Trouwforum
Alles over trouwen => Het huwelijk => Topic gestart door: Within op 14 mei 2008, 16:16:50
-
Nu de hele wereld mag weten dat mijn grootste droom uit gaat komen, stuit ik op hele leuke maar ook op rot reacties :sad: Rede: Ik ben 19, word dit jaar 20. Als mijn as en ik Ja tegen elkaar zeggen, zal ik 21 zijn (later dat jaar 22 worden..) Mijn as is nu 21, zal 23 zijn.
Nu krijg is dus negatieve reacties als "Je bent veel te jong, geniet van je leven" en "Denk je dat dat gaat slagen als je zo jong trouwt?" "wacht tot je 30e!" Dat mijn as en ik na 2,5 jaar relatie voor elkaar kiezen ontglipt ze even. reacties als "Ga eerst een paar jaar samenwonen joh!" nadat je net heb uitgelegd dat je niet wil samenwonen uit respect voor je schoonvader (Onze keuze dus!) en omdat we niks in "proefdraaien" zien word dan ook verworpen. "word eerst volwassen" was de laatste opmerking die ik kreeg...
Dit doet zeer, had het er al met mijn as over maar die heeft ook zoiets van "het is onze keuze" Hij word ook vreemd aangekeken waarom hij niet tot zijn 30e wacht. Omdat we ook jong ouders willen worden (1 van de redenen) word ook niet begrepen :blink:
Wat is dat met mensen tegenwoordig? Ze geloven gewoon niet meer in de verbintenis die huwelijk heet.. :blink:
-
Jeetje wat een gedoe!
Mijn vriend en ik zijn ook vrij jong als we gaan trouwen (mijn vriend is dan net 23, ik 26) en we worden al jong ouders (hij 22, ik 25).
Gelukkig hebben wij nog niks geen negatieve reacties gehad.
Echt heel apart dat mensen denken dat ze voor jullie wel even uit kunnen maken wanneer jullie een keer mogen trouwen en kinderen krijgen.
Alvast ze dat zelf zouden pikken als dat tegen ze werd gezegd :blink: :mad: .
Denk dat je het alleen maar langs je heen kan laten gaan, zulke mensen willen toch jullie argumenten niet horen.
Ze denken helaas dat zij het stukken beter weten dan jullie...
-
Dit was letterlijk een bericht wat ik kreeg:
Waarom zou je nu willen trouwen? Waarom wacht je niet nog een paar jaar en ga eerst samenwonen. Echt, je kan niet beoordelen op dit moment om met iemand de eeuwige liefde aan te gaan, dat bestaat niet. Je zal jezelf zoveel ontwikkelen en hij ook. In deze fase van je leven ben je niet dezelfde als over 5 jaar. Nu begin je met volwassen worden maar ik denk dat je pas op je 25e echt volwassen bent en dit soort keuzes kan maken. Ik zou echt lekker gaan samenwonen genieten van je leven.
Ik gun je desondanks alle geluk van de wereld toe.
-
jeetje wat een gezeur van die mensen zeg.
ik ben als we trouwen 22 en mijn vriend 30. gelukkig hebben wij niet zo heel veel rare reacties gehad. op mijn werk wel want dan is het blijkbaar normaal om eerst ''carriere'' te maken en dus pas op je 30ste te gaan trouwen en daarna nog eens kinderen.
laat het lekker langs jullie heen gaan. ga er niet eens meer op in. als jullie zeker van elkaar zijn en jullie willen trouwen dan pech voor ieder ander
-
Heey
Ik was ook een jonge bruid. Ik was net 19 toen wij zijn verloofd en ik ben een maand voor mijn 21e getrouwd. De reacties die jij krijgt heb ik ook gehad. Ik vond het ook super vervelend, omdat je weet dat je achter je keuze staat. Ik zou er als ik jou was ook hard achter blijven staan, want jong trouwen heeft ook zeker zijn voordelen. Ik zeg altijd maar, ik ga voor de 70 jaar getrouwd. Geniet van de voorbereiden en als andere mensen het niet willen snappen laat ze maar, soms willen ze het niet begrijpen.
Succes!
-
[quote name=\'Dinyb\' post=\'161988\' date=\'14 May 2008, 16:32\']Dit was letterlijk een bericht wat ik kreeg:
Waarom zou je nu willen trouwen? Waarom wacht je niet nog een paar jaar en ga eerst samenwonen. Echt, je kan niet beoordelen op dit moment om met iemand de eeuwige liefde aan te gaan, dat bestaat niet. Je zal jezelf zoveel ontwikkelen en hij ook. In deze fase van je leven ben je niet dezelfde als over 5 jaar. Nu begin je met volwassen worden maar ik denk dat je pas op je 25e echt volwassen bent en dit soort keuzes kan maken. Ik zou echt lekker gaan samenwonen genieten van je leven.
Ik gun je desondanks alle geluk van de wereld toe.
[/quote]
:blink: :blink: :blink:
Hallo zeg!!!!
Wat een ontzettend asociaal bericht, dat maken jullie toch zeker zelf wel even uit!!!
Alsof mijn vriend ook niet volwassen genoeg zou zijn om al jong vader te worden omdat hij nog geen 25 is :blink: :blink: :blink:
-
[quote name=\'Joyce18\' post=\'161990\' date=\'14 May 2008, 16:34\']Heey
Ik was ook een jonge bruid. Ik was net 19 toen wij zijn verloofd en ik ben een maand voor mijn 21e getrouwd. De reacties die jij krijgt heb ik ook gehad. Ik vond het ook super vervelend, omdat je weet dat je achter je keuze staat. Ik zou er als ik jou was ook hard achter blijven staan, want jong trouwen heeft ook zeker zijn voordelen. Ik zeg altijd maar, ik ga voor de 70 jaar getrouwd. Geniet van de voorbereiden en als andere mensen het niet willen snappen laat ze maar, soms willen ze het niet begrijpen.
Succes![/quote]
Wij staan er ook achter, maar desondanks komen zulke berichten hard aan.
Ik heb altijd al jong moeder willen worden, ik zie niks in eerst carriere maken en op je 30e trouwen en kinderen krijgen en als ze dan in de pubertijd komen dat jij dan net in je midlifecrisis/overgang zit. Mijn moeder was 23 toen ze mij en mijn tweelingzus kreeg en ik heb er alle voordelen van gehad! Ze zal 45 zijn als ik ga trouwen :biggrin: Gelukkig staat zij er wel achter, en de rest ook. Maar hard aankomen doet het wel :dry:
-
Wat een kul zeg! Ik word over twee weken 22, das een maand voor de bruiloft. Ik vind dat je die mensen die lopen te zeiken tegen je, ze best flink aan mag spreken! Als ze niks zinnigs te melden hebben mogen ze hun mond wel houden. Tssss!
-
Tja, ik snap het wel. Daarmee wil ik niet zeggen dat ik vind dat jullie niet moeten trouwen hoor - ik vind het vrij onbeschoft van mensen om dit gewoon zo maar tegen jullie te zeggen als je net blij hebt verkondigd dat je gaat trouwen.
De reden dat ik de twijfels wel snap is heel simpel - ik heb van mijn 20e tot mijn 27e een relatie gehad die op de klippen is gelopen oa omdat we in die tijd heel erg veranderden en dus na 7 jaar niet meer bij elkaar pasten. Het is waar dat je jezelf heel erg ontwikkelt in die levensperiode.
Aan de andere kant kun je dat ontwikkelen ook samen doen - en kan het dus hartstikke goed gaan. Kort beschouwd, het is jullie keuze en niemand kan je daarin wat voorschrijven. Als het goed voelt, doen. Maar ik vond wel dat de andere kant ook een punt heeft :wink:
-
Ik vind het heel rot voor je dat je omgeving zo reageert op iets wat heel speciaal is voor 2 mensen die van elkaar houden. Ik kreeg die reactie ook toen ik op mijn 21e een huis kocht, waarom we niet gingen huren, was er veel makkelijker vanaf te komen wanneer wij uit elkaar zouden gaan :blink: . Net of jonge mensen alleen maar onbezonnen dingen doen.
Meid, geniet van het feit dat je gaat trouwen, maak je niet druk om wat anderen ervan vinden. Ik zou het gewoon doen en schijt hebben aan alle mensen die hun vooroordeel klaar hebben, want het is jouw leven en niet die van hun!
-
Wij zijn ook jong getrouwd hoor! Ik was toen net 20 en Steef bijna 22.
Die vervelende reacties krijg je inderdaad, maar ik vond het juist een uitdaging om te bewijzen dat je op zo'n jonge leeftijd
wel gelukkig getrouwd kunt zijn! Of je nou gaat samenwonen of trouwen, allebei houdt het in dat je in een huis leeft
en dat je voor elkaar kiest. Maar die handtekening, die mag je dan weer niet zetten? Dikke onzin dus. Ik snap best dat mensen
bang zijn voor het huwelijk, omdat dat in principe voor altijd is. En 'altijd' kun je als mens niet overzien, dus is dat eng.
'Wat als je over 10 jaar ineens helemaal veranderd bent?' Nou, dat zien we dan wel weer. Voorlopig houden we van elkaar
en doen we ons uiterste best om dat zo te houden. Mijn ervaring is dat het huwelijk geweldig is. Als je er aan blijft werken,
dan vergroei je volgens mij echt tot bijna 1! Dus, als het goed zit tussen jullie: Go for it en geniet :biggrin:
-
ik denk dat je moet doen wat voor jezelf goed voeld. Zelf had ik niet met 20 willen trouwen omdat ik er toen gewoon nog niet klaar voor was (hetzellfde geld voor kinderen). Maar iedereen moet dat toch zelf weten en ik denk dat je net zogoed uit elkaar kan gooien of je nou 20, 30 of 40 bent (mijn ouders zijn naar 25 jaar huwelijk samen geschrijden... dat ze jong getrouwd zijn heeft er naar zo'n relatief lange tijd ook niets/of niet veel meer mee te maken).
Zie het maar zo als jullie echt zeker weten dat jullie willen trouwen raak je door dit soort commentaar zeker niet in de twijvels en wordt je besluit zelfs nog bekrachtigt. Vind trouwens niet dat je je moet verdedigen, ga ervoor er valt over alles wel iets negatiefs te verzinnen...
-
De enige verdediging die ik op die reactie heb gegeven is dat het onze keus is en dat hij daar niet over hoeft te oordelen. :tongue:
Ik weet dat we een jong koppel zijn, maar was het vroeger niet net zo? Ik ben blij dat iedereen die keus voor zichzelf kan maken.
Bedankt voor de reacties, zulke zijn veel leuker om te lezen!
-
Jaha, dit is wel een heel lastig onderwerp en ik vraag me af of ik me er in moet mengen. Maar goed ik doe het toch, en ik hoop niet dat je me neer gaat schieten, want dan laat je een ongetrouwde weduwe achter en dat moeten we niet hebben.
Vooropgesteld dat je natuurlijk helemaal zelf moet bepalen of je zo jong wilt trouwen. Als je gevoel er goed bij is, dan moet je dat gewoon doen en er helemaal voor gaan. Maar wat wel een vertekend beeld geeft is het feit dat alle bovenstaande reactie's (die prima zijn hoor) komen van mensen uit een vergelijkbare leeftijdscaterogie. Mensen met een zelfde aantal levensjaren als jij zelf. Nu wil ik niet zeggen dat iemand van 23 of 24 geen levenservaring heeft, natuurlijk wel. Maar zij kunnen natuurlijk niet beoordelen en de zaak bekijken vanuit de gedachte en ervaring van iemand van de leeftijd van b.v. je moeder (die dus 45 is). Waarom ik dit denk en weet ??? Heel simpel, ik ben zelf ook 46 en dus van de "oude garde"
Probleem is dat jij denkt (en heel begrijpelijk) dat de mensen twijfelen aan het feit of jullie wel genoeg van elkaar houden, en jullie daarom op andere gedachte willen brengen. Ik kan je vertellen (uitzonderingen daargelaten) dat dit onjuist is. Ik ken jullie natuurlijk niet maar zoals ik je verhaal lees ben ik ervan overtuigd dat jullie stapeldol op elkaar zijn en zielsveel van elkaar houden, prachtig toch ???? Maar toen ik de kop van het topic las, dacht ik. Meid, waar begin je aan, 19 jaar!!!! Geniet nog een paar jaar van je vrijheid, want geloof me, Als je denkt dat trouwen geen inbreuk doet aan je vrijheid, moet ik je teleurstellen. Sommige dingen doe je echt niet meer als je getrouwd ben.
Het geluk is dat ik zelf nu pas ga trouwen en dus heel goed aanvoel wat jullie voelen bij de gedachten van trouwen, maar tevens voel ik ook heel goed de gedachte aan van mensen die veel ouder zijn en al een stap verder in het leven staan, waar ze vaak met vallen en opstaan gekomen zijn.
Ik hoop dat ik je niet boos heb gemaakt, maar ik probeer gewoon duidelijk te maken waarom oudere mensen denken zoals ze denken. Geloof me, de meeste twijfelen echt niet aan jullie houden van elkaar, maar kijken gewoon even terug in hun eigen leven.
Ik wens jullie in ider geval een prachtige dag en echt alle geluk van de wereld. (nou ja, niet alle geluk want dan blijft er niets meer over voor mij en Sylvia en dat moeten we niet hebben natuurlijk :rolleyes: )
-
Ik word niet boos van je reactie hoor! Integendeel, ik wil graag de andere kant lezen. Ik snap zijn reactie heus wel, maar de manier waarop maakt me zo kwaad. Wij houden van elkaar en kiezen ervoor op deze manier aan te geven aan de buitenwereld dat we bij elkaar horen. Maar grootste gedeelte doen we het voor elkaar. Mijn zus kreeg 2 jaar geleden toen ze 17 was deze reacties ook, en bij hun hadden ze gelijk want ze zijn uit elkaar gegaan voor het zover was. Misschien is dat ook een rede dat ik zo reageer, om mensen WEER duidelijk te maken dat ik niet hetzelfde ben als mijn tweelingzus..
-
Wat vervelend zeg! En wat een domme opmerkingen. Alsof tot je 30e wachten een garantie voor een goed huwelijk is!
Er is een hele tijd geweest dat men riep: wachten met trouwen, genieten van je vrijheid.... en al die mensen zijn nu in de 30 en staan allemaal wanhopig op een dating site ingeschreven. Omdat ze er achter kwamen dat die "vrijheid" waar ze het over hadden niets meer was dan een luchtkasteel.
Want laten we eerlijk zijn, wat is er nou "vrijheid" aan iedere avond in de kroeg te hangen tussen andere eenzamen? Of aan flink rond te n.....ken en als vuil behandeld te worden?
Misschien zijn die mensen die die opmerkingen maken zelf een beetje jaloers. Een huwelijk kan ook stukgaan als je pas na je 30e trouwt en al 10 jaar hebt samengewoond. Dus als mensen weer een gemene/ kleinerende opmerking maken denk dan maar eens aan hoe hun relatie/ huwelijk ervoor staat. Of misschien zijn zij wel van die vele mensen die op dating sites staan ingeschreven wanhopig opzoek naar een maatje.
-
Ik ben nu ook 19 en als ik ga trouwen ben ik 20, en heb al die reacties ook gehad.
En doordat ik die dingen ging geloven werd ik helemaal gek! Ben blij dat ik er verder niet naar geluisterd heb want ik ben nu juist onwijs gelukkig. En ik weet dat het niet allemaal rozengeur en maneschijn is, maar ben ervan overtuigd dat als je het allebei wil dat het dan gaat lukken (zijn natuurlijk altijd uitzonderingen)
Maar de een van 20 is de andere niet, als ik mezelf vergelijk met oude klasgenoten ofzo ben ik alweer heel anders!
Laat je in ieder geval niet beinvloeden!
-
Echt, je kan niet beoordelen op dit moment om met iemand de eeuwige liefde aan te gaan, dat bestaat niet.
Dat klinkt als jaloezie.
Je zal jezelf zoveel ontwikkelen en hij ook. In deze fase van je leven ben je niet dezelfde als over 5 jaar. Nu begin je met volwassen worden maar ik denk dat je pas op je 25e echt volwassen bent en dit soort keuzes kan maken.
Dat klopt allemaal. Maar geen van bovenstaande zaken zijn argumenten om niet te trouwen. Je kunt ook allebei veranderen en tóch bij elkaar blijven.
Ik denk dat mensen die zo reageren echt jaloers zijn.
Toch raad ik mensen wel altijd aan om eerst samen te wonen. Dit omdat iedereen bepaalde onhebbelijkheden heeft. Die leer je pas echt kennen als je op elkaars lip zit. En het belangrijkste is: Kun je die dingen van de ander accepteren? Kun je je daar overheen zetten? Kun je leven met het feit dat hij zijn onderbroek altijd náást de wasmand gooit, zijn teennagels in de huiskamer knip, nooit zijn voeten veegt en nou nét altijd met zijn maten wil gaan stappen als jij ongesteld bent en juist dan behoefte hebt aan die arm om je heen? Ik noem nu even een paar cliché zaken hoor :wink:
Maar goed, er is nog een manier om daar achter te komen. Ga maar eens 3 weken kamperen. Wat je écht een keer meegemaakt moet hebben is een situatie waarbij hij gewoon even een kutbui heeft. Hoe ga jij daar mee om? En hoe ging dat (voor hem)? En andersom natuurlijk. Maar dan niet in een situatie waarbij je makkelijk even weg kunt.
-
Ik heb van sommigen ook die reactie gehad. Toen wij aankondigden te willen trouwen was ik 21, nu 22.
Maar niemand anders kan voor jou voelen wat goed voelt. Iedereen kan je wel goed advies willen geven, maar het gaat er uiteindelijk om wat je zelf wilt.
Je kunt je hele leven wel blijven afwachten, want 'Stel, het gaat toch niet tussen jullie' en wel samenwonen. Ja, wat moet je dan, een samenlevingscontract, kun je net zogoed trouwen. Je gaat ook niet samenwonen zonder dingen te regelen.
En dan val je je een enorme buil en ga je scheiden. Heb je daar dan niets van geleerd? Heb je dan niet al die jaren dat je wel getrouwd was allerlei mooie dingen meegemaakt? Ben je daar dan niet wijzer van geworden? Natuurlijk wel. Je kunt niet blijven uitstellen omdat het 'misschien' fout kan gaan en je 'misschien' nog wel wil feesten.
Feesten kun je ook samen en alles kan altijd fout gaan. Daar moet je je leven niet voor uitstellen!
