Beter laat dan nooit, wil ik hier toch even een verslag neerzetten van onze trouwdag! We zijn inmiddels terug van huwelijksreis naar Mexico (daarover later meer) en hebben de eerste kiekjes van familie en vrienden ontvangen. De officiele foto's laten (uiteraard?) nog enige tijd op zich wachten.
Goed, het verslag! Als je geen zin hebt in een lang verhaal mag je ook alleen plaatjes kijken
We hadden gewoon samen in ons eigen huisje geslapen en in de loop van de ochtend kwam de schoonheidsspecialiste mij ophalen om naar mijn ouders te gaan. De pukkel die twee dagen voor de bruiloft kwam opzetten zat er nog, plus nog eentje, dus aan de schoonheidsspecialiste de dankbare taak om deze uiting van spanning weg te werken! Gelukkig ging haar dat uitstekend af. Mijn moeder bleek het huis trouwens flink te hebben versierd, heel leuk!
Na een kleine lunch arriveerden ook de fotografe en de kapster. Mijn haar zat echt prachtig, niet ingewikkeld maar gewoon stijlvol, en de make-up hebben we trouwens ook eenvoudig gehouden. We hadden geen tijd meer om mijn nagels te lakken of eigenlijk waren we een beetje vergeten dat dat ook nog 'moest', en toen stond mijn hubbie al voor de deur! Mijn vader heeft hem wel twee keer terug gestuurd met de woorden 'ze is nog niet klaar hoor' maar uiteindelijk was ik dan klaar om de trap af te dalen. Hubbie zag er prachtig uit in zijn diep donkerbruine pak met subtiele streepjes! Hij had ook een schitterend boeket bij zich.
[attachment=7980:attachment]
De auto was ook prachtig geworden, met dank aan mijn oom en neven die hem speciaal voor onze bruiloft hadden opgeknapt! Na enkele foto's bij mijn ouderlijk huis vertrokken we naar het historisch centrum voor de fotoreportage. Het was stralend weer, maar af en toe had ik het een beetje koud. Het foto's maken was erg leuk maar ik was blij dat het er na ongeveer een uur opzat, had tenslotte nog een hele dag voor de boeg!
[attachment=7981:attachment]
Toen we het stadhuisplein op kwamen rijden, zag ik zó ontzettend veel mensen dat ik me afvroeg wie dat waren? En of ze echt voor ons kwamen? Ook hubbie wist niet wat hem overkwam
Gelukkig herkenden we iedereen uiteindelijk wel, maar zo'n massa mensen in mooie kleren hadden we niet verwacht!
De ceremonie werd leuk gedaan, wel een minpuntje was dat de ambtenaar mijn hubbie een keer 'Thomas' noemde terwijl hij toch echt niet zo heet. Je voelde echt zo'n golf van 'huh' door de zaal gaan. De muziek was geweldig, en wat een ervaring dat iedereen ging klappen toen wij binnenkwamen!
Na de felicitaties in het stadhuis wachtte ons een verrassing: mijn oom en tante hadden duiven geregeld! Ze zaten mooi in een mand en een mevrouw las een verhaal voor over de symboliek van duiven. Daarna kregen wij en alle vier de getuigen zo'n mooie duif in onze handen, die we tegelijkertijd los moesten laten. Wij vonden het erg lief dat dit voor ons geregeld was!
[attachment=7982:attachment]
Na het stadhuis gingen we naar de diner- en feestlocatie. Een paar kleine dingetjes waren daar niet helemaal goed geregeld, maar door de CM en de locatie is dat ter plekke netjes opgelost. Bij binnenkomst kregen we de cadeaus van onze daggasten, waar we heel blij mee waren!
Het diner was voor ons een rustpunt in de dag, lekker even zitten zonder dat iedereen je aandacht wil hebben of geven. Na het diner sneden we natuurlijk de taart aan! Het was een ijstaart met een schuimlaag, erg lekker!
Onze feestavond was in één woord geweldig. De meneer met de gitaar die speelde, was gewoon echt heel goed. Verschillende mensen zeiden dat ze verbaasd waren wat een sfeer die man kon neerzetten in zