After Trouwdip

[ook getrouwd]

Wij zijn net getrouwd. We hebben van te voren niet de instelling gehad, dit moet de mooiste dag van ons leven worden. Maar: we gaan trouwen en gaan dit met een mooie dag vieren. Ik ben zelf wel nogal perfectionistisch, dus wel de maanden van te voren er heel veel mee bezig geweest alles zo goed mogelijk te regelen.  

Op de dag zelf gingen er wel wat dingen mis, zo kreeg de auto van de ceremoniemeester een lekke band, was mijn kapster erg gestressed waardoor mijn nagels afvielen en mijn haar anders werd gedaan dan afgesproken, deed de muziek tijdens het binnenlopen in de kerk en het gemeentehuis het niet en meer van dat soort (kleine) dingen. Mijn man en ik hebben allebei zoiets.... jammer dan maar daar ging het niet om en uiteindelijk heeft waarschijnlijk niemand het gemerkt. De dag zelf was een mooie dag en wij hebben de dag zelf er helemaal van genoten.

Toch blijf ik sinds de trouwdag een groot katergevoel houden.... zovan... een mooie dag... maar dit was het dan. Je kan het niet meer overdoen, je kan er niet meer van genieten dan je gedaan hebt.... en je kan de voorbereidingen ook niet overdoen.
Mijn man is het tegenovergesteld van mijn perfectionisme, die kan alles heel makkelijk loslaten. Dus die heeft, net als alle gasten trouwens, zoiets van: joh het was toch een mooie dag, geniet er nou maar lekker van.

Ik ben wel erg nieuwsgierig: hebben meer mensen als mij zo'n katergevoel?

[Sh@ron]

ik heb een kater gevoel maar dat komt niet door de verwachtingen die ik had, maar het feit dat mn schoonmoeder tijdens de bruiloft is overleden.
En ondanks dat we het over hebben gedaan en dat super was, was het niet het mooie bruilofts sprookje als ik aan het begin van de orginele dag wel had.
Maar dat heeft dus niets te maken met eigen verwachtingen o.i.d.
Op de dag zelf zijn nog meer dingen mis gegaan, taart die niet bezorgd werd, storm weer, paraplu's die kwijt waren, etc. etc. Maar al die dingen hebben zeker niet voor een kater gevoel gezorgd, dingen gaan zoals ze gaan en het enige wat je op dat moment daar aan kan doen is het accepteren en door gaan.


Wil je niet beledigen, maar ik denk dat alle meiden die te perfectionistisch zijn en te hoge verwachtingen hadden geschept een kater gevoel zullen over houden na die dag. Als je niet 100% kan genieten van je eigen dag, hoe fout sommige dingen ook gaan, dan blijf je daar meestal een rotgevoel aan overhouden.

[Happy Bride]

Ik heb aan het feest ook een kater gevoel over gehouden maar ik moet zeggen het wordt nu steeds minder.
De mooie dingen blijven hangen en mensen herinneren je daar ook steeds aan als je over de bruiloft praat.
De minder leuke dingen vervagen al onthoud ik ze natuurlijk wel.

En het gevoel dit was het dan.....Nu begint het pas!!!
Ik heb een prachtig leven voor me met de liefste en leukste man ter wereld.
Als ik nu naar de foto's kijk zie ik 2 mensen staan die een geweldige bruiloft hebben gehad met wat - punten (of eigen 2 grote mispunten ) maar daar laat ik me niet door leiden.
Ik had wel ineens veel vrije tijd over haha.Maar gelukkig alweer iets gevonden om die tijd mee te vullen.

[Myriade]

Sh@ron, daar ben ik het toch niet mee eens (het laatste wat je zegt bedoel ik).
Mijn man en ik hadden eigenlijk dezelfde instelling als Ook Getrouwd - proberen de voorbereidingen zo goed mogelijk te doen maar op de dag zelf gewoon loslaten, genieten en zien hoe het loopt. Bij ons ging het ook niet van een leien dakje overal, er gaan altijd dingen fout op zo'n dag, maar jammer dan.

Toch had ik de dip ook heel erg. Ook wij zagen de dag niet als "de mooiste dag van ons leven" maar meer als een stevig feestje met iedereen van wie we houden. Alleen - wij waren een week voor het trouwen vrij, daarna getrouwd, daarna nog een week samen vrij, daarna twee weken op huwelijksreis .... en dan ineens is het over. Je hebt bijna een maand met elkaar op een roze wolk gezeten, iedere dag bij elkaar geweest, twee weken daarvan nog in een sprookjesachtige omgeving ook, en dan is het ineens voorbij. Je hebt er een jaar of langer naar toe gewerkt en ik wilde dat gevoel zo graag vast houden. Maar het normale leven begint op een gegeven moment gewoon weer, je moet weer naar je werk, je gaat overdag alletwee weer je eigen weg ...