-
[quote name=\'LadyXochi\' post=\'162040\' date=\'14 May 2008, 19:19\']Toch raad ik mensen wel altijd aan om eerst samen te wonen. Dit omdat iedereen bepaalde onhebbelijkheden heeft. Kun je leven met het feit dat hij zijn onderbroek altijd náást de wasmand gooit, zijn teennagels in de huiskamer knip, nooit zijn voeten veegt en nou nét altijd met zijn maten wil gaan stappen als jij ongesteld bent en juist dan behoefte hebt aan die arm om je heen? Ik noem nu even een paar cliché zaken hoor :wink:
.[/quote]
Zo weten we ook weer wat de gewoontes van jouw hubbie zijn :biggrin: Nee, maak maar een grapje.
-
Ik vind de reactie van Carolina niet zo heel leuk. Dat is hetzelfde als wat die meneer in zijn reactie doet. Je eigen situatie verdedigen en die van een ander afkraken. Als je ervoor kiest om niet heel jong te trouwen wil dat niet zeggen dat je op je 30e "wanhopig" op een datingsite staat ingeschreven. Ik ben 26 en ken mijn aanstaande toevallig van een datingsite. Niets wanhopigs aan hoor. Gewoon liefde op het eerste gezicht. Ik ben op mijn 21 ook bijna getrouwd met mijn ex waarmee ik toen 4 jaar samen was. Ben blij dat ik dat toen niet gedaan heb want was achteraf geen goede relatie, wat natuurlijk niks over jullie situatie zegt. Ik denk dat iedereen gewoon moet doen wat hij wil doen. En zelf goed kan beslissen wanneer diegene wil trouwen.
En ja een beetje lekker rond n**ken kan best wel leuk zijn als je dat wilt. Ik heb er geen spijt van iig en voel me niet als vuil behandeld! Dus oordeel lekker over je eigen situatie.
Sorry voor deze reactie, voelde me een beetje beledigd.
Groetjes
Debby
-
Nou Debby, ik wilde er niets over zeggen, maar ik voel me precies hetzelfde eigenlijk. Ik ben 33 als ik trouw, maar wanhopig ben ik bepaald niet :biggrin:
Daarnaast heb ik twee hele goede vrienden die op datingsites staan, maar die zou ik ook niet willen omschrijven als wanhopig.
Zoals ik al zei, ik kan me de twijfels bij sommige mensen voorstellen, als ze horen van een heel jong stel dat gaat trouwen. Dat wil niet zeggen dat dat stel het niet moet doen - dat is hun eigen beslissing, en om zo bot te zeggen dat het geen goed idee is vind ik heel erg not done, en daarnaast, wie kan er in de toekomst kijken?
Ik ben zelf blij dat ik niet met mijn eerste lange relatie ben getrouwd, uiteindelijk liep het fout en met een huwelijk moet je dan veel meer regelen. Toch ben ik blij met die relatie - ik heb er erg veel in geleerd en zou die periode niet willen missen mocht ik het over kunnen doen. Het heeft me gemaakt tot wie ik ben, en ik ben tevreden met mezelf.
In iedere relatie moet je werken aan jezelf en aan de relatie, of je nu getrouwd bent of niet :wink:
-
ik ben het helemaal met je eens Lyanna. Ik heb totaal geen spijt van hoe mijn leven is verlopen en als ik het over zou doen zou ik het weer zo doen, ik heb genoten van mijn vrijheid en geniet nu van mijn aanstaande (die van de datingsite :wink:) maar dat wil niet zeggen dat een ander ook zou genieten van mijn leven. Ieder zijn eigen keuze!
-
Hallo, ik was ook 21 jaar toen ik ging trouwen, ik kreeg van een aantal iets oudere klasgenoten ook wel rare reacties, maar toen ik eenmaal bezig was met alles kwam de aap uit de mouw: Toen was het vaak van, ja mijn vriend wil nog niet. Voor mij was het ook wel duidelijk dat sommigen mensen gewoon jaloers waren op ons geluk! Het is idd jong maar weetje, denk je nou echt dat als je samenwoond en uitelkaar gaat dit minder zwaar is dan als je getrouwd ben??? Ik denk het niet ook dan kies je bewust voor elkaar en is uit elkaar gaan zwaar.
Zon reactie is idd niet leuk maar het leven is te mooi om je daar over op te fokken! lasemalullen zeg maar.
Ik wil nog even toevoegen en niet om andere relaties onderuit tehalen hoor, maar uit onderzoek is gebleken dat mensen die trouwen met hun jeugdliefde in percentage meer kans hebben op slagen, je kijkt als je jong ben nog niet naar status en opleiding maar kiest meer op je gevoel. Ik kan me voorstellen dat mijn eisen nu hoger zouden liggen dan toen ik 16 was (al voldoet mijn schatje er prima aan haha) Niet dat óudere'stellen gedoemd zijn om te mislukken hoor das ook niet waar. Maar ik had dit gegeven gevonden in psychologisch magazine...pute statestiek maar in mijn geval wel lollige statestiek
-
[quote name=\'debby82\' post=\'162053\' date=\'14 May 2008, 20:36\']Ik ben 26 en ken mijn aanstaande toevallig van een datingsite. Niets wanhopigs aan hoor. Gewoon liefde op het eerste gezicht.
Groetjes
Debby[/quote]
Sorry dat ik je heb beledigd. het is natuurlijk waar dat veel mensen niet zich in schrijft omdat ie opzoek is naar een relatie.
Veel geluk met je huwelijk.
@Lyanna: ik heb niet gezegd dat je per definitie wanhopig bent als je na je 33e trouwt dat maak jij er van.
-
even goede vrienden carolina, wou alleen even duidelijk maken dat je woorden hard aan kwamen.
Jij natuurlijk ook heel veel geluk
groetjes
Debby
-
Dat is hetzelfde als wat die meneer in zijn reactie doet. Je eigen situatie verdedigen en die van een ander afkraken.
Ik neem aan dat je met die meneer mij bedoelt met mijn reactie. Als dat zo is moet je toch eens uitleggen wat je bedoelt. Ik verdedig helemaal mijn situatie niet, en ik kraak al helemaal niets af, sterker nog ik probeer alleen maar uit te leggen waarom oudere mensen reageren zoals ze reageren. Er blijkt nergens uit mijn betoog dat ik 19 of 20 jaar ook te jong vind. Ik schrijf zelfs, dat als die twee echt van elkaar houden en ze willen trouwen er vooral helemaal voor moeten gaan. Verder geef ik alleen maar aan dat ik me omdat ik en ook ga trouwen en van de oude garde ben, me redelijk goed kan verplaatsen in beide kanten.
-
lieve Andre!
Ik bedoel jou helemaal niet, ik bedoel die meneer uit het mailtje van Dinyb! Ik ben het best wel eens met jouw reactie eigelijk. Sorry als het verkeerd overkwam. Ik bedoel niemand te beledigen, meer aan te geven dat ieder zijn eigen situatie kiest en dat ieder daar zijn eigen mening over heeft. Ook ik vind 19 of 20 niet te jong, iedereen moet doen waar hij/zij zich goed bij voelt.
Groetjes
Debby
-
[quote name=\'debby82\' post=\'162078\' date=\'14 May 2008, 22:20\']lieve Andre!
Ik bedoel jou helemaal niet, ik bedoel die meneer uit het mailtje van Dinyb! Ik ben het best wel eens met jouw reactie eigelijk. Sorry als het verkeerd overkwam. Ik bedoel niemand te beledigen, meer aan te geven dat ieder zijn eigen situatie kiest en dat ieder daar zijn eigen mening over heeft. Ook ik vind 19 of 20 niet te jong, iedereen moet doen waar hij/zij zich goed bij voelt.
Groetjes
Debby[/quote]
Gelukkig Debby, is dat misverstand ook weer uit de wereld. Overigens (maar misschien lees er echt over heen) kan ik niet opmaken dat het bewuste mailtje van een meneer afkomt. Leuk trouwens dat je me "lieve Andre" noemt. Klopt natuurlijk helemaal want ik ben inderdaad ontzettend lief :laugh:
-
hmmm je hebt gelijk, er staat nergens dat dit van een meneer was... ik heb het denk ik inderdaad verkeerd gelezen. En natuurlijk ben je lief Andre! Als ik zo lees hoe erg jij zo met het huwelijk bezig bent dan zal menig bruidje hier daar jaloers op zijn. Sylvia boft maar met jou.
-
Debby had het wel bij het goede eind dat het inderdaad een meneer betrof. Deze heeft ondertussen op dat forum 2 waarschuwingen en een 24 uurs ban gekregen wegens het oneerlijk voeren van een discussie, tegen moderators ingaan en ongepast taalgebruik... (weinig nuttig, maar toch :tongue:)
-
had ik het toch nog ergens goed gelezen. En dat dat hier op het forum was had ik niet begrepen. Op zijn zachts gezegd niet echt netjes nee...
Zou zijn reactie gewoon negeren en lekker uitgaan van jullie eigen geluk!
-
[quote name=\'Dinyb\' post=\'162013\' date=\'14 May 2008, 17:24\']De enige verdediging die ik op die reactie heb gegeven is dat het onze keus is en dat hij daar niet over hoeft te oordelen. :tongue:[/quote]
Het staat er dus toch wel, ik wist ook zeker dat ik had gelezen dat het een man was :wink:.
