Traditioneel Verloven?

[Siske]

Hoi,

Ik heb altijd gezegd ik ben wel een geemancipeerde vrouw. Maar ten huwelijk gevraagd worden vind ik toch wel leuk. Nou duurde het me uit eindelijk best wel lang. Dus grapte een keer tegen hem als je mij niet vraagt vraag ik jouw.
Twee weken later vroeg hij mij ten huwelijk. En op dat moment had ik er helemaal niet aan gedacht was super blij.

Hij is voor mij op de knieën gegaan in de beekse bergen. Voor de olifanten onder de paraplu. En ik heb bedeltjes gehad van pandaro met twee olifantjes en in het midden een hartje. Super romantisch  

[Skogarfoss]

Wij waren ook al eerder een beetje aan het fantaseren over een huwelijk. Het was voor ons een logiscge vervolgstap na te gaan samenwonen. Mijn AS wilde heel graag mijn ten huwelijk vragen, het zou echt "zijn feestje" zijn. Voor mij bleef het wel heel spannend, want ik wist dat het snel eens zou gebeuren ik wist alleen niet exact wanneer, waar en hoe!

[Samantha22]

Hierin ben ik ook heel traditioneel. Wat bijkomend was is dat ik al een lange relatie achter de rug had, al een kindje heb, tevens waren we al jaren beste vrienden en dat hij dus 3 jaar jonger is dan ik en ik geen druk wou leggen op hem....heb hem gewoon laten gaan en binnen korte tijd was er een aanzoek...

[Abigail91]

Ik ben ook gevraagd.

[Inkie85]

Ik ben ook wel traditioneel ingesteld, vind dat de man het moet vragen, heerlijk romantisch om t vrouwtje te zijn waar moeite voor wordt gedaan (ja idd, echt traditioneel )

We hadden nog maar 2 maanden verkering ofzo toen ie vroeg of ik "van de ouwe stempel" ben.  Dus ik keek m raar aan, wat bedoel je? Nou, hij wilde dus weten of ik n aanzoek voor de man vond, of dat de vrouw ook de man kon vragen. Dus toen gezegd dat ik t n mannenklusje vind
En toen we precies 5 maanden hadden, is ie voor mij op zn knieën gegaan en heeft ie heel lief gevraagd of ik met m wil trouwen, ook al wisten we t allang, hadden t er al vaker over gehad

Zag t dus wel aankomen, maar niet het moment waarop. Ik was net 2,5 week in Australië geweest. Hij had me van het vliegveld gehaald, waren naar huis gegaan en toen ben ik onder de douche gesprongen, heerlijk na zo'n lange reis. Intussen heeft hij, zonder dat ik het wist natuurlijk, allemaal hartjes ballonnen opgeblazen en stond ie me op te wachten toen ik uit de douche kwam. Had mn borstel nog in mn tas zitten, dus kwam met zo'n ruige ik-heb-net-gedoucht-kop naar buiten, maar hij vond me prachtig zei ie
We plagen elkaar nu dat hij mijn zwakste moment heeft uitgezocht, ik had n jetlag dus kon niet anders dan ja zeggen

btw, die jetlag viel mee hoor, had lekker geslapen in t vliegtuig, dus heb het aanzoek bij volle bewustzijn meegemaakt

[Jof]

Fijn om te lezen dat ik niet de enige 'ongeduldige' vriendin was/ ben.
Wij hadden ook samen besloten te gaan trouwen. Voor mij emotioneel gezien heel belangrijke stap. Heb toch wat moeite met 'alleen' samenwonen.
( dat gevoel geld alleen onze relatie hoor, ieder moet echt zelf weten wat te doen daar mee!)
Voor mij was het aanzoek van zijn kant toch wel heel belangrijk. Ben behoorlijk traditioneel in dat op zicht en vind het ook wel belangrijk om te weten dat hij echt voor mij kiest.
 
Hoe belangrijk bleek wel toen hij mij vorige week dan toch een echt aanzoek deed op het strand! Kwamen toch behoorlijk wat emoties los!

Dus ook al beslis je het samen als er daarna nog een aanzoek komt kan dat juist wel heel veel betekenen.

Almedal is het alleen maar belangrijk dat je het doet op de manier die bij jullie past.

