Ik en mijn lieve vriend zijn dit jaar 10 jaar samen, trouwen was nooit iets voor ons en kinderen, ja nou, dat zien we later wel weer.
Toch heeft hij mij van gedachten veranderd, niet door de dingen die hij zei, maar door hoe ik veranderde. Vreemd hoe dat gaat, maar vorig jaar, rond de zomer, wist ik dat als hij er klaar voor was, dat ik ook klaar was om te trouwen. Maar wij zeiden altijd dat we daar geen 'behoefte' aan hadden, dus ergens durfde ik dat niet hardop te zeggen. Mannen kunnen wel eens raar reageren met dat soort dingen, hahaha. Ook wist ik dat ik hem nooit hoefte te vragen, omdat een vriendin dat toen had gedaan bij haar vriend en hij aan mij vroeg of haar vriend ook de jurk zou dragen, dus dan weet je het wel. hahaha! Ook had ik er vrede mee als hij dat nooit zou willen, je hebt geen papier of ring nodig om samen door het leven te gaan zonder garanties.
Vorig jaar op 16 november wilde ik in Wenen een nieuwe ring kopen. Dat had ik gedaan, mooie ring, maar hij leek een beetje op een verlovingsring. Dat zei ik ook tegen hem en hij was, voor het eerst, wel heel erg stil, maar keek er niet echt naar om. Helemaal nopjes met mijn nieuwe ring, mooie omgeving en met mijn vent!
Onderweg naar 'huis' in Wenen, trok hij me ineens een parkje in en ja hoor. Heel schattig, hij zette ons op het bankje en had heel veel moeite om de ring uit het tasje te vissen. Heb me heel goed gedragen, niet gelachen en hem even zijn gang laten gaan. Ook al was het retekoud! LOL. nietop 1 knie, geen grote gebaren, gewoon samen op een bankje, tegen elkaar aan. Was voor mij een NO BRAINER!
De dag erna kwam de echte aap uit de mouw! Hij wilde mij al een jaar lang vragen, maar er kwamen steeds een hoop vervelende dingen tussen. Hij wilde mij vragen met een Ipod met achterop: 'Melza, wil je met mij trouwen'. Hij is een IT-er, dus dit is echt UBER romantisch voor zijn doen. Vond het schattig, maar omdat ik een ring voor mezelf uitzocht, pakte hij snel zijn kans om de ring een andere betekenis te geven!
Binnen een half uur hebben wij het zijn ouders laten weten en die waren helemaal door het dolle! Haha. We hadden twee foto's gemaakt en deze gestuurd (van ons en van mij en de ring) en daarna gebeld om ze ernaar te laten kijken en zelf het puzzeltje in elkaar te plaatsen. Zijn vader hoorde ik al snel op de achtergrond: VERLOOFD!!! WOEHOEEE!!! Zijn moeder was wat minder snel. Denk dat ze bang was dat we al getrouwd waren.
Wij trouwen op (nog geheim
) een mooie, maar koude datum. Hij wilde graag deze datum, dan hebben we om het half jaar wat te vieren. (denk echt alleen hij aan hoor, LOL!! (L)) Eerst dat we samen waren en dan onze trouwdag.
Toch vreemd: je denkt dat je nooit gaat trouwen en dan als je vriend het vraagt, zegt je volmondig met gevoel ja.