Ik vond dat heel zwaar. Ik zat in het vliegtuig naar huis al te janken omdat het nu echt voorbij was. En dat terwijl ik mezelf had bezworen om niet in dat zwarte gat te vallen. Nou ... ik dook er halsoverkop in hoor! Dat heeft wel een tijdje geduurd, een maandje of twee of zo.

[Niet meer wachten!]

volledig eens met Lyanna.

Op onze dag is niks misgegaan, maar terwijl ik nog helemaal in de trouwroes zat merkte ik dat mensen om ons heen er wel klaar mee waren. Zelf zwijmel je nog weken weg bij je foto's en je jurk, maar voor de gasten is het na die dag gewoon klaar. ze kijken wel naar je foto's, maar dat is het dan.
dat vond ik wel erg jammer.

[Sh@ron]

misschien iets te nuchter gedacht van mij dan

[chantal3-9]

Ik ben inderdaad ook bang voor het gevoel dat Lyanna beschrijft... Dat heb ik na een vakantie ook al, of na de feestdagen, of zelfs na een speciaal feest. En die dingen komen nog jaarlijks terug, trouwen niet.

Ben niet bang voor dingen die misgaan en daar een kater aan overhouden. Je kan nou eenmaal niet alles in de hand houden en dingen zullen vast misgaan. Ach, dat zien we dan wel;)

[K en P]

Ik was vantevoren heel erg gewaarschuwd voor dat zwarte gat.
We zijn 20 maanden verloofd geweest en hebben dus erg lang naar de bruiloft uitgekeken.
Maar na de bruiloft heb ik niet in dat zwarte gat gezeten, dat kwam pas later op gang.
Ik had niets meer te regelen, geen dingen uit te zoeken, er was niemand meer die me even lekker zenuwachtig kwam maken dat dé dag eraan kwam.
Ik moest echt weer even mn draai vinden in de wereld zonder trouwdag op komst.

Pas toen we bijna 1 jaar getrouwd waren kreeg ik het moeilijk met het feit dat we nooit meer zullen trouwen.
Maar moet zeggen dat dat gevoel na een paar dagen weer over was.
Toen we 2 jaar getrouwd waren heb ik een momentje gehad van, jeetje, het komt nooit meer terug!
Dus met de tijd wordt het zeker wel makkelijker.

[ook getrouwd]

gelukkig ben ik zo te horen niet de enige die een trouwdip heeft na die tijd. Ik had helemaal niet bedacht dat ik zo zou ervaren de dagen na het trouwen, maar ik had het al heel sterk de dag erna: nou dit was het dan waar je al die tijd zo lang naar uit hebt gekeken..... Terwijl ik helemaal niet zo'n somber type ben, altijd enthousiast voor vanalles. Maar heb de twee weken na het trouwen echt met buikpijn rondgelopen, ook al wilde ik dat zelf niet.
Vandaag alle trouwspullen opgeruimd en zo naar de kapper om effe een nieuwe frisse start te maken heb ik bij mezelf gezegd. En de foto's en video niet iedere dag weer kijken, want dan zie je steeds meer minpuntjes. Over twee maanden met een frisse en happy blik ernaar kijken heb ik ook maar bij mezelf gezegd.

[Ratatosk]

O dat ga ik ook hebben, dat weet ik zeker..
Wij plannen stiekem nog een etentje met onze ouders om ze te bedanken voor hun inspanningen enzo. En natuurlijk om er zelf nog even uitgebreid over te kunnen praten .
En dan maar foto's kijken, en hopen dat ik zwanger ben / wordt voor de volgende spannende gebeurtenis.

[CCBloom]

[quote name=\'Ratatosk\' post=\'291953\' date=\'23 December 2009, 14:07\']O dat ga ik ook hebben, dat weet ik zeker..
Wij plannen stiekem nog een etentje met onze ouders om ze te bedanken voor hun inspanningen enzo. En natuurlijk om er zelf nog even uitgebreid over te kunnen praten .
En dan maar foto's kijken, en hopen dat ik zwanger ben / wordt voor de volgende spannende gebeurtenis.[/quote]


ok, ik ben the odd one out denk ik!!! Ik was ZO blij dat het klaar was!!!! Lekker niks meer regelen of dingen MOETEN kopen....sinds ik getrouwd ben shop ik veel minder, ben er een beetje klaar mee omdat je voor zo'n trouwerij vanalles 'moet' hebben zoals speciale schoenen, lingerie, jurken, tegekke fluwelen smoking voor hem en ga zo maar door. het moet allemaal je van het zijn en dat is helaas niet goedkoop, dus het geld was op maar dat was niet erg, de zin om te shoppen was ook op hahaha Nu moeten we nog steeds de foto's van de fotograaf uitzoeken en nog een aantal mensen een bedankkaart sturen, ook dingen die stress geven....

