Wie Op Het Forum Was Ook Snel?

[dedutchess]

Ik zal ten eerste in het kort mijn verhaal doen. Na anderhalve maand waren mijn vriend en ik verloofd met elkaar
maar we zullen in september 2009 trouwen en zijn dan 15 maanden bijelkaar.

Nu wilde ik graag weten of er andere zijn op het forum die zo snel waren met verloven of trouwen. Het is namenlijk meer gebruikelijk dat je gaat samenwonen en minstens een paar jaar de tijd neemt om bijelkaar te zijn.

Hoe reageerde vrienden, familie. Is er kritiek geweest of vonden ze het allemaal leuk? En ondervinden jullie zelf nadelen aan het snel trouwen of verloven. Of vinden jullie het nog steeds jullie beste keus?

En wat vinden de stelletjes die al jaren bijelkaar zijn dat er stellen zijn die na zo'n korte tijd al gaan trouwen?

Nou ben benieuwd!

[Trouwring]

Een vriendin van me is getrouwd op de dag dat ze 1 jaar verkering hadden, en ze kregen verkering op de 1e dag dat ze elkaar zagen, dus ook behoorlijk snel. Ze kreeg veel negatieve reacties, waarom zo'n haast, etc.

Zelf heb ik al heel lang verkering, en soms denk ik ook: waarom zo'n haast? Je kunt toch ook nog even wachten. Het heeft natuurlijk ook met allerlei dingen te maken weer (hoe lang ken je elkaar al voor je verkering kreeg, hoe oud ben je, in welke levensfase zit je, etc). Maar ik begrijp ook wel dat als je zeker weet dat jouw man de ware is dat je met hem wilt trouwen (en dan is het: waarom zou je wachten?)

[Tammy]

Wij hebben elkaar ontmoet op vakantie en hebben elkaar het eerste jaar alleen in de weekenden gezien.
Na dat (magere) jaar hebben we samen een huis gekocht. Dat was redelijk snel, denk ik.
Na iets meer dan een jaar samenwonen heeft mijn vriend me ten huwelijk gevraagd.
In totaal zijn we drie jaar samen op het moment dat we gaan trouwen.
Da's niet zo (heel erg) snel, maar ik vind het zelf wel zo prettig op deze manier.
We weten alles van elkaar, wat ook geen garantie geeft natuurlijk, maar het is wel een geruststellende gedachte. Ik heb wel eerder een relatie gehad van drie jaar en daar wilde ik alleen maar heel hard wegrennen. Nu weet ik dus zeker dat het gevoel heel erg anders is.
Dat wist ik eerder ook al wel, maar bijvoorbeeld samenwonen vind ik best een kunst. Nou, dat gaat super dus ik ga ervan uit dat het vervolg ook helemaal goed gaat komen!

[Tigru]

Ja, wat is snel? Ik vind binnen een paar weken trouwen snel

Wij hebben 26 februari verkering gekregen met Carnaval. We kenden elkaar en hebben vroeger eens een blauwe maandag verkering gehad... Maar contact hadden we niet meer gehad (ik herkende hem eerst zelfs niet). 9 juli 2006 zijn we samen gaan wonen. Snel? Ja en nee, ja we hadden "pas" vier maanden verkering, maar goed, ook allebei een eigen huis, dus vonden we het niet meer dan logisch.
Nu gaan we van de zomer trouwen. Niet gepland in eerste instantie. Maar het voelt gewoon goed... Kan het niet uitleggen...

Mijn ex heeft mij ook ten huwelijk gevraagd voordat mijn moeder stierf, dan konden we trouwen en kon mijn moeder er bij zijn. Ik heb toen even nagedacht maar nee gezegd, vond dat een slechte reden. Maar goed ook dus, was met hem niet gelukkig geworden...

[lalalalala]

Als wij gaan trouwen, ben ik 28 en mijn vriend 32 en zijn we 8,5 jaar samen.

Begrijp wel dat de 1 wat sneller trouwt dan de ander, bijvoorbeeld als men gelovig is en niet eerst wil samenwonen of wanneer je beiden al een stuk ouder bent en wat meer levenservaring hebt, maar ook als er bijvoorbeeld een kindje in het spel is.

