-
We hebben woensdag de kaarten verstuurd, en natuurlijk kwamen donderdag de eerste telefoontjes binnen. :biggrin:
En ja hoor, mijn moeder belde ook (ze heeft niet eens met de verjaardag van onze dochter gebeld, haar kleinkind) maar nu vond ze het nodig om te bellen.
Ze feliciteerde me en vroeg op wat voor dag het is, en al gauw kwam het vraagje of ze er die dag bij zullen zijn....... :huh:
Ik zei dat er een uitnodiging bij in de envelop zat waar op staat wanneer ze welkom zijn. Die had ze dus niet gezien (?????????????).
Ik legde uit dat onze trouwdag intiem is en dus alleen de naasten erbij zullen zijn, zoals ouders en getuigen, en de overige mensen op zaterdag komen.
Ze vroeg of zij bij de ouders hoorden. Nou, nee die dag willen we dat niet.
Heeft ze nou een pizza bord voor haar hoofd ??????????????
Ze denkt dat ze mijn leven kan vergallen en dan gezellig op onze dag mag verschijnen....... :tongue:
Anderhalf jaar terug heb ik nog geprobeerd om contact te zoeken en zij vertelde mij dat we best wel eens konden bellen maar niet bij elkaar over de vloer konden komen. Waarom denkt ze dan dat ze welkom is.
Johan zei ook al: het draait allemaal weer om haar: mag IK ook komen, hoor IK ook bij de ouders???
Nu kan ze lekker lopen rondbazuinen dat ik ga trouwen, maar zij niet welkom is.
Er wonen daar waar zij woont veel mensen die ik ook ken (ik ben daar opgegroeid), leuk als ik m'n gezicht daar laat zien....... :ph34r:
Maar ja, ze zei dat ze het ook niet leuk vondt, maar het wel zou respecteren ( de manier waarop ze het zei, zegt ook heel veel)
Dit heb ik nu eerst gehad, de volgende keer is op het feest....Ben benieuwd....
Natascha
:unsure:
-
jemig Natascha, wat onwijs vervelend!
Ik ken het probleem een beetje (wel in mindere mate hoor). Ik heb ook een tijd lang geen contact met mijn moeder gehad maar sinds een half jaar gaat het weer goed tussen ons. Maar het wederzijdse vertrouwen is soms nog ver te zoeken.
Ik heb haar niet gevraagd als getuige en neem haar niet mee met het uitzoeken van de jurk. Ze gaat wel mee als ik voor het eerst de jurk ga passen. Nu was ze daar ook stiekum erg verontwaardigd over (dat laat ze dan express doorschemeren). Ze zei dat ze het wel jammer vond dat ze niet een speciale rol op mijn bruiloft mocht vervullen en niet echt 'de moeder van de bruid' kon zijn. Nou, wat was ik boos!!! Dat heeft ze aan zichzelf te danken! Dat heb ik haar niet laten weten want dat zou betekeken dat we gelijk weer ruzie krijgen.
Allemaal erg lastig dus...
-
Wat vervelend dat jullie allebij zo'n slechte band hebben met jullie moeder.
En de situatie die danweer gecreerd wordt omdat ze belt ivm de uitnodiging.
Waarschijnlijk wist ze wel wat de bedoeling was, maar dan toch nog ff bellen. Kan me voorstellen dat je daar niet veel vrolijker van wordt. De situatie zal niet voor niets zo zijn geworden...
Hopelijk gaat het op de dag zelf wel goed, en zorgt ze ervoor dat het JULLIE dag van jullie leven wordt, ookal is haar aandeel daar niet groot in.
-
Wat een vervelende situaties zeg! Natascha, die moeder van jou is wel heel erg. Nu komt t haar wel mooi uit om weer even de moeder te spelen en dan gaat ze jou bellen in de hoop dat je haar gewoon laat komen natuurlijk. Alsof er niks aan de hand is! Goed van je dat je vol gehouden hebt. Het is jouw dag en die moet je zeker niet laten verpesten! Is zij iemand die dan toch gewoon op komt dagen ook al is ze die dag niet uitgenodigd of begrijpt ze de boodschap nu wel?
Prinsesje die moeder van jou is volgens mij al net zo erg, vervelend zeg!
-
vervelend he maar volhouden het is jou dag
groetjes Isabel
-
jemig wat een situatie.. maar hopen dat ze zich netjes gedraagt op JULLIE DAG!!