Ik kijk juist heel blij op de dag terug, hoewel ik wel een paar mensen gemist heb zoals mij  ooms en tantes van moeders kant...Nou ja, zij laten niks horen dus dat vrijwaart mij dan weer van verplichtingen jegens hun....een geluk bij een ongeluk... nee ik heb er een heel positief gevoel over, het eneige dat ik beter had kunnen doen is juist meer genieten van de voorbereidingen, vooral de laatste weken :-)

de tijd die hierdoor vrij komt vul ik met farmville op facebook hahahahaaaaaaaaaaaaaaa! (en sporten natuurlijk, kan ik lekker nog meer eten ;-))

oh de volgende spannende gebeurtenis is voor ons over een paar dagen: ons oud en nieuw avontuur in Boedapest, leuk, 1500 km rijden ;-)
en natuurlijk een tweede honeymoon in de USA

[Trouwring]

Ik herken je gevoel wel. Wij zijn op 24 juli getrouwd en gingen een week later mee op kamp als leiding. Dit deden we al een aantal jaar, dus dat wilden we eigenlijk dit jaar ook niet laten. We hebben heel veel plezier gehad in de voorbereidingen op dat kamp, maar het gaf me toch een beetje een vreemd gevoel. Ben je net een week getrouwd, zie je de week daarna elkaar praktisch niet. Dat was voor mij wel een domper op de feestvreugde eigenlijk, als ik het over zou doen, zouden we dat zeker anders aanpakken.

En soms denk ik inderdaad ook wel eens, he wat jammer dat het nu allemaal voorbij is en dat we er niet meer van kunnen genieten! Maar ik heb geen 'was dit het nou' want ik vond onze dag echt geweldig.

[stimpy]

Kan nog niet uit ervaring spreken (moet nog trouwen), maar uit ervaring ivm. het (mede-)organiseren van hele diverse andere "evenementen" waaronder symposia, borrels, activiteiten, feestjes, dinertjes, maar bijv. ook de uitvaart van mijn mams (beetje rare vergelijking wellicht, maar het is ook iets "groots" in de familiesfeer) kan ik zeggen dat er meestal twee gevoelens zijn:

- Mooie herinneringen aan het georganiseerde (voldoening, ondanks soms wat kleine dingen die zijn misgegaan, bij voldoening hoort soms ook een soort ontladen qua emoties bij mij)
- Blij dat het regelen (toch altijd best druk) voorbij is... (Op naar het volgende evenementje...)

Flexibiliteit (qua verwachtingen en qua improvisatie) zijn lifesavers...
Flexibilieit en perfectionisme gaan overigens best samen....
En weet, dat wat jij mis ziet gaan zien anderen vaak niet! Ze zien het pas als jij je er zichtbaar over opwindt...

[Suusjeuh]

Wij hebben juist het omgekeerde van een zwart gat... Voor de bruiloft was het 24/7 aan het werk, vooral voor Pieter omdat ik toen al "ziek" was. Hij werkte 5 nachten in de week, sliep gemiddeld 4 a 6 uur op een dag en was verder constant in het huis bezig. Heeft zelfs mexicaanse griep gehad tussen de verbouwing door. 6 wk voor de bruiloft kreeg zn zus kanker en dat hele verwerkings en operatie traject viel hem enorm zwaar. Dan nog een familie ruzie bij ons waardoor uiteindelijk een tante niet op de bruiloft gekomen is. Daarbij ik "ziek" ( carpaal tunnel ) erg gestressed. Op de bruiloft zelf is zelfs Pieter zijn moeder naar huis gegaan zonder afscheid van hem te nemen waardoor hij in de auto naar de bruidssuite 't huilen nader was dan 't lachen.

Na de bruiloft konden we ineens hele dagen chillen, samen zijn, voor elkaar zorgen en genieten van "ons". Ookal hoorden we toen allerlei dingen die gek waren gelopen ( oa de eigenaar vd feestlocatie die totaal geschift reageerde )

De 1e nacht dat P weer moest werken zat ik wel te janken, mn 1e nacht zonder hem!! Maar dat is inmiddels "gewent" Nu na mn operatie verveel ik me wel, totaal afhankelijk van hem en anderen, maar hij zorgt heel liefdevol voor me en daar kan ik alleen maar van genieten...

Toch denk ik dat je bij de voorbereidingen idd goed moet bedenken; dit doe je maar 1 keer! Ik denk weleens: het is alweer voorbij... Of dingen die we achteraf anders zouden doen. Maar waar het uiteindelijk om gaat, is het huwelijk en niet de bruiloft

[randstadmeisje]

Wat een ervaringen. Heel herkenbaar dat zwarte gat! Dat is de reden dat ik hier al een tijdje niet meer zo actief ben.

