Alles over trouwen > Het Aanzoek

De Liefdesbrief !

(1/3) > >>

Sylvia en Andre:
Ik heb mijn vriendin eigenlijk best wel op een laffe maar toch ook wel weer mooie manier ten huwelijk gevraagd.

Mijn vriendin en ik zijn (zie ook topic in even voorstellen) al 29 jaar bijelkaar, wonen al 22 jaar samen en zijn al ruim 26 jaar verloofd en hebben altijd gezegd, trouwen, leuk voor jonge stelletjes maar voor ons hoeft het niet, we hebben geen kinderen en ook geen zaken die zwaar geregeld zouden moeten zijn zoals b.v. een eigen huis.

Eind vorig jaar belande ik echter in het ziekenhuis (gelukkig niet iets levensbedreigend's maar wel iets wat mijn leven behoorlijk ingrijpend zou gaan beeinvloeden, voor meer details zie mijn verslag op www.digiflip.nl)
Tijdens dit verblijf is mijn vriendin elke dag, weer of geen weer naar mij toegekomen, ondanks dat het niet naast de deur was. Ook na mijn ontslag uit het ziekenhuis heeft ze mij echt door lastige periode's gesleept.

Vanaf dat moment kreeg ik ondragelijke drang om toch te willen trouwen omdat je je op zulke momenten ineens gaat bedenken dat houden van toch wel iets bijzonders is en dat je niet zoveel te zeggen hebt over de grote lijnen in je leven.


Ik ben bijna een jaar bezig geweest om deze drang een plekje te geven en vooral invulling. Ik kon maar niet bedenken hoe ik haar zou gaan vragen. Ik ben een echte jankbak (als loekie de leeuw tijdens de reclame op TV van zijn fiets zou vallen, schiet ik al vol) dus met een roos tussen mijn tanden en op mijn knieeen zou echt een drama gaan worden.

Ik heb toen een week of 7 geleden een prachtige en mooie liefdesverklaring op papier gezet. Het is echt een A4 vel vol geworden, maar had de brief in 10 minuten op papier staan. De gevoelens gierden dus door mijn lijf en knalde ze in no-time op papier.

De gedachte was, de brief gewoon op een mooi moment aan haar te geven of zelf voor te lezen. Dat moment wilde  maar niet komen. Tot 1e kerstdag, heerlijk samen de hele dag gekneuteld thuis en samen heel romantisch zitten eten. Maar ik was te laf om de brief voor te lezen of te geven.

De 2e kerstdag stond ik op met de gedachte "wees een kerel, stel je niet aan, ga er voor vandaag" En wederom was het een heerlijke dag, samen met haar vader en een dierbare tante van mijn vriendin. Aan het eind van de middag heb ik de tante even appart genomen en haar stiekem de brief even laten lezen. Ze heeft me toen even heel streng toegesproken en zei, je gaat NU die brief voorlezen of weggeven.

Met een dikke keel heb ik de brief aan haar gegeven en ze geeft hem met tranen in haar ogen voorgelezen en met nog veeeeeeeel meer tranen in haar ogen "JA" gezegd. En nu zijn we al weer ruim een week de gelukigste 2 mensen op deze wereld.

bruidpatty:
Wat een mooie manier om haar te vragen...

Alexia:
lief :)

Els1:
Mooi manier hoor ! :)

Annemieke:
Prachtig! En natuurlijk van harte gefeliciteerd met jullie trouwplannen, al enig idee wanneer jullie dag gaat plaatsvinden?

Navigatie

[0] Berichtenindex

[#] Volgende pagina