Waarom Zoveel Vooroordelen?

[debby82]

Carolina ik laat het hierbij, ga geen ruzie schoppen op een trouwforum met iemand die ik niet ken, bovendien komen woorden getypt vaak anders over als in real life.

Maar goed, als je niet tegen kritiek kunt, ben je misschien nog niet zo volwassen als je zelf denkt. Verder no hard feelings.

Dinyb, trek je lekker niks aan van al die mensen, laat ze maar denken. Mijn moeder is getrouwd toen ze 17 was en 2 jaar samen. Ze is nu nog steeds, 31 jaar en 2 kinderen later, zeer gelukkig met mijn vader. Ze lijken nog wel verliefd haha.

[Carolina]

[quote name=\'debby82\' post=\'162216\' date=\'15 May 2008, 18:07\']Carolina ik laat het hierbij, ga geen ruzie schoppen op een trouwforum met iemand die ik niet ken, bovendien komen woorden getypt vaak anders over als in real life.

Maar goed, als je niet tegen kritiek kunt, ben je misschien nog niet zo volwassen als je zelf denkt. Verder no hard feelings.

Dinyb, trek je lekker niks aan van al die mensen, laat ze maar denken. Mijn moeder is getrouwd toen ze 17 was en 2 jaar samen. Ze is nu nog steeds, 31 jaar en 2 kinderen later, zeer gelukkig met mijn vader. Ze lijken nog wel verliefd haha.[/quote]

Ik heb je even een pb gestuurd over deze persoonlijke aanval.

[happygirl]

Wil nog even herhalen dat uit onderzoek is gebleken dat jonge huwelijken niet vaker stranden...juist minder snel! (zie voorgaande bericht)

[Carolina]

[quote name=\'Carolina\' post=\'162227\' date=\'15 May 2008, 19:04\'][quote name=\'debby82\' post=\'162216\' date=\'15 May 2008, 18:07\']
Maar goed, als je niet tegen kritiek kunt, ben je misschien nog niet zo volwassen als je zelf denkt. Verder no hard feelings.

Dinyb, trek je lekker niks aan van al die mensen, laat ze maar denken. Mijn moeder is getrouwd toen ze 17 was en 2 jaar samen. Ze is nu nog steeds, 31 jaar en 2 kinderen later, zeer gelukkig met mijn vader. Ze lijken nog wel verliefd haha.[/quote]

Ik heb je even een pb gestuurd over deze persoonlijke aanval.
[/quote]

ok ik heb bericht terug, aanval was niet tegen mij gericht. even voor de duidelijkheid, dus dat ook weer opgelost  

[quote name=\'happygirl\' post=\'162230\' date=\'15 May 2008, 19:11\']Wil nog even herhalen dat uit onderzoek is gebleken dat jonge huwelijken niet vaker stranden...juist minder snel! (zie voorgaande bericht) [/quote]

Schijnt ook dat getrouwde stellen sowieso gelukkiger zijn dan niet getrouwde, ook weer zo'n onderzoek. Is altijd leuk om te horen  

[debby82]

dat heb idd ook gelezen... dan zijn we allemaal gelukkig haha!

[Carolina]

[quote name=\'debby82\' post=\'162255\' date=\'15 May 2008, 20:27\']dat heb idd ook gelezen... dan zijn we allemaal gelukkig haha![/quote]

en we schijnen ook langer te leven  

[16mei]

Meid wat een gezeur, doe wat je wilt als het goed voelt , gewoon doen wat jullie vinden hoor.
Ik ben dan een oudere bruid, 30 jaar, het pijnlijke is dat opa en oma's niet meer leven, we zijn nu 12 jaar bij elkaar dus als we jong waren getrouwd waren ze er nog wel bij geweest (tuurlijk zijn ze er wel bij in ons hart).
Morgen gaan we ja zeggen!

[debby82]

morgen... o mijn god! Heel veel succes en ik hoop dat je lekker slaapt vannacht!

[Within]

Heel veel plezier morgen! Geniet ervan!