Maar begrijp ik nu dat het ook nog eens een wildvreemde is die dit tegen jullie heeft gezegd?
-
Kan het toch niet laten om hier op te reageren ...
Toen mijn lief en ik elkaar leerde kennen waren wij 18 en 19 jaar oud (ik was 19).
Wij waren 22 en 23 jaar oud toen wij trouwde !
Nu zijn wij inmiddels bijna 12 jaar, 2 kindjes later nog steeds bij elkaar (we zijn nu dus bijna 12 jaar samen).
Wij zijn nog steeds zielsgelukkig samen en gaan dan ook opnieuw trouwen ....
(onze 1e bruiloft was 1 grote ramp :wink: , dus nu doen we het over zoals we het toen wilde hebben )
Tegelijkertijd gaan we voor een derde kindje .
Dus het kan wel degelijk om jong te trouwen en dan heel gelukkig met elkaar te zijn en te blijven .
Tuurlijk ontwikkel je jezelf nog op die leeftijd !
Maar als je het goed doet kun je dat ook sàmen doen ...
Ik begrijp waarom oudere mensen denken zoals ze denken .
Maar het ene jonge stel is het andere niet !
Een paar berichtjes terug heeft iemand geschreven dat je dan bijna 1 wordt .
En dat kan ik alleen maar beamen !
Mijn lief en ik kennen elkaar door en door .
Een van de argumenten was dat je bepaalde dingen niet meer doet als je getrouwd bent .
Hier ben ik het dus echt niet mee eens .
Wij waren jong getrouwd en na ons trouwen gingen wij gewoon nog stappen , uit eten , biosje pikken enz .
Gewoon de dingen die jonge mensen doen dus :wink:
Als het goed voeld moet je er gewoon voor gaan !
Heel veel succes !
Groetjes Joyce
-
Klopt.
Ik ken die persoon alleen van nickname. Het was in een algemeen topic over trouwen en meneer had zijn mening nogal klaar. Inmiddels heb ik al veel meer leuke reacties gehad! Ook van mijn schoonmoeder :tongue:
-
ik wou dat ik zo een schoonmoeder had Dinyb haha!
-
Is het zo erg?
Bij de mijne had ik niet eens letterlijk de woorden nodig, ze wist het al.. kon het ook niet voor me houden... :tongue:
-
Debby, je hebt gelijk, ik lees nu ook dat het om een "hij" gaat. Enne, ik ben inderdaad heel erg bezig met ons huwelijk. Ik had nooit gedacht zoveel plezier te beleven aan alle voorbereidingen en vooral het delen van deze leuke dingen met jullie op dit forum.
-
[color=\"#6600CC\"]Ik zou het liefste dat soort mensen door het toilet heen spoelen!!! Wat een stelletje *zegt nu heeele lelijke woorden*!
Weet je wat het bijna altijd 100% zo is, dat mensen hun eigen frustraties op jullie projecteren, en daarom gaan zeiken. Eigenlijk is het gewoon heel zielig.....
Maar we begrijpen wat je bedoelt hoor, want ook al zijn wij iets ouder (25 en 26) zijn wij wel de allereerste in de familie/vriendenkring die gingen samenwonen......en nu ook die gaan trouwen!! Dus we hebben ook al een boel gekke reacties gehoord.....
Geniet lekker van je voorbereidingen en laat je niet gek maken![/color]
-
Tja, als jullie denken dat jullie er klaar voor zijn om te trouwen, waarom niet? Zelf was ik daar nog helemaal niet mee bezig op die leeftijd. Ben vandaag 29 geworden en over 2 maanden ga ik trouwen. Sinds vorig jaar had ik het gevoel dat ik er ook echt klaar voor was. Daarvoor was het druk met de studie, carrière en huisje kopen en nu heb ik het gevoel gesettled te zijn en meer rust in mijn leven te hebben. Ik kan me voorstellen dat sommige mensen er eerder klaar voor zijn dan ik. Alhoewel ik 19 stiekem wel wat jong vind, maar dat komt vooral omdat ik op die leeftijd nog aan het studeren was en absoluut niet met trouwen bezig was. Ik zeg dit dus niet om de jonge bruidjes hier te veroordelen, maar praat puur vanuit mijn eigen situatie :wink:
-
[quote name=\'Sylvia en Andre\' post=\'162017\' date=\'14 May 2008, 15:45\']Maar toen ik de kop van het topic las, dacht ik. Meid, waar begin je aan, 19 jaar!!!!
Geniet nog een paar jaar van je vrijheid, want geloof me, Als je denkt dat trouwen geen inbreuk doet aan je vrijheid,
moet ik je teleurstellen. Sommige dingen doe je echt niet meer als je getrouwd ben.[/quote]
Op zich vind ik dat je hier een goed punt hebt, Andre. Als je ervoor kiest om te trouwen, dan moet je sommige dingen
inderdaad opgeven. Ineens hebben de dingen die je doet niet meer alleen gevolgen voor jezelf, maar ook voor de ander
en daar moet je echt mee leren omgaan.
Ik denk dat als je per se nog al die dingen wilt doen die je vroeger in je eentje ook deed, en daarbij totaal niet
aan je partner denkt, je nog helemaal niet toe bent aan het huwelijk. Dat is het hele ding van 'verkering' hebben, toch?
Elkaar leren kennen en dan langzaam naar elkaar toe groeien, en dan ontdekken of je je leven met elkaar wilt delen.
En als je dan besluit dat je je vrijgezellige leventje (met of zonder andere partners) nog niet wil opgeven, dan moet je
gewoon nog even wachten met trouwen! Pas als je echt die keuze voor elkaar kunt maken, met alle concessies
die daarbij horen, denk ik dat je echt gelukkig kunt worden. Ook op de lange termijn.
[quote name=\'JoyceD\' post=\'162092\' date=\'14 May 2008, 20:56\']Een van de argumenten was dat je bepaalde dingen niet meer doet als je getrouwd bent .
Hier ben ik het dus echt niet mee eens .
Wij waren jong getrouwd en na ons trouwen gingen wij gewoon nog stappen , uit eten , biosje pikken enz .
Gewoon de dingen die jonge mensen doen dus :wink:[/quote]
En daar ben ik het ook helemaal mee eens! Juist die dingen samen (!) doen maakt het leven leuk, toch?!
Het zijn dus twee kanten van dezelfde medaille. Aan de ene kant soms dingen laten voor elkaar, en aan de andere kant
ook weer heel erg genieten. Maar dan wel samen met elkaar, op een moment dat jullie beiden uitkomt,
en op een en manier die voor allebei heel leuk is :biggrin:
-
ik ben 26 als we gaan trouwen en mijn vriend is dan net een week 29. mensen vonden bij ons juist dat we eerder moesten trouwen! hahaha precies de omgekeerde wereld dus!
mijn vriend en ik zijn nu 6 jaar samen en wonen 5,5 jaar samen. toen wij na een half jaar samen gingen wonen was er niemand die daar commentaar op had, terwijl ik ook nog heel jong was! (net een maand 20) ik denk dat ze wel zagen dat wij onvoorwaardelijk voor elkaar gingen. dat het nu toch nog een tijdje heeft geduurd voor we gingen trouwen komt omdat er steeds andere zaken op ons pad kwamen (huis kopen, scheiding van mijn ouders) en ook omdat we er nog niet klaar voor waren.
tuurlijk hebben we wel een samenlevingscontract, maar ik ben het niet eens met de opmerking dat je dan net zo goed kan trouwen. in onze optiek was het toch anders. wij wilden niet dat de trouwdag al op ons 21e achter ons zou liggen.
in de jaren voor onze relatie hebben we allebei afzonderlijk van elkaar flink de beest uit gehangen (en dat wil echt niet altijd zeggen dat je met iedereen het bed in moet duiken!). ik denk dat dat ook heel goed is, je weet dan een beetje wat er in de wereld te halen valt!
ik heb al van teveel mensen gehoord die met hun eerste liefde trouwen, dat er na een tijdje toch het gevoel komt dat ze vroeger iets gemist hebben. Tuurlijk kan je ook samen stappen, maar dat is toch anders dan wanneer je vrijgezel en met een groep vrienden gaat!
ik veroordeel niemand die erg jong trouwt, je moet immers doen wat je hart je ingeeft. maar ik ben erg blij met de manier waarop wij het hebben gedaan (en dat is maar goed ook, ander hadden we een probleem gehad! :biggrin: )
-
Op zich vind ik dat je hier een goed punt hebt, Andre. Als je ervoor kiest om te trouwen, dan moet je sommige dingen
inderdaad opgeven. Ineens hebben de dingen die je doet niet meer alleen gevolgen voor jezelf, maar ook voor de ander
en daar moet je echt mee leren omgaan.