-
En precies daarom komt ze dus ook niet op onze dag, alleen de zaterdag erna voor het feest.
Ze weet wel waar we gaan trouwen, maar dan moet ze er 3 kwartier voor rijden, dus ik denk niet dat ze snel zal komen, anders laat ik haar misschien nog wel verwijderen ook.
We willen ook geen publieke trouwerij (dat iedereen van buiten in de zaal kan gaan zitten), dit had mijn tante wel, zitten daar achterin de zaal vage mensen mee te loeren, dus ze zal dáár niet bij zijn.
Natas
-
Mijn vriendin die in augustus gaat trouwen is ook bang dat er bepaalde mensen gaan komen die ze absoluut niet wil zien. Ik als CM heb de taak gekregen daar op te letten en ze zo nodig de deur te wijzen. Dus zeker verstandig om dat even te overleggen met je CM, zodat jij je er niet druk om hoeft te maken!
-
Weten jullie, ik ga nu iets zeggen wat me niet in dank zal worden afgenomen, ook al bedoel ik het niet zo verkeerd als dat jullie misschien opvatten.
Kijk ik kan me indenken dat je niet goed met je moeder overweg kunt, maar hoe eerlijk ben je zelf? berust de situatie op echte feiten? of is het niets meer dan "van horen zeggen" en heb je daaruit je conclusies getrokken. Ik kon het nooit met mijn moeder vinden, en door een moeilijk besluit hebben een geprek gehad... en weet je van beide kanten was het niets meer dan misverstanden!!! pure miscommunicatie! en daarbij het blijft je moeder.... jaren hebben ze jou op laten groeien en het beste met je voor gehad, hoe hard zou het aankomen als jou dochter je niet wilt hebben op haar bruiloft... en dan kan je zeggen dat verdient ze! maar wees eerlijk en kijk ook naar jou portie in het conflict...... ik zou het mezelf nooit vergeven als ik me moeder niet zou uitnodigen op mijn feest omdat ik nu ruzie met haar heb, en misschien over 10 jaar wel niet meer. Het leven is betrekkelijk morgen kan je leven wel over zijn en ook die van je moeder... en dan? hoe voel je je dan?
-
[quote name=\'dromer\' date=\'18 March 2005, 17:41\']Weten jullie, ik ga nu iets zeggen wat me niet in dank zal worden afgenomen, ook al bedoel ik het niet zo verkeerd als dat jullie misschien opvatten.
Kijk ik kan me indenken dat je niet goed met je moeder overweg kunt, maar hoe eerlijk ben je zelf? berust de situatie op echte feiten? of is het niets meer dan "van horen zeggen" en heb je daaruit je conclusies getrokken. Ik kon het nooit met mijn moeder vinden, en door een moeilijk besluit hebben een geprek gehad... en weet je van beide kanten was het niets meer dan misverstanden!!! pure miscommunicatie! en daarbij het blijft je moeder.... jaren hebben ze jou op laten groeien en het beste met je voor gehad, hoe hard zou het aankomen als jou dochter je niet wilt hebben op haar bruiloft... en dan kan je zeggen dat verdient ze! maar wees eerlijk en kijk ook naar jou portie in het conflict...... ik zou het mezelf nooit vergeven als ik me moeder niet zou uitnodigen op mijn feest omdat ik nu ruzie met haar heb, en misschien over 10 jaar wel niet meer. Het leven is betrekkelijk morgen kan je leven wel over zijn en ook die van je moeder... en dan? hoe voel je je dan?
[post=\"11095\"]<{POST_SNAPBACK}>[/post]
[/quote]
Ik begrijp jouw situatie wel , maar je hebt geen idee wat er gebeurd is.....
Ik lijk heel erg op mijn vader, vond mijn moeder na de scheiding niet leuk meer, en dit moest ik wekelijks aanhoren, voelde me buitengesloten in het "nieuwe gezin"(mijn moeder had ver voor de scheiding al een relatie met deze man!!!).
Op mijn 17 e werdt ik het huis uitgezet, en moest op kamers, mijn moeder kon niet omgaan met het feit dat ik niet in het gezin paste.
Ze zouden me financieel wel steunen(nooit 1 cent gezien), ik moest alles zelf kopen en betalen van mijn spaargeld (was toen dus op).
Vanaf dat moment moest ik mij verantwoorden bij elke stap die ik zette(waarom ik niet op zondag kwam, hoeveel ik verdiende en wat ik uitgaf, met wie ik omging enz, enz.)