[Bondgirl]

Ik heb niet het hele topic kunnen lezen (dan was ik een uur bezig geweest ofzo ) maar wil even reageren op het aanvankelijke probleem dat Dinyb naar voren bracht.
Als het goed voelt en jullie hebben de mogelijkheden, waarom zou je dan níet trouwen? Ik heb zelf toen ik 19 was samengewoond, ben ook ten huwelijk gevraagd maar heb nee gezegd omdat ik, tja, gewoon eigenlijk wel door had dat het niet zou werken. Ik had toen al jaren een relatie.. Met mijn huidige man had ik nog geen jaar een relatie toen hij me ten huwelijk vroeg en ik heb met heel mijn hart én verstand JA gezegd. Ook jij weet heus wel dat het goed zit tussen jullie, je weet dat jullie er samen voor zullen gaan!
Wel vind ik het niet samenwonen uit respect voor je schoonvader een beetje flauwe smoes die je dan nog 'eigen keuze' durft te noemen ook. Dat je niet wilt samenwonen voor het trouwen moet je zelf weten en er is niets mis mee, maar om nou te schermen met je schoonvader? Zeg dan gewoon dat je niet wilt samenwonen omdat je nu eenmaal niet wilt samenwonen
Verder schreef je in een van de eerdere berichtjes iets over jong kinderen krijgen en dat je geen carrière wilt maken en dan op je dertigste eens aan kindjes wilt beginnen enzo. Ik vind het hardstikke leuk dat jullie al aan kinderen denken, maar besef je wel dat er heel veel mensen zijn die op jullie leeftijd domweg niet de mogelijkheden hadden om een kindje te krijgen? Dus denk niet meteen bij iedere dertigjarige moeder 'oh dat is er zo eentje die zo nodig carrière wilde maken'
Verder wens ik jullie veel succes met het omgaan met de vervelende reacties. Onthou dat het jullie leven is en jullie huwelijk, en alleen jullie kunnen dat laten slagen, al die buitenstaanders hebben er niets mee te maken.

[Anke]

Ik was 15 toen ik Ruben leerde kennen, het klikte en het is altijd goed blijven gaan.
En 9 jaar later zijn we getrouwd, ik had al eerder willen trouwen maar hij zag het niet zitten.
Onder het mom van "ik heb toch geen papiertje nodig om te laten zien dat ik van je hou?"
Maar goed, uiteindelijk is dat ook goed gekomen en is ie met kerst 2005 op z'n knieën gegaan en achteraf riep ie "dit was de mooiste dag van m'n leven"

Maar goed, ik heb ook genoeg reacties gehad van "15???!!!! Vind je het dan niet vervelend dat je niet meer ervaring op hebt kunnen doen?" of "Dan heb je weinig van de wereld gezien"
Nou ik kan iedereen verzekeren dat ik mijn vrijgezellen leven niet heb gemist, dat ik genoeg plezier heb gehad en nog steeds heb!
En toevallig had/heb ik een relatie, maar dat betekend niet dat ik geen lol heb kunnen maken alleen beperk je je tot bepaalde grenzen.
Maar als het goed zit in je relatie heb je toch niks anders nodig lijkt mij...

Ik was de eerste van de vriendenclub die ging trouwen, sommige zijn er idd nog totaal niet mee bezig en dan wekt het ook reacties op van "ik zou er nu nog niet aan moeten denken, eerst nog even lang leve de lol, daar ben ik nog veel te jong voor"
Wat is te jong.... misgaan kan het altijd natuurlijk, maar daar gaan we gewoon niet van uit.
En of je nou 19 bent of 50 of nog ouder, aan een relatie moet je blijven werken, het moet niet vanzelfsprekend worden.

En nu er een kindje op komst is krijg je ook reacties over je leeftijd, had je niet eerst wat carrière moeten maken??
Doorleren kan altijd nog, maar mijn lichaam houdt op een gegeven met op met vruchtbaar zijn.
Zeker als je van een gyn hoort dat het waarschijnlijk nog niet zo gemakkelijk gaat worden om zwanger te raken, dan moet je toch een keuze maken in je leven.
En uiteindelijk blijkt het dan toch te gaan kriebelen, ook bij leeftijdsgenoten.

Over die datingsites, ik snap wel wat er bedoeld werd.
Je moet zeker niet iedereen over 1 kam scheren, en sommige mensen genieten gewoon van het vrijgezelle leven, hebben misschien een lange relatie achter de rug en moeten even niet aan iets nieuws denken.
Maar er zijn ook mensen die vinden dat ze een relatie moeten hebben, hadden misschien een ideaal beeld in hun hoofd van vroeger uit, zo oud dan trouwen, zo oud dan kinderen.
En als die leeftijd ineens in de buurt komt en ze blijken nog geen relatie te hebben, uitgerekend dat je elkaar ook nog even moet leren kennen voor er getrouwd wordt en zeker wanneer het onderwerp kinderen aan bod komt, dan gaan ze zich inschrijven op zo'n datingsite.

Maar er zijn ook genoeg mensen die op zo'n site komen om mensen te leren kennen, gewoon puur vriendschappelijk.
Als daar ook nog eens relatie uit blijkt te komen wat als gevolg nog een fantastisch huwelijk heeft, dan is dat alleen maar geweldig!!!