Toch ben ik blij dat ik nu trouw en niet op mijn 21e ofzo. Op je 28e ben je naar mijn inziens toch wat volwassener en heb je meer levenservaring ( en duidelijk wat je wel/niet wilt) dan wanneer je 21 bent.
Wat dat betreft sluit ik mij wel aan bij Trouwring: waarom soms zo'n haast?? Trouwen loopt immers niet weg!

[lune]

Daar sluit ik me bij aan. Ik ben wel snel gaan samenwonen (na een paar maanden), en dat was best pittig. Ben erg blij dat we die tijd samen overleefd hebben maar ik zou dus nooit trouwen zonder eerst de samenwoon-proef te doorstaan
Ik moet ook zeggen dat ik er geen positief beeld bij heb omdat de mensen van wie ik meemaakte dat ze snel (zeg binnen anderhalf jaar) trouwen inmiddels allemaal weer uit elkaar zijn.

[Veer]

We kozen er voor eerst samen te gaan wonen en voor kinderen te gaan. Wanneer we trouwen willen we dat graag zo goed en leuk mogelijk doen en daar zijn centjes voor nodig. Op de eerste ontmoeting met mijn schoonzussen werd ons al gevraagd of we ook snel gingen trouwen. Ik weet dat er zussen van Tom heel snel getrouwd zijn.

[Abt]

Als wij gaan trouwen hebben we bijna vier jaar een relatie. Ik ben dan nog wel jong (21) want ik was 17 toen ik wat met mijn vriend kreeg (hij 25, en als we trouwen dus 29). Toch voelt het voor ons niet "vroeg".
Toen we anderhalf jaar bij elkaar waren kwam ik er achter dat ik (ondanks trouw pilgebruik) zwanger was! We woonden op dat moment nog niet officieel samen (al waren we meestal samen in het appartement van mijn vriend) dus dat was best even heftig. We zijn gaan samenwonen, zwanger en wel, en toch heb ik in alle eerlijkheid nooit twijfels gehad, zoals je vaak hoort. Wil ik wel met hem samenwonen, wil ik wel een kindje met deze man enz. Ik heb die twijfels niet gehad en het ging ontzettend goed.
In maart 2008, hoogzwanger en een paar weken voor we 2 jaar verkering zouden hebben, gingen we met onze twee beste vrienden naar het gemeentehuis voor een geregistreerd partnerschap, zodat alles goed geregeld zou zijn voor ons kindje. Een paar dagen na ons tweejarig jubileum werd Thijmen geboren
Ik vond het wel prima allemaal, mijn vriend wilde nog heel graag "in het echt" trouwen, maar ook hij vond het best daarmee te wachten. Komt nog bij dat mijn schoonouders, die behoorlijk wat traditioneler zijn dan wij en mijn familie en het stiekem ergens wel "jammer" vinden dat we niet echt getrouwd zijn (met kerk en feest en alles) en toch een kindje hebben, een beetje zaten te pushen. Van die terloopse opmerkingen en als wij dan zeiden "nou wij gaan voorlopig nog niet trouwen want dat kunnen we niet betalen", dan zei mijn schoonmoeder meteen "Nou, bij F en T (a.s.'s broers) hebben wij het pak en het diner betaald en dat zouden we voor jullie ook doen" en dat soort dingen. Nou, ik kreeg steeds minder zin om te trouwen als het zo opgelegd wordt! :laugh:
Wel bleven vriendlief en ik het zelf ook wel jammer vinden, ergens. We wilden nog graag voor de kerk trouwen en gewoon een feestje geven. Na alle (toch best wel) zorgen wilden we zo graag met alle lieve mensen om ons heen vieren dat het zo goed met ons gaat en in het openbaar laten zien dat wij voor elkaar gekozen hebben. Op een nacht droomde ik een keer over een bruiloft (onder al mijn rebelse ik-hoef-niet-zo-nodig was ik er dus blijkbaar toch wel mee bezig :laugh:) en ik werd zo gelukkig wakker! Ik vertelde het mijn vriend en hij vond het leuk maar leek er weinig aandacht aan te schenken...

Mis! Drie dagen later ging hij op z'n knieen en op 30 januari 2010, als we nog geen 4 jaar bij elkaar zijn geven wij elkaar (maar dan voor de kerk) het ja-woord!

(goh wat een lang verhaal, sorry!!)

[augustus09bruid]

Als wij gaan trouwen zijn we meer dan 7 1/2  bijelkaar, bijna 8 jaar. Ik was wel jong toen ik '' verkering'' kreeg met mijn aanstaande. Ik was 15 en hij 16. Als wij gaan trouwen zijn we 23 en 24 jaar. Wij wonen dan 4 jaar samen. Wij zijn misschien wel jong om te trouwen.. maar we zijn wel alweer lang bijelkaar. Het voelt voor ons gewoon erg goed. Soms krijg ik wel reacties van.. na het trouwen kun je niet meer stappen oid.. dat vind ik echt onzin! Een goede relatie is dat je elkaar los durft te laten. Ik wil ook eerst trouwen en dan pas kinderen... misschien erg traditioneel en vriendinnen hebben al een kind en zijn niet getrouwd en dat vind ik helemaal niet erg, maar juist leuk dat ze een kindje hebben! Maar het is voor mijn eigen gevoel.. Zelf wil ik ook niet jong kinderen, maar nog een paar jaar wachten, wanneer ik jaartje of 29 / 30 ben. Maar dit kun je ook niet plannen dus ik zie wel hoe het verloopt.
Dus voor kinderen trouw ik ook niet. Het is voor ons puur het gevoel om te trouwen! En heb daar echt zoveel zin in!

[mika]

Wij kennen elkaar 2,5 jaar als we gaan trouwen. maar zijn inderdaad ook al wat ouder (38 en 37). Ik heb eerder  relaties gehad en samengewoond. Toen ik met Vincent ging samenwonen ging dat vergeleken met eerdere ervaring zo vloeiend en makkelijk allemaal. We passen gewoon bij elkaar. Daar waar nodig zijn we verschillend, daar waarvoor het goed is zitten we op een lijn.

Ik heb overigens mijn vriend ten huwelijk gevraagd :-) . Maar hij zij volmondig Yes. We zijn 1,5 jaar bezig om te kijken of een kindje ons leven mag verrijken. De keuze daarvoor gaat in mijn ogen nog een stapje verder dan trouwen. Als er eenmaal een kleintje is bind dat je , of je het leuk vind of niet, voor de rest van je leven!


En tja....een dag met Vincent is een dag met een lach....dus wie wil dat nou niet voor de rest va zijn leven

[K en P]

Wat is snel?
Als het goed voelt voor jullie maakt het toch niet uit?

Wij kregen op 15 oktober verkering, de 1e dag dat we elkaar in het echt hebben ontmoet (kenden elkaar al heel lang via internet)
De 2e keer dat we elkaar ontmoette zijn we meteen gaan samenwonen en dit was pas 2 weken later!
Het was totaal niet gepland, maar gewoon zo gegaan.
Ook nooit getwijfeld en nooit negatieve reacties erop gehad.

Volg je hart!

[mika]

Inderdaad volg je hart en je intuitie. Als daar geen twijfels zijn zit het gewoon helemaal goed. !

[Salixy]

[quote name=\'dedutchess\' post=\'229251\' date=\'09 May 2009, 10:12\']En wat vinden de stelletjes die al jaren bijelkaar zijn dat er stellen zijn die na zo'n korte tijd al gaan trouwen?

Nou ben benieuwd! [/quote]

Persoonlijk vind ik dat je toch eerst minimaal 1 keer alle seizoenen met elkaar moet hebben doorgebracht. En samenwonen is toch heel anders dan een LAT-relatie hebben.

Ik ken persoonlijk meer stukgelopen huwelijken van mensen die snel zijn getrouwd zijn, dan gelukkige, langdurige huwelijken van mensen die snel getrouwd zijn. Vooral als mensen jong trouwen. Dus ik heb er meestal niet echt vertrouwen in als mensen snel huwen. Maar dat is gebaseerd op persoonlijke ervaringen en dat heeft niets met een ander te maken.

[iris&sander]

[color=\"#6600CC\"]Wij hadden bijna 3 jaar verkering toen Sander mij gevraagd heeft, en binnen een half jaar waren we getrouwd!! We woonden toen wel al dik anderhalf jaar samen.

Ik ken trouwens een stel, die zijn nu beiden 55, hebben 3 volwassen kinderen. Maar zij hadden 3 weken! verkering, en zijn toen al getrouwd. Nooit meer uitelkaar gegaan...... dus, het kan heel goed gaan !![/color]

[Sylvia en Andre]

Tja wat is snel, Wij kregen verkering toen we allebei 17 waren. We zaten toen nog op school en zijn gaan samenwonen toen we 22 waren. Dat is dus al niet echt supersnel. Maar het wordt nog gekker, we zijn vorig jaar pas getrouwd toen we dus 24 jaar samenwoonden. Tja.....