Er zijn bij ons ook allemaal van die dingen gebeurd. Bij de voorbereidingen van de bruiloft al en het stapelt zich dan gewoon op... Ik ben niet het type dat klaagt over de foutjes en dingen die misschien anders hadden gekund, maar nu ik dit zo lees, ben ik blij met de herkenning, hoe lullig dat ook is voor jullie natuurlijk! Zo bedoel ik dat natuurlijk niet ;-)

Bij onze bruiloft zijn ook wat kleine dingetjes fout gegaan, bijvoorbeeld de aankomst: we wilden een leuke entree, we moesten een grote trap af om op het terras te komen en het was prachtig weer, we werden door niemand opgewacht, iedereen stond binnen. En nog meer van dat soort dingetjes, toch deden die dingen ons niet zo heel veel, de dag was juist fantastisch, ook met foutjes. We hebben op de dag zelf zo ontzettend genoten! Ik heb het bewust meegemaakt en voelde me op dat moment gewoon extatisch van geluk, hele toffe belevenis!
Maar het waren bij ons de mensen eromheen die zorgden voor de domper.

Je wilt je liefdesbetuiging aan elkaar met iedereen delen en de spanning vooraf en alles, dat zijn dingen waar je vol van bent, maar niemand leek het zich écht te interesseren. Iedereen was vooral met zichzelf bezig. We zijn mensen waarbij het lijkt alsof het aan de buitenkant altijd goed gaat, maar ook wij voelen ons wel eens rot of er gebeuren wel eens dingen. Maar het leek wel alsof het altijd om een ander draait, het begon al bij de voorbereidingen, met iedereen was er wel iets. Dat is natuurlijk heel naar en je probeert er voor iedereen te zijn. Maar andersom is wel anders gebleken...

Met mijn jurk passen waren we met zijn 4en, mijn schoonmoeder heeft geen 5 minuten over de bruiloft gesproken! Met onze vrijgezellenfeesten hebben ze niet echt rekening gehouden met wat wij leuk vinden. (de getuige van manlief is zelfs nog even weg geweest tijdens hun vrijgezellenfeest om een wedstrijdje te voetballen!)
En daarna was manlief ook nog zo dronken op de huwelijksnacht, dat klinkt hilarisch, maar om op de nacht zelf kots van je jurk te wassen, de dag erna kun je niets, wat een gevoel van euforie had moeten zijn, dat was een zieke man en dat terwijl hij normaal echt de liefste van de wereld is. Het was hem ook gewoon te veel blijkbaar. En nog zo 100 van die dingen! Ik zou echt nog een uur vol kunnen schrijven van alle dingen die zijn gebeurd. En het zijn echt geen kleine dingetjes die misten, misschien ben ik wel te perfectionistisch of is het vreemd dat je om aandacht vraagt. Maar waarvan je denkt dat het een periode vol geluk is, is er eentje met een hele hoge piek aan geluk, maar ook een tijdje met verdriet en dat is niet iets waar ik op voorbereid was! Misschien dat dat het wel is... De klap komt misschien juist nu extra hard aan! Mensen kunnen zo naar zijn blijkt achteraf. Het is ook wel leerzaam, ik heb voor mezelf besloten er wat aan te doen, ik ga het anders doen, niet naar tegen andere mensen doen, maar eens aandacht aan onszelf en eigen emoties te geven. Samen word je wel sterker en samen met die mensen die er wel echt voor ons waren, ook al waren dat er maar een handje vol!

Tja wat het huwelijk betreft ben ik blij met mijn man, hij is echt de perfecte voor mij en ik zie uit naar een leven samen! We zijn echt yin en yang, en hebben lol en liefde samen. Nu de rest nog loslaten ;-P

[Robine82]

Ola!!

Hier een beetje tussen-in .. wij hadden dezelfde insteek als topic-opener .. ik vond het dan ook niet erg dat de dag voorbij was .. vond ik eigenlijk ook wel lekker, ging er al zolang over .. was er wel een beetje klaar mee! hihi!! Maar ik had wel ook na de trouwdag, die overigens SUPER is verlopen, een beetje kater gevoel .. ik ging ook allemaal dingetjes van de dag terughalen en denken "was dat wel leuk?" .. "had dat niet anders gemoeten?" .. terwijl nogmaals de dag super was!! Kwam ook omdat andere dan dingetjes benoemde die minder liepen (die ik niet had gemerkt!) en dan ging ik dat ook weer "voelen" ... onder andere de muziekkeus van de DJ en de CM die misschien meer had kunnen doen .. Ik denk achteraf dat ik bruiloftsfeestjes van andere ook gewoon leuker vindt, want dan hoef je niet overal op te letten .. iedereen het naar zijn zin te maken! .. hihi!! (In 2010 trouwen twee vriendinnen: ik kijk er naar uit!!)

