Trouwdag 10 Mei En Feestje 15 Mei

[Seolram]

10 mei 2010
's nachts hoorden we het al plenzen, waardoor het een vrij onrustige nacht werd.  's ochtends was het wel iets beter, maar iedere keer als we op het balkon stonden en even naar de lucht keken ging het weer regenen.

Ik stond rond 06:45 op om vast te douchen en de krullers uit mijn haar te halen. We gingen rond 7:30 ontbijten in de luxe ontbijtzaal die we nu helemaal voor ons alleen hadden. Ondanks het heerlijke ontbijt, kreeg ik toch niet veel door mijn keel, eigenlijk vooral omdat ik steeds moest denken aan wat ik nog allemaal moest doen. Van 8 tot 9 hielp de bruidegom nog mee met een beetje inpakken etc., om 9u. werkte ik hem met kostuum en attributen, taartschep, pen, fles bubbels, glazen, cd, trouwgeloften etc. de kamer uit om me te gaan om mijn kapsel af te maken, mijn make up te doen en om om te kleden.

Vervolgens ik dus als kip zonder kop rondrennend, spullen inpakken, mijn krul verdween ineens zienderogen uit mijn haar, krultang aangezet, begin gemaakt met de voorkant van het kapsel, stoel naar badkamer gesjouwd om een betere zitplek te hebben. Basis make up aangebracht… gaat de telefoon: uw taart is er, kunt u even komen betalen? Nou, nee dus, zit nogal letterlijk met mijn handen in het haar! Kunnen jullie de bruidegom niet vragen? Jullie hebben hem tenslotte ergens in een kamer gezet, dus jullie zouden moeten weten waar ie is….
Ow, nou, weet u wat, wij betalen de taart dan wel nu en dan geeft u ons zometeen het geld als u beneden komt (huh? Maar dat kan de bruidegom toch doen? Nou ja, geen tijd om me daar druk over te maken, het is wel goed zo)
Ik me dus weer geïnstalleerd, hang de krultang weer in mijn haar, diep ademhalen, zenzen, het komt wel goed….
Gaat de telefoon weer… zucht! Krultang uit mijn haar, uit stoel wurmen, naar telefoon rennen: - ‘ Dan komen we dus nu de taart bij u op de kamer zetten, kunt u zo even open doen?
- De taart bij mij neerzetten? Waar is dat goed voor? Neem toch even contact op met de bruidegom, die zou dat vanochtend allemaal regelen, ik ben dus nogal ‘tied up at the moment’
- O, moeten wij de taart dan even bewaren?
- Ja dat lijkt me een goed plan en regel het maar met de bruidegom dus…

Terug naar haar en make up. Midden in de make up wordt er op de deur geklopt (bedenk dat ik dus nog steeds heen en weer aan het rennen ben tussen badkamer en koffers om iedere keer als ik ergens een beetje mee klaar ben het in de koffer te steken)

Ohow, is het al 10 uur? Het kamermeisje staat klaar om me in mijn jurk te helpen, maar de make up is nog niet af … Of ze over 15 minuten terug kan komen? Kamermeisje staart me glazig aan maar knikt toch alsof ze me een soort van begrepen heeft en vertrekt weer.

Ik ga verder met kleuren en ben bijna klaar als een kwartier later opnieuw geklopt wordt. In de stress krijg het laatste potje bronsglitter niet open, dus vraag ik het het kamermeisje dat lichtelijk geïrriteerd zich op het potje stort. Met moeite gaat het dekseltje er af. Laatste vegen en dan in de hoepel stappen… weer uit de hoepel stappen want ik bedenk nog net dat als ik de jurk aanheb zonder dat mijn schoenen aan mijn voeten zitten, ik die schoenen never-nooit-nie-meer aan ga krijgen.
Kamermeisje zo mogelijk nog geïrriteerder… ik probeer het haar allemaal uit te leggen maar ik krijg net zoveel reactie als wanneer ik tegen een goudvis aanklets…Ik geloof dat ze wel Engels verstaat, maar spreken doet ze het in ieder geval niet en mijn Italiaans is voor dergelijke zaken toch ook niet toereikend genoeg…
Schoenen aan, kussensloop over de kop (ja, leg dat maar eens uit in het Italiaans!)en in de jurk, goeie armgat vinden met kussensloop over het hoofd, 3 keer steken, maar dan toch het goeie gat… en verder!
Het meisje rijgt dat enorme lint er in, maar echt strak aantrekken durft ze blijkbaar toch niet. Terwijl ik haar probeer uit te leggen dat ademhalen zwaar overschat is en dat dat een luxe is die ik me vandaag niet per se hoef te permitteren, probeert ze de boel toch iets strakker aan te trekken, maar helaas nog niet strak genoeg en na een ‘Va bene cosi?!’ durf ik niet meer te zeggen ‘nou nee, nog strakker…’ want de tijd begint inmiddels ook te dringen.  