 Hmm nu alleen nog even wachten met vertellen, mijn familie woont best ver en wil het graag in 1 keer verrtellen aan beide families, dus nog 2 weekjes ' stil' houden

[C8-7-11R]

Hier ook geen aanzoek geweest.
Ik riep al heel lang dat ik wilde trouwen, we hadden het er ook wel eens overr wat we dan wel en niet willen enzo. Maar van hem hoefde het nog niet, we hebben alle tijd.
toen besloot me zusje te gaan trouwen, en kwam er al snel overal de vraag wanneer ga jij nou trouwen(ik ben ouder en wij hebben al langer een relatie) dus ik zei, als het aan mij ligt is het snel, maar ja manlief moet ook meewerken. vorig jaar augustus besloten we dat we wel wilden trouwen alleen hadden we nog geen datum.
Maar ja iedereen bleef natuurlijk maar vragen en ik wou ook graag een datum weten.
Toen op een dag (begin dit jaar)na het eten op de bank, heb ik maar eens gevraagd of we niet gewoon eens een datum konden prikken. dan kon ik tenminste een antwoord geven als ze het mij vroegen haha.
Eigenlijk wilde ik natuurlijk dit jaar nog, en hij misschien pas over een paar jaar. Toen zei ik en als we er nou een beetje tussen in gaan zitten, doen we het 8-7-11..
De dag dat we 5 jaar samen zijn.
En daar ging hij uiteindelijk mee accoord..ikke helemaal blij natuurlijk!!

[Bride-77]

Ik heb ook mijn vriend gevraagd. Wij zijn al 8 jaar samen, hebben samen 2 kinderen en natuurlijk hebben we het wel over 'trouwen' gehad. Maar juist van mij hoefde het niet perse zo nodig en dat zei ik ook altijd. Het trouwen op zich leek mij wel leuk maar ik hou er helemaal niet van om in de belangstelling te staan en op zo'n dag doe je dat juist wel! Maar goed, de jaren gingen voorbij en ons gezin is inmiddels compleet. En juist toen ik me dat bedacht begon het bij mij toch wel te 'kriebelen'. En natuurlijk had ik het heel leuk gevonden als mijn vriend het aanzoek zou doen maar aangezien ik altijd degene was die het niet zo nodig vond kon ik toch nog moeilijk een aanzoek van hem verwachten. Dus toen hij dit jaar helemaal niets wist voor z'n verjaardag heb ik samen met de kids de stoute schoenen maar aangetrokken. Een verrassing was het zeker, hij had het totaal niet verwacht en vond het helemaal geweldig, en moest zelfs een paar traantjes wegpinken.

[Tristara]

Ik vind zelf dat een vrouw best een man mag vragen.
Nu las ik ergens in 2008 dat een vrouw alleen een man mag vragen tijdens schrikkeljaar. En tja nou was het schrikkeljaar, dus ik dacht ik ga ervoor.
Ik heb hem gevraagd en hij zei meteen ja. Ik was ontzettend verrast, want ik had echt niet verwacht dat hij wilde trouwen. Twee dagen later heb ik toch maar even gevraagd of hij wel realiseerde dat ik het meende. Hij zou het maar als een grapje kunnen zien (daar had ik absoluut geen zin in). Hij zei dat hij het niet als grapje had opgevat dus ik was helemaal in de wolken. Nu studeerde we allebei nog, dus zodra er geld was, kortom over een paar jaar, dan wilde ik gaan trouwen.
Tijdens de afgelopen zomervakantie hadden we het met een stel vrienden over trouwen en mijn vriend vertelde doodleuk dat trouwen helemaal niet belangrijk was. Daar ben ik behoorlijk van geschrokken. Ik kreeg het idee dat hij helemaal niet wilde trouwen en nadat ik het aan hem gevraagd had bleek dat inderdaad het geval te zijn. Hij wilde niet zo snel trouwen (mijn planning was nog steeds over een jaar of twee, maar goed). Ik had het idee dat hij ontzettend veel druk ervaarde, dus heb ik besloten om de verloving te verbreken. Dit heeft mij enorm veel moeite gekost, maar ik wil dat mijn vriend rustig relaxed is als hij aan trouwen denkt.
We zijn nog steeds ontzettend gelukkig samen, we wonen samen en willen later ook twee kids samen. Dus een toekomstplanning is er zeker. Maar ik ga hem niet meer vragen, ik heb geen zin in herhaling (één emotionele klap is genoeg dacht ik zo).... dus als hij wil trouwen, dan mag hij mij vragen  

[Jof]

