Praatje Voor Huwelijksvoltrekking

[SME]

Ik ben de zus van de bruid en ben gevraagd om een praatje te houden voor de huwelijksvoltrekking.
Het eerste idee was om mij tot buitengewoon ambtenaar te beëdigen, maar dit is niet mogelijk in de provincie Utrecht. Nu is met de ambtenaar besproken, dat hij welkom heet. Vervolgens doe ik een praatje en daarna voltrekt de ambtenaar het huwelijk.
Maar nu... wat ga ik zeggen. Levensloop, gedichtje enz vind ik te saai.
Wie heeft er originele ideeën, wat kan ik doen? Het moet natuurlijk niet te veel een opvoerinkje worden.
Alle ideeën zijn welkom, wie weet kan ik er iets mee!!!
Bovenstaande is een korte schets. Ik ben ook nog hard aan het denken. Als je meer wilt weten, laat het horen.

[Trouwring]

Wat is het doel van dat wat je gaat zeggen?

[SME]

Wat is het doel van dat wat je gaat zeggen?

Ik heb nog contact met de ambtenaar om een en ander af te stemmen.
Wat ik nu weet, is dat de ambtenaar iedereen welkom heet, daarna ik iets moet zeggen, en de ambtenaar vervolgens de huwelijksvoltrekking doet.
Ik weet niet wat 'normaal' is wat er gezegd wordt tussen het welkom en de huwelijksvoltrekking, ben niet erg ervaren met bruiloften. Zijn er ideeën?

[zinzi]

Vaak wordt er wel een levensverhaal gedaan. Maar dat kan ook op leuke/ vlotte manier. En ik vind zo'n levensverhaal ook wel passend. Hoe en wanneer bruidspaar zich ontmoet heeft, byzondere momenten. Een leuk verhaaltje met humor erin doet het vaak goed.

Waarom ben je zelf zo tegen een levensverhaal? Ik heb zelf geen andere creatieve bevindingen.

[loesje1983]

Bij mijn zus had de amtenaar een intervieuw afgenomen en daar leuke anekdotes uit gepakt. Een beetje de hoogtepunten uit hun leven samen zeg maar!

[_M_]

Bij ons heeft de ambtenaar ook van alles gevraagd. Iets over onze gezinnen, onze school- en studieperiode, hoe we elkaar hebben leren kennen, waarom we graag willen trouwen. Maar ook wat we graag lezen en welke muziek we luisteren. En wat iets bijzonders is dat we samen hebben gedaan; een mooie herinnering.

Op die manier wordt het vast iets bijzonders.

[Muisje]

Wij hadden het toch wel een pietsie anders! voor we getrouwd zijn, maar al wel bij de ceremonie waren, werd er verteld wie er dicht om ons heen stonden.. vaders moeders, getuigen,zussen broer,zwagers, kindjes vriendengroep.. opa en oma's! allen werden zij welkom geheten.. ook de taak vaneen ieder op de dag zelf..! en al wat kleine dingetjes die wij hadden verteld.. Daarna huwelijksvoltrekking, en toen kwam het verhaal over hoe we elkaar hadden leren kennen etc.etc.! echt een erg leuke speech..

ik weet inderdaad anders ook niet zo goed wat je kunt gaan vertellen..je kunt moeilijk alles vertelenw at je met je zus hebt meegemaakt,aangezien dan de as van je zus er lekker 'bedreten' bij zit... ik heb zo geen andere goede ideeen dan een levensloopverhaal! maar waar zat je zelf anders aan te denken? want je zult vsat een idee hebben!

[SME]

Ik wilde eigenlijk geen levensloop doen, omdat
- ik niet zo goed kan vertellen en al helemaal geen anekdotes
- van de levensloop van mijn zusje kan ik wel wat zeggen, maar over mijn zwager veel minder. Alleen van de jaren dat ze elkaar kennen. Dan moet ik iets over hem gaan vertellen, van horen zeggen en dat leek mij geen goed idee.
- Een stukje levensloop zoals de ambtenaar vaak doet, vind ik moeilijk. Zo'n man / vrouw doet dat als werk, staat er wat verder vanaf en kan dat wat neutraler vertellen. Ik denk eigenlijk dat ik dat niet zo goed kan.

Wat ik dan in gedachten had? Geen idee. Ik had gehoopt dat er andere ideeën waren. Waar ik aan gedacht heb, is iets met gedichten, iets met one-liners. In ieder geval iets algemeens bedenken en dat proberen wat persoonlijker te maken. Als ik zelf niet heel creatief met taal hoef te zijn, komt het misschien nog een beetje goed.