Dus, snel laatste dingen inpakken, tasje nakijken, 79 keer struikelen omdat ik steeds vergeet dat er nog een hoepel voor mijn voeten zit, koffers dichtritsen, waaier, parasol , tasje, mantel mee en op naar die prachtige grote stenen trap die vanaf het terras naar de patio leidt om een ‘grand entree’ te maken…..
En het regent en het hele terras en de patio zijn een soort zwembad geworden… dus geen grand entree.

Ik loop om en ga via de binnen trap, steek mijn hoofd voorzichtig om het hoekje en zie de fotografe met toestel in de aanslag naar de grote trap kijken. Ze denkt toch niet serieus dat ik de regen daarvan af ga komen?
Ik roep vanaf de trap dat ik van de andere kant kom, fotografe draait zich om, bruidegom ook en daar ga ik!

We hebben van te voren goed aangegeven dat we absoluut niet willen poseren, maar daar lijkt de fotografe zich verrassend weinig van aan te trekken. Ik moet blijven staan, me omdraaien, schuin naar haar kijken, mijn jurk moet goed worden gelegd en bruidegom lijkt het voorlopig goed te vinden, fluistert me in, dat het alleen nu even is en dat hij goed heeft aangegeven dat we dit niet willen verder. Nou vooruit, even dan.
Zeggeh… is die taart eigenlijk al betaald? Neuh, moest ie betaald worden dan? Ik dus maar even regelen bij de receptie.

Dan vraagt de weddingplanner of we niet nog even foto’s willen maken in het prachtige hotel, want dat is zo’n mooie achtergrond en dan moet ik dus even op die trap gaan staan in de regen en bij die boom in de regen en in de zaal boven etc. Euh, waarom? Volgens mij valt dat namelijk onder het kopje poseren…

Ok, willen we dan een watertaxi nemen naar het stadhuis, vanwege de regen? (100 meter verderop, a 60 euro ) Welnee, we lopen gewoon, maar dan wel heeeeel voorzichtig).

Dat lijkt het startschot voor de fotografe, want -‘dan kunnen we mooi foto’s maken terwijl jullie rond het pleintje wandelen, naar de gebouwen kijken, elkaar geheimpjes vertellen midden op het plein en nog een rondje lopen terwijl jullie daarheen kijken en naar mij kijken en… ach waarom kijk je nu zo ongelukkig, is er iets?’
Ik WIL helemaal niet in de regen over een pleintje zwalken door de plassen en ik wil niet doen alsof we elkaar geheimpjes vertellen, ik wil gewoon naar het stadhuis!
Ze probeert het nog een paar keer, of we op een kletsnatte, gladde steiger willen gaan staan, of op het randje van de kade, maar dan mogen we toch eindelijk gewoon droog in de hal van het stadhuis staan en uiteindelijk naar boven om in een mooi voorportaaltje te wachten. Ondertussen is de weddingplanner de tas met de ringen, de taarttopper, de tekenpen, de taartschep en de geloften kwijt en merkt dat niet op tot ik vraag waar die tas is gebleven!
De ceremonie begon een half uur later dan gepland, we hadden dus nog eventjes tijd om de tas terug te halen (die onbeheerd beneden in het halletje ligt), de topper op de taart te zetten en alles uit de tassen te halen wat we nodig hebben.
De getuigen zijn ook gearriveerd. We hoopten dat iemand nog keek op de webcam, aangezien er zo’n vertraging was.
 Na wat gedoe ging de ceremonie toch aardig zoals we wilden. Voor ons waren de eigen trouwgeloften en de ringen natuurlijk een hoogtepunt, al kreeg verder niemand iets van die geloften mee. We mochten overigens niet met onze pen tekenen, aangezien de gemeente alleen hun eigen pen toelaat, omdat anders de inkt wel eens oplosbaar zou kunnen zijn (?) en dan zou het huwelijk niet meer rechtsgeldig zijn….
 Daarna onder het stadhuis de taart aangesneden en uitgedeeld aan de getuigen en tolk en twee toevallige passanten (die we van hun bankje hadden gejaagd).