Ik ben wellicht een wat oude lu.... en wellicht (onbewust overigens) van een andere generatie en een fel tegenstander van stelletjes die binnen anderhalf jaar al gaan trouwen. Ik ben ook van mening dat stelletjes die zeggen "het voelde gelijk goed en we wisten dat dit nooit meer over zou gaan" of uitspraken van een dergelijke strekking uit hun nek kletsen, waarmee ik NIET wil zeggen dat dat ook niet zo zou kunnen zijn. (Wij zijn daar zelf een voorbeeld van dus, bij ons voelde het ook meteen goed, maar snel trouwen deed je verstandigerwijs destijd niet zo snel) Maar dergelijke uitspraken worden wel gedaan met enorme vlinders in de buik, gierende hormonen, en het verstand vaak niet bepaald in de hersens op dat moment maar in een ander lichaamsdeel.  

Ik vind het veel wijzer om het rustig aan te doen, eerst lekker genieten van je verliefdheid, dan gaan samenwonen (geloof me, je gaat dan echt dingen van je partner ontdekken waar je over verbaast zult zijn) Als dit allemaal lekker loopt, dan trouwen. En natuurlijk niet zo lang wachten al wij hebben gedaan, dat is wel heel erg extreem.

[Ingedepinge]

mooi gezegd.
Ik vind eerst rustig aftasten en samen wonen en elkaars rare vreemde trekjes nog beter uit te dokteren en dan maar de volgende stap te zetten.

[Abt]

Er zijn mensen die uit principe niet samenwonen voor het trouwen. Ik ben dolblij dat wij het wel gedaan hebben. Niet dat het tegenviel, maar het is nog al een verschil. Elkaar alleen zien in de weekends en in vakanties als je allebei vrij bent en op je best, of je echt dagelijks leven met elkaar moet leven, je werk, je eigen vrienden, je familie. Dagelijkse beslommeringen, het huishouden, allebei ziek/zwak/misselijk/chaggerijnig, elkaars nare gewoontes, irritaties, etc. etc. Om diezelfde reden ben ik ook "tegen" geen seks voor het huwelijk. Ik heb respect voor mensen die daarvoor kiezen hoor, maar na 2 jaar samenwonen, allerlei heftige dingen meegemaakt te hebben, mijn zwangerschap en bevalling, samen een kind... We kennen elkaar nu echt van haver tot gort (al zit het leven altijd vol verrassingen) en zetten nu de stap om met elkaar te trouwen

[Tigru]

Ook ik vind eerst samenwonen en dan je definitief binden. Ik heb alle respect voor mensen die dit niet doen en mochten dat vrienden van mij zijn, zou ik ze door dik en dun steunen, maar ik vind het onverstandig.

Ik heb ook altijd geroepen, eerst wil ik alleen wonen, dan pas samenwonen, dan trouwen, dan kinderen. En door alles hoe mijn leven gelopen is, is het zo ook gegaan. Officieel heb ik een jaar alleen gewoond. Onofficieel was het iets meer dan een half jaar omdat ik toen wat kreeg met mijn As. Ja, wij zijn heel snel gaan samenwonen, eerst 4 maanden in twee huizen, daarna in zijn huis, waar we nu, voordat we trouwen, 3 jaar wonen.

Zeker in het begin van het samenwonen hebben we enorm veel ruzie gehad. Je "moet" dan namelijk alles samen gaan doen. Je "moet" rekening met elkaar gaan houden. Ik heb bijvoorbeeld een ochtendhumeur, erg gezellig met een vriend die extreem vrolijk is in de ochtend. Mijn vriend vergeet veel, heeft ook veel irritatie in het begin opgewekt bij mij, nu ben ik eraan gewend, ik denk gewoon voor twee

Tuurlijk leer je elkaar kennen als je elkaar iedere dag bij de ander thuis ziet, of alleen in het weekend. Maar niet zo goed als dat je onder één dak woont. Zelf denk ik ook wel dat mijn ouders nooit getrouwd waren als ze eerst hadden samengewoond....