En waar ik het ook mee eens ben, is dat je niet alle moeders van 30 over 1 kam moet scheren wat betreft kinderen, je weet nooit hoeveel moeite het heeft gekost.
Maar toegegeven, het is wel iets van deze tijd, dat er eerst carrière gemaakt moet worden en dan nemen ze een kind als ze 30 zijn, sorry, maar daar gaan mijn nekharen echt van overeind staan.

[Myriade]

[quote name=\'Anke\' post=\'163748\' date=\'26 May 2008, 15:15\']Maar toegegeven, het is wel iets van deze tijd, dat er eerst carrière gemaakt moet worden en dan nemen ze een kind als ze 30 zijn, sorry, maar daar gaan mijn nekharen echt van overeind staan.[/quote]

Tja, eerlijk gezegd, ik niet. Ik wil dan geen kinderen, maar als ik ze wel had gewild was ik er waarschijnlijk toch ook later aan begonnen. Waarom? Mijn ouders hebben er heel hard voor gewerkt om mij naar de universiteit te kunnen sturen. Mijn moeder had toen ik zo oud was als ik ook zo vreselijk graag willen studeren, maar daar was het de tijd niet voor, laat staan dat haar familie het geld op kon brengen. Toen bleek dat ik goed kon leren hebben mijn ouders alles op alles gezet om me te laten studeren, zodat ik kans had op een betere start in het leven dan zij.

Ik vond dat ik het aan mezelf en ook aan mijn ouders verplicht was iets met de educatie te doen die zij mij gegeven hebben. En dat heb ik dan ook gedaan.
Daarnaast heb ik altijd gevonden dat kinderen en een fulltime job/carriere niet zo heel goed samen gaan. Het is het een, of het ander, en niet tegelijk. Dat zou dus betekend hebben dat ik eerst iets aan mijn carriere ging doen, en dat ik later dan voor kinderen zou gaan. Het een sluit het ander toch niet uit?

[RainbowR1]

[quote name=\'Anke\' post=\'163748\' date=\'26 May 2008, 15:15\']Maar toegegeven, het is wel iets van deze tijd, dat er eerst carrière gemaakt moet worden en dan nemen ze een kind als ze 30 zijn, sorry, maar daar gaan mijn nekharen echt van overeind staan.[/quote]

Helaas, ik ben zo'n typje, waar jouw nekharen van overeind gaan staan  
Ik ben 29 als ik ga trouwen en waarschijnlijk in de 30 als ik (ooit) een kindje krijg. Maar ik vind dat het gewoon afhangt van de fase waarin de persoon zich bevindt. Ok, ik wilde eerst studeren en daarna werken/carrière maken, maar dat is toch mijn eigen keus? Als ik (ooit) kinderen krijg, dan wil ik ze een stabiele omgeving geven en ik denk dit te kunnen doen wanneer ik eerst mijn eigen ding heb kunnen doen (waarbij ik overigens niet wil zeggen dat je dit niet kunt geven als je jong bent of nog studeert, ik heb het puur over mijn eigen situatie). Eigenlijk ben ik het eens met wat Lyanna zegt ("dat kinderen en een fulltime job/carriere niet zo heel goed samen gaan. Het is het een, of het ander, en niet tegelijk. Dat zou dus betekend hebben dat ik eerst iets aan mijn carriere ging doen, en dat ik later dan voor kinderen zou gaan.") Ik respecteer ook wanneer anderen jong willen trouwen en jong kinderen krijgen, als zij daarvoor klaar zijn dan is dat toch prima? Ik vind jouw opmerking daarom ook niet zo aardig Anke. Ik heb hiervoor bewust gekozen en dat maakt mij niet een minder persoon dan iemand die eerst kinderen neemt en daarna aan haar carrière gaat denken.

[sophietje]

Tuurlijk kun je wel de liefde van je leven tegen komen op een jonge leeftijd! Als je erin gelooft zou ik het gewoon doen!

Ik kreeg verkering met mijn verloofde toen ik 16 was, na een jaar maakte ik het uit. Ik vond dat hij niet genoeg tijd aan mij besteede.
Daarna heb ik 4 maanden een ander vriendje gehad en een lange relatie van 4 jaar. Maar het bleef al die tijd kriebelen, hij ging niet uit mijn gedachte!
Toen het uitging met mijn ex, kwam ik via via weer in contact met mijn verloofde en het was meteen weer aan!

