Ik heet Miss June. Omdat het de bedoeling was dat ik volgend jaar in juni zou trouwen. Maar sommige dingen gooien je planning helemaal in de war. En dus stonden mijn nu man en ik eind juni voor een lastige keuze. Maar goed, de knoop is doorgehakt en onze juni 2014 bruiloft is verplaatst naar augustus 2013. Deze week ben ik alweer een maand getrouwd. Omdat alles geregeld moest worden in drie weken (ja écht waar) hebben we geen groot feest kunnen geven, dus in de plaats van de grote strandbruiloft met liters drank werd het een kleine, intieme dag met familie en getuigen.
Het verslag:
07:00 uur ging de wekker. De haar en make-up dame zou er om half acht zijn, dus ik sprong onder de douche, maakte een kop thee en werd in badjas op de bank langzaam wakker. Mijn moeder en oma sliepen ook bij mij thuis, mijn (toen nog) vriend sliep in zijn ouderlijke huis. Mijn oma zat al piekfijn in haar zondagse outfit naast me op de bank, mijn moeder lag nog te slapen. Terwijl ik langzaam wakker werd belde de make up dame. Ze was de weg kwijt. Dus hup: joggingbroek en t-shirt aan en naar het station om haar op te halen. Terug van het station was moeders ook al opgestaan en was het al gezellig druk in de woonkamer. Mijn haar werd gedaan, de make up werd aangebracht en toen ging de deurbel. SCHRIK! Daar was mijn aanstaande al! En dat terwijl ik nog in mijn badjas zat. Dus vriendelijk maar dringend gezegd dat hij nog niet mocht binnenkomen. Hij grinnikte en beloofde beneden te blijven. Ik gluurde uit het raam (wij wonen in een flat) en zag hem op de stoep zitten, kletsend met zijn moeder. Snel trok ik mijn bruidslingerie aan en stapte ik in mijn hoepel. mijn moeder, mijn inmiddels gearriveerde beste vriendinnetje (en tevens getuige) en de make up mevrouw hielpen me in mijn jurk. Hakken aan en ik was er klaar voor. Aanstaande gebeld dat hij naar boven mocht komen. De sleutel werd in het slot gestoken en toen hoorde ik mijn moeder diep onder de indruk "waaauw" zeggen. Ik had hem natuurlijk van boven al gezien, maar toen ik hem in zijn donkerblauwe pak met grote glimlach voor mijn neus zag staan moest ik even drie keer slikken. Hij had precies hetzelfde, dus redelijk beduusd en met grote ogen stonden we tegenover elkaar te grinniken. Na een omhelzing werden de spullen gepakt en liepen we naar beneden. Aangezien we in onze eigen auto naar de trouwlocatie gingen (wij zijn helemaal verliefd op onze eigen auto, dus hadden die versierd was het even proppen, maar na een paar minuten zat ik met jurk, hoepel, boeket en aanstaande in de auto onderweg naar de andere kant van de stad.
Eenmaal aangekomen begon de zon te schijnen en stond de familie al op ons te wachten. We gingen naar binnen en de ceremonie begon. De ambtenaar was een leuke, gezellige vrouw die begon met het officiële gedeelte. Daarna was er ruimte voor een intiemer praatje, met hier en daar wat opmerkingen van ons en de familie tussendoor. Lekker laagdrempelig, meer een groepsconversatie dan echt een officieel praatje. Ze vertelde over hoe we elkaar ontmoet hebben, wie het initiatief had genomen (Ik!) en daar moest mijn opa toch nog wel even over kwijt dat hij trots was op zijn geëmancipeerde kleindochter, want als ik had gewacht op mijn vent was ik nu misschien niet getrouwd. Hartstikke grappig natuurlijk, mijn opaatje bloedserieus met zo'n opmerking en zo ging het eigenlijk wel verder, de ambtenaar vertelde verder met hier en daar een reactie van de aanwezigen. De ceremonie is afgesloten door mijn beste vriend die een stuk uit de bijbel las, 1 Korinthe 13 over de liefde. Prachtig!
Na de ceremonie hebben wij in de inmiddels stralend schijnende zon foto's gemaakt. De fotograaf gaf ons allemaal opdrachten (roep een kleur, trek een gekke bek, etc) maar daardoor zijn de foto's wel écht heel leuk en spontaan geworden.
Toen was het tijd voor de high tea. We liepen weer naar binnen en daar stonden de lange tafels inmiddels vol met etagères vol hapjes. Zoete dingen, maar ook hartige sandwiches en kleine muffins. Tijdens de lunch gezellig met z'n allen gekletst en gegeten en toen kwamen we erachter dat we onzelf hebben buitengesloten. Tsja, als je veel aan je hoofd hebt kan het gebeuren dat je in alle drukte de deur achter je dichttrekt met de sleutel aan de binnenkant in het slot. Besloten om de slotenmaker te bellen en te kijken wat er geregeld kon worden. Gelukkig hebben zij een spoeddienst en konden zij na onze lunch gelijk langskomen. Dus terwijl de rest alvast vertrok naar de locatie van de bbq, reden mijn man en ik naar huis om de slotenmaker te ontvangen. Die keek natuurlijk wel raar op om zo een bruidspaar in vol ornaat aan te treffen, maar snapte de stress ook wel. Een uur en een nieuw slot verder stapten ook wij in weer in de auto: op naar de bbq!
Daar aangekomen was alles donker. En de auto's van de anderen zag ik ook niet. Drie keer aangebeld, maar er deed niemand open. En toen sloeg de schrik mij om het hart, waar zou iedereen dan heen zijn gegaan? Wat is er verkeerd gegaan? Maar terwijl wij nog voor de deur stonden te overleggen wie we zouden bellen om te vragen hoe of wat, kwamen er ineens overal mensen vandaan met confetti, rijst, slingers en toeters. VERRASSING!
Bekomen van de schrik hebben we ons geïnstalleerd in de prachtig versierde tuin. De bruidstaart kwam, die hebben we aangesneden en elkaar een stukje "gevoerd" en toen was het genieten van het eten. Veel vlees, vis en gegrilde groenten en dat alles onder het genot van lekkere champagne. Ondertussen kregen wij kado's en werd er vooral veel gepraat. Mijn tantes waarschuwden mijn man voor mijn streken, mijn zwager vertelde anekdotes over mijn man. Geen stukjes, maar gewoon grappige verhalen van vroeger. Na het eten ging de muziek wat harder en werd er gedanst. Rond een uur of elf werd het wat donker en werden de kaarsjes in windlichten aangestoken. Daarna hebben wij met een speech iedereen bedankt voor hun aanwezigheid en zijn we in de auto gestapt naar huis.
Eenmaal thuis op de bank hebben wij onder het genot van een rummetje de dag doorgenomen en kwamen tot de conclusie dat het heel anders was dan gepland, maar dat we toch ook een fijne, intieme dag hebben gehad. Als alles goed verloopt geven we wanneer we twee jaar getrouwd zijn alsnog een knalfeest, maar ondanks de omstandigheden kijken wij beiden terug op een heerlijke dag!
