Ik heb even geaarzeld voor ik een topic zou starten alleen maar over mijn bruiloft. Maar na bijna 1,5 jaar rondneuzen op dit forum vind ik het toch wel een mooie afsluiter.
The night beforeIn tegenstelling tot veel bruidsparen, zaten wij de avond van tevoren gewoon samen op de bank tv te kijken. De zenuwen waren toen wel even gigantisch, moet ik toegeven. Omstreeks middernacht ging ik maar eens naar bed. De bruidegom volgde later. Ik viel, tot mijn enorme blijdschap, al rond 2 uur in slaap en werd om 7:15 wakker van mijn wekker. Fitter dan ooit.
DE dagWe hebben samen ontbeten en toen ging ik naar mijn ouders, waar ik tot bruid werd omgetoverd. Om 11:30 was ik er klaar voor en begon het wachten. Ik was nu wel weer een beetje zenuwachtig, maar niet heel erg. Mijn verloofde kwam om 11:50. Hij belde aan en mijn moeder riep: 'Faith, hij is er! Hij is er! Doe jij maar open.' Dus ik stormde de trap af, ondanks mijn (voor mijn doen) grote jurk en ik deed open. Hij was verbaasd; hij had niet verwacht dat ik open zou doen.
Ik begon stom te lachen van blijdschap en hij ook. Ik was echt heel erg blij door het besef dat hij vandaag mijn man werd.
Om 12:15 stonden we voor het stadhuis te wachten tot we naar binnen konden. We waren in een nogal toeristische stad, dus we werden bewonderd door een hele groep toeristen die schaamteloos naar ons bleven staren, tien minuten lang. Dat was wel grappig.
De daggasten waren er allemaal al. We konden na tien minuten naar binnen. De daggasten gingen de trouwzaal in, wij gingen een zijkamer in en kregen wat water te drinken. Mijn verloofde zei nog wat lieve dingen, vooral over mijn uiterlijk. Toen kwam de BABS ons halen. We liepen de trouwzaal in en iedereen stond op en klapte, zoals gebruikelijk is.
Eerlijk gezegd vond ik de burgelijke ceremonie niet heel boeiend, hoewel de BABS er best een onderhoudend praatje van maakte. De BABS maakte drie fouten (over onze woonplaats, onze verkeringstijd en hij sprak zelfs de naam van mijn man verkeerd uit) maar daar konden we wel om lachen.
Toen de BABS aan mijn verloofde vroeg of hij mijn echtgenoot wilde zijn, zei hij heel simpel 'Ja'. Toen het aan mij werd gevraagd, zei ik: 'Ja, zeker weten.' En toen maakte mijn man een gebaar van 'yes!'
Toen kusten we elkaar, daar hadden we niet echt op geoefend dus het moest nog een keer over voor de fotograaf
. En toen konden we de papieren tekenen. Daarna waren de getuigen aan de beurt. Het was een leuk gevoel om achter hen te staan terwijl ze tekenden.
Na het stadhuis gingen we wat foto's maken in een natuurgebied, en daarna gingen we door naar de kerk in het geboortedorp van mijn man. Ik denk dat dat het mooiste moment van de dag was: samen met mijn man wachten voor de kerk. De zon scheen en we stonden lekker afgelegen met z'n tweeën, als kersvers getrouwd stel. Alle gasten bleven op gepaste afstand. We werden bewonderend aangegaapt door een kleuterklas vanuit de naastliggende basisschool: de kleuterjuf heeft ooit nog mijn man als leerling gehad. Het wachten duurde minstens een kwartier.
Toen kwam de pastor mijn man ophalen. Hij liet het trouwboekje zien, zoals wettelijk verplicht is, en ging mee met de pastor de kerk in. Mijn vader kwam naast mij staan en wij liepen achter hen aan. Toen gaf mijn vader me weg aan mijn man.
En daar begon echt een prachtige kerkelijke ceremonie. Het voelde geweldig om Gods zegen te vragen over ons huwelijk. Natuurlijk werden de lezingen gedaan door dierbaren van ons, en we hadden hier ook weer getuigen. We waren gewoon zo omringd door iedereen die van ons hield en blij voor ons was en dat voelde geweldig.
We deden hier pas onze trouwringen om. Dat was ook weer een heel mooi moment.
Na de kerkelijke ceremonie hadden we een receptie. Het was prachtig versierd door onze familie! En de bruidstaart was ook geweldig.
Maar het leukste vond ik het om gefeliciteerd te worden door iedereen, al die welgemeende gelukwensen, echt hartverwarmend. En we kregen niet alleen enveloppen maar ook bloemen, en cadeaus die mensen met veel moeite en creativiteit in elkaar hadden geknutseld...
De receptie verliep verder feilloos, er waren lekkere hapjes en er was genoeg te drinken. Na 2 uur vertrokken we, maar eerst gooide ik mijn bruidsboeket weg. Ook een leuk moment, al die meiden bij elkaar. Maar als ik eerlijk ben gooide ik hem expres naar mijn zus
.
Na de receptie hadden we nog een diner met de daggasten, in een besloten ruimte in een restaurant. Erg gezellig en er werden wat mooie speeches gehouden. Maar om 21:30 begon de pret pas echt: mijn man en ik vertrokken naar een kasteel, om daar ons eerste weekend als man en vrouw in de bruidssuite door te brengen! En dat werd echt een geweldig weekend, compleet met heerlijk zonnig weer, een privéterras, een bubbelbad en een 4-gangendiner. Het was trouwens ook grappig om in onze trouwkleding over de snelweg te rijden.
Het was, al met al, dus een prachtige voorbereidingstijd en een kleine, maar geslaagde bruiloft. We zijn nu tien dagen man en vrouw, en het bevalt prima. Het voelt goed om zo verbonden te zijn met elkaar en mijn man is gewoon geweldig.
Bij deze wil ik nog één keer iedereen op het trouwforum bedanken voor de inspiratie en de gezellige topics! En bovendien wens ik jullie allemaal heel veel geluk
!
Liefs
Faith