Toen ik een relatie kreeg met Johan zou hij niet deugen( we zijn al 7,5 jaar samen), en dit heeft ze iedereen verteld die het wilde horen.
Ik ben met Johan gaan samenwonen, en toen was ze de controle over mij kwijt, en dat botvierde ze weer op mij....
Toen was ik zwanger, Demy werd geboren, en ze was erbij.
Demy kon niet aan de borst drinken, we lepelden haar voeding naar binnen.
In de kraamweek hebben we veel doktoren, verpleegsters, thuishulp e.d. gezien en gesproken. IK was degene die op dag 5 zei: ik koop flesvoeding en dan is het klaar, kan ze goed groeien. En mijn moeder bleef maar bellen, als ik aan het voeden was, aan het kolven, in gesprek met een arts, zelfs als we lagen te rusten!!
Onze dochter begon erg te spugen en is in de 3 e week bijna GESTIKT in haar eigen slijm, we zijn met loeiende sirenes naar het ziekenhuis gegaan waar ze binnenste buiten is gekeerd, echo's heeft gehad, bloedonderzoeken, medicijnen en andere voeding kreeg.
Ze heeft daar samen met mij 1,5 week gelegen.
En dan komt mijn moeder en zegt of ik wel alles voor haar gedaan heb !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Mijn moeder heeft die 1,5 week mijn familie bij me weggehouden met de leugen dat ik niemand zou willen zien( heeft mijn familie mij verteld). Leugen dus???
Ze verteld ook dat ze een dokter heeft gesproken die Demy zou hebben gezien en bevestigd zou hebben dat het onze schuld zou zijn.
Knap als ik daar niks van weet, want ik was die 10 dagen, 24 uur per dag bij haar!!! Denk je dat dit dan geen leugen is?????????
Sorrie hoor, dit is zo pijnlijk geweest dat ik er 2 jaar voor bij de psycholoog heb gelopen, ben er nu redelijk bovenop en kies voor het geluk van mijn gezin.
Verkeerde beslissing?????
En heeft ze me goed opgevoed? Zet jij je kind van 17 op straat zonder ook maar in overweging te hebben genomen om professionele hulp in te roepen???
Ben ik uitgenodigd toen zij ging verloven( met haar zoveelste man)????
De rest van de familie wel hoor.
Dus trek a.u.b. niet zomaar conclusies omdat je het zelf zo gedaan hebt.
Het is niet voor niks dat iedereen mijn moeder uitkotst, haar zus en zwager, twee exen, mijn schoonfamilie en zelfs haar eigen ouders (mijn opa en oma die voor mij gekozen hebben. Zegt dit genoeg???
En wat vindt je er van dat ze nooit iets met haar kleinkind te maken wil hebben?
Misschien vindt jij dit normaal, ik niet.
Laat me in mijn waarde, je hebt geen idee.
Ik ga nu maar weer mijn tranen drogen zulke mensen zijn mijn tranen niet waard....
Natascha
-
Wat een ontzettend rotverhaal Natascha. Ik kan me helemaal voorstellen dat je haar niet op je trouwdag erbij wil hebben!
Dromer, ik vind het knap dat je met je moeder bent gaan praten en dat het bij jullie dus op misverstanden bleek te berusten, maar pas op met wat je naar anderen toe zegt. Je kent hun situatie niet en kunt met zulke opmerkingen mensen dus heel erg kwetsen, ook al zul je het zo niet bedoelen!
-
wat vervelend allemaal ik hoop dat
het allemaal goed zal verlopen op je trouwdag
het is jou dag natascha dus geniet er van
ik gun het je van harte
knuffels corrie
-
[quote name=\'knuffelbeertje\' date=\'19 March 2005, 12:35\']wat vervelend allemaal ik hoop dat
het allemaal goed zal verlopen op je trouwdag
het is jou dag natascha dus geniet er van
ik gun het je van harte
knuffels corrie
[post=\"11182\"]<{POST_SNAPBACK}>[/post]
[/quote]
Dat is het precies: ONZE dag, dus wij doen alles zoals wij het willen.
Dank je wel hoor, lief van je.