Ik denk dat als je per se nog al die dingen wilt doen die je vroeger in je eentje ook deed, en daarbij totaal niet
aan je partner denkt, je nog helemaal niet toe bent aan het huwelijk
Dat is eigenlijk precies wat ik bedoel aan te geven. Je bent jong, je kiest voor elkaar en gaat trouwen en meestal weet men ook best wel dat er dan dingen veranderen. Maar hoe jonger je bent, hoe minder bewust je je dit realiseerd. Begrijpelijk, want dit heeft echt met levenservaring te maken. Daarom "stranden" er nu eenmaal meer huwelijken die op jonge leeftijd gesloten zijn, Daarom ben ik ook een groot voorstander van samenwonen, lekker elkaar leren kennen, elkaars onhebbelijkheden gaan ervaren (en geloof me, die hebben we allemaal, zelfs ik heb ze :huh: ). Wij wonen al 23 jaar samen, maar de eerste jaren hebben we elkaar echt pas goed leren kennen, we dachten toen we gingen samenwonen elkaar door en door te kennen, nou ik kan je verzekeren, er wordt een hoop duidelijk als je echt dag en nacht bijelkaar bent. Maar gelukkig ook een hoop mooie dingen hoor, maar ook zeker "vervelende dingen" Het is de kunst om daar goed mee om te gaan, een balans te vinden en vooral elkaar NIET trachten te gaan heropvoeden, hooguit
elkaar bijschaven een sturen. Juist door het trachten te gaan heropvoeden creeert explosieve situaties, ook dit kan ik uit ervaring beamen.
-
@Lyanna: ik heb niet gezegd dat je per definitie wanhopig bent als je na je 33e trouwt dat maak jij er van.
@debbie82, ik doe niet hetzelfde als wat die meneer doet. zoals jij zei.
-
Valt toch wel op dat er op dit forum alleen al veel jonge stellen zitten. Genoeg support dus Dinyb.
Zelf ben ik 23 en mijn vriend 25. We gaan over 2 weken trouwen. Ik kreeg ook veel verraste reacties (hoewel we al bijna 5 jaar samen zijn) toen ik vertelde dat we gingen trouwen. Ze waren gelukkig bijna allemaal positief, maar soms kreeg ik wel een paar gekke bekken en die opmerkingen die al eerder genoemd zijn over het over zijn van je jeugd enz. Ook vinden mensen het raar dat ik ga trouwen terwijl ik nog studeer. Maar goed, geen echte negatieve reacties gelukkig.
Wel had ik wat anders raars: ik zie er vrij jong uit voor mijn leeftijd en ben ook vrij klein (1,62) waardoor ik vaak jonger word geschat. Toen ik dingen ging kopen voor mijn outfit zoals torcelet, stof voor stola enzo, kreeg ik vaak de opmerking "oh, het is voor jezelf?" Alsof ik een torcelet of iets dergelijks voor iemand anders ga kopen.... Erg raar allemaal
-
Dat soort dingen zal ik ook wel meemaken ^^
Over het uitgaan en vrijheid enz maak ik me weinig zorgen, Onze hobby is de band waarbij we elkaar hebben leren kennen omdat we beide groot fan zijn. We zullen naar optredens blijven gaan en een ring om onze vingers zal dat weinig veranderen. Had gisteren de discussie met mijn moeder; Zij vind dat als het voor ons goed voelt en we voor elkaar willen gaan we ons niet tegen moeten laten houden door anderen. We hebben nog 2 jaar te gaan!
Vind het trouwens wel interessant om de discussie te lezen :) Hier zijn mensen die uit eigen ervaring spreken en niet vanuit een beeld wat ze hebben en dat heeft toch een heel andere sfeer.
-
[quote name=\'Carolina\' post=\'162133\' date=\'15 May 2008, 09:55\']@Lyanna: ik heb niet gezegd dat je per definitie wanhopig bent als je na je 33e trouwt dat maak jij er van.
@debbie82, ik doe niet hetzelfde als wat die meneer doet. zoals jij zei.[/quote]
Carolina, misschien moet je nog eens kritisch naar je eigen berichtje kijken. Meer ga ik er niet over zeggen, ik heb mijn zegje al gedaan, en daarnaast, het is Dinyb's topic - dat wil ik niet kapen.
Diny, ik hoop dat je het niet vervelend vond dat ik zei dat ik de twijfels wel begrijp. Toen ik 23 was en in die relatie met die ander wilde ik ook graag trouwen met hem hoor! Dus ik snap helemaal dat jij daar op jouw leeftijd ook mee bezig bent. Achteraf ben ik dus, in mijn situatie, blij dat het er niet van gekomen is. Maar voor hetzelfde geld waren we niet uit elkaar gegroeid en ook op jonge leeftijd gelukkig getrouwd :wink:
-
Als ik het vervelend vond dan had ik dat wel gezegd. Zoals ik al zei, iedereen is anders en iedereen heeft zijn eigen mening over een jong huwelijk. Maar sommige doen alsof ik er niet over nagedacht heb (niet hier hoor :) ) en morgen al ga trouwen. Dit is niet zo natuurlijk :) Er zit ook een verschil tussen 19 en 19. Sommige zijn erg volwassen zoals ik (omstandigheden..) en sommige zijn nog feestbeesten.
-
[quote name='Lyanna' date='15 May 2008, 15:33' post='162190']
[quote name='Carolina' post='162133' date='15 May 2008, 09:55'] @Lyanna: ik heb niet gezegd dat je per definitie wanhopig bent als je na je 33e trouwt dat maak jij er van.
misschien moet je nog eens kritisch naar je eigen berichtje kijken. Meer ga ik er niet over zeggen, ik heb mijn zegje al gedaan,
[/quote]
Lyanna misschien moet jij dan nog eens even lezen wat ik wel had geschreven. Dus nogmaals Jij maakte er wat anders van. dat is nogal vervelend.
-
er zijn er meerderen die het net als Lyanna zo hebben gelezen, waaronder ik. Maar ik denk dat het niet nodig is om daar een discussie over te beginnen, iedereen heeft zijn of haar mening over zoiets.
Dinyb, laat ze allemaal maar kletsen hoe moeilijk het soms is. Het is jullie dag, jullie hebben er (hoop ik hihi) goed over nagedacht. En tja, wij trouwen als we 2 jaar samenwonen en ook toen gingen we samenwonen met het idee dat het voor heel lang, zo niet altijd zou zijn. Dus wat is er mis met snel trouwen. Tja, het is wat lastiger om uit elkaar te gaan, maar daar ga je in principe niet vanuit. En inderdaad, de ene persoon van 19 (maar ook bij mij hoor, vriendinnen van 25) houden er nog van om uit te gaan en weet ik veel wat, terwijl de andere al gewoon erg gelukkig is met een wat ander leven! Dat maakt helemaal niets uit!
-
Carolina ik laat het hierbij, ga geen ruzie schoppen op een trouwforum met iemand die ik niet ken, bovendien komen woorden getypt vaak anders over als in real life.
Maar goed, als je niet tegen kritiek kunt, ben je misschien nog niet zo volwassen als je zelf denkt. Verder no hard feelings.
Dinyb, trek je lekker niks aan van al die mensen, laat ze maar denken. Mijn moeder is getrouwd toen ze 17 was en 2 jaar samen. Ze is nu nog steeds, 31 jaar en 2 kinderen later, zeer gelukkig met mijn vader. Ze lijken nog wel verliefd haha.
-
[quote name=\'debby82\' post=\'162216\' date=\'15 May 2008, 18:07\']Carolina ik laat het hierbij, ga geen ruzie schoppen op een trouwforum met iemand die ik niet ken, bovendien komen woorden getypt vaak anders over als in real life.
Maar goed, als je niet tegen kritiek kunt, ben je misschien nog niet zo volwassen als je zelf denkt. Verder no hard feelings.
Dinyb, trek je lekker niks aan van al die mensen, laat ze maar denken. Mijn moeder is getrouwd toen ze 17 was en 2 jaar samen. Ze is nu nog steeds, 31 jaar en 2 kinderen later, zeer gelukkig met mijn vader. Ze lijken nog wel verliefd haha.[/quote]
Ik heb je even een pb gestuurd over deze persoonlijke aanval.
-
Wil nog even herhalen dat uit onderzoek is gebleken dat jonge huwelijken niet vaker stranden...juist minder snel! (zie voorgaande bericht) :tongue:
-
[quote name=\'Carolina\' post=\'162227\' date=\'15 May 2008, 19:04\'][quote name=\'debby82\' post=\'162216\' date=\'15 May 2008, 18:07\']
Maar goed, als je niet tegen kritiek kunt, ben je misschien nog niet zo volwassen als je zelf denkt. Verder no hard feelings.
Dinyb, trek je lekker niks aan van al die mensen, laat ze maar denken. Mijn moeder is getrouwd toen ze 17 was en 2 jaar samen. Ze is nu nog steeds, 31 jaar en 2 kinderen later, zeer gelukkig met mijn vader. Ze lijken nog wel verliefd haha.[/quote]
Ik heb je even een pb gestuurd over deze persoonlijke aanval.
[/quote]
ok ik heb bericht terug, aanval was niet tegen mij gericht. even voor de duidelijkheid, dus dat ook weer opgelost :)
[quote name=\'happygirl\' post=\'162230\' date=\'15 May 2008, 19:11\']Wil nog even herhalen dat uit onderzoek is gebleken dat jonge huwelijken niet vaker stranden...juist minder snel! (zie voorgaande bericht) :tongue:[/quote]
Schijnt ook dat getrouwde stellen sowieso gelukkiger zijn dan niet getrouwde, ook weer zo'n onderzoek. Is altijd leuk om te horen :)
-
dat heb idd ook gelezen... dan zijn we allemaal gelukkig haha!
-
[quote name=\'debby82\' post=\'162255\' date=\'15 May 2008, 20:27\']dat heb idd ook gelezen... dan zijn we allemaal gelukkig haha![/quote]
en we schijnen ook langer te leven :biggrin:
-
Meid wat een gezeur, doe wat je wilt als het goed voelt , gewoon doen wat jullie vinden hoor.