 Vervolgens op naar de gondola. Heel geestig, het was inmiddels opgehouden met regenen en de toeristen lieten zich weer zien en vroegen of ze een foto van ons mochten maken, dus wij ‘poseerden’ voor de foto, wat wel een beetje sneu was voor de fotografe…
We hadden behoorlijk wat bekijks terwijl we in de gondel stapten, nog best een gedoe met zo’n jurk. We ontkurkten onze heerlijke spumante van Loredan Gasparini (Metodo Classico) en schonken die prachtige Murano-glazen vol, terwijl er foto’s werden gemaakt(zonder te poseren!)
Het tochtje per gondel was een stuk korter dan beloofd maar het was wel heel leuk om vanuit de gondel naar iedereen te toosten en te zwaaien.

De gondel legde aan bij ons hotel, 1 stap en je staat dan in de lobby. Daar stond de weddingplanner weer met onze spulletjes en hier namen we afscheid van haar.

De dame van het hotel bracht ons naar onze nieuwe kamer, waar we de spullen weer een beetje uitpakten, waar ik opnieuw verwoede pogingen deed om de krul terug in mijn haar te krijgen, tevergeefs. Na het leegmaken van de bubbels, het herschikken van de kleding (bruidegom snoerde de boel even iets strakker) en een beetje uitrusten, vertrokken we naar Teatro Fenice. Inmiddels was het weer al wat opgeklaard en we trokken aardig wat bekijks in onze outfit, zeker in het teatro. We denken dat iedere toerist die maandag in Venetie was wel een foto van ons heeft genomen.
In het Teatro hadden ze overigens de verwarming opgestookt alsof het een syberische winter betreft, dus we hebben allebei al vrij snel de behoefte om weer naar buiten te gaan.  Na het bezoek aan Teatro, hebben we op het terras voor het theater een espresso gedronken, even een rust momentje

Daarna weer naar hotel. Vlakbij het hotel halen we even twee broodjes die we aan tafel op de hotelkamer opeten. De outfit wordt weer bijgewerkt en daarna lopen we naar S. Stefano, een grote kerk met een prachtig plafond vlakbij ons hotel, waar we een kaarsje opsteken voor de verschillende grootouders die niet meer bij ons zijn.

Vervolgens door voor een wijnproeverij bij Al Baccareto... op het terras en zowaar in het zonnetje, dit was echt genieten!! We werden heel goed verzorgd, kregen allerlei hapjes erbij en bekeken mensen terwijl zij ons bekeken...

Nog even terug naar het hotel en dan op naar Bistrot de Venise. Dit is echt het hoogtepunt van de dag! De bediening had waarschijnlijk gedacht dat aangezien we maar met z’n tweetjes kwamen, we ook niet helemaal in outfit komen, dus in eerste instantie krijgen we een beetje een krap tafeltje, maar als snel zien ze dat ik er niet al te gelukkig van ga kijken en we krijgen dan echt de beste tafel van het restaurant, bij een laag raam waar de hele avond gondels aan ons voorbij trekken. Zo grappig: de mensen in de gondels kijken per ongeluk naar binnen ‘o, er eten daar mensen’ en dan kijken ze nog een keer goed want dan zien ze onze outfit en ze gaan dan enthousiast zwaaien.!
We hebben een speciale menukaart met onze namen er op en de datum. Als aperitief krijgen we de beroemde Bellini en dan volgt er een parade van 14e- 17e eeuwse gerechten, allemaal zo lekker. Ze hebben voor hem steeds een ander gerecht dan voor mij, dus kunnen we ook steeds bij elkaar proeven. De wijnen zijn allemaal speciaal op de gerechten afgestemd en komen allemaal uit de streek. Elke hap is een feestje. De maitre maakt foto’s van ons en doet dat heel knap en goed. De avond wordt afgesloten met een ‘coeur de venise’ een taart in de vorm van een hart, heel erg lekker.

Als we weer bijna bij het hotel zijn, bedenkt de bruidegom dat zijn camera nog in het restaurant ligt, dus we pakken de rokken maar weer op en begeleiden hem naar het restaurant (hem in zijn eentje de straten van deze stad laten bewandelen is niet een goed idee.. dan zou ik hem de volgende ochtend nog niet terug hebben gezien…) Deze laatste snelle wandeling levert mij een grote bloedblaar onder mijn linker grote teen op… souvenirtje van de dag!

In het hotel genieten we na, voldaan!


Zaterdag 15 mei Om 8 uur staan we op, beiden nog steeds erg moe. We ontbijten uitgebreid, wat deze keer een stuk beter lukt dan op de 10e het geval was. Ik ga me douchen, hij ruimt de boel weer op en nadat ik de haren uit de krullers heb gehaald, gaan we nog even naar de Sligro om de traktatie voor maandag op het werk op te halen. De bruidegom deed alvast alle spullen in de auto en rond 12 uur reden we richting Delft.

Vanaf de parkeergarage liepen we 3 keer heen en weer om alles spullen (jurk, taart, bloemen, kostuum etc.) naar de hotelkamer te brengen. Het was de baroksuite van hotel Vermeer, met een extra kamer om om te kleden en een gigantisch bubbelbad, een espressoapparaat etc.

Terwijl ik mijn haar en make up deed kreeg de bruidegom honger, dus die is nog even een papatje gaan halen in de stad en is toen met een kopje koffie op de patio gaan zitten en daarna nog rustig de kwalificatie gaan bekijken (verschil moet er wezen natuurlijk…)
Rond 14:15u. riep ik dat hij ook maar eens wat moest gaan doen.
Om 14:45 was ik klaar om in mijn jurk gehesen te worden en hielp hij me verder (het kussensloop verhaal was aan hem toch iets makkelijker uit te leggen). Daarna stuurde ik hem vast naar de locatie om de taart af te leveren en de laptop vast aan te sluiten. Ik fatsoeneerde mijn haar nog even en deed mijn sieraden om. Ik pakte een groot deel van de laatste spullen en inmiddels was de gom ook weer ter plekke om de laatste spullen mee te nemen, de boel weer op slot te doen en me te volgen naar de stadsherberg.

Nooit is mijn familie op tijd maar nu zag ik ze ineens al veel te vroeg op de locatie af komen stevenen, dus ik probeer me sneller voort te bewegen om de zaal al binnen te zijn om de boel ordentelijk klaar te zetten, maar door mij te zien haasten, dachten zijn ineens ook: laten we er maar vaart achterzetten… Gelukkig was de waard er om hen tegen te houden!
Dus de laatste dingen op hun plek, laptop aan, diapresentatie van onze trouwdag opgzet, de goeie cd in het apparaat, glazen en fles voor ons klaar gezet, masker opgedaan en laat maar binnenkomen!

Iedereen kreeg direct een glas RieslingSekt Brut van het huis Sippel en toen er al aardig wat mensen binnen waren, maakte de gom onze fles open, zodat we met iedereen mee konden proosten.
Inmiddels deden we onze maskers af, praat toch net iets makkelijk…Iedereen had z’n best gedaan om iets in de juiste sfeer aan te trekken, niet iets zwarts maar allemaal in mooie warme kleuren en de vader en oom van de bruidegom hadden zelfs een soort 17e eeuws kostuum aangedaan!
Om 15:50 kondigde de waard het feest aan, wees op het gastenboek en gaf aan dat we de taart gingen aansnijden.
Iedereen een kopje koffie en daarna mocht de bubbel weer stromen!
Mijn zusje heeft me nog even wat strakker ingesnoerd en toen zat de jurk pas echt perfect!!
De diapresentatie en de filmpjes werden door iedereen uitgebreid bekeken en zien er ook echt sprookjesachtig uit, al zeg ik het zelf….
Om 17:30 werd het einde van dit deel alweer aangekondigd en rond 17:45 liepen we langzaam maar zeker naar buiten, waar we een uurtje hadden voor iedereen om foto’s te maken, voor de taveerne en op de markt in Delft. Dat ging best vlotjes, dus rond 18:15 gingen wij nog even naar onze hotelkamer om even op te frissen en onze zorg te uiten over de mensen die niet waren komen opdagen (dat valt in zo’n kleine groep best wel op, zeg maar…)
Om 18:50 gingen we terug naar de taveerne, nu naar een andere zaal, waar we het diner hadden met een iets kleinere groep. Ik miste mijn oma nu wel, maar het was nu eenmaal niet anders…
De troubadour (Yann Lawick) was weer helemaal geweldig, zoals verwacht! Natuurlijk was ik een beetje nerveus voor het ‘met de tien geboden eten’, maar heb de jurk wonderwel schoon weten te houden (lang leve het schort!).
Om 22:30 was de boel zo’n beetje ten einde, we hebben nog wat cadeautjes uitgedeeld en iedereen uitgezwaaid. Daarna gingen we nog even naar de andere zaal om onze spullen te verzamelen. De waardgezel hielp de spullen naar het hotel te brengen.

Toen we alles daar hadden liggen, bracht de bruidegom de taart nog even naar de koeling van het hotel en ik stopte snel de cd van Dido in de laptop. Ik zei tegen hem dat hij de bubbels maar vast open moest maken, terwijl ik ‘Thank you’ opzette, waar we op gedanst hebben, midden in de kamer.

Daarna het gigantische bubbelbad laten vollopen, laptop met cd-tje in de badkamer gezet, fles champagne geopend, met bubbels in de bubbels, rustig nakletsen, tot....00:10u.
alle lampen ineens uit, de bubbels uit, alles volkomen donker op de lichtbron van de laptop na.... euh?

wat nu dan? Nou, maar uit bad stappen en kijken wat er aan de hand is...we zaten aan de patio van het hotel en keken uit de ramen: overal pikdonker. Ik maar even mijn huispak aangeschoten en door het donker richting receptie gegaan, daar was niemand maar de alarmen gingen wel af. Ik naar de voordeur van het hotel, open gemaakt: op straat ook alles donker....toen begon het wel te dagen dat waarschijnlijk heel Delft plat lag en het niet aan het hotel lag. bij het licht van de laptop zijn we toen maar tanden gaan poetsen etc. Nog heel even afgewacht, ik ben nog 1 keer een rondje door het hotel gaan doen om te kijken of ik iemand kon vinden die ons van kaarsen kon voorzien... maar nee.. Dus toen toch maar gaan slapen. Om 02:15 sprongen alle lampen weer aan. kersverse echtgenoot sliep daar natuurlijk prinsheerlijk doorheen, dus ik mocht er uit om alle lampen in de badkamer, de kleedkamer (jahaaa.... een heuse extra kamer voor omkleden) en naast het bed uit te gaan maken. Toen deed ineens de wekker het weer met een ontzettend felle lamp, te fel om bij te slapen, dus daar de plug maar uitgehaald. 's Ochtends zegt hubbie: nou, de stroom doet het nog steeds niet, he?
Uhm, jawel hoor, vanacht al, maar daar heb jij dus niets van mee gekregen...
Ach, we hebben er gewoon maar een champagneontbijt van gemaakt en we mochten van het hotel zo lang blijven als we wilden, dus hebben we gewoon de hele ochtend in het bubbelbad doorgebracht!

[M'lein]

 Wat een verhaal! Met recht twee unieke dagen te noemen denk ik!! Heb er van genoten om het lezen. Hopelijk hebben jullie tussen alle hectiek door ook volop genoten.

Gefeliciteerd.
M'lein

[J & M]

Hey!

Wat een avonturen lees ik hier!  
Heb je al iets van de foto's gezien? Wel foto's plaatsen hier hoor, ben wel nieuwsgierig  

Je hebt denk ik een mooie herinnering aan je dagen! Geweldig!

Geniet er nog lekker van!

[Lynnz]

Ben ook benieuwd naar de fotoos!

Ging het uiteindelijk allemaal wel naar je zin en kijk je terug op een superdag? Kan ik niet helemaal uit je verhaal halen  

[Seolram]

Absoluut, zeker de dingen die we zelf hadden geregeld in Venetie waren helemaal geweldig! De mensen van het hotel waren fantastisch, vooral die eerste kamer die we hadden was fantastisch, zo ontzettend groot! En ze hebben ons van te voren heel goed geholpen met adresjes vinden enzo.
Het kostuum van'hubbie' was helemaal top en daar zijn we ook ontzettend goed geholpen en die wijnproeverij was echt te gek, mooi rustmoment in de dag.
En het diner.... joh daar droom ik over 20 jaar gewoon nog van!!
Ik wil best ieder jaar terug naar Venetie om in dat restaurant te eten. We zijn daar echt heel goed behandeld, die maitre was fantastisch en ze wisten ook echt heel veel over de receptuur en de specerijen etc.

ja, die foto's ik doe echt mijn best... ik probeer vanavond de boel te branden en dan via dat programmaatje de jpg's te verkleinen

[Seolram]

wat fotootjes uit Venetie, de foto's van Delft komen nog...o.a. onze eerste hotelkamer... de voorkant dan...Delft

[Kippie]

Zo te lezen hebben Julien op beide dagen wel de nodige "hobbels moeten nemen" ... Maar als je uiteindelijk hebt genoten is het dat allemaal wel waard, toch? Ik heb jullie ceremonie op de webcam gekeken, en dat was wel heel bijzonder. De foto's zijn erg mooi! Jullie zien er spectaculair uit en ik kan me goed voorstellen dat niet alleen jullie fotograaf foto's van jullie heeft gemaakt.

Nogmaals gefeliciteerd!!

[angelique_20]

Ow wat zagen jullie er prachtig uit

[Crazysweet]

wauw! gaaf zeg! ziet er erg mooi uit! Gefeliciteerd!

[Seolram]

hihi en dat terwijl we dus helemaal niet voor 'de plaatjes'  gingen....

maar inmiddels kan ik er geen genoeg van krijgen, ik kan niet ophouden de foto's te bekijken. Als het goed was zou het zo'n 10 dagen duren voor we de foto's van de fotografe krijgen.
Ben benieuwd of ze ons nog verrast met 'spontane' foto's....

[Ranniej]

Wow wat een super verslag zeg.. Jullie zagen er echt prachtig uit!

X

[Seolram]

toch nog even deze erbij... veruit favoriet!de eerste was bij de wijnproeverij, de tweede op de patio van het hotel en de derde naast het theatereuh... andere volgorde, precies andersom dus...

[Abt]

Geweldig zeg!! Gefeliciteerd!

(ik heb erg moeten lachen om je fotografe! )

[Seolram]

@inx: ja was wel beetje zielig voor haar dat we niet gewoon wilden wat iedereen anders wil...en ze snapte er echt niets van... en ze bedoelde het allemaal zo goed....

[CCBloom]

ja ik ken dat...vandaar dat wij gingen voor de fotograaf die zei: "wij fotograferen wanneer we willen, poseren wordt niet op prijs gesteld en als je ons werk niet mooi vindt, dan ga je maar naar een ander" wel onwijs gelachen met onze fotograaf en uiteindelijk toch nog geposeerd om ervoor te zorgen dat een aantal voor ons belangrijke mensen wel op de foto kwam :-)

wel echt superfoto's trouwens!! jullie zien er goed uit :-)