Natas
-
Natas trek mijn mening niet persoonlijk aan!! het was niet op jou gericht het was een algemene mening van mij. En als jij je moeder er niet bij wilt hebben moet je dat ook gewoon niet doen!... zeker niet als dat jou dag juist zou verpesten
ieder verhaal staat appart, maar soms is het wel gewoon even goed om na te denken wat er nou daadwerkelijk gaande is. Bij jou is het duidelijk, een moeder die denkt dat de wereld om haar draait en blind is om te zien wat ze anderen aandoet.
-
[quote name=\'dromer\' date=\'19 March 2005, 13:33\']Natas trek mijn mening niet persoonlijk aan!! het was niet op jou gericht het was een algemene mening van mij. En als jij je moeder er niet bij wilt hebben moet je dat ook gewoon niet doen!... zeker niet als dat jou dag juist zou verpesten
ieder verhaal staat appart, maar soms is het wel gewoon even goed om na te denken wat er nou daadwerkelijk gaande is. Bij jou is het duidelijk, een moeder die denkt dat de wereld om haar draait en blind is om te zien wat ze anderen aandoet.
[post=\"11192\"]<{POST_SNAPBACK}>[/post]
[/quote]
Je slaat de spijker op zijn kop, zo is ze precies.
Ik heb genoeg meegemaakt met haar (letterlijk vanaf de dag dat ik geboren ben),
dus ik voelde me aangevallen toen je zei dat ik maar bij mezelf ten rade moest gaan of het niet voor een gedeelte bij mij weg kwam.
Nu begrijp ik dat het niet zo is, maar het deed wel pijn.
Ik kan er gewoon na bijna 28 jaar nog steeds niet bij dat ze me gewoon niet moet, ongelovelijk. Je groeit er nooit helemaal overheen.
En eerlijk gezegd is dit toch stiekem een beetje mijn manier om haar eens te laten voelen waar ze staat: onderaan!!!!
Sorrie hoor dat ik je verkeerd begreep...
Natas
-
nee geeft niet joh, ik zou misschien wel precies hetzelfde hebben gereageerd. En het spijt me als ik je even pijn heb gedaan, dat was nooit mijn bedoeling geweest. Mijn excuses hiervoor
-
[quote name=\'dromer\' date=\'19 March 2005, 14:29\']nee geeft niet joh, ik zou misschien wel precies hetzelfde hebben gereageerd. En het spijt me als ik je even pijn heb gedaan, dat was nooit mijn bedoeling geweest. Mijn excuses hiervoor
[post=\"11202\"]<{POST_SNAPBACK}>[/post]
[/quote]
Zand erover.
Natas
-
Natascha, ik kan jou verhaal ZOO goed begrijpen! Jou verhaal komt in heel veel opzichten overeen met wat ik allemaal heb meegemaakt. Iets minder extreem misschien, maar veel dingen zijn gewoon hetzelfde!
Ik kan me jou keuze dus onwijs goed begrijpen!
In mijn situatie is het ook allemaal erg vervelend gewees, maar sinds een jaar of twee probeer ik gewoon in te zien dat alles wat mijn moeder doet, ze uit liefde voor mij doet. Daar ben ik wel van overtuigd, dat ze van me houdt. Alleen is haar idee van liefde soms zo onbegrijpelijk voor mij! Ze kan het gewoon niet hebben en wordt heel verdrietig als ik andere keuzes maak in het leven, keuzes die zij nooit zou maken. Ze denkt dat alleen wat zij doet, het juiste is en dat er geen andere juiste keuzes kunnen zijn. Ze respecteerd dat dan ook niet, ze zal altijd proberen mij de keuze te laten maken die zij denkt dat goed is. Dat kan soms heel hard aankomen, zeker als het om belangrijke dingen gaat.
Toen ik net met Arjan verkering had, stond ze daar ook helemaal niet achter! Zoals jullie weten zijn Arjan en ik neef en nicht van elkaar (nog steeds raar om te zeggen want ik ken hem helemaal niet als mijn neef...) en had mijn moeder ruzie met zijn ouders. Zijn ouders hadden namelijk 'partij gekozen' voor mijn vader toen mijn ouders gingen scheiden. (Volgen jullie het nog?)
Toen ik en Arjan dus verkering kregen, zag ze het al helemaal niet zitten. Een zoon van haar grootste 'vijanden' had verkering met haar dochter!!! Nu, bijna 4 jaar later, ziet ze denk ik wel in dat Arjan gewoon heel goed voor mij is. Maar daar heb ik hard voor moeten werken!
