geeft een hele hechte band, en dan zitten daar 2 mensen die ik gewoon echt niet ken. Dat is een groot contrast.

Hoe ik erover zou denken als mijn vriend niet mee mag, dat hangt van de situatie af. Als op een bruiloft in mijn familie alle neven en nichten met aanhang worden uitgenodigd behalve de mijne, natuurlijk zou ik kwaad worden. Maar dat is hier niet het geval, daarom dat ik ermee in m'n maag zit. Wat ik ook beslis, het is in elk geval geen kwestie van iemand willen kwetsen of onnadenken dat roepen, ik denk erover, ik praat erover, ik heb het hier gepost om er een beetje uit te komen..

Goede vrienden worden met hen, ja, ik heb die ene vriendin al een jaar niet meer gezien en de andere al bijna 2 jaar. Ik denk niet dat ik via kaartjes e.d snel goede vrienden zal worden met hun partners. En wie weet worden we ooit wél vrienden, hartstikke leuk, maar ik trouw over 3 maanden en daarvoor zal het zeker niet meer gebeuren natuurlijk. Overigens, toen ik zelf nog in friesland woonde en 1 van hen dus al een relatie had met die jongen zag ik hem óók niet. Als ik daar kwam was hij weg, en zij kwam altijd alleen bij mij langs.

Nogmaals, het gaat me niet om die jongens, maar ik denk gewoon dat ze voor mijn gevoel buiten de boot zullen vallen, en ik kan me voorstellen voor hun eigen gevoel ook. Ik heb ook nog helemaal niet besloten dat ze niet worden uitgenodigd, ik probeer alleen te bedenken wat ik hiermee wil en kan doen. Dat is tot nu toe alles.

Ik heb om bepaalde redenen resoluut moeten besluiten dat deze dag van ONS is en dat ik me niet MOET schikken. Willen schikken ok, maar niet moeten.. Dat klinkt lullig, hard, egoistisch, maar zo ben ik echt niet, ik heb daar helaas hele goede redenen voor (die mn vriendinnen overigens kennen), al zou ik het anders willen bekijken het zou niet eens kunnen. Ik kan het gewoon niet rijmen, mijn zus niet, mijn 4 neefjes en nichtjes niet, mijn overleden-moeder-haar-moeder niet van 90 jaar enz. En dan 2 voor mij wildvreemde jongens wel. Misschien moet ik gewoon even aan dat idee wennen.. Ik ga een nachtje slapen en het dan nog eens bekijken :-)

Slaap lekker!

K en P · « **Reactie #10 Gepost op:** 26 mei 2006, 09:18:54 »

Als ik het zo lees krijg ik het gevoel dat je al wel weet of je ze wel of niet wilt uitnodigen, maar alleen nog aan het uitzoeken bent hoe je dat moet doen. Klopt dat?

Als ik in jouw situatie zat zou ik die 2 vriendinnen opbellen en mn gevoel uitleggen. Ik zou vragen wat hun ervan denken en wat ze ervan zouden vinden als ik alleen hun uitnodig en niet hun partners.
Zo weet je meteen wat zij ervan denken en wat ze ervan vinden als hun partners niet meekomen.
Misschien hebben zij er helemaal geen moeite mee en zit je je nu voor niets zorgen te maken. En als ze zeggen dat ze het jammer zouden vinden, dan kan je dat weer meenemen in je afweging.

Succes in ieder geval.

Sandra · « **Reactie #11 Gepost op:** 26 mei 2006, 09:19:17 »

Als het zo duidelijk is dat je je er echt niet prettig bij voelt, dan heb je groot gelijk en is de enige juiste keuze volgens mij om ze te vertellen dat je ze er niet bij wilt. En als ik lees hoe helder je hier kunt vertellen waarom je dat niet wilt, dan kun je dat vast ook persoonlijk, en dan komt dat echt niet hard en egoïstisch over! Als je het moeilijk vind om te vertellen zou je het eventueel ook in een email kunnen doen, en dan afsluiten met dat je ze graag nog even er over spreekt maar het niet goed persoonlijk durfde te zeggen omdat je het eng vind? Ik bedenk maar wat hoor, ik kan me namelijk wel voorstellen dat het lastig is zoiets te vertellen. Maar het blijft jullie dag, en je vriendinnen kennen je dus gaan je heus wel snappen! Sterkte/succes!

*mist knuffelsmiley dus dan maar even zo: knuf!*

Gwen · « **Reactie #12 Gepost op:** 26 mei 2006, 09:46:50 »

IK zou dus ook die vriendinnen opbellen en je gevoel uitleggen. Dan kunnen ze er al niet meer omheen, want jij voelt dat zo! En als het echt goede vriendinnen zijn dat snappen ze dat waarschijnlijk heel goed!

Snap dat het moeilijk is, maar wel de enige manier!

Marialice · « **Reactie #13 Gepost op:** 26 mei 2006, 09:48:58 »

Je gevoel is heel duidelijk en ook heel goed te begrijpen. Ik denk dat je vriendinnen en hun partners dit ook wel zullen snappen.

Misschien kun je het zo brengen: als je het groter zou vieren dan had je hun partners er absoluut bij willen hebben, maar nu vier je het in intieme kring en daar horen zij (nog) niet bij. Je vindt dit ergens ook wel moeilijk, dus stel je voor om na de bruiloft een keer gezellig met zijn zessen (zij kennen elkaar toch?) wat leuks te gaan doen.

Ylang · « **Reactie #14 Gepost op:** 26 mei 2006, 11:10:01 »

[quote name=\'Marialice\' post=\'89571\' date=\'26 May 2006, 09:48\']Je gevoel is heel duidelijk en ook heel goed te begrijpen. Ik denk dat je vriendinnen en hun partners dit ook wel zullen snappen.

Misschien kun je het zo brengen: als je het groter zou vieren dan had je hun partners er absoluut bij willen hebben, maar nu vier je het in intieme kring en daar horen zij (nog) niet bij. Je vindt dit ergens ook wel moeilijk, dus stel je voor om na de bruiloft een keer gezellig met zijn zessen (zij kennen elkaar toch?) wat leuks te gaan doen.[/quote]

Waarom vertel jij nu in een paar zinnen wat ik niet verwoord kreeg

Heel goed gezegd dit.. En zij kennen elkaar ja, die 2 vriendinnen zijn weer elkáárs beste vriendinnen namelijk..

Bedankt voor alle lieve reacties!! Ik waardeer het enorm!

Anke · « **Reactie #15 Gepost op:** 30 mei 2006, 11:37:23 »

Lees dit nu pas...
Maar ik vind het ontzettend moeilijk, ik ben ook zo slecht in dingen verwoorden.
Ik hoop dat je voor jezelf een goede keuze kan maken

Ylang · « **Reactie #16 Gepost op:** 1 juni 2006, 22:26:48 »

Ik heb net 1 van de 2 gebeld, moest allemaal wat snel snel gezien bellen was van gsm naar gsm, en van NL naar B (heeeeeeeeeeeeel duur dus). Ik was dus van plan om te vragen of ze het er onderling over hadden gehad, en dat ze samen zouden komen of met partners.
Ik had ze dus enkel een save the date gestuurd tot nu toe, en ze wisten zelf niet goed of die enkel voor hun 2 was bestemd of ook voor hun vriendjes (< dat woord zei ze zelf dit keer

) Dus hadden ze het plan opgevat om er gewoon een weekendje van te maken. Als de vriendjes niet uitgenodigd zouden zijn, dan zouden die dan ff wat anders doen en zagen ze elkaar later wel weer. En als de vriendjes wél waren uitgenodigd dan waren ze met z'n allen gekomen en hadden ze dus erna hun weekendje eraan vastgeknoopt.

En nu ben ík ff de weg kwijt. Ik kan me de haren wel uit mijn kop trekken dat ik niet eerder duidelijk tegen ze ben geweest. We hebben alle mensen al lang en breed verteld wat ongeveer onze insteek was, maar hun zien we nooit en dus heb ik er gewoon niet bij stil gestaan dat zij niets meer weten dan alleen dat we 25/8 trouwen op schier

Ja als wij wilden dat ze het hele weekend bleven en meededen met de groep deden ze dat, maar dat vond ik nu al lullig, want ze hadden onderling al een weekendje ervan gepland met z'n viertjes. En ik vind het stom dat als die jongens op het eiland zijn, ze er niet bij mogen zitten die vrijdag. Enz enz enz.... Het voelt even als 1 grote chaos!

Waar ik nu aan denk; ze enkel voor de ceremonie zelf vragen, met z'n tweetjes en dan kan ik uitleggen waarom dat is. Dat is een uur, en dus te overzien lijkt me. Ze zei zelf ook dat het gek is, we zien elkaar nooit meer door de afstand maar als we elkaar dan heel af en toe spreken is het als vanouds.

Ik weet het gewoon ff niet meer, ook al omdat 2 andere gasten zitten te kloten. Niet over hun gast zijn maar qua vriendschap, dat ik bijna zover ben om te zeggen 'blijf er maar'.

Maar de groep was al zo klein, er blijft niks over

Ik kan wel janken *ga ik ook gewoon fftjes doen*

Sandra · « **Reactie #17 Gepost op:** 1 juni 2006, 22:32:25 »

Ach jeetje toch, wat zul je je nu rot voelen. Even uithuilen haalt wel de ergste spanning even weg, maar ja.. het blijft natuurlijk lastig. Is het een idee om ze dit te mailen wat je nu hebt gepost?
Gewoon je hele verhaal, dat je er zo mee in je maag zit, en uitleggen wat eigenlijk de insteek was, en dat je je zo rot voelt omdat je het nu even niet meer zo goed weet?
Als je elkaar ziet is het als vanouds, dus ze geven genoeg om je om in elk geval te proberen te snappen wat je bedoeld. En als ze dan begrijpen wat eigenlijk de bedoeling was, dan kunnen ze zelf beslissen wat ze gaan doen.
Niet alles op je eigen schouders leggen meis, het is af en toe al stress genoeg!
*knuf!*

Anke · « **Reactie #18 Gepost op:** 1 juni 2006, 23:53:33 »

Oh meis toch... wat vervelend voor je!!!
Huil eerst ff lekker uit, want dat kan alleen maar opluchten!
En leg het ze uit, zeker als je het gevoel hebt dat het weer als vanouds is als je ze spreekt.
Ik weet zeker dat het helemaal goed gaat komen.
Sterkte!

smartie · « **Reactie #19 Gepost op:** 2 juni 2006, 08:01:39 »

Ik snap gewoon weg sommige mensen niet, zien die niet in dat dat jullie mooiste dag moet worden.
Die rottigheid allemaal.

Je gaf gisteren aan ineke ook een advies missschien is dat ook een idee ,ook per mail is wat te bespreken.

K en P · « **Reactie #20 Gepost op:** 2 juni 2006, 09:29:53 »

Ik hoop dat het na een nachtje slapen weer allemaal wat helderder is voor je.
Heb je al een idee wat je wilt gaan doen?
Wat zegt je as. erover?
Sterkte met je besluit!
En een dikke knuffff voor jou, geloof dat je dat wel even kan gebruiken.

dromer · « **Reactie #21 Gepost op:** 2 juni 2006, 11:36:01 »

ach meis wat vreselijk rot voor je.... hopelijk komt het allemaal nog op zn pootjes terecht!

Gwen · « **Reactie #22 Gepost op:** 2 juni 2006, 14:03:58 »

Wat vervelend allemaal zeg. Ik hoop voor je dat het allemaal goes afloopt.

Ylang · « **Reactie #23 Gepost op:** 10 juni 2006, 20:49:44 »

Even een update!!

Vorige week waren we dus bij mijn familie in friesland en ik ben ook deze 2 vriendinnen een kaart gaan brengen. De ene was niet thuis, dat wist ik, de andere wel. Het was al wat lter op de avond (niet te doen wat je allemaal in zo'n weekend moet proppen) maar ze waren pas sinds 2 weken verhuisd dus toch ff gezellig het nieuwe huis bekeken en ja, blijven plakken natuurlijk. Was heel gezellig, en ik heb gewoon ronduit mijn "probleem" op tafel gegooid, en haar vriend heel lief aangekeken en gezegd dat het niet persoonlijk was, en dat ik heel hard hoopte dat ik hem nu niet had beledigd. Want dat wilde ik ook écht niet. Zijn reactie was eigenlijk van: "Ja ik had sowieso al gezegd ga anders maar met zijn tweetjes want als ze het klein houden en daar komen 2 vreemden binnen.." Nou ja, dan ben ik een watje hoor haha, dat vond ik gewoon super begripvol, een andere reactie had ik 'm ook niet kwalijk genomen nlk. Nahka, nog wat gebabbeld enz enz en ik dat klikte allemaal wel, ook tussen hem en mijn vriend dus we hebben gezegd dat ze van harte welkom zijn met z'n viertjes voor het hele weekend.
Die andere jongen ken ik dan wel niet, maar dat zal wel loslopen, ze zijn ook allemaal bevriend met elkaar dus een enorme lul zal het niet denk ik (hoop ik ;-) Omdat het allemaal zo lastig ging laten ze me komende week weten of ze idd met zn viertjes komen..

En voor de duidelijkheid; die verwarring over het weekendje dat ze nu zelf hadden bedacht ed, dat was meer mijn fout. Zij wísten namelijk niet dat wij er een heel weekend zouden blijven met de gasten. Dat hadden we iedereen wel verteld, maar omdat ik hun niet regelmatig spreek is dat nooit gezegd geweest...heel stom, nooit aan gedacht. Op hun save the date emailtje stond ook alleen 25/8 (bij familie stond erbij dat het een weekend werd), omdat we toen nog niet wisten of we bepaalde mensen het hele weekend zouden uitnodigen én toen was ik van plan 2 weken later de kaart te sturen (wist ik veel dat 5 mnd op voorhand wel érg vroeg was voor een trouwkaart...) Dus ja, mis-communicatie.

Hopelijk loopt het nu een beetje los, en ik zou het nu ook toch ook wel leuk vinden als ze met hun viertjes komen, mijn mannetje kan ook wel wat nieuwe vrienden gebruiken (zeker daar gezien we naar frl willen verhuizen en hij eigenlijk van brabant is

Anke · « **Reactie #24 Gepost op:** 10 juni 2006, 21:26:41 »

Wat moet dit een ongelooflijke opluchting voor je zijn.
Vaak is je eerste indruk van iemand een goede indruk, en het klikte tussen jullie en dat is erg belangrijk.
En wie weet hou je er idd hele leuke contacten aan over en is dit weer een eerste stap om vaker (persoonlijk / lijfelijk) contact met elkaar te hebben.

Echte vriendschap vergaat niet zomaar, dat zie je wel weer!

het leukste forum voor jouw mooiste dag!