Boos En Teleurgesteld!gefrustreerd!

[Hakkie]

Hoi Manike,

wat een verschrikkelijk verhaal toch. Ik heb echt medelijden met je! Niet voor te stellen wat een scène mensen kunnen maken zeg. Ik denk dat ik het eens ben met Anke. Als die man zich niet kan inhouden op de bruiloft van zijn eigen zoon, is hij het niet waard te komen. Dan kan hij idd maar beter thuisblijven. Splitsen lijkt mij niet geweldig: dan krijg je op de dag zelf denk ik nóg meer scheve ogen.

Ik hoop dat je toch je rust kunt vinden in deze situatie. Dat is voor jou, je as én jullie kindje erg belangrijk! Ik hoop echt dat dit allemaal geen invloed zal hebben op jouw gezondheid en de gezondheid van jullie kindje.

Wanneer ben je uitgerekend? En wanneer willen jullie gaan trouwen? Ik ben gewoon benieuwd, ik kon het zo gauw niet vinden

Veel sterkte!

[Anke]

Hoe is het nu verder met je??
Zijn jullie er al een beetje uit hoe je het aan wil gaan pakken.

[knijn80]

Ik heb eindelijk eens de tijd kunnen vinden om dit emotionele verhaal in z'n geheel te kunnen lezen.
Meid, meid, wat een verhaal.
Ik ben het helemaal eens met Anke, maar kan me voorstellen dat dit niet de meest geweldige oplossing voor jullie is.
Ik hoop dat jij en je aanstaande een goede oplossing kunnen bedenken.

En wat Ireen zegt: inderdaad! Wat ontzettend knap dat je er zo helder over kunt blijven denken, ondanks al deze narigheid. Ik heb veel bewondering voor jullie!
De email die je a.s. heeft geschreven vond ik ook heel erg mooi. Duidelijk en dicht bij jullie zelf gehouden. Gelukkig hebben jullie hier veel positieve reacties op gehad!

Heel veel sterkte deze tijd en denk aan jezelf!

[Mibje]

[quote name=\'Anke\' post=\'161361\' date=\'09 May 2008, 11:33\']Hoe is het nu verder met je??
Zijn jullie er al een beetje uit hoe je het aan wil gaan pakken.[/quote]

Met mij gaat het ondanks alles, weer wat beter.
Gisteren even helemaal ingestort, en veel huilen.
Maar flink met vriendinnen gepraat en 's avonds lekker tegen mijn mannetje aangekropen in bed.
Waar ik me dan toch het veiligst voel. En met hem liggen praten over mijn gevoel en zorgen.
En dat lucht op.
Hij weet nog niet wat hij gaat doen met deze situatie. Maar hij weet wel dat wat hij ook besluit ik erachter zal staan. En hij weet dat ik zie dat het een moeilijke keuze is. We gaan dit weekend naar mijn ouders toe, in friesland. Even bijkomen van alles, en met hun erover praten.
Zij zijn namelijk ook voor mijn a.s een hele grote steun en hij kan bij hun ook zijn verhaal kwijt.
Daarnaast gaan we gewoon lekker ontspannen en even weg van alles.
Ik moet inderdaad meer aan mijzelf denken, en dan vooral aan het kleintje wat in mijn buik zit.
Helaas ben ik daar niet zo'n held in, aan mezelf denken.
Dus dat schiet er dan nog wel eens bij in. De voorbereidingen voor ons huwelijk gaan ondertussen gewoon door. En daar genieten we dan ook erg van. Uiteindelijk komt alles wel goed, wat dat dan ook mag inhouden...

[lachmar]

Jeetje wat een gedoe allemaal.
Vind het wel echt sneu dat die familie van jou aanstaande zo egoistisch is en er niet aan denken dat ze zo jullie dag helemaal verpesten.
En dat nog niet alleen, maar het is ook nog is een groot risico voor je gezondheid en voor je baby!!
Net een stelletje kleine kinderen.
Met zoiets moet je wel sterk in je schoenen staan, maar ik denk dat door zoiets je relatie ook wel weer sterker wordt.
Je weet wel wat je aan elkaar hebt en gelukkig ziet jou aanstaande ook in dat het niet kan wat zijn ouders doen.
Probeer er dan toch altijd maar het positieve van in te zien.
Denk altijd maar alles heeft een reden.

Ik wil jullie toch even heeel veel plezier wensen bij de verdere voorbereidingen en laat je niet gek maken al is dat af en toe moeilijk.
Wanneer is de grote dag eigenlijk?

(Mijn vriend heet trouwens ook wiebe en z'n ouders zijn ook gescheiden en hertrouwd   )

[Mibje]

Zou er dan eindelijk na heel veel regen zon komen??
We hebben gisteren samen met mijn ouders onze huwelijksreis uitgezocht.
En gaan heerlijk met de auto een week naar zuid frankrijk.
We mochten wel verder gaan, maar vliegen met 24 weken zwanger ook al mag het nog wel, gaf ons geen goed gevoel. En als iets gebeurt wat dan..... etc.
Dus we gaan met de auto... en dan als we daar zijn van het uizicht genieten zie foto als het gelukt is om deze te plaatsen.
liefs Manike[attachment=8014:attachment]

[Alexia]

dat is toch wel heel fijn! Geniet ervan.

[bruidpatty]

Weer lekker iets om naar uit te kijken!

[zwelgje]

het is je gegund    lekker genieten straks op vakantie

[LadyXochi]

Ah wat fijn!!! Geniet er maar van!

[Sylvia en Andre]

Helemaal geweldig vind ik dit, gewoon lekker gaan en genieten maar en alle ellende achter je laten.

[lachmar]

Inderdaad iets leuks om naar uit te kijken.
Kun je misschien weer hoop uit putten in de moeilijke tijden.

[Carolina]

[quote name=\'wiebe&manike\' post=\'160991\' date=\'06 May 2008, 00:15\']Kort door de bocht: hij snapte dat hij zijn exvrouw tegen het lijf zou lopen, dit omdat het de moeder is van mijn as. En dat als de oma van moederskant er zou zijn, dat dat ook geen probleem zou zijn.
Echter de ooms en tantes aan de moeders kant dat was het probleem. Vooral 1stel in het bijzonder.
Kortom als zij komen, komt hij niet. Waarop ik keihard zei: nu maak je dus van jou probleem ons probleem en dat wil ik niet. We vinden het belangrijk dat je erbij bent, maar je gaat nu eisen stellen... op een dag die niet jou dag is.
Nou en hij vind dat, dat wel kan. Dus mensen die nu zeggen het is jullie dag etc. Ja dat weten we maar kiezen tussen je vader, of familie is een ^%&^%##^# keuze zeg maar.... de dag bestaat uit:
trouwerij - receptie - borrel - eten.
Dus moeten we nu wel of niet gaan onderverdelen. Of moeten we dan toch maar de familie van moederskant niet helemaal uitnodigen.... grrrrrr          ik weet het ook niet meer... iemand tips!?? Mijn schoonvader slaat die mensen echt neer namelijk als hij ze ziet. Ook al staan er tijdens de trouwerij en receptie 120 man tussen, en tijdens de borrel en het eten 68 dan nog weigert hij te komen.... omdat hij zich daardoor niet fijn zal voelen....!
Ik begrijp echt van sommige dingen helemaal geen F@$%#$!!!![/quote]


Meis toch dat je dit allemaal moet doormaken! Ik probeer me even in te denken dat ik in jullie situatie zit en wat ik dan zou doen. als er bij ons mensen zijn die zeggen als je die uitnodigd dan kom ik niet ofzo dan zou ik zeggen ok, jou keus. Het is toch te bizar voor worden dat mensen hun prive problemen even over jullie huwelijk willen uitvechten. Nodig uit wie je uit wil nodigen en zeg dit ook tegen die mensen. Als ze er  niet bij willen zijn is dat dan hun keus.

Leg vooral die keus bij hun neer. Want ziij zijn degenen die moeilijk doen. Ze willen alles naar hun hand zetten en hun zin doordrijven maar laat je dat niet gebeuren.

Het is wel heel naar voor jullie dat jullie dit allemaal moeten meemaken zeg. Terwijl het zo mooi is dat je zwanger bent en dat jullie gaan trouwen. Neem je rust vooral!

[Mibje]

Weer even een update...
Ben gisteren misschien wat te brutaal geweest tegen mijn ouders  
Mijn moeder vroeg of ik mijn oud tante (haar tante dus) ook een kaart wilde sturen,
omdat dat zo leuk was, als zij er ook eentje had.
Aangezien mijn tactvolheid en geduldigheid naar mijn ouders 0 is op dit moment...(moet alles aan al aanspreken voor de andere kant) knalde ik meteen uitelkaar .

Ik was echt zo boos, want ze begon ook nog meer mensen op te noemen of ik die wel een kaart had gestuurd. Maar ja een kaart sturen is een uitnodiging sturen. En als je die stuurt dan gaan mensen komen. Zeker de mensen over wie mijn moeder het had.
Dus ik heb gisteren heel boos gezegd dat als ze mensen een kaart wilde laten zien, dan moest die van haar zelf maar laten zien. En dat ik er verder geen kaarten zou sturen. Omdat ik die mensen er niet per se bij wil hebben. En dat als mensen vragen zouden stellen, ze maar moesten zeggen dat we het klein zouden houden.
Ben zo pissig, ze zal het goed bedoelen maar ik wordt zo moe van het verhaal, het eerste wat ik riep is, begint mijn kant nu ook al met zeuren zeiken en zagen?
En dan loopt iedereen maar te roepen dat ik me niet zo druk moet maken, en op de baby moet letten....!
GRRRRRRRRRRRRR

[Ireen]

Hoi hoi!
Hoe is het nu? Is de rust teruggekeerd?
Groetjes,
Ireen

[Mibje]

Hallo allemaal,

Hier een reactie van de AS in dit verhaal.
De rust is redelijk terug, dit omwille van Manike.
Afgelopen week is ze weer een aantal keer goed hard flauwgevallen.
Ze heeft verschillende testen ondergaan in het ziekenhuis. Waarschijnlijk,
zit er toch iets erfelijks waar we nog niks vanaf weten (ivm haar adoptie).
Daarnaast heeft ze zich heel erg druk gemaakt de laatste tijd, dit leidde
tot verschrikkelijk harde buiken, pijn, en kramp soms zo erg dat ze daar ook van flauwviel.
Gisteren zijn we in het ziekenhuis geweest voor de uitslag, en daar geven ze aan dat het combinatie is
van beide bovenstaande situaties. Ze moet zich nu echt rustig gaan houden, en mag geen
overmatige inspanningen meer geven. Het hockeycoachen bijv. moet ze accuut neerleggen. Inspanningen
moeten tot het minimum worden terug gebracht.
En ze moet verplicht na haar werkdag een half uur op bed liggen of op de bank, om van haar harde
buik af te komen. Ze mag nog wel tot haar grote opluchting full time blijven werken dat en de vraag aan de dokter of ze nog wel mocht trouwen, was haar eerste reactie nadat ze het hoorde. Trouwn mag, maar de dagplanning zal aangepast worden. Ze mag nog wel de stad in, maar mag dan niks meer tillen, sjouwen of wat dan ook. Zelfs het gewicht van haar handtas (eerder hutkoffer), moet gelimiteerd worden. En dat is best moeilijk, want ja alles wat in zo'n tas zit is belangrijk... .

Altijd als ze thuis is en heeft de laptop op schoot dan verteld ze over het trouwforum, en soms over de berichtjes die erop staan. Ze heeft er veel aan, en hoop dat ze er nog veel aan zal hebben.
Want nu ze rustig aan moet gaan doen zal ze wel veel op het forum te vinden zijn.

Ik hou ontzettend veel van mijn kleine droppie, en ze is ontzettend sterk geweest afgelopen weken. En als ik dit zo lees, heeft ze ook heel veel steun gehaald uit jullie berichten. Ik wil jullie daar ontzettend voor bedanken!
Een kleine eigenwijs is ze altijd al geweest, en ze is er altijd voor mij geweest en voor iedereen in haar vriendenkring. Ze zal er ook altijd zijn, maar nu moet ze er ook voor zichzelf zijn en de kleine. En er is geen tijd omdat te leren, dat is iets wat nu moet en dat heeft ze gisteren wel begrepen.

[Ireen]

Hoi Wiebe,
Ik schrik ervan. Gelukkig zijn er nu grenzen zijn aangegeven voor haar.
Uit je bericht spreekt een grote liefde voor haar. Ontroerend.
Wat een bofferts zijn jullie met elkaar! Geniet van haar en Manike geniet van Wiebe!
Liefs,
Ireen

[Mibje]

[quote name=\'Ireen\' post=\'162482\' date=\'17 May 2008, 09:32\']Hoi Wiebe,
Ik schrik ervan. Gelukkig zijn er nu grenzen zijn aangegeven voor haar.
Uit je bericht spreekt een grote liefde voor haar. Ontroerend.
Wat een bofferts zijn jullie met elkaar! Geniet van haar en Manike geniet van Wiebe!
Liefs,
Ireen[/quote]

Hoi Ireen,

Ook wij zijn geschrokken, we hebben altijd al geweten dat manike ondervoed is geboren, en dat we ook niks van haar medische achtergrond zullen weten. Of die van haar biologische familie.
Zelf heeft ze zich de hele tijd groot gehouden, maar er is maar zoveel dat je kan dragen.
Ze is geschrokken en meer dan dat. En ze voelt zich nu vooral schuldig naar het kleintje in haar buik toe. Omdat ze daar zo graag goed voor wil zijn. Gelukkig hebben de doktoren haar duidelijk kunnen maken dat ze nu gewoon moet luisteren naar haar lijf, en dat als ze dat doet ze het beste met de baby voor heeft. Het is typisch manike die dan zegt ok dan gaan we dat doen, en die dan sorry zegt tegen haar buik ( omdat ze klein is, heeft ze al een behoorlijke buik met 18 weken).
Het zijn fases in het proces waar ze daar heen moet. Van het eerst horen dat je waarschijnlijk nooit kinderen kan krijgen, uitstellen huwelijk, medische molen, toch ineens zwanger zijn, wel trouwen, een hoop gezeik,en dan je lijf wat je weer op een volgende manier in de steek laat...
Je moet het allemaal verwerken, en zoals ze zelf zegt mijn gevoelens lopen achter op mijn verstand.
En er moet dus nog veel verwerkt worden in haar koppie. Dit kan alleen maar door rust en het is ook typisch manike dat ze dit op haar manier doet, huilen, praten, muziek maken en luisteren en ga zo maar door. Ze heeft al veel dingen meegemaakt op haar 23ste en ik als bijna 30tiger kan alleen maar trots op haar zijn dat ze is zoals ze is. Ik bof zeker met haar, en ik doe er alles aan om haar ook te laten boffen met mij.
Groet W.

[Ireen]

Wiebe, misschien nog een tip voor Marike:

Ze mag haar buik bedanken voor de signalen die het afgegeven heeft. Die waren luid en duidelijk en hebben het gewenste effect gehad: rust.

Het is allemaal nieuw en waar moet je op af gaan, wat is goed en wat niet? De grens ligt bij iedereen anders. Het enige dat voor jou kan aangeven wat goed is, is je eigen lichaam. En als de zachte signalen niet gehoord worden, dan worden ze luider. En als je de zachte signalen niet gehoord hebt, kun je daar op zich ook niet zo veel aan doen. Wat je niet hoort, kun je ook geen gevolg geven. Een schuldgevoel snap ik wel, maar zou niet nodig hoeven zijn. Lusiteren naar de signalen van je lichaam is iets dat je moet leren. Op zich een mooi leerproces, weet ik uit ervaring. Je leert jezelf en je lichaam steeds beter kennen en er zijn steeds minder luide signalen nodig om je tot de juiste actie te bewegen. In dit geval rust.

Jullie liefde spat overigens van het scherm!

[Alexia]

jeetje hier schrik ik wel van. Laat haar maar lekker rustig aan doen, zijzelf en de baby zijn het belangrijkst.
sterkte!

[Mibje]

[quote name=\'Ireen\' post=\'162485\' date=\'17 May 2008, 10:02\']Wiebe, misschien nog een tip voor Marike:

Ze mag haar buik bedanken voor de signalen die het afgegeven heeft. Die waren luid en duidelijk en hebben het gewenste effect gehad: rust.