Ik kies er nu voor wel mijn moeder uit te nodigen, maar een speciale rol op onze trouwedag kan ze shaken. Ze heeft immers nooit gelooft in onze relatie! en het ergste was nog: Toen we aan haar vertelden dat we gingen trouwen, heeft ze me niet eens gefeliciteerd! Zelfs niet nadat ik haar zei dat het misschien wel een felicitatie waard is. Ze begon alleen maar over dat die trouwdag voor haar wel echt heel moeilijk zal worden, omdat ze dan Arjan's ouders weer zou zien, en mijn vader. Ze wil dus alleen maar begrip... Maar kan ze dan niet één keer niet aan zichzelf denken maar aan MIJ!??????
Je begrijpt, als mijn moeder me nog niet eens uit zichzelf kan feliciteren met het feit dat ik ga trouwen (met Arjan), maar aan de andere kant wel leuk de moeder van de bruid wil spelen, en met mij een jurk wil uitzoeken enz enz... dat klopt toch niet???
pfff. zo, dat is er uit.. :unsure:
-
OOOOOOHHHHHHHHHHHH meid, wat kan ik me goed in jou verplaatsen.
Hoe is het toch mogelijk dat een moeder niet inziet wanneer haar kind gelukkig is, en dat wanneer een kind volwassen is zelf haar keuzes moet maken.
Ze heeft altijd gezocht naar aandacht, vroeger heeft ze zich uitgemagerd, tijdens haar huwelijken en relaties had ze altijd de grootste verhalen over de aandacht die ze van andere mannen kreeg, zij werd altijd lastig gevallen of beledigd door iedereen. Ze weet van gekheid niet wat voor ziektes en kwalen ze elke keer weer heeft, en naar het ziekenhuis moet voor onderzoeken ( niemand weet wat de uitslagen zijn, want tegen die tijd heeft ze weer wat anders).
Het is niet voor niks dat de hele familie haar links laat liggen en bij elk verhaal grote vraagtekens plaatst......
Ik hoorde een paar jaar geleden van mijn opa en oma en mijn tante dat ze vroeger zo'n medelijden met mij hadden omdat ze zagen hoe ik behandeld werd, nou vraag ik je......
Nu moet ze me met rust laten, ik ben zo ver dat mijn leven goed op de rails heb daar kan zij nu niks meer aan verpesten....
Meid ik hoop dat jij je draai ook hebt gevonden in de relatie met jouw moeder,
en je lekker jullie leventje kunnen leiden.......
Het is jullie gegund......
Natas
-
Wat lief van je Natas! :)
Ik wens jou ook alle geluk van de hele wereld, en ik hoop dat je dag NOG mooier wordt dan je had gehoopt!
-
ik krijg gewoon kippevel als ik jullie verhalen lees......
-
Ik zit hier met een brok in me keel je verhaal te lezen natascha en ook de reacties van de andere.
Ik wilden het ergens niet maar ineens schoot ook mijn onwijs goede relatie( ahum not dus)van me moeder en mij door me heen.
Continu maar boven zonder reden woren gestuurt me deur van me kamer opslot draaien ruiken op de zolder dat ze aan het koken is maar dus echt niet naar boven komen om de deur te openen tegen me vader zeggen als ie wat later thuis kwam ik al naar boven was gegaan (tot me vader er achter kwam dat ik dus helemaal niet naar beneden kon komen laat staan naar boven gaan)
Me zusje was in alles beter voor haar ik had maar LEAO gedaan en me zusje HAVO/VWO
Me zusje heeft veel gestudeerd ik had wel een baantje maar dan hier dan daar(nadat me droom als kapster uit een was gevallen door exceem op de handen)
Zelfs toen ik zwanger was van de oudste durfde ze te zeggen ik ben nog veel te jong om oma te worden genoemt :mad:
Me zusje trouwden een aantal jaar geleden voor de 1ste keer me moeder wist alles maar ik dus niet.Me zusje scheiden ohhhhh wat was ze zielig blablabla ik werdt in elkaar geslagen door me ex maar ik zou er zelf om gevraagt hebben want vroeger was ik ook zo'n opstandje :dry: :mad: :mad: :mad:
Me zusje trouwden voor de 2de keer maar dan nu in het buitenland (spanje geen spaanse man????)me kinderen werden uitgenodigt en voor mij werdt de na de mededeling sorry jij bent niet welkom de deur voor me neus dicht gesmeten.
En zij of hun willen nog bij ons komen op de trouwdag nou noway dus het.