In ieder geval allemaal alvast bedankt voor alle reacties.
Geeft weer stof tot nadenken.
Alle reacties zijn verder natuurlijk nog welkom!

[Muisje]

piiiiiiiieuw das moeilijk.. denk ik..!! oneliners..... een overdenking zonder christelijke achtergrond?zoiets.. misschien?!

[hartje]

Wat dacht je ervan om een paar voorwerpen mee te nemen die iets betekenen voor het bruidspaar en erbij het verhaal wat erbij hoort of waarvoor het symbool staat erbij vertellen. Zo hou je het persoonlijk, maar wordt het niet meteen een stoffig levensverhaal.

[bonfire]

Ben wel eens aanwezig geweest bij een huwelijk waar twee mensen (vriendin van de bruid en vriend van de bruidegom) een praatje hielden. Wat zij heel leuk deden was vertellen wat diegene voor hun betekent, een paar eigenaardigheden waar om gelachen en het verhaal hoe zij elkaar ontmoet hebben en wat ze de vriend/vriendin daarover verteld hebben.
Je staat als zus toch veel dichterbij dan zo'n ambtenaar en kan je een veel persoonlijk verhaal vertellen, zeker omdat je ze allebei kent.

Wat misschien ook een leuk idee is: vraag aan familie en vrienden (of bedenk het zelf) om te zeggen wat het best symbool staat voor je zus en zwager, bijv. een dier of een gerecht, en daar dan een verhaal bij.

Succes!

[Tinq]

Mijn zwager gaat in dit geval ons 'praatje' houden. En hij zit met het zelfde probleem: Wat moet ik zeggen?

Ik zou het leuk vinden als hij verteld hoe wij (as en ik) elkaar hebben leren kennen (ons verhaal dus)  en hoe hij het ervaren heeft dat zijn broertje met z'n nieuwe vlam thuis kwam.

Wij gaan dus met z'n allen rond de tafel zitten om zo'n verhaal in mekaar te draaien. Hij zal daar heus nog wel wat aan sleutelen en het overgieten met wat 'zwagerjus' maar dat vinden wij juist leuk! (hoop ik juist op)


In jouw geval, je zus zal je niet voor niets dit ere baantje gegeven hebben, ik denk dat je het heel moeilijk verkeerd kan doen. Maak het jezelf niet te moeilijk. Waarschijnlijk vind het al super dat je het wil doen!

[BABS Berrie de Boer]

Het mooie van familieleden die iets zeggen tijdens een ceremonie, is dat ze een heel andere legitimatie hebben dan een Babs. Die kent het bruidspaar vaak niet meer dan een paar uur, terwijl je er zelf het hele leven bij bent. Het is in mijn ogen dan ook een gemiste kans, wanneer je toch hetzelfde gaat zeggen als een babs zou doen, je staat er immers ook als familielid.
Die insteek zou ik ook kiezen: wat heb je zelf gezien van wat zich tussen het bruidspaar afspeelde, vanaf de ontmoeting tot nu. Schrijf daar de hoofdpunten van op en prik dan nog eens een avond om daar over te praten, vertel wat je is opgevallen en laat hen daar op reageren. Wat vond jij opvallend aan hen, wat vinden zij opvallend, wat waren volgens jou de hoogtepunten, wat is het volgens hun, hoe denk jij dat ze elkaar ontmoet hebben, hoe zit het precies, waarom denk jij dat ze bij elkaar passen, waarom vinden ze dat zelf. Die reacties kun je dan weer verwerken in de uiteindelijke speech. De basis voor een speech is naar mijn idee altijd een goed gesprek.

Op deze manier vermijdt je ook het "stukjes-gevoel". Dat is het gevoel van onbehagen dat bruidsparen krijgen, wanneer ze niet weten wat er komt en of het wel leuk is voor iedereen, zoals wanneer 'leuke oom 'Jan' een lied aanheft op de melodie van "Toen onze mops een mopsje was" met een tekst die bijna, maar net niet, op de melodie past.
Door er met ze over te praten, hebben ze in ieder geval enig idee wat je gaat doen, maar hoe, dat blijft ook voor hen een verrassing.

Andere tip: houd rekening met de tijd. Laat word af en toe de woorden tellen, een tekst van rond de 1500 woorden is mooi.

[Nanna]

Dan hebben wij wel geluk. Mijn schoonzus houdt voor ons een praatje maar ze is ook onze ambtenaar! Is wel heel bijzonder, ze begint al een beetje zenuwachtig te worden zei ze laatst. We hebben wel een echt Babsgesprek binnenkort. Volgens mij pakt ze het net zo aan als bij haar andere bruidsparen. Ik ben erg benieuwd wat ze allemaal over ons gaat zeggen.