Maar ik las het al eerder in dit topic .. dat gevoel verdwijnt en uiteindelijk is het alleen een mooie herinnering!!! Als ik nu naar mijn ring kijk, dan verschijnt er een big SMILE, was een topdag en nog beter: ik ben met de mooiste man van de wereld getrouwd, hoe mooi moet het worden?

Niet druk over de gevoelens maken, komt helemaal goed!!

Liefs Robine

[ikkegatrouwen]

mmmm hier heb ik totaal geen last van een after trouwdip. we zijn beide behoorlijk nuchter dus hadden ook zoiets van de bruiloft wordt gewoon een heel
leuk feestje met veel familie en vrienden. We zijn ongeveer 5-6 maanden bezig geweest met de voorbereidingen, niet zo heel lang in vergelijking met sommigen....
Maar de dag zelf was echt FANTASTISCH! Tot nu toe echt wel de mooiste dag van ons leventje samen. En dat terwijl we toen al 7,5 jaar samen waren.
De dagen na de bruiloft waren echt een roes. We hadden ook maar 1,5 dag om alles op te ruimen en in te pakken voor onze honeymoon. Wat ik zelf erg leuk vond was dat er toen ook nog familie en vrienden kwamen om mee te helpen met opruimen en daarna hebben we nog samen na gepraat en de restjes van het buffet op gegeten. We zijn toen 3 weekjes naar Thailand geweest. Wel heerlijk om even samen met zijn 2en alles nog te beleven.

Dus achteraf gezien zouden we alles precies hetzelfde doen. Vandaag waren we een half jaar getrouwd en als verrassing voor mijn man had ik mijn trouwjurk nog eens aan getrokken!! Hij had echt zoiets van wow...zullen we nog eens trouwen?

Zelf hebben we het nu ook druk met werk, opleiding(man)ons huisje en nog ons andere "project" namelijk proberen zwanger te worden via IVF.
Dus ook voor 2010 hebben we nog een hoop te regelen en plannen. Hoop nu wel dat we binnenkort weer eens een bruiloft krijgen. Tot nu toe nog niemand in de familie of vriendenkring.... helaas.

[ook getrouwd]

[quote name=\'Lyanna\' post=\'291923\' date=\'23 December 2009, 11:30\']Sh@ron, daar ben ik het toch niet mee eens (het laatste wat je zegt bedoel ik).
Mijn man en ik hadden eigenlijk dezelfde instelling als Ook Getrouwd - proberen de voorbereidingen zo goed mogelijk te doen maar op de dag zelf gewoon loslaten, genieten en zien hoe het loopt. Bij ons ging het ook niet van een leien dakje overal, er gaan altijd dingen fout op zo'n dag, maar jammer dan.

Toch had ik de dip ook heel erg. Ook wij zagen de dag niet als "de mooiste dag van ons leven" maar meer als een stevig feestje met iedereen van wie we houden. Alleen - wij waren een week voor het trouwen vrij, daarna getrouwd, daarna nog een week samen vrij, daarna twee weken op huwelijksreis .... en dan ineens is het over. Je hebt bijna een maand met elkaar op een roze wolk gezeten, iedere dag bij elkaar geweest, twee weken daarvan nog in een sprookjesachtige omgeving ook, en dan is het ineens voorbij. Je hebt er een jaar of langer naar toe gewerkt en ik wilde dat gevoel zo graag vast houden. Maar het normale leven begint op een gegeven moment gewoon weer, je moet weer naar je werk, je gaat overdag alletwee weer je eigen weg ...

Ik vond dat heel zwaar. Ik zat in het vliegtuig naar huis al te janken omdat het nu echt voorbij was. En dat terwijl ik mezelf had bezworen om niet in dat zwarte gat te vallen. Nou ... ik dook er halsoverkop in hoor! Dat heeft wel een tijdje geduurd, een maandje of twee of zo.[/quote]


Nou ik hoop maar dat ik met een maand of twee er ook uit ben en dan zoals de reaktie hiervoor de mooie herinneringen ga onthouden. Ik had er misschien ook teveel van verwacht. Ook de tijd erna, want ik heb erg hard mijn best gedaan om de hele maand december vrij te hebben om heerlijk te ontspannen van alles. Mijn man is zoals ik al zei een stuk makkelijker, dus die had vrij genomen dacht hij, maar 10 dagen na het trouwen krijgt hij een boze sms van zijn werk waar hij blijft. Ik had al een dip en dit maakte het alleen maar erger zoals je misschien begrijpt.
De dag zelf was een leuk feestje, maar ik voelde me ook erg verantwoordelijk waardoor ik niet zo erg heb genoten. De dagen voor de trouwdag moesten er opeens nog vanalles geregeld worden, terwijl ik zo mijn best had gedaan mijn zaken lang van te voren klaar te hebben, dat de dagen ervoor erg gestressed waren. Kortom ervoor, ernaar en tijdens de trouwdag voor mijn gevoel allemaal net niet, terwijl ik wel erg mijn best heb gedaan en we er veel geld tegenaan hebben gegooid.