[Sylvia en Andre]

Zeker in het begin van het samenwonen hebben we enorm veel ruzie gehad. Je "moet" dan namelijk alles samen gaan doen. Je "moet" rekening met elkaar gaan houden. Ik heb bijvoorbeeld een ochtendhumeur, erg gezellig met een vriend die extreem vrolijk is in de ochtend. Mijn vriend vergeet veel, heeft ook veel irritatie in het begin opgewekt bij mij, nu ben ik eraan gewend, ik denk gewoon voor twee

Goh, het is net of ik een stukje uit ons eigen leven lees. Gewoon eng deze gelijkenis.

Ik kom ook altijd fluitend mijn bed uit, en Syl moet je eerste uur van de dag met rust laten. Zelfs een "goedemorgen schat" komt er niet uit. Meestal zeg ik wel "goedemorgen moppie" en ze antwoord met wat gegrom. Maar dat is na haar eerste bakkie koffie wel over en is de rest van de dag een schat van een meid. Ik ben ook behoorlijk vergeetachtig en wat nog erger is, nogal rommelig en laat van alles achter mijn kont slingeren.

[_mirjam_]

[font=\"Lucida Sans Unicode\"][color=\"#8B0000\"]Bij ons is alles ook best snel gegaan.
Verkering in december
Officieus samenwonen in maart
Huis gekocht in augustus
Verloofd in oktober
Geklust en verhuisd in december/januari
Getrouwd in september
Zwanger in januari

Dus ja, we gaan snel, en ja, wij zijn hartstikke zeker van elkaar. Wij zijn ook niet super-jong meer (hij was 31 toen ik 'm leerde kennen, ik 25), en hebben allebei een behoorlijke rugzak aan levenservaring meegenomen, dus misschien is dat ook wel een van de redenen dat we het allemaal best snel aandurfden. We wisten gewoon precies wat we voor elkaar voelden, en toen het samenwonen ook nog eens zo goed bleek te gaan, was het een snelle rekensom; wij horen bij elkaar. Voor altijd.[/color][/font]

[Alex17]

ik was net geen 16 (een week verschil) toen ik verkering kreeg met mijn As, die was toen net 17.
inmiddels al 6 1/5 jaar bij elkaar en al 2 1/5 jaar samenwonend, en wij trouwen over een half jaar, ik net geen 23 (inderdaad weer een week) en mijn as is dan 24, maar dan zijn we al wel 7 jaar samen..
als het goed voelt en samenwonen lukt ook allemaal dan vind ik het geen probleem

ook ik ben trouwens blij dat we eerst zijn gaan samenwonen, maar meer omdat we elkaars mentale problemen hebben leren kennen.
overigens moesten wij elkaar wel goed leren kennen want we leven op 30m2 en dan kun je ook niet echt om elkaar heen!  
verder wel wat tegenstand gehad van schoonouders, maar ach dat hoort erbij denk ik.

[Abt]

Jaaa wij begonnen ook op 30m2. En daar zat niet eens een deur tussen die je in tijden van irritatie dicht kon doen (of gooien, hahaha!). Dan leer je elkaar goed kennen! Inmiddels samen al twee keer verhuisd met alle bijbehorende klussen En een kind. En een paar vakanties. Al die steekproeven goed doorstaan, dus dan moet dat trouwen ook goed komen

[Alex17]

ik heb dan wel deuren die ik (inderdaad hard) dicht kan gooien!
wij zijn nu in het proces van verhuizen dus als we dit ook redden moet het trouwen ook wel lukken inderdaad!
vakanties doen het inderdaad ook goed, zeker met een tent opzetten, zeer cliché maar het is wel waar!
maar dat trouwen komt wel goed, als je er zelf maar vertrouwen in hebt denk ik zo

[lune]

whahaha ja tent opzetten en verhuizen, dat zijn wel hele goede proeven zeg.
30m2 is wel echt heeeeel weinig zeg, wij woonden (met 2 kinders, en heel eventjes zelfs met 3) op 45m2, dat was ook niet echt een pretje..

[Abt]

Nee, dat wil je ook niet inderdaad, pfoe! Wij konden gelukkig toen ik zwanger was naar een (iets) groter huisje verhuizen (met deuren erin :laugh:) en nu zijn we gisteren naar een nog ietsje groter huisje verhuisd Maar goed, we dwalen af...