Ik vind zelf dat een vrouw best een man mag vragen.
Nu las ik ergens in 2008 dat een vrouw alleen een man mag vragen tijdens schrikkeljaar. En tja nou was het schrikkeljaar, dus ik dacht ik ga ervoor.
Ik heb hem gevraagd en hij zei meteen ja. Ik was ontzettend verrast, want ik had echt niet verwacht dat hij wilde trouwen. Twee dagen later heb ik toch maar even gevraagd of hij wel realiseerde dat ik het meende. Hij zou het maar als een grapje kunnen zien (daar had ik absoluut geen zin in). Hij zei dat hij het niet als grapje had opgevat dus ik was helemaal in de wolken. Nu studeerde we allebei nog, dus zodra er geld was, kortom over een paar jaar, dan wilde ik gaan trouwen.
Tijdens de afgelopen zomervakantie hadden we het met een stel vrienden over trouwen en mijn vriend vertelde doodleuk dat trouwen helemaal niet belangrijk was. Daar ben ik behoorlijk van geschrokken. Ik kreeg het idee dat hij helemaal niet wilde trouwen en nadat ik het aan hem gevraagd had bleek dat inderdaad het geval te zijn. Hij wilde niet zo snel trouwen (mijn planning was nog steeds over een jaar of twee, maar goed). Ik had het idee dat hij ontzettend veel druk ervaarde, dus heb ik besloten om de verloving te verbreken. Dit heeft mij enorm veel moeite gekost, maar ik wil dat mijn vriend rustig relaxed is als hij aan trouwen denkt.
We zijn nog steeds ontzettend gelukkig samen, we wonen samen en willen later ook twee kids samen. Dus een toekomstplanning is er zeker. Maar ik ga hem niet meer vragen, ik heb geen zin in herhaling (één emotionele klap is genoeg dacht ik zo).... dus als hij wil trouwen, dan mag hij mij vragen  

Zo he, dat lijkt me inderdaad een enorme klap! Gelukkig zijn jullie wel heel gelukkig samen!!

[Imana]

Ik denk dat het de gewone procedure is als men eerst over huwelijk praat. Wie dan wie moet vragen! Hier antwoord ik ook traditioneel. De man moet met een gouden ring voor de vrouwe knieën en de beroemde vraag stellen.

[suzel]

Ik vind het wel fijn om te lezen dat er meerderen zijn waarbij geen aanzoek is geweest.. Bij ons was er eigenlijk ook geen aanzoek. Vind het eigenlijk wel jammer want had altijd wel gedroomd van een romantisch aanzoek.. We zijn al wel 3,5 jaar verloofd waarbij eigenlijk ook geen aanzoek is geweest :-)

Het is bij ons een beetje gek gegaan. Toen we een relatie kregen woonde mijn vriend nog in het buitenland. Omdat we wel wisten dat we voor altijd bij elkaar zouden blijven zijn we best wel snel (na 7 maanden)officieel verloofd om onze relatie toch iets meer te geven dan alleen vriend / vriendin. We kenden elkaar overigens al wel een jaar voordat we een relatie kregen..
Hij woont nu sinds 1,5 jaar in Nederland en is ook nog bezig met het leren van de Nederlandse taal, wennen en orienteren voor een master enzo, maar ik wilde graag een stap verder omdat we allebei getrouwd willen zijn voordat we kinderen krijgen. Zo gebeurde dat ik uitrekende dat het best wel krap wordt om voor mijn 30e kinderen te krijgen als we niet nu zouden gaan beginnen met trouwplannen en daar was mijn vriend het wel mee eens. En zo zijn we eigenlijk een locatie gaan zoeken en hebben we de datum vastgelegd.

Ik vind het wel vermoeiend ook dat mensen steeds vragen hoe het aanzoek was en dat je je dan voor je gevoel moet verdedigen.

[Faith]

Wat een romantische verhalen hier...

Wij hebben er gewoon over gepraat. Maar hij heeft beloofd me nog vóór augustus alsnog ten huwelijk te vragen:).
En hij heeft wel mijn hand aan mijn vader gevraagd.

[Marretje]

Ik heb mijn lief gevraagd op kerstavond 2009.
Hij hoefde niet eens na te denken want het antwoord was direct JA !!!
Hij heeft wel aan mijn vader om mijn hand gevraagd.

Haha , zegt mijn pap : Een hand ?? Je mag ze allebei hoor...  Was wel erg komisch.
We trouwen 15 april 2011.

[mijkevg]

Ik heb ook geen romantisch aanzoek gehad.
In mei en juni 2010 heeft vriendlief hartproblemen gekregen en toen kwamen we tot de conclusie dat er niets 'vast' ligt over onze relatie.
Toen de keuze van trouwen of een samenlevingscontract en gekozen voor trouwen omdat dan meer zaken geregeld zijn en ik zijn achternaam mag gaan dragen....

[Gertje]

Ook hier geen duifjes, stranden, toppen van bergen enz. En toch kan ik me geen mooier aanzoek voorstellen. Een beetje een raar verhaal, maar 5 jaar geleden, leerden mijn moeder en de vader van mijn as elkaar kennen. Hierdoor leerden mijn as en ik elkaar ook kennen. In onze eerste verliefdheidsperiode, zaten we dus midden in de scheidingen van beide onze ouders en werden wij eigenlijk stiefbroer en stiefzus, want mijn moeder kreeg iets met mijn as zijn vader. Dan denken mensen vaak: oh, wat leuk! Maar leuk was het niet. Je wilt namelijk niet midden in de nacht door je ouders opgebeld worden met het bericht dat ze ruzie hebben en of wij dat maar even kunnen oplossen. Echt vreselijk was het. Zo is dat 4,5 jaar gegaan, totdat zij uiteindelijk uit elkaar gingen. Wij hadden door alles wat we gezien hadden, nogal schrik gekregen om te trouwen. Desalniettemin, wilde ik het dolgraag. Op een avond lagen we in bed en ik keek hem aan. Hij zei: wat zit je gek te kijken, is er iets? Ik antwoorde dat ik het toch wel graag eens over trouwen wilde hebben. Hij draaide met zijn rug naar me toe en zei: ja lieverd, maar ik vind het zo ontzettend eng. Ik antwoorde: 'ik vind het ook eng, schat, maar dat vinden we over 5 jaar nog. Die angst gaat echt niet weg als we maar blijven wachten. Even was het stil. Toen zei hij: ja, je hebt gelijk. Daarna draaide hij zich om, keek me aan en zei: oké schat, dan vraag ik je bij deze ten huwelijk. Ik dacht nog even dat hij een grapje maakte, maar zijn gezicht zei me dat hij het meende. We zijn de hele nacht wakker gebleven, kletsend over getuigen, de datum enz. De zaterdag erna, zijn we samen een ring gaan kopen. Geen diamanten of tierelantijntjes. Gewoon een simpele, maar prachtige ring.

Fantastisch!!!

[Jof]

Wat een geweldige 'manier' super lief!

[suzel]

Inderdaad geen beeld van man op zijn knieen op het strand / Parijs o.i.d. maar wel een heel mooi bijzonder en intiem aanzoek!

[Faith]

@ Gertje
Klinkt romantischer dan zo'n spektakel-aanzoek! Omdat het kwam op een heel kwetsbaar moment, denk ik.

[Rick]

Zo droom je nog van een super romantisch aanzoek, en zo ben je in ondertrouw...
maar wat is er gebeurd in de tussentijd...
in ieder geval geen romantisch aanzoek!

Ik heb altijd tegen mijn vriend gezegd dat ik hem niet zal gaan vragen, wel wil trouwen, maar pas als ik klaar zou zijn met mijn opleiding. hier heb ik hem nooit echt over gehoord.

Tot ik op een gegeven moment een sms bericht kreeg dat hij zich zorgen maakte met als er wat met hem zou gebeuren, dat ik dan nietz zou hebben, we hebben namelijk een koophuis op zijn naam... Dus hij wilde wel geregistreerd partnerschap. Zo had ik het me dus niet voorgesteld... en heb er ook een beetje stom op gereageerd... zo van ik verwacht een echt aanzoek. even later kwam het, het hele verhaal... hij vond me zo lief en leuk en aantrekkelijk bla die bla die bla dus hij wilde graag geregistreerd partnerschap, en dan later trouwen.
Dus toen heb ik gezegd dat mij dat ook wel een goede oplossing leek.