Ze krijgen wel een kaartje maar dan met de datum er op wanneer het geweest is.Ongetwijfeld zal me dat niet in dank afgenomen worden maar jammer dan .Wat door me hele leven is gebeurt hoef ik ze niet te zien die dag en heb dan ook zo wie zo 1 persoon van de beveiliging die ongenodigden niet binnen laat en ons cmster zal het ook niet toestaan.
Zo en nu ga ik me tranen drogen grrrrrrrrrrrrrrrrrr
-
Tjonge Ingrid! Huil maar ff lekker uit! Dat lucht hoop ik op. Ik kan me voorstellen dat je je moeder niet op je bruiloft wil hebben! Wat erg wat je verteld! Als ik het zo lees en goed begrijp, dan is het gewoon kindermishandeling te noemen!
Meiden, ik verbaas me er zo over dat er zoveel meiden zijn die kampen met dit probleem! Niet dat ik het ook maar iemand toewens, maar ik ben wel blij dat ik hier ook die steun kan vinden!
Jullie zijn allemaal kanjers!
-
Pfff... :sad:
Het lijkt me zo confronterend als je zelf een kind krijgt en voelt hoeveel liefde je daarvoor hebt. Terwijl je zelf het gevoel hebt diezelfde liefde nooit ontvangen te hebben.
-
[quote name=\'pief\' date=\'20 March 2005, 19:26\']Pfff... :sad:
Het lijkt me zo confronterend als je zelf een kind krijgt en voelt hoeveel liefde je daarvoor hebt. Terwijl je zelf het gevoel hebt diezelfde liefde nooit ontvangen te hebben.
[post=\"11301\"]<{POST_SNAPBACK}>[/post]
[/quote]
Het is zelfs heel erg eng als je zelf een kind krijgt omdat je niet weet hoe moederliefde voelt.
Het heeft ook een tijdje geduurt en heb maar zelf geaan wat me gevoel me ingaf.
-
Misschien wel juist omdat ik een kind kreeg was het heel confronterend, ik kan niks hebben als het om mijn kind gaat.
En je kunt je dus niet voorstellen dat je moeder zo tegen je doet.
Vindt je het gek dat ik vroeger wel eens dacht dat ik geadopteerd was???
Natas
-
Zondag vierde mijn oma haar verjaardag, en natuurlijk was mijn moeder er ook met haar zoveelste vriend. :sad:
Ze hebben 3 uur lang niks tegen ons gezegd...........niks gevraagd..........
Ook mijn zus heeft niks over onze trouwerij gezegd.....alsof het een enge ziekte is ofzo................... :blink:
We zijn maar lekker veel buiten geweest met de kinderen.
Toen ik even binnen zat met mijn tante te praten zaten ze in het hoekje te smoezen, ze zaten helemaal aan de andere kant van de kamer zich af te zonderen. :ph34r:
Elke keer als ik met iemand aan het praten was begonnen ze weer te fluisteren.
Ik dacht al bij mezelf: Ga lekker buiten zitten bij de kinderen, daar hoor je thuis.
Toen ze weggingen liepen ze langs ons heen zonder gedag te zeggen, ook niet tegen Demy. :ohmy:
Mijn opa en oma hebben zich gek geërgerd aan hun gedrag......wie niet eigenlijk.
Ze heeft een week geleden tegen de familie gezegd dat ze mij een brief gaat schrijven, omdat mijn tante wel welkom is op onze trouwdag, en zij niet.
Daar werd ze dus boos over.....en nu zit al meer dan een week te wachten op de brief (die dus niet komt).
Ik heb mezelf voorgenomen dat als het weeeeeeer een boze brief wordt, ze de uitnodiging mag verscheuren, omdat ze dan niet meer welkom is.
Alles wat de trouwdag negatief beïvloed wordt afgeketst, zij dus ook !!!
Ze snijdt zichzelf in de vingers.....onze trouwdag wordt de mooiste dag !!!!!!!!!!!!
-
Heel goed Natas!
-
Ik kan me hier eigenlijk niets bij voorstellen, omdat ik zelf niet in zo'n situatie zit. Maar ik begrijp wel dat het heel vervelend is! Ik zou denk ik ook zeggen: of je helpt mee aan ONZE dag door je te gedragen of je komt maar niet!
Succes ermee in ieder geval!
-
zo lang je dat maar voor ogen houd natas!!!.... jou dag!!!