We zijn nu ouder en misschien wat wijzer, maar diep in mij hart had ik liever gehad dat het toen nooit uit was gegaan!
We hebben nu een prachtige dochter en gaan nooit meer bij elkaar weg, want die 5 jaar ertussen duurden mij veel te lang.
Nu zijn wij allebei 25, dus ook nog jong!

[mlein]

He sophietje, wat grappig zeg, mijn man en ik hebben ook 3 maanden verkering gehad toen we 16 waren. Toen is het uitgegaan en het is ook altijd (zeg ik nu makkelijk achteraf )een beetje blijven kriebelen. We hebben wel al die tijd contact gehad en hij was echt mijn beste vriend.

In de tussentijd heb ik 7 jaar een relatie met X gehad. Toen ik 21 was wilde ik heel graag trouwen en kinderen met X. Ik was er helemaal klaar voor en we waren al bezig met de voorbereidingen. Maar toch zijn we nog voor ons huwelijk uit elkaar gegroeid. Door te gaan werken en de keuzes moeten maken van welke kant je nu precies met je leven op wilt en hoe je je leven in wil vullen, ga je toch echt anders over je leven nadenken. Bij ons bleek toen wel dat we ondanks dat we zoveel van elkaar hielden, niet hetzelfde van het leven verwachtten.  Ik ben heel erg blij, dat we niet al getrouwd waren en dat we nog even met kinderen gewacht hebben, want die zouden van onze 'jonge' beslissing de dupe zijn geworden.
Mijn zusje gaat nu ook op haar 21e trouwen en met mijn ervaring in mijn achterhoofd, vind ik het soms best wel moeilijk om blij voor haar te zijn. Ik zie dat ze heel gelukkig is nu en ik vind haar aanstaande super, maar ik ben ook bang dat zij nu de fout maakt waar ik voor mijn gevoel op het nippertje aan ontsnapt ben.
Uiteindelijk denk ik maar dat het niet uitmaakt of het goed of fout is, het is  gewoon haar beslissing. En als het achteraf toch een fout blijkt te zijn, dan zal ik er zijn om haar te steunen.

Wat ik hiermee wil zeggen is dat ik me heel goed voor kan stellen dat mensen bang zijn dat je gekwetst zult worden als je jong trouwt, vanwege hun eigen ervaringen. Maar dat geeft natuurlijk niemand het recht om hier botte opmerkingen over te maken. Uiteindelijk heb je nooit een garantie voor een blijvend huwelijk. Het belangrijkste is, denk ik, dat je zelf 100% achter je beslissing staat.

[debby82]

Iedereen denkt er anders over. Ik heb echt een periode gehad dat ik er echt niet aan moest denken aan kinderen en ik vind het nog heel erg moeilijk.
Mijn vriend zeurt er al anderhalf jaar om en ik zie ook echt wel de voordelen ervan in om "jong" (als het lukt zal ik ongeveer 27/28 zijn als zoals het nu in de planning zit) moeder te zijn maar ik zie ook heel erg tegen die verantwoordelijkheid op. En dat je er altijd aan vast zit. Kinderen zijn ook niet altijd leuk. Ik heb momenten dat ik niet kan wachten om moeder te worden en momenten (bij schreeuwende kinderen in de supermarkt bijvoorbeeld) dat ik er echt depressief van kan worden als ik er aan denk kinderen te hebben.

Mijn allerbeste vriendin is al vanaf haar 14e met haar man samen en heeft haar eerste kindje gekregen toen ze 19 was en ik respecteer haar beslissing, zij is ook heel gelukkig. Maar ik denk dat iedereen het gewoon moet doen als hij/zij er aan toe is. Mijn nekharen gaan niet overeind staan bij een moeder van 18 maar ook niet bij iemand die voor het eerst zwanger is op haar 36e.

[Anke]

Ho wacht, even iets rechtzetten.
Dat is het irritante van schrijven, dingen kunnen zo anders overkomen.

Ik bedoel alleen maar dat sommige vrouwen denken hun hele leven te kunnen plannen.
Het gaat me meer om de opmerking dan NEEM ik een kind.
Dus eerst werk en dan nemen we een kind.
Je neemt geen kind, je mag blij zijn als je er een mag krijgen.
Ik ben het er absoluut mee eens dat je een stabiele situatie moet hebben, daar heb ik ook naar gestreefd.
En sommige vrouwen willen gewoon liever op latere leeftijd een kind, prima toch!

Sorry voor de verkeerde opvattingen die ik waarschijnlijk heb geplaatst.

[debby82]

prima anke, ik snap wat je bedoelt. t'is inderdaad het nadeel van schrijven, je denkt dat je duidelijk overkomt maar iedereen leest het toch weer anders.

[Artnael]

Het blijft een onderwerp! maar in een cultuur als deze, waar mensen zelf de regels opstellen, als je daarvan afwijkt, wordt je als 'raar' beschouwd of als'niet normaal'.

Blijf je eigen ding doen en zolang je tevreden bent en ervoor wil gaan, ga er dan voor!
De manier waarop je leeft moet niet afhangen van meningen van anderen!
Succes jong bruidje, ik ben er ook één!

[Myriade]

@ Anke: geen probleem, compleet verkeerd gelezen dus

[RainbowR1]

@ Anke: Sorry, verkeerd begrepen! (ik vond het al een rare opmerking! )

[*Ruby*]

Ik heb eerlijk gezegd ook al een paar van zulke reacies gehad, maar ik (en Row) zien er ook best jong uit. Wij kregen met elkaar toen ik 18, hij 19 was. Als we gaan trouwen ben ik 25, hij 26 en hebben we 7 jaar met elkaar. Anyway, ik vertelde mijn tante hierover, ook over sommige reacties in het algemeen (waarom zou je trouwen?). Zij had wel een hele leuke strategie als je geen zin hebt om alles rationeel en duidelijk uit te leggen: neem een houding aan van 'ach, meid, als je de juiste man vindt dan wéét je het gewoon! Dan wil je óók trouwen!' en kijk er dan heel dromerig en verliefd bij.

Ik vond het wel leuk, ook omdat je gauw vergeet dat trouwen over het algemeen voor het grootste gedeelte een symbolisch iets is, dat een gevoel benadrukt en dat mag dan tegenwoordig 'not done' zijn in het algemene leven, ik vind het juist mooi!

[Mibje]

hier het voorbeeld dat er situaties zijn die je alles omgooien.
Je kunt besluiten om kinderen te nemen, of je ze krijgt is een tweede......
(althans zo zagen wij het)
Trouwen, nog een paar jaar samen genieten, en dan besluiten om kinderen te nemen.. en maar kijken of het lukt..  

Maar goed, dat soort dromen kunnen soms ineens omgekeerd worden als je de woorden nu of nooit krijgt te horen. Dan NEEM je het besluit om ervoor te gaan, jonger dan gepland, voor mij dan. Hopen dat de behandeling aanslaat en dat als je zwanger KRIJG je dus een kind....
Ik had nooit dit besluit kunnen nemen als mijn partner niet volledig achter de mogelijkheid stond van het krijgen van een kind.

En nu, wij krijgen een kind dankzij artsen  die met behandeling een hoop hebben kunnen doen.

Het is maar net hoe het woord krijgen of nemen wordt uitgelegd.... of in welke context...

[iris&sander]

[quote name=\'*Ruby*\' post=\'163909\' date=\'27 May 2008, 10:10\']Anyway, ik vertelde mijn tante hierover, ook over sommige reacties in het algemeen (waarom zou je trouwen?). Zij had wel een hele leuke strategie als je geen zin hebt om alles rationeel en duidelijk uit te leggen: neem een houding aan van 'ach, meid, als je de juiste man vindt dan wéét je het gewoon! Dan wil je óók trouwen!' en kijk er dan heel dromerig en verliefd bij.[/quote]

[color=\"#6600CC\"]Hihihih die vind ik echt heeeel briljant hahah!
Ik merk dat veel mensen "projecteren", dus als zij een slecht liefdesleven hebben..... dan zijn wij de sjaak
Leuke tante Ruby![/color]

[Within]

[quote name=\'*Ruby*\' post=\'163909\' date=\'27 May 2008, 10:10\']Anyway, ik vertelde mijn tante hierover, ook over sommige reacties in het algemeen (waarom zou je trouwen?). Zij had wel een hele leuke strategie als je geen zin hebt om alles rationeel en duidelijk uit te leggen: neem een houding aan van 'ach, meid, als je de juiste man vindt dan wéét je het gewoon! Dan wil je óók trouwen!' en kijk er dan heel dromerig en verliefd bij.[/quote]

Klinkt bekend ^^ Mensen om mij heen denken alleen nog maar aan feesten en dure spullen, heb 2 vrienden die zijn gaan samenwonen met hun partner, en mijn zus zou bijna al getrouwd zijn (zij is 10 minuten ouder dan ik) En die hebben allemaal dezelfde reactie gehad. Ik wil heel graag trouwen, zij snappen dat niet. Mijn zus kreeg ook die reacties en die zei er niks op.. Ik zeg gewoon dat het onze keuze is en dat ze zelf maar moeten weten hoe zij hun leven indelen  

Wel dankzij jullie, want eerst vond ik het helemaal niet leuk.. (vandaar dit topic)