Maar dan begin je met de voorbereidingen, datum kiezen, wat doe je aan, wie wil je als getuigen, wat ga je die dag doen... en dat groeide uit tot duurdere pakken, veel mensen, uitnodigingen, 4 sterren trouwlocatie incl champagne en taart, dure trouwringen etc. dus het zou een vrij uitgebreide geregistreerd partnerschap worden, en eigenlijk wilde ik ook wel echt trouwen, ik had namelijk voor mezelf al dezelfde betekenis aan geregistreerd partnerschap gegeven als trouwen, maar ik kon niet officieel zeggen dat ik zou gaan trouwen, er kwam altijd een maar.... achteraan.
Toen hebben we samen besloten om bij de ambtenaar vn de burgelijke stand aan te geven dat we liever in ondertrouw wilden dan een geregistreerd partnerschap, en dat was geen probleem.

dus nu gaan we echt trouwen, en het voelt zo enorm goed!
nu gun ik mijn aanstaande man natuurlijk alle kans om me alsnog te vragen, al is het alleen maar voor het idee.
denk alleen niet dat het zal gebeuren, zo is hij nou eenmaal niet... misschien dat ik er maar eens over na moet gaan denken???

[Kastanjaa]

Ook hier geen aanzoek hoor!! Wij besloten samen dat we 7 oktober 2011 wilden trouwen, maar niet zomaar... We wilden een weekendje weg met gasten. Toen zijn we locatie gaan zoeken en toen we die gevonden hadden hebben we hem meteen vast gelegd. Daarna vond ik het stom om nog een aanzoek te krijgen, terwijl alles al vast stond! Dus hebben we het zo gelaten

We houden sowieso niet van tradities!!

[mmmlous]

[font="Verdana"]Bij ons ook geen officieel aanzoek! We waren in januari 10 jaar bij elkaar...tijd voor een feestje dachten wij en hoe kun je dat beter vieren dan door te gaan trouwen! Toen kwam de vraag..wanneer? Ahum, kalender erbij gepakt en maar een datum geprikt vlak voor onze vakantie in juni. In de daaropvolgende week alles geregeld. Niets romantisch aan, maar wel op een manier die bij ons past...volgens een heleboel vrienden van ons. Zij hadden het ook niet anders verwacht van ons![/font]

[Faye]

Oooh ik vind dit zo'n fijn topic, ik begon me al een beetje te schamen dat wij geen aanzoek hadden.

Ik wou al een tijdje trouwen maar van vriendlief hoefde het niet zo, hij houd niet van grote feesten en in de belangstelling staan, hij had altijd het idee het heeft niet echt een meerwaarde en kost ook nog eens veel geld.
Toen op een avond had ik het met hem over en toen zei hij oke we gaan trouwen, ik echt, hij ja, ik weer echt, hij ja, ik zeg wanneer dan, hij zo eeeh volgend jaar. Ik eeeh oke.

Toen had ik een beetje spijt het idee dat ik hem mischien te veel gepusht had, dus ik probeerde er rustig onder te blijven maar hij was ecth 180 graden gedraait, vond het alleen maar leuk als ik enthousiast was wilde ook wel meedenken over hoe en wat, wou ook zijn eigen inbreng hebben. Hij kwam zelf in het weekend in 1x oke zullen we nu naar Alkmaar rijden (daar was een edelsmid met ringen die ik vet mooi vond) om ringen uit te zoeken, dus ik echt eeh jah oke, dus wij daar heen ik verwachtte niet teveel, maar toen hadden we gevonden die ik mooi vond, oke zegt hij deze nemen we en betaalt zo de helft als aanbetaling.

Ik ben echt helemaal blij met hem, soms als ik te lang doorga over details vind ie het te overdreven maar hij staat er echt helemaal achter.

[Lies86]

Ook hier gewoon besloten te trouwen.
En dat gaat dus ook gebeuren! En dan kan het nog wel romantisch zijn, alles op onze eigen manier!
Vriendlief was vandaag spontaan vrij en nam me mee naar de juwelier.
Komop we gaan je ring uitzoeken! Precies zoals we alles doen!

[jassou]

Ik weet eigenlijk niet of dat ik al wel eens in dit topic geschreven had. We hadden het vaak over 'de toekomst'  maar waren het niet altijd eens. Toen ik zei dat we dan maar eens een datum moesten gaan prikken (ben niet zo van de romantische aanzoeken) zei hij dat hij me toch wel de twijfelachtige eer moest gunnen me te vragen. Dat deed hij een paar maanden later, een verhaal opzich.  

Dus eigenlijk denk ik dat je het er samen over hebt, het 'verrassings aanzoek'  met ring is leuk, maar echt niet noodzakelijk, voor mij dan.