-
Ik ben het met de meiden eens! Het is jouw dag en ze hebben zich maar aan jouw wensen aan te passen en als ze dat niet doen dan blijven ze toch lekker weg!!!!
-
Ik ben het ook helemaal met je eens! Als t zo moet wordt het zonder haar veel gezelliger!
-
Ik hoop dat je je voor dit een beetje kan afsluiten en genieten van jullie dag. ook al zal dat misschien helemaal zonder haar zijn......
-
Wie weet komt die brief wel helemaal niet en kan je lekker (met je moeder in een hoekje...) genieten van je trouwdag!! En anders heeft ze het er zelf naar gemaakt!!!
-
Ik ben nu echt zover dat ik liever heb dat ze helemaal niet komt dan dat ik het risico neem dat ze de boel verpest.............
Op de trouwdag zelf is ze er in elk geval niet bij...........dat is al een opluchting!!!
-
Kan het me goed voorstellen hoor Natas!! Alleen al die 'dreiging' van zou er misschien nog wat gebeuren... ik begrijp dat je haar dan liever niet hebt!!
-
Ik zal aan je denken de 7e......
Gelukkkig hoef je je op deze dag geen zorgen om haar te maken....
-
Nee, ik verwacht niet dat ze in cognito (schrijf ik dat goed) verschijnt.......
-
o gelukkig meid
ik kan me voorstellen dat je niet wil dat er iets misloopt op je trouwdag
dat zou de hel dag een domper geven
dus gewoon doen hoe je zelf wil hoor
-
Ik heb een goede man getroffen waardoor ik goed sterk ben geworden.
En daardoor kan ik nu voor mezelf opkomen en zeggen dat ik haar niet nodig heb.
En ik voel me er goed bij.
Ha Ha :hail:
-
[quote name=\'irenebreebaart\' date=\'05 April 2005, 14:28\']Ik ben het met de meiden eens! Het is jouw dag en ze hebben zich maar aan jouw wensen aan te passen en als ze dat niet doen dan blijven ze toch lekker weg!!!!
[post=\"16025\"]<{POST_SNAPBACK}>[/post]
[/quote]
Ik sluit mij geheel bij de andere meiden aan!!!!
Het is jouw dag en deze mag je door niemand laten verpesten...ook niet door je moeder!!!!
-
echt toppy van je meid
supperrrrrrrrrrrrrrr :applaus: :applaus: :applaus: :applaus:
-
GOOD FOR YOU!!
Toch sterkte meid, want 't is niet niks.
-
Ik kan me zo goed voorstellen hoe het is.
Wij hebben het ook wel een beetje maar dan dus met Jeanot zijn moeder, dus ik ken het gevoel.
Knap dat je er zo mee omgaat! :wink:
Dikke knuffel
-
[quote name=\'ikki\' date=\'05 April 2005, 23:25\']Ik kan me zo goed voorstellen hoe het is.
Wij hebben het ook wel een beetje maar dan dus met Jeanot zijn moeder, dus ik ken het gevoel.
Knap dat je er zo mee omgaat! :wink:
Dikke knuffel
[post=\"16401\"]<{POST_SNAPBACK}>[/post]
[/quote]
Nou dat was ook niet van de ene op de andere dag hoor,
Het heeft me wel 4,5 jaar geduurd voor ik m´n moeder kon zeggen dat ze zich niet met mijn leven moet bemoeien, en ze zelf ook geen heilige is.
Voor Johan is ze echt bang, hij zegt haar gewoon meteen waar het op staat.
Daar doet ze nu poeslief tegen, daarom belt ze ook overdag, dan is Johan er niet.......slap hé?
-
Tja Snow heeft er 13 jaar over gedaan om eindelijk definitief tegen zijn moeder te durven zeggen dat hij geen contact meer met haar wil.
Daar ben ik ook heel trots op dat hij het nu eindelijk heeft gedaan, ook al zullen sommige dat misschien niet begrijpen maar goed.
Het blijft moeilijk en ik vind het knap!
-
Natuurlijk blijft het moeilijk, ondanks alles blijft het toch je moeder. Maar ik kan me, na verhalen van jullie gelezen te hebben, wel voorstellen dat in sommige gevallen het beter is om geen contact meer te hebben.