Ik ben dan een oudere bruid, 30 jaar, het pijnlijke is dat opa en oma's niet meer leven, we zijn nu 12 jaar bij elkaar dus als we jong waren getrouwd waren ze er nog wel bij geweest (tuurlijk zijn ze er wel bij in ons hart).
Morgen gaan we ja zeggen!
-
morgen... o mijn god! Heel veel succes en ik hoop dat je lekker slaapt vannacht!
-
Heel veel plezier morgen! Geniet ervan!
-
Ik heb niet het hele topic kunnen lezen (dan was ik een uur bezig geweest ofzo :wink:) maar wil even reageren op het aanvankelijke probleem dat Dinyb naar voren bracht.
Als het goed voelt en jullie hebben de mogelijkheden, waarom zou je dan níet trouwen? Ik heb zelf toen ik 19 was samengewoond, ben ook ten huwelijk gevraagd maar heb nee gezegd omdat ik, tja, gewoon eigenlijk wel door had dat het niet zou werken. Ik had toen al jaren een relatie.. Met mijn huidige man had ik nog geen jaar een relatie toen hij me ten huwelijk vroeg en ik heb met heel mijn hart én verstand JA gezegd. Ook jij weet heus wel dat het goed zit tussen jullie, je weet dat jullie er samen voor zullen gaan!
Wel vind ik het niet samenwonen uit respect voor je schoonvader een beetje flauwe smoes die je dan nog 'eigen keuze' durft te noemen ook. Dat je niet wilt samenwonen voor het trouwen moet je zelf weten en er is niets mis mee, maar om nou te schermen met je schoonvader? Zeg dan gewoon dat je niet wilt samenwonen omdat je nu eenmaal niet wilt samenwonen :wink:
Verder schreef je in een van de eerdere berichtjes iets over jong kinderen krijgen en dat je geen carrière wilt maken en dan op je dertigste eens aan kindjes wilt beginnen enzo. Ik vind het hardstikke leuk dat jullie al aan kinderen denken, maar besef je wel dat er heel veel mensen zijn die op jullie leeftijd domweg niet de mogelijkheden hadden om een kindje te krijgen? Dus denk niet meteen bij iedere dertigjarige moeder 'oh dat is er zo eentje die zo nodig carrière wilde maken' :)
Verder wens ik jullie veel succes met het omgaan met de vervelende reacties. Onthou dat het jullie leven is en jullie huwelijk, en alleen jullie kunnen dat laten slagen, al die buitenstaanders hebben er niets mee te maken.
-
Ik was 15 toen ik Ruben leerde kennen, het klikte en het is altijd goed blijven gaan.
En 9 jaar later zijn we getrouwd, ik had al eerder willen trouwen maar hij zag het niet zitten.
Onder het mom van "ik heb toch geen papiertje nodig om te laten zien dat ik van je hou?"
Maar goed, uiteindelijk is dat ook goed gekomen en is ie met kerst 2005 op z'n knieën gegaan en achteraf riep ie "dit was de mooiste dag van m'n leven"
Maar goed, ik heb ook genoeg reacties gehad van "15???!!!! Vind je het dan niet vervelend dat je niet meer ervaring op hebt kunnen doen?" of "Dan heb je weinig van de wereld gezien"
Nou ik kan iedereen verzekeren dat ik mijn vrijgezellen leven niet heb gemist, dat ik genoeg plezier heb gehad en nog steeds heb!
En toevallig had/heb ik een relatie, maar dat betekend niet dat ik geen lol heb kunnen maken alleen beperk je je tot bepaalde grenzen.
Maar als het goed zit in je relatie heb je toch niks anders nodig lijkt mij...
Ik was de eerste van de vriendenclub die ging trouwen, sommige zijn er idd nog totaal niet mee bezig en dan wekt het ook reacties op van "ik zou er nu nog niet aan moeten denken, eerst nog even lang leve de lol, daar ben ik nog veel te jong voor"
Wat is te jong.... misgaan kan het altijd natuurlijk, maar daar gaan we gewoon niet van uit.
En of je nou 19 bent of 50 of nog ouder, aan een relatie moet je blijven werken, het moet niet vanzelfsprekend worden.
En nu er een kindje op komst is krijg je ook reacties over je leeftijd, had je niet eerst wat carrière moeten maken??
Doorleren kan altijd nog, maar mijn lichaam houdt op een gegeven met op met vruchtbaar zijn.
Zeker als je van een gyn hoort dat het waarschijnlijk nog niet zo gemakkelijk gaat worden om zwanger te raken, dan moet je toch een keuze maken in je leven.
En uiteindelijk blijkt het dan toch te gaan kriebelen, ook bij leeftijdsgenoten.
Over die datingsites, ik snap wel wat er bedoeld werd.
Je moet zeker niet iedereen over 1 kam scheren, en sommige mensen genieten gewoon van het vrijgezelle leven, hebben misschien een lange relatie achter de rug en moeten even niet aan iets nieuws denken.
Maar er zijn ook mensen die vinden dat ze een relatie moeten hebben, hadden misschien een ideaal beeld in hun hoofd van vroeger uit, zo oud dan trouwen, zo oud dan kinderen.
En als die leeftijd ineens in de buurt komt en ze blijken nog geen relatie te hebben, uitgerekend dat je elkaar ook nog even moet leren kennen voor er getrouwd wordt en zeker wanneer het onderwerp kinderen aan bod komt, dan gaan ze zich inschrijven op zo'n datingsite.
Maar er zijn ook genoeg mensen die op zo'n site komen om mensen te leren kennen, gewoon puur vriendschappelijk.
Als daar ook nog eens relatie uit blijkt te komen wat als gevolg nog een fantastisch huwelijk heeft, dan is dat alleen maar geweldig!!!
En waar ik het ook mee eens ben, is dat je niet alle moeders van 30 over 1 kam moet scheren wat betreft kinderen, je weet nooit hoeveel moeite het heeft gekost.
Maar toegegeven, het is wel iets van deze tijd, dat er eerst carrière gemaakt moet worden en dan nemen ze een kind als ze 30 zijn, sorry, maar daar gaan mijn nekharen echt van overeind staan.
-
[quote name=\'Anke\' post=\'163748\' date=\'26 May 2008, 15:15\']Maar toegegeven, het is wel iets van deze tijd, dat er eerst carrière gemaakt moet worden en dan nemen ze een kind als ze 30 zijn, sorry, maar daar gaan mijn nekharen echt van overeind staan.[/quote]
Tja, eerlijk gezegd, ik niet. Ik wil dan geen kinderen, maar als ik ze wel had gewild was ik er waarschijnlijk toch ook later aan begonnen. Waarom? Mijn ouders hebben er heel hard voor gewerkt om mij naar de universiteit te kunnen sturen. Mijn moeder had toen ik zo oud was als ik ook zo vreselijk graag willen studeren, maar daar was het de tijd niet voor, laat staan dat haar familie het geld op kon brengen. Toen bleek dat ik goed kon leren hebben mijn ouders alles op alles gezet om me te laten studeren, zodat ik kans had op een betere start in het leven dan zij.
Ik vond dat ik het aan mezelf en ook aan mijn ouders verplicht was iets met de educatie te doen die zij mij gegeven hebben. En dat heb ik dan ook gedaan.
Daarnaast heb ik altijd gevonden dat kinderen en een fulltime job/carriere niet zo heel goed samen gaan. Het is het een, of het ander, en niet tegelijk. Dat zou dus betekend hebben dat ik eerst iets aan mijn carriere ging doen, en dat ik later dan voor kinderen zou gaan. Het een sluit het ander toch niet uit?
-
[quote name=\'Anke\' post=\'163748\' date=\'26 May 2008, 15:15\']Maar toegegeven, het is wel iets van deze tijd, dat er eerst carrière gemaakt moet worden en dan nemen ze een kind als ze 30 zijn, sorry, maar daar gaan mijn nekharen echt van overeind staan.[/quote]
Helaas, ik ben zo'n typje, waar jouw nekharen van overeind gaan staan :unsure:
Ik ben 29 als ik ga trouwen en waarschijnlijk in de 30 als ik (ooit) een kindje krijg. Maar ik vind dat het gewoon afhangt van de fase waarin de persoon zich bevindt. Ok, ik wilde eerst studeren en daarna werken/carrière maken, maar dat is toch mijn eigen keus? Als ik (ooit) kinderen krijg, dan wil ik ze een stabiele omgeving geven en ik denk dit te kunnen doen wanneer ik eerst mijn eigen ding heb kunnen doen (waarbij ik overigens niet wil zeggen dat je dit niet kunt geven als je jong bent of nog studeert, ik heb het puur over mijn eigen situatie). Eigenlijk ben ik het eens met wat Lyanna zegt ("dat kinderen en een fulltime job/carriere niet zo heel goed samen gaan. Het is het een, of het ander, en niet tegelijk. Dat zou dus betekend hebben dat ik eerst iets aan mijn carriere ging doen, en dat ik later dan voor kinderen zou gaan.") Ik respecteer ook wanneer anderen jong willen trouwen en jong kinderen krijgen, als zij daarvoor klaar zijn dan is dat toch prima? Ik vind jouw opmerking daarom ook niet zo aardig Anke. Ik heb hiervoor bewust gekozen en dat maakt mij niet een minder persoon dan iemand die eerst kinderen neemt en daarna aan haar carrière gaat denken.
-
Tuurlijk kun je wel de liefde van je leven tegen komen op een jonge leeftijd! Als je erin gelooft zou ik het gewoon doen!
Ik kreeg verkering met mijn verloofde toen ik 16 was, na een jaar maakte ik het uit. Ik vond dat hij niet genoeg tijd aan mij besteede.
Daarna heb ik 4 maanden een ander vriendje gehad en een lange relatie van 4 jaar. Maar het bleef al die tijd kriebelen, hij ging niet uit mijn gedachte!
Toen het uitging met mijn ex, kwam ik via via weer in contact met mijn verloofde en het was meteen weer aan!
We zijn nu ouder en misschien wat wijzer, maar diep in mij hart had ik liever gehad dat het toen nooit uit was gegaan!
We hebben nu een prachtige dochter en gaan nooit meer bij elkaar weg, want die 5 jaar ertussen duurden mij veel te lang.
Nu zijn wij allebei 25, dus ook nog jong!
-
He sophietje, wat grappig zeg, mijn man en ik hebben ook 3 maanden verkering gehad toen we 16 waren. Toen is het uitgegaan en het is ook altijd (zeg ik nu makkelijk achteraf :wink:)een beetje blijven kriebelen. We hebben wel al die tijd contact gehad en hij was echt mijn beste vriend.
In de tussentijd heb ik 7 jaar een relatie met X gehad. Toen ik 21 was wilde ik heel graag trouwen en kinderen met X. Ik was er helemaal klaar voor en we waren al bezig met de voorbereidingen. Maar toch zijn we nog voor ons huwelijk uit elkaar gegroeid. Door te gaan werken en de keuzes moeten maken van welke kant je nu precies met je leven op wilt en hoe je je leven in wil vullen, ga je toch echt anders over je leven nadenken. Bij ons bleek toen wel dat we ondanks dat we zoveel van elkaar hielden, niet hetzelfde van het leven verwachtten. Ik ben heel erg blij, dat we niet al getrouwd waren en dat we nog even met kinderen gewacht hebben, want die zouden van onze 'jonge' beslissing de dupe zijn geworden.
Mijn zusje gaat nu ook op haar 21e trouwen en met mijn ervaring in mijn achterhoofd, vind ik het soms best wel moeilijk om blij voor haar te zijn. Ik zie dat ze heel gelukkig is nu en ik vind haar aanstaande super, maar ik ben ook bang dat zij nu de fout maakt waar ik voor mijn gevoel op het nippertje aan ontsnapt ben.
Uiteindelijk denk ik maar dat het niet uitmaakt of het goed of fout is, het is gewoon haar beslissing. En als het achteraf toch een fout blijkt te zijn, dan zal ik er zijn om haar te steunen.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat ik me heel goed voor kan stellen dat mensen bang zijn dat je gekwetst zult worden als je jong trouwt, vanwege hun eigen ervaringen. Maar dat geeft natuurlijk niemand het recht om hier botte opmerkingen over te maken. Uiteindelijk heb je nooit een garantie voor een blijvend huwelijk. Het belangrijkste is, denk ik, dat je zelf 100% achter je beslissing staat.
-
Iedereen denkt er anders over. Ik heb echt een periode gehad dat ik er echt niet aan moest denken aan kinderen en ik vind het nog heel erg moeilijk.
Mijn vriend zeurt er al anderhalf jaar om en ik zie ook echt wel de voordelen ervan in om "jong" (als het lukt zal ik ongeveer 27/28 zijn als zoals het nu in de planning zit) moeder te zijn maar ik zie ook heel erg tegen die verantwoordelijkheid op. En dat je er altijd aan vast zit. Kinderen zijn ook niet altijd leuk. Ik heb momenten dat ik niet kan wachten om moeder te worden en momenten (bij schreeuwende kinderen in de supermarkt bijvoorbeeld) dat ik er echt depressief van kan worden als ik er aan denk kinderen te hebben.
Mijn allerbeste vriendin is al vanaf haar 14e met haar man samen en heeft haar eerste kindje gekregen toen ze 19 was en ik respecteer haar beslissing, zij is ook heel gelukkig. Maar ik denk dat iedereen het gewoon moet doen als hij/zij er aan toe is. Mijn nekharen gaan niet overeind staan bij een moeder van 18 maar ook niet bij iemand die voor het eerst zwanger is op haar 36e.
-
Ho wacht, even iets rechtzetten.
Dat is het irritante van schrijven, dingen kunnen zo anders overkomen.
Ik bedoel alleen maar dat sommige vrouwen denken hun hele leven te kunnen plannen.
Het gaat me meer om de opmerking dan NEEM ik een kind.
Dus eerst werk en dan nemen we een kind.
Je neemt geen kind, je mag blij zijn als je er een mag krijgen.
Ik ben het er absoluut mee eens dat je een stabiele situatie moet hebben, daar heb ik ook naar gestreefd.
En sommige vrouwen willen gewoon liever op latere leeftijd een kind, prima toch!
Sorry voor de verkeerde opvattingen die ik waarschijnlijk heb geplaatst.
-
prima anke, ik snap wat je bedoelt. t'is inderdaad het nadeel van schrijven, je denkt dat je duidelijk overkomt maar iedereen leest het toch weer anders.
-
Het blijft een onderwerp! maar in een cultuur als deze, waar mensen zelf de regels opstellen, als je daarvan afwijkt, wordt je als 'raar' beschouwd of als'niet normaal'.
Blijf je eigen ding doen en zolang je tevreden bent en ervoor wil gaan, ga er dan voor!
De manier waarop je leeft moet niet afhangen van meningen van anderen!
Succes jong bruidje, ik ben er ook één!
-
@ Anke: geen probleem, compleet verkeerd gelezen dus :biggrin:
-
@ Anke: Sorry, verkeerd begrepen! (ik vond het al een rare opmerking! :wink:)
-
Ik heb eerlijk gezegd ook al een paar van zulke reacies gehad, maar ik (en Row) zien er ook best jong uit. Wij kregen met elkaar toen ik 18, hij 19 was. Als we gaan trouwen ben ik 25, hij 26 en hebben we 7 jaar met elkaar. Anyway, ik vertelde mijn tante hierover, ook over sommige reacties in het algemeen (waarom zou je trouwen?). Zij had wel een hele leuke strategie als je geen zin hebt om alles rationeel en duidelijk uit te leggen: neem een houding aan van 'ach, meid, als je de juiste man vindt dan wéét je het gewoon! Dan wil je óók trouwen!' en kijk er dan heel dromerig en verliefd bij.
Ik vond het wel leuk, ook omdat je gauw vergeet dat trouwen over het algemeen voor het grootste gedeelte een symbolisch iets is, dat een gevoel benadrukt en dat mag dan tegenwoordig 'not done' zijn in het algemene leven, ik vind het juist mooi!
-
hier het voorbeeld dat er situaties zijn die je alles omgooien.
Je kunt besluiten om kinderen te nemen, of je ze krijgt is een tweede......
(althans zo zagen wij het)
Trouwen, nog een paar jaar samen genieten, en dan besluiten om kinderen te nemen.. en maar kijken of het lukt.. :ph34r:
Maar goed, dat soort dromen kunnen soms ineens omgekeerd worden als je de woorden nu of nooit krijgt te horen. Dan NEEM je het besluit om ervoor te gaan, jonger dan gepland, voor mij dan. Hopen dat de behandeling aanslaat en dat als je zwanger KRIJG je dus een kind....
Ik had nooit dit besluit kunnen nemen als mijn partner niet volledig achter de mogelijkheid stond van het krijgen van een kind.
En nu, wij krijgen een kind dankzij artsen die met behandeling een hoop hebben kunnen doen.
Het is maar net hoe het woord krijgen of nemen wordt uitgelegd.... of in welke context...
-
[quote name=\'*Ruby*\' post=\'163909\' date=\'27 May 2008, 10:10\']Anyway, ik vertelde mijn tante hierover, ook over sommige reacties in het algemeen (waarom zou je trouwen?). Zij had wel een hele leuke strategie als je geen zin hebt om alles rationeel en duidelijk uit te leggen: neem een houding aan van 'ach, meid, als je de juiste man vindt dan wéét je het gewoon! Dan wil je óók trouwen!' en kijk er dan heel dromerig en verliefd bij.[/quote]
[color=\"#6600CC\"]Hihihih die vind ik echt heeeel briljant :biggrin: hahah!
Ik merk dat veel mensen "projecteren", dus als zij een slecht liefdesleven hebben..... dan zijn wij de sjaak :wink:
Leuke tante Ruby![/color]
-
[quote name=\'*Ruby*\' post=\'163909\' date=\'27 May 2008, 10:10\']Anyway, ik vertelde mijn tante hierover, ook over sommige reacties in het algemeen (waarom zou je trouwen?). Zij had wel een hele leuke strategie als je geen zin hebt om alles rationeel en duidelijk uit te leggen: neem een houding aan van 'ach, meid, als je de juiste man vindt dan wéét je het gewoon! Dan wil je óók trouwen!' en kijk er dan heel dromerig en verliefd bij.[/quote]
Klinkt bekend ^^ Mensen om mij heen denken alleen nog maar aan feesten en dure spullen, heb 2 vrienden die zijn gaan samenwonen met hun partner, en mijn zus zou bijna al getrouwd zijn (zij is 10 minuten ouder dan ik) En die hebben allemaal dezelfde reactie gehad. Ik wil heel graag trouwen, zij snappen dat niet. Mijn zus kreeg ook die reacties en die zei er niks op.. Ik zeg gewoon dat het onze keuze is en dat ze zelf maar moeten weten hoe zij hun leven indelen :tongue:
Wel dankzij jullie, want eerst vond ik het helemaal niet leuk.. (vandaar dit topic)
-
[quote name=\'Liefde is ... wendy & Jasper\' post=\'162003\' date=\'14 May 2008, 17:11\']Ik vind het heel rot voor je dat je omgeving zo reageert op iets wat heel speciaal is voor 2 mensen die van elkaar houden. Ik kreeg die reactie ook toen ik op mijn 21e een huis kocht, waarom we niet gingen huren, was er veel makkelijker vanaf te komen wanneer wij uit elkaar zouden gaan :blink: . Net of jonge mensen alleen maar onbezonnen dingen doen.
Meid, geniet van het feit dat je gaat trouwen, maak je niet druk om wat anderen ervan vinden. Ik zou het gewoon doen en schijt hebben aan alle mensen die hun vooroordeel klaar hebben, want het is jouw leven en niet die van hun![/quote]
Ik was ook 21 toen we ons huis kochten.
We waren 5 maanden samen toen we gingen samenwonen, een jaar later kochten we ons huis en nu gaan we trouwen. We zijn dan 3 jaar samen.
Ik ben 24 en mijn vriend 29.
Ik krijg ook heel veel opmerkingen erover, ook van "o je vriend is al ouder, dan zal dat de reden wel zijn"
:dry:
-
Tsja, heb alles even gelezen, wat een verhalen!!
Ik ben nu 24, ga trouwen als ik 25 ben (en een half, hahaha), wij hebben dan 7 jaar een relatie, eerste partner, en nog veeeeeeel meer vooroordelen!
Waar ik wel steeds meer achter kom, is dat ik toen ik 19, 20 was, dacht dat ik alles wist, wist hoe alles in elkaar stak e.d. Nu blijkt en heeft gebleken dat ik door bepaalde dingen veel geleerd heb in een paar jaar tijd. Door fulltime baan te hebben, samen te wonen e.d.
Meid, trek je niet te veel aan van anderen, als jullie straks jullie 25jarig huwelijk vieren, kun je er om lachen!
Maarre, denk niet dat je de wijsheid in pacht hebt... :tongue:
-
[quote name=\'Eke\' post=\'164119\' date=\'28 May 2008, 08:26\']Waar ik wel steeds meer achter kom, is dat ik toen ik 19, 20 was, dacht dat ik alles wist, wist hoe alles in elkaar stak e.d.
Nu blijkt en heeft gebleken dat ik door bepaalde dingen veel geleerd heb in een paar jaar tijd. Door fulltime baan te hebben,
samen te wonen e.d.[/quote]
Dat is inderdaad wel waar. Maar houd je dat niet altijd? Als je oud&grijs geworden bent dan weet je nog veel meer
dan als je 20, 30 of 40 bent. Dus om daar nou op te wachten...?
Persoonlijk vind ik het juist heel gaaf om die ontdekkingstocht van het leven samen te maken!
-
Mijn vriend en ik zijn allebij 21 als we trouwen en precies twee jaar samen. Zelf zien we het niet als snel, buitenstaanders misschien wel.
Maar we hebben ook al samen een huis gekocht en wonen nu samen in mijn appartement(je).
Ik denk dat leeftijd niet uitmaakt, in die zin dat je zelf zo volwassen bent hoe je doet en waar je staat.
Wij zijn al twee jaar dag en nacht samen, dus ik heb er alle vertrouwen in. En inderdaad zal je met de tijd veranderen, maar dat kan ook als je 30 bent en dan gaat trouwen!
Je moet er gewoon voor gaan! En het is een dan wel een verbintenis voor je leven, maar mocht het ergens onderweg toch fout gaan...dan zijn er altijd mogelijkheden om ermee te stoppen (zo zie ik het).
Betekent niet dat ik het niet serieus neem, maar het is belangrijk om te weten dat je altijd de vrijheid hebt om te stoppen met een relatie denk ik.
Of je nu al getrouwd bent of 'gewoon verkering' hebt!
-
DinyB, jouw tweelingzus zou toch trouwen, had al een jurk enzo, en nu is die relatie verbroken? Ik vind het dan eerlijk gezegd niet zo gek dat je omgeving jou wil waarschuwen, zodat jou niet hetzelfde overkomt - of een scheiding -, die mensen zeggen dat zeer waarschijnlijk met de beste bedoelingen.
-
[quote name=\'Mar1981\' post=\'165667\' date=\'10 June 2008, 09:55\']DinyB, jouw tweelingzus zou toch trouwen, had al een jurk enzo, en nu is die relatie verbroken? Ik vind het dan eerlijk gezegd niet zo gek dat je omgeving jou wil waarschuwen, zodat jou niet hetzelfde overkomt - of een scheiding -, die mensen zeggen dat zeer waarschijnlijk met de beste bedoelingen.[/quote]
Alleen kan dit wel overkomen alsof je zelf die beslissing niet kan nemen, ik denk dat als de relatie van haar tweelingzus is verbroken, dinyB zelf ook wel gezien heeft hoe moeilijk dat kan zijn en dat het niet altijd goed gaat.
Maar ik vind dat je haar zelf de beslissing moet laten maken, zolang je alles maar goed laat vastleggen en regelt. Ze zijn al 2,5 jaar samen het is niet zo dat ze elkaar net vier weken kennen, dat zegt ook wel wat.
-
Ik snap niet zo goed dat sommige opmerkingen je zo kunnen raken.
Mensen zijn bezorgd om je keuze en zijn eerlijk tegen je , dat is toch lief?
(doet me eigenlijk een beetje denken aan toen ik nog een puber was en (goed) advies niet kon waarderen.. ) :ohmygod:
-
[quote name=\'superwoman\' post=\'165721\' date=\'10 June 2008, 13:00\']Ik snap niet zo goed dat sommige opmerkingen je zo kunnen raken.
Mensen zijn bezorgd om je keuze en zijn eerlijk tegen je , dat is toch lief?
(doet me eigenlijk een beetje denken aan toen ik nog een puber was en (goed) advies niet kon waarderen.. ) :ohmygod:[/quote]
Je kunt het natuurlijk ook zien als bemoeizuchtig....
-
Het zal een eeuwige discussie blijven, net zoals het krijgen van kinderen op een jonge leeftijd.
Mijn vriend en ik zijn nu 2 jaar bij elkaar, en gaan toch al trouwen. Er zijn mensen die dat kort vinden, maar als ik dan zeg dat we al meer dan een jaar gelukkig samen wonen en een kind hebben lijken ze er al meer 'vrede' mee te hebben.
Je maakt bepaalde keuzes in je leven, en of je die keuzes nu maakt als je 20 bent of 30 ik denk dat het niet zoveel verschil maakt.
-
Inderdaad! Helemaal mee eens!
-
[quote name=\'Maaike999\' post=\'165730\' date=\'10 June 2008, 13:25\'][quote name=\'superwoman\' post=\'165721\' date=\'10 June 2008, 13:00\']
Ik snap niet zo goed dat sommige opmerkingen je zo kunnen raken.
Mensen zijn bezorgd om je keuze en zijn eerlijk tegen je , dat is toch lief?
(doet me eigenlijk een beetje denken aan toen ik nog een puber was en (goed) advies niet kon waarderen.. ) :ohmygod:[/quote]
Je kunt het natuurlijk ook zien als bemoeizuchtig....
[/quote]
Ik bekijk liever alles in de positieve zin, tenzij het echt niet anders kan.
Leeft veel prettiger :cool:
-
Hoi,
Sinds mijn vriend en ik hebben besloten te gaan trouwen, krijgen wij ook verschillende reacties. Bij ons gaat het dan niet zozeer om de leeftijd (Ik ben dan 27 en hij 33) of de tijd die we bij elkaar zijn (dit is dan 9 jaar), maar in het feit dat wij wel al meer dan 4 jaar samenwonen. Mensen vragen mij bloedserieus waarom wij gaan trouwen. We wonen toch al samen enzo, en we hebben al een eigen huis...
Dan heb ik de neiging om een vraag terug te stellen: Ja, waarom trouwen mensen ook alweer...
Een collega van mij trouwt vanuit huis en haar wordt dus juist gevraagd waarom ze niet eerst gaat samenwonen.
Hiermee wil ik maar ff aangeven dat mensen altijd zullen vragen waarom je het niet anders zult doen. Belangrijk is dat jullie er een goed gevoel bij hebben en daar hoef je echt geen 30 voor te zijn. Het is maar net hoe je in het leven staat. Ik heb in mijn jongen leven een aantal dingen meegemaakt waardoor ik anders in het leven sta dan de meeste van mijn leeftijdsgenoten. Niet alles is precies aan een leeftijd te koppelen.
Ik wens jullie een fijne dag toe en een lang en fijn leven samen. Onthoud dat jullie het samen goed moeten hebben en niet met de rest van de wereld. Zolang je doet wat diep van binnen goed voelt en je doet dit puur en alleen voor jezelf, komt het altijd goed!
Groet Henrieke.