[quote name=\'stimpy\' post=\'291973\' date=\'23 December 2009, 16:10\']Kan nog niet uit ervaring spreken (moet nog trouwen), maar uit ervaring ivm. het (mede-)organiseren van hele diverse andere "evenementen" waaronder symposia, borrels, activiteiten, feestjes, dinertjes, maar bijv. ook de uitvaart van mijn mams (beetje rare vergelijking wellicht, maar het is ook iets "groots" in de familiesfeer) kan ik zeggen dat er meestal twee gevoelens zijn:

- Mooie herinneringen aan het georganiseerde (voldoening, ondanks soms wat kleine dingen die zijn misgegaan, bij voldoening hoort soms ook een soort ontladen qua emoties bij mij)
- Blij dat het regelen (toch altijd best druk) voorbij is... (Op naar het volgende evenementje...)

Flexibiliteit (qua verwachtingen en qua improvisatie) zijn lifesavers...
Flexibilieit en perfectionisme gaan overigens best samen....
En weet, dat wat jij mis ziet gaan zien anderen vaak niet! Ze zien het pas als jij je er zichtbaar over opwindt...[/quote]


De dag zelf maakte ik me ook echt niet druk om de dingen die mis gingen. De kapster was te gestressed en had mijn haar heel anders gedaan.... ik dacht alleen maar prima zo, ik ga de deur voor mijn man opendoen. De muziek, waar ik maanden mee bezig was geweest om te kiezen...... die deed het niet en ik dacht alleen maar.... prima dan zonder muziek. Maar na die tijd zie ik de foto's en denk getsie dat haar.... of zie de video en denk ..... nee zeg dat binnenlopen in de kerk zonder muziek gaat heeel slordig.
Op de dag zelf was ik wel flexibel maar na die tijd kan ik bijna niet accepteren dat dingen die je van te voren zo goed probeer te regelen anders lopen. Ook omdat ik denk..... we hebben er zoveel geld tegenaan gegooid en dan is het net niet geworden.

[quote name=\'randstadmeisje\' post=\'292036\' date=\'23 December 2009, 23:15\']Wat een ervaringen. Heel herkenbaar dat zwarte gat! Dat is de reden dat ik hier al een tijdje niet meer zo actief ben.

Er zijn bij ons ook allemaal van die dingen gebeurd. Bij de voorbereidingen van de bruiloft al en het stapelt zich dan gewoon op... Ik ben niet het type dat klaagt over de foutjes en dingen die misschien anders hadden gekund, maar nu ik dit zo lees, ben ik blij met de herkenning, hoe lullig dat ook is voor jullie natuurlijk! Zo bedoel ik dat natuurlijk niet ;-)

Bij onze bruiloft zijn ook wat kleine dingetjes fout gegaan, bijvoorbeeld de aankomst: we wilden een leuke entree, we moesten een grote trap af om op het terras te komen en het was prachtig weer, we werden door niemand opgewacht, iedereen stond binnen. En nog meer van dat soort dingetjes, toch deden die dingen ons niet zo heel veel, de dag was juist fantastisch, ook met foutjes. We hebben op de dag zelf zo ontzettend genoten! Ik heb het bewust meegemaakt en voelde me op dat moment gewoon extatisch van geluk, hele toffe belevenis!
Maar het waren bij ons de mensen eromheen die zorgden voor de domper.

Je wilt je liefdesbetuiging aan elkaar met iedereen delen en de spanning vooraf en alles, dat zijn dingen waar je vol van bent, maar niemand leek het zich écht te interesseren. Iedereen was vooral met zichzelf bezig. We zijn mensen waarbij het lijkt alsof het aan de buitenkant altijd goed gaat, maar ook wij voelen ons wel eens rot of er gebeuren wel eens dingen. Maar het leek wel alsof het altijd om een ander draait, het begon al bij de voorbereidingen, met iedereen was er wel iets. Dat is natuurlijk heel naar en je probeert er voor iedereen te zijn. Maar andersom is wel anders gebleken...