Ik vind het ook echt knap als je zoiets durft te zeggen tegen iemand die toch eigenlijk een belangrijke rol speelt (of eigenlijk zou moeten spelen) in jouw leven. Kan me indenken dat je daar trots om bent! :)
-
in mijn persoonlijkheid zit het min of meer gebakken om eerlijk te zijn, ook al kan dat heel hard aankomen..... zo zeg ik mijn vader en moeder geregeld hoe ik er over denk en dan slikken ze vaak wel even. Ik probeer het wel subtiel te brengen uiteraard,....
Ik kan me wel indenken dat het voor mensen die dat niet hebben heel moeilijk is om zo te zijn. Waar ik het zie als opheldering zien anderen het toch als kwetsend. Ik vind het bijzonder moedig hoe je met de situatie omgaat natas!! werkelijk waar... dat mag best gezegd worden. En leer er ook van, leer harder te zijn in je doen en laten, zo wandeld niemand meer over je heen...
-
Ik zou zoiets dus volgens mij niet kunnen. Mijn zwakste punt (al zeg ik het zelf) is dat ik anderen geen kritiek kan geven, in ieder geval niet waar ze bij zijn. Als de mensen waar het om gaat er niet bij zijn, is het natuurlijk makkelijk, maar wel een beetje achterbaks, dus dat probeer ik te voorkomen. Ik probeer eraan te werken, maar helaas lukt het nog niet altijd... :sad:
-
Ik vindt het zelf heel vervelend als mensen gekwetst zijn, maar in dit geval ben ik zo vaak gekwetst geweest, dat zij nu maar eens mag voelen wat ik al die jaren gevoeld heb.
Als ze dat tenminste doorheeft.
Ik ben blij dat ik een sterk persoon naast me heb, hoop alleen niet dat ik té hard wordt.........hihihihihihi
-
ja en ik ben er niet alleen harder van geworden, mensen waarderen me ook meer juist om mijn eerlijkheid....
-
maar niet alle mensen waarderen dat.
ik ben ook iemand die er soms zo wat uit vloept.
en dan krijg je toch vaak boze gezichten
-
tuurlijk kan je boze gezichten krijgen en niet iedereen is er even blij mee, maar het is een mening van mij, en dat iemand daar kwaad om wordt betekend vrijwel alleen maar dat hij iets niet onder ogen durft te zien of zich daarvoor wil aflsuiten....
-
Ja, maar soms dan kan je iets beter niet zeggen, of op een ander moment! Annemieke en Ik zijn wat dat betreft tegenovergesteld aan elkaar: zij zegt dingen vaak niet en ik vaak te snel!
-
nou het is niet dat ik het bot breng hoor ik geef het meer als hint, mensen moeten zelf weten wat ze ermee doen. En ja je voelt het ook wel aan, bij sommige merk ik gewoon dat je hard moet zijn en sommige kan je beter maar hun eigen weg laten varen.....
-
[quote name=\'dromer\' date=\'07 April 2005, 08:24\']tuurlijk kan je boze gezichten krijgen en niet iedereen is er even blij mee, maar het is een mening van mij, en dat iemand daar kwaad om wordt betekend vrijwel alleen maar dat hij iets niet onder ogen durft te zien of zich daarvoor wil aflsuiten....
[post=\"17175\"]<{POST_SNAPBACK}>[/post]
[/quote]
Maar juist door mijn eigen mening heeft mijn moeder me op 17 jarige leeftijd het huis uit gezet, ze kon daar niet tegen.
Zij heeft gelijk en iedereen die er anders over denkt moet uit de weg.....
Nu krijgt ze mijn meneing hoe dan ook te horen.
-
ja hahahaha natas dat had ik ook, ik heb toen bij mijn schoonouders gelogeerd de hele zomer...... maar ik heb er wel wat van gezegd.... oh nee ik had het anders aangepakt ik was naar de rechtswinkel gegaan en heb daar documentatie laten kopieren waarin stond dat je ouders financieel verantwoordelijk zijn voor de kosten die jij maakt en die niet op jou verhaald kunnen worden en dit t/m je 21 jaar. Ik heb dit op mijn kamer gelegd en toen ineens veranderde ze als een blad aan de boom. toen ik weer thuiskwam toen zag ik dat dat papiertje weg was.....
-
ja, maar is dat niet anders als je al een baan hebt, ik werkte toen al.
Maar bij een supermarkt en ik was 17 dus kreeg ik maar 900 gulden ofzo...
Ze heeft me nooit financieel gesteund hoewel ze dat wel gezegd had.........
-
erg zulke moeders..... :mad: