[font=\"Lucida Sans Unicode\"][color=\"#8b0000\"]Volgens mij heb ik het in het kort wel eens ergens verteld, maar ik ga het nu gewoon (net als veel anderen vandaag hahaha) uitgebreid beschrijven! (
sorry: het is echt heeeeeeeel lang geworden)
Mijn lief is gek op Disney. Dat wist ik al, en toen we op een goed moment het over Disneyland hadden, en het bleek dat ik er nog nooit was geweest, was al heel snel duidelijk dat hij het geen probleem zou vinden er nog een keer naartoe te gaan
Omdat zijn zus het ook onwijs leuk vindt, maar haar man totaaaaaaal niet, werd besloten dat we met z'n drieën zouden gaan, in oktober 2007.[/color][/font]
[font=\"Lucida Sans Unicode\"][color=\"#8b0000\"]Naarmate de plannen concreter werden, bleek dat mijn financiën het niet zouden toelaten (ik had toen ook nog mijn eigen flatje), dus helaas moest ik roet in het eten gooien, tot grote teleurstelling van alle betrokkenen. Ik baalde als een stekker, en heb er ook echt wel wat avondjes om gehuild, vooral omdat ik wist hoe graag lief mij Disney wilde laten zien. Maar ja, het was niet anders.
Totdat de man van mijn schoonzus belde, en me vertelde dat hij het zo sneu vond voor ons en zijn vrouw, dat hij ons toch een paar daagjes weg wilde laten gaan, dus had hij voor die oorspronkelijk geplande drie dagen iets geregeld voor ons 3-en. Lief en ik mochten alleen niet weten waar we naartoe zouden gaan... Zó lief!!
Toen de bedoelde dagen dichterbij kwamen, vertelde lief mij op een dag dat we wel vroeg op moesten op de dag van vertrek (rond 5 uur!), en dat was het moment dat ik nattigheid voelde.
Want ja, voor 3 dagen Ardennen (wat ze me hadden willen doen geloven) ga je natuurlijk niet al om 6 uur in de auto zitten. Toch?!
Maar goed, ik hield mijn mond, deed net of ik niets doorhad, en speelde het spelletje mee.
Eindelijk was het zover!! 9 oktober, en we vertrokken inderdaad achterlijk vroeg! Eerst zijn zus ophalen, en daarvandaag verder naar.........
Heel spannend natuurlijk, want ik had nog steeds niet laten blijken dat ik vermoedde dat we toch naar Disneyland gingen. Onderweg heb ik vrij veel geslapen, en toen we eindelijk stopten bij een restaurant in Frankrijk, vroegen ze me heel hoopvol 'En? Waar denk je dat we heen gaan?'
Aangezien ik heel slecht ben in liegen, heb ik toen wel verteld dat ik al een hele tijd dacht dat we toch naar Disneyland gingen. Lief was best teleurgesteld, maar dat was van korte duur! Hij was blij dat ik nu eindelijk officieel kon meedoen met de voorpret!!
Daar aangekomen hebben we enorm genoten! Ik vind het een fantastisch park, en heb me er geweldig goed vermaakt!
De volgende dag, 10 oktober, de dag dat we 10 maanden verkering hadden, zijn we natuurljk de hele dag in het park geweest. Op een gegeven moment gingen lief en ik in dat treintje (thunder mountain ofzo?), en daarna naar het spookhuis. In het spookhuis heb ik lief even met zus in het karretje laten gaan, zodat ik even rust had (ik vind mijn schoonzus niet onaardig, maar wel behoorlijk vermoeiend). Na het spookhuis was het tijd voor een erg rustige attractie, en wel de Mark Twain (de raderboot op het water bij Thunder Mountain). Toen we stonden te wachten vond ik al wel dat lief een beetje raar deed, maar schonk er niet echt aandacht aan. Ging er van uit dat het irritatie was vanwege zijn zus ofzo.
Toen we eindelijk aan boord waren, ging ik foto's maken van eendjes e.d., tot lief heel geirriteerd tegen me zei dat ik die camera nou eens even weg moest doen, zodat we konden genieten. Samen!
Ehm... ok..? Erg vaag!
Dus ik borg braaf mijn camera op, en zodra ik dat had gedaan, pakte lief me vast, knuffelde me, pakte mijn handen, en ging op zijn knieën.
Ik wist niet wat me overkwam! Was helemaal overdonderd (heb van schrik dus ook niet eens gehuild, hahaha), en kon alleen maar roepen "meen je dat echt?" en dat zo'n 20 keer, hahaha!
Het was geweldig! Toen ik ja had gezegd, en lief me een (simpele gladde zilveren) ring had omgedaan (en ik hem), en we elkaar kusten en omhelsden, werd er heeeeeeeel hard geklapt, want inmiddels stond iedereen die aan boord was te kijken, hihi! Ondertussen had zus foto's gemaakt van de hele toestand, waarop je dus ook heel goed kan zien dat ik knalrood werd en verlegen, maar die foto's zijn wel heel leuk om te hebben.
De rest van de dag heb ik lopen stuiteren. Het aanzoek was mooier dan ik had durven dromen, maar het mooiste? Ik ging trouwen met de liefde van mijn leven...![/color][/font]