Met mijn jurk passen waren we met zijn 4en, mijn schoonmoeder heeft geen 5 minuten over de bruiloft gesproken! Met onze vrijgezellenfeesten hebben ze niet echt rekening gehouden met wat wij leuk vinden. (de getuige van manlief is zelfs nog even weg geweest tijdens hun vrijgezellenfeest om een wedstrijdje te voetballen!)
En daarna was manlief ook nog zo dronken op de huwelijksnacht, dat klinkt hilarisch, maar om op de nacht zelf kots van je jurk te wassen, de dag erna kun je niets, wat een gevoel van euforie had moeten zijn, dat was een zieke man en dat terwijl hij normaal echt de liefste van de wereld is. Het was hem ook gewoon te veel blijkbaar. En nog zo 100 van die dingen! Ik zou echt nog een uur vol kunnen schrijven van alle dingen die zijn gebeurd. En het zijn echt geen kleine dingetjes die misten, misschien ben ik wel te perfectionistisch of is het vreemd dat je om aandacht vraagt. Maar waarvan je denkt dat het een periode vol geluk is, is er eentje met een hele hoge piek aan geluk, maar ook een tijdje met verdriet en dat is niet iets waar ik op voorbereid was! Misschien dat dat het wel is... De klap komt misschien juist nu extra hard aan! Mensen kunnen zo naar zijn blijkt achteraf. Het is ook wel leerzaam, ik heb voor mezelf besloten er wat aan te doen, ik ga het anders doen, niet naar tegen andere mensen doen, maar eens aandacht aan onszelf en eigen emoties te geven. Samen word je wel sterker en samen met die mensen die er wel echt voor ons waren, ook al waren dat er maar een handje vol!

Tja wat het huwelijk betreft ben ik blij met mijn man, hij is echt de perfecte voor mij en ik zie uit naar een leven samen! We zijn echt yin en yang, en hebben lol en liefde samen. Nu de rest nog loslaten ;-P[/quote]

Helemaal eens met dat het een periode is waarvan je denkt: vol geluk, maar voor mij is de maand december tot nu toe een periode met een mooie dag maar daaromheen veel gestress en teleurstelling. Ik kan er niets anders van maken.
Ook heel herkenbaar voor mij is dat mijn man een topvent is. Alleen zo'n trouwdag vond hij vanaf het eerste moment van het regelen erg vervelend. Twee weken voor de huwelijksdag kreeg hij pas zin in het feestje, voor die tijd vond hij het allemaal alleen maar erg veel gedoe rondom 1 zo'n dag. Terwijl ik er zoveel zin in had en het regelen juist erg leuk vond. Maar ja... als je met zn tweeen iets regelt en de ander is helemaal niet enthousiast.... BIj mij verging het enthousiasme ook een beetje en bij mij veranderde dat niet twee weken voor die tijd......


[quote name=\'Robine82\' post=\'292229\' date=\'26 December 2009, 16:35\']Ola!!

Hier een beetje tussen-in .. wij hadden dezelfde insteek als topic-opener .. ik vond het dan ook niet erg dat de dag voorbij was .. vond ik eigenlijk ook wel lekker, ging er al zolang over .. was er wel een beetje klaar mee! hihi!! Maar ik had wel ook na de trouwdag, die overigens SUPER is verlopen, een beetje kater gevoel .. ik ging ook allemaal dingetjes van de dag terughalen en denken "was dat wel leuk?" .. "had dat niet anders gemoeten?" .. terwijl nogmaals de dag super was!! Kwam ook omdat andere dan dingetjes benoemde die minder liepen (die ik niet had gemerkt!) en dan ging ik dat ook weer "voelen" ... onder andere de muziekkeus van de DJ en de CM die misschien meer had kunnen doen .. Ik denk achteraf dat ik bruiloftsfeestjes van andere ook gewoon leuker vindt, want dan hoef je niet overal op te letten .. iedereen het naar zijn zin te maken! .. hihi!! (In 2010 trouwen twee vriendinnen: ik kijk er naar uit!!)

Maar ik las het al eerder in dit topic .. dat gevoel verdwijnt en uiteindelijk is het alleen een mooie herinnering!!! Als ik nu naar mijn ring kijk, dan verschijnt er een big SMILE, was een topdag en nog beter: ik ben met de mooiste man van de wereld getrouwd, hoe mooi moet het worden?

Niet druk over de gevoelens maken, komt helemaal goed!!

Liefs Robine[/quote]


Heel herkenbaar!! Allemaal dingetjes van de dag terughalen en denken "was het wel leuk?' 'Had dat niet anders gemoeten"
En het is nog maar drie weken geleden dat we trouwden kan je nagaan.

Van iedereen die ook een beetje last heeft van het katergevoel: Balen jullie van het geld dat de dag gekost heeft?

[Trouwring]

Nee, wij balen absoluut niet van het geld. Maar wij hebben er denk ik minder dan gemiddeld aan uit gegeven.

[Hakkie]

Ook bij ons geen sprake van "balen van het geld"! Onze rekeningen zijn meegevallen, we hadden goed begroot. Receptie was iets duurder dan verwacht, en het feest juist weer iets goedkoper dan verwacht. Nee, wij hadden een tijd geleden al het geld op de spaarrekening staan en we wísten gewoon dat het op zou gaan Buffertje opgebouwd en geregeld! Tuurlijk, het is veel geld, maar we hadden het er voor over. En daarbij zaten we ruim onder de 10.000 euro, gelukkig maar. Anders zou ik ook wel balen

Verder hier niet zozeer een after trouwdip, maar wel moeite om weer 'normaal' te gaan leven Studie oppakken, stage zoeken enz. vind ik maar niks aan. Maar zeker geen after trouwdip, ik geniet juist heel hard na! Fotootjes kijken, liedje van m'n vrijgezellenfeestje afspelen, smsjes die ik rond die tijd ontvangen heb uittypen... Ik ga nog een hoop fotoalbums maken: van onze vrijgezellenfeestjes, van het trouwdiner en -feest en ik wil alle kaarten die we hebben gehad in een boek plakken. Ook mogen we nog foto's voor ons trouwalbum uitkiezen en zal Z. de filmpjes die zijn gemaakt op onze trouwdag tot één mooi geheel monteren. Dus wij kunnen nog wel even nagenieten!

Ik vind het goed dat onze dag geweest is. We zijn lang genoeg verloofd geweest en onze dag was prachtig. We waren eraan toe en nu is het gewoon klaar. Ik vind het wel prima zo, heb weer tijd om m'n hobby's op te pakken!

[Myriade]

Nee, ik baal niet van het geld. Tja, weg, jammer dan, het was leuk
Dat flexibel op de dag zelf en later terugdenken, herken ik wel. Je doet je best om van alles goed van te voren te plannen en dan loopt het alsnog fout. Een greep:

- het regende (aaah! gelukkig scheen 's middags de zon haha)
- aankleden/haar/makeup duurde langer dan gepland waardoor we geen tijd meer hadden om op de door ons bedachte locatie te schieten. Dat werd dus improviseren
- paar dat voor ons aan de beurt was op het stadhuis liep uit. ons daggasten vervoer besloot op het laatste moment de touristische route te pakken. resultaat was dat wij te laat met de ceremonie begonnen en dus een kwartier v/d toespraak BABS moesten laten inkorten
- mijn schoonzusje lag dwars. zij zou met de kids naar de receptie komen, aldaar zouden haar koffers naar haar hotel gebracht worden zodat ze kon inchecken en de auto daar kon laten staan. Ipv daarvan wilde ze meteen na de ceremonie naar het hotel, waren mijn schoonouders gedwongen haar dus daarnaartoe te brengen, die raakten onderweg de weg kwijt, schoonzus had geen zin meer in de receptie en is dus in het hotel gebleven (??!!). Mijn schoonouders besloten daarna te voet naar de locatie te komen, raakten ook daar prompt weer de weg kwijt. Uiteindelijk ben ik gedwongen geweest de taart zonder hen aan te snijden, dat hebben ze dus gemist.

Vooral het inkorten van de speech en mijn schoonouders die er niet waren hebben me na de dag nog lang dwars gezeten, maar uiteindelijk doe je daar helemaal niets aan, en het is echt zonde om je dag daardoor de laten overschaduwen. Heb ik dus niet toegelaten.

[wil]

Hallo allemaal,

Wij zijn afgelopen donderdag getrouwd, op Oudjaarsdag. Het was mijn 2e huwelijk. Een echte kater heb ik er niet aan overgehouden maar ik herken wel het gevoel van: dit was het dan.

Iets waar je zo lang naar toe leeft, en iets wat zoveel voorbereidingen vergt is eigenlijk in een mum van tijd voorbij.
Het gevoel van bruid-zijn is gewoon heel bijzonder. Alles draait om jou en je bruidegom maar zodra de dag voorbij is ben je weer gewoon een stel dat getrouwd is.

Ook ik moet steeds terug denken aan de trouwplechtigheid omdat die zo heel mooi en bijzonder was. Maar het is goed zo.
We dollen elkaar de hele dag. Waar wij het voorheen tegen elkaar hadden over vriendje en dinnetje, maken we nu gekheid  met meneer en mevrouw en mannetje/vrouwtje. Vanmorgen gingen we even naar IKEA en toen zeiden we allebei tegelijk: goh, nou komen we voor het eerst bij IKEA als echtpaar. We hebben de grootste lol.

Voor alle katertjes: ik hoop dat jullie snel over het dipje heen zijn.

Groetjes
Wil

[Happy Bride]

Lees hier  maar eens. Je bent zeker niet de enige

[eleentjuh]

Ik heb gelukkig helemaal geen last gehad van een dip maar geniet nog steeds na met alle mooie herinneringen en fotos die we nog steeds van alle kanten binnen krijgen. vorige week kregen we de film die mn zwager heeft gemaakt echt prachtig om steeds weer terug te zien. Het is wel zo dat je er heel lang naartoe leeft en dat de dag zo snel voorbij is maar ik kijk er met een super gevoel op terug en heb nergens spijt van en zou het precies weer zo doen als we het over mochten doen.

[Myriade]

Ik ga deze even samenvoegen met het trouwdip onderwerp.