Het is allemaal nieuw en waar moet je op af gaan, wat is goed en wat niet? De grens ligt bij iedereen anders. Het enige dat voor jou kan aangeven wat goed is, is je eigen lichaam. En als de zachte signalen niet gehoord worden, dan worden ze luider. En als je de zachte signalen niet gehoord hebt, kun je daar op zich ook niet zo veel aan doen. Wat je niet hoort, kun je ook geen gevolg geven. Een schuldgevoel snap ik wel, maar zou niet nodig hoeven zijn. Lusiteren naar de signalen van je lichaam is iets dat je moet leren. Op zich een mooi leerproces, weet ik uit ervaring. Je leert jezelf en je lichaam steeds beter kennen en er zijn steeds minder luide signalen nodig om je tot de juiste actie te bewegen. In dit geval rust.

Jullie liefde spat overigens van het scherm![/quote]

Ik heb net je reactie geprint voor Manike. Er ligt hier een klein tevreden hoopje mens naast me wat net even wakker was om naar de wc te gaan. Nu ligt ze weer opgerolt met het voedingskussen tegen zich aan, te slapen. Ze straalt weer, haar ogen waren helder net, en hadden weer lichtjes. Ze zei nog: leuk he dat forum, ik zou nu ook wel willen kletsen op het forum. Maar ik moet eerst nog even slapen en rustig aan doen, ben nog moe. En nu slaapt ze weer. Ik zal haar straks de reacties laten lezen.
Onze liefde spat van het scherm?? Ik kan ook alleen maar zeggen en schrijven wat ik voel en hoe ik dingen ervaar.
Gr. W

[LadyXochi]

Leuk om te lezen, jouw reacties, Wiebe!
Naar dat het allemaal tot dit is gekomen, maar daar komen jullie wel doorheen!

Ik wens jullie veel sterkte en plezier!

Nog één ding: Ik las iets over een handtas dragen... Als dat voor op de bruiloft is: Een vriendin van mij heeft de hele dag mijn spulletjes meegesjouwd! En ik heb in de stad ook wel eens last van mijn rug gehad, dat ik het niet fijn vond mijn tas te dragen. Die heeft mijn man dan gedragen. Kan ook hè

Voor ieder probleem is een oplossing en als je die niet kunt vinden, zijn wij altijd bereid om mee te denken!!!

Dikke knuffel voor jullie drietjes!

[Leonie1981]

Wat een verhaal zeg... Wat zal dat schrikken zijn geweest!!
Fijn om te horen dat Manike nu beter op haar grenzen let en lekker aan zichzelf en de baby denkt!!

Veel sterkte met alles!

[Anke]

Wauw, als dit geen bruiloft uit pure liefde wordt dan weet ik het niet meer.
Tuurlijk, iedereen trouwt uit liefde, maar ik heb nog maar weinig stellen meegemaakt die hier beiden op het forum langskwamen die zo openlijk uitkwamen voor de liefde naar elkaar toe.

Het is dat Manike zwanger is en het kindje bij zich draagt en alle hormonen door zich heen krijgt.
Maar jij bent net zo betrokken bij alles, fantastisch, ik weet zeker dat jullie een prachtig gezinnetje gaan vormen straks.
Jullie zijn nu al een clubje, zo met z'n 3tjes.

Ik hoop dat het ondertussen nog steeds goed gaat en dat rust houden een beetje lukt, al zal het niet makkelijk zijn.
Helaas hebben jullie een hoop egocentrische mensen om jullie heen die alleen bezig zijn met hoe zij het beste naar voren kunnen komen en niet hoe ze samen een geweldige dag voor jullie kunnen maken.
Maar jullie samen, als klein team, jullie zorgen er hoe dan ook voor dat het een dag uit duizenden wordt.
Ook al stort de wereld om jullie heen in, op jullie trouwdag zullen jullie voor alles en iedereen het stralende middelpunt zijn, ongeacht wat er gebeurt.
En dan nog kunnen jullie terugkijken op een onvergetelijke dag waarop jullie liefde bezegeld werd met een huwelijk en daarna een kindje.

[knijn80]

Goed dat Manike nu wel haar rust kan nemen (ze zal ook wel moeten natuurlijk, maar toch!).
Sterkte de komende tijd jullie 3-tjes!