Nu, het verslag...
De nacht van vrijdag op zaterdag heb ik eigenlijk zo goed als niet geslapen.
Om 8u 's avonds had de kapster krulspelden in mijn haar gezet en goed vast gezet zodat ze een hele nacht goed zouden zitten natuurlijk.
Maar dat was sowieso heel moeilijk om mee te slapen en dat trok en stak langs alle kanten.
Om 10u mijn bed ingekropen, maar m'n broer bleef bij mij slapen en die was naar de vrijgezellen avond van m'n (toen nog) vriend, dus ik wist dat ik nog wel moest opstaan als hij terug kwam.
Om half 12 dan de bel, dus ik maak alles gereed voor hem en wij terug gaan slapen.
Maar dan, om half 3 schieten wij beiden wakker van een enorme knal. Dat was precies of er iemand van de bovenburen van de trap was gevallen.
Wij bleven dus even luisteren en dan klonk het alsof er iemand met een stalen pijp en plastiek flessen tegen de deur, de muur en de rolgordijn aan het gooien was.
Inbrekers dachten we op dat moment!
Ik bel naar de politie en die stonden hier binnen het kwartier.
Wat bleek? De dakgoot van de buren was door het stormweer naar beneden gevallen en had wat lichte schade veroorzaakt aan de auto's die voor de deur stonden geparkeerd.
Gelukkig stond de auto van m'n broer verder op in de straat en stond die van m'n man bij z'n ouders op dat moment, die bleef daar slapen.
Ik heb elk uur gezien natuurlijk en de katjes waren op van de stress.
We zijn dan om 6u opgestaan, en de kapster kwam dan om 7u.
Mij gedouched, mijn ondergoed enz aangedaan en dan maar wachten he.
Ik had 2 sandwiches gesmeerd, maar ik heb van de zenuwen amper eentje kunnen opeten.
De kapster kwam dan, en hallelluja! Eindelijk die krullen eruit seg. Wat een hemels gevoel was dat!
Ze hadden er bijna 12u ingezeten en toch waren er een paar niet volledig droog...
Maar we hadden nu echt geen tijd meer, dus ze heeft er nog wat met haarlak en de krultang op gezeten.
De meerderheid van de krullen zat goed, dus die paar minder goede vielen niet echt op.
En het moest niet allemaal zo strak en perfect zitten wink58
Mijn ouders kwamen toen toe met mijn kleed.
Mijn vader zag er echt heel mooi uit, hij had een bruin pak, maar van ver leek dat net leder te zijn.
En dan een bordeaux hemd en mooie das, hij zag er stralend uit! Mijn moeder zag er ook heel netjes uit en haar haar was echt heel erg mooi gedaan!
Ze had echt prachtige schoenen aan, met een torenhoge hak, dat had ik haar nog nooit zien dragen, maar ze stond er heel goed mee!
Dan, mijn kleed aandoen. Dat was snel gedaan, maar dan... dat lint rijgen! Mijn moeder had nochtans heel goed opgelet tijdens de laatste passessie hoe ze dat moest doen, maar had denk ik een black out.
Mijn vader heeft dan mijn kleed geregen en dat was echt perfect gedaan!
Mits de nodige tijd en nodige gevloek
Maar goed, stipt om 10u waren we klaar en kreeg ik telefoon van Steve, hij stond voor de deur en vroeg of hij mocht binnen komen.
Mijn hart begon 100 in het uur te slagen. Hij had me immers nog niet gezien en wist dus ook niet welke kleur mijn kleed had.
Mijn broer begeleide hem naar binnen (ogen gesloten! ) en toen stond hij ineens voor mij.
Zijn haar prachtig in een staartje en hij had een prachtig pak van Hugo Boss aan, donker grijs met een bordeaux hemd. Dat paste zo goed bij mij!
Ik begon te wenen natuurlijk en hij deed zijn ogen open. Ik heb hem vastgenomen voordat hij mij goed en wel had gezien en stond al wenend te trillen als een grassprietje in een zware storm.
Na bekomen te zijn konden we elkaar goed bekijken en hij had van die heerlijke fonkelingen in zijn ogen en hij kon er niet van over hoe mooi ik was. Hij had echt beige, ecru verwacht, geen bordeaux, geen zwart, ...
Hij was, op z'n zachtst gezegd, aangenaam verrast!
De fotograaf was ondertussen ook al geariveerd, een kwartiertje voor Steve er aan kwam, dus die heeft nog een paar hele mooie foto's kunnen trekken van hoe mijn kleed werd geregen, mijn kleed, mijn nagels, kapsel, …
Toen zijn we dus naar de auto vertrokken en naar het stadhuis, daar stonden alle gasten al op ons te wachten. Heel leuk om te zien! En de collega’s van Steve kwamen ook af toen we uitstapten. Ik had hun ingelicht over waar en wanneer we trouwden en ze hadden in een cafe’tje gewacht op ons.
Steve was natuurlijk heel erg geschrokken toen hij zijn collega’s zag! Hij wist dit niet he
Ze kwamen ons toen halen voor naar binnen te gaan.
Helaas moesten Steve en ik vanvoor lopen en zo de zaal binnen.
Mijn vader had er heel erg naar uitgekeken om mij weg te geven, maar hij snapte wel dat dit hier dus geen optie was.
Het was een prachtige zaal en de moment dat we allemaal neerzaten en de schepen binnen kwam begon de zon te schijnen. Ze haalde dit ook aan en we vonden dit echt een prachtig gebaar!
We hebben dan elkaar ons ja woord gegeven, ik begon natuurlijk weer te wenen en heb er ‘ja’ uitgepiept tussen de tranen door. Iedereen lachen natuurlijk.
En dan de ringen aangedaan, wat een heerlijk gevoel om die ring rond zijn vinger te schuiven! En gelukkig ging de ring makkelijk rond mijn vinger! Want mijn vingers zwellen nogal makkelijk op als ik zenuwen heb.
Toen we bekomen waren van de emotie heeft de schepen nog onze horoscopen voorgelezen, en ik moet zeggen dat klopte volledig!!
Ik zag vanaf de ‘zijlijn’ zijn moeder hevig ja knikken bij bepaalde dingen en mijn vader op zijn beurt bij bepaalde dingen van mijn horoschoop.
Het was wel heel erg mooi om te zien dat mijn broer, mijn ouders en zijn ouders er allemaal met tranen in hun ogen zaten. Van zijn vader had ik dat absoluut niet verwacht, maar het was heel erg mooi om te zien!
Toen naar buiten en amai, die frisse lucht deed heel goed!
Gelukswensen van mijn nonkels en tante’s gehad en die waren allemaal aan het wenen, heel mooi om te zien.
We kregen nog allemaal een hele dikke knuffel van de collega’s van Steve (die mee waren geweest in het stadhuis en zich dus ook kriek hebben gelachen met mijn gepiep) en we hebben een enveloppe gekregen van hun met de woorden ‘Steve, dat is voor JULLIE he! Geen sponsoring voor de Game Mania!’ Ze kennen hem blijkbaar heel goed!
Op naar het hotel nu, eerst even inchecken en dan door naar de houtmuis.
Onderweg kregen we veel getoeter en mensen die wuifden en ons gelukwensen toeschreeuwden.
Super super super leuk seg!
Aangekomen in de houtmuis kregen we te horen dat het domein afgesloten was wegens de storm.
Zonde, want we hadden daar best wel super mooie foto’s kunnen nemen.
Maar het was nu zo en we hebben daar echt enorm goed gegeten! Ze kwamen om de zoveel tijd langs met broodjes, beleg, drank. Echt af dus!
Naar de wc gaan was een ander verhaal, maar gelukkig was er een gehandicapten wc en heeft de mama mij goed geholpen.
De schoonmoeder heeft de fotograaf dan nog een paar foto’s van mij laten maken. Een compositie die ik geheel per ongeluk had aangenomen en zij dus echt wondermooi vond.
We hebben dan al een heleboel enveloppes gekregen van onze gasten en wij stonden echt stom van het bedrag dat daar soms inzat, dit hadden we echt niet verwacht!
We hebben dan een ‘kaartje’ gekregen van onze ouders (ik denk dat dat de grootste kaart was die we ooit al gezien hadden!) en daar stond een hele mooie tekst in en een waardebon van de Ikea.
Ik sloeg die open en ja, daar kwamen de waterlanders weer he! Wat een bedrag!!
Na de luch zijn we dan vroeger doorgegaan naar Kasteel Walburg, dat we daar dan toch nog veel foto’s in het domein konden maken.
Daar is alles helaas wat uitgelopen en we hadden dus een anderhalf uur vertraging opgelopen doordat de schoonvader nog langs huis moest gaan en we dus op hem moesten wachten voor foto’s met de ouders.
We hebben daar wel enorm veel leuke foto’s gemaakt, zowel buiten als in de zaal.
Wat was de zaal mooi!! Echt helemaal ons ding. En de fotograaf heeft onze visie volledig gesnapt en heel leuke, mysterieuze, spookachtige foto’s van ons gemaakt. Ik ben dus echt razend benieuwd!!
Tijd voor de aperitief en hapjes. Die waren echt heerlijk!
En dan was het tijd voor ons te zetten.
Iedereen vond de U vorm super leuk.
Nog even wachten op de oma en opa en toen die aankwamen begon mijn oma ook weer te wenen omdat ze zo gehoopt had van mij of m’n broer nog te zien trouwen.
En ze nam me vast en zei dat ze nu gelukkig naar de Heer kon gaan als die besliste van haar te komen halen. Ze zei er wel botweg bij dat ik serieus verdikt was, maar ik heb dat een beetje weg gelachen.
Het was ook immers van 2009 geleden dat ik ze nog gezien had en ik denk niet dat ze zich nog herinnerde dat we in juni de uitnodiging zijn gaan afgeven. Dus ja op 5 jaar tijd ben ik wel verdikt, maar kom.
Het eten was fantastisch en iedereen was vol lof over de zaal, het eten, de bordschikking, de bediening, …
Het was echt af!
Om half 10 denk ik kwam Mara (de verantwoordelijke van het Kasteel) naar ons en zei dat ze nog een verrassing hadden voor ons.
Ik zag ineens 2 mensen met manden binnen komen en dacht eerst dat de manden de verrassing waren, maar toen herkende ik Elfie en Yves. Ik ben van mijn stoel gesprongen, kei hard beginnen wenen en ik heb Elfie vastgepakt. Ik kon er niet van over dat ze hier nu stonden.
Ik heb de manden dan weg gezet en Yves begon papiertjes uit te delen aan de gasten en ging voor ons staan en begon op zijn gitaar te spelen.
Hij had het liedje van ‘I see fire’ van Ed Sheeran ingestudeerd en Elfie had de tekst zo aagepast dat die paste bij ons. Een prachtig geschenk! Ik kon het niet droog houden en Steve ook niet, wij houden beiden enorm van muziek en met muziek kun je hem echt raken.
Dat was echt de leukste verrassing van de avond en ik heb nog nooit zoveel liefde en vreugde gevoeld als dat moment.
Om 10u kregen we dan de ijstaart voorgeschoteld en mochten we die aansnijden.
Maar die was echt steenhard! Wij hebben ons kreupel gelachen met het feit dat we ze niet gesneden kregen! Maar ze was echt heel erg lekker.
En toen was het tijd voor de muziek. Wij hebben de openingsdans gedaan (natuurlijk!) en ondanks dat we maar wat rondjes heben gedraaid was het een moment dat we volledig in elkaar opgingen.
Helaas was het tegen dan al vrij laat en de mensen waren al wat moe van de hele dag, dus het is een beetje stil gevallen daarna. Maar dat geeft niet, we hebben een fantastische dag gehad!
Mijn tante en nonkel hebben nog wel een hele leuke swing gedaan en dat was super om te zien!
We hebben nog zitten zeveren, lachen en een beetje dansen met wat er over schoot van ons gezelschap.
En om 3 uur zijn we dan doorgegaan. Mara was de eerste die ons gefiliciteerd had en ook de laatste!
Er zijn blijkbaar ook veel mensen die iets hebben ingesproken in onze babbelbox. Die video krijgen we binnen 2 weken opgestuurd, ben benieuwd!
Ik heb van mijn broer ook een foto album gekregen met allemaal baby foto’s van ons in en een prachtige tekst erin die hij zelf geschreven en gebedacht had. We hebben daar ook weer in elkaars armen zitten wenen.
We zijn dan ingecheckt in het hotel en onze prachtige kamer!
We hebben (traditie getrouw) onze enveloppen geteld en waren echt verschoten van hoeveel de mensen erin hadden gestoken!
We hebben gisteren dan besproken wat we met die centjes gaan doen en we gaan ons stulpje herinrichten!
We zijn iedereen enorm dankbaar om onze dag zo speciaal te maken! Het was echt een onvergetelijke dag en ik ben super benieuwd naar alle foto’s en filmpjes die ongetwijfeld nog wel zullen opduiken op fb en dan de foto’s van de fotograaf natuurlijk en videos van de babbelbox.
Een dag om nooit te vergeten dus!
Enne… binnen 5 jaar doen we het nog eens in het klein over
Heb toestemming van m’n man (hihi zo leuk om te zeggen!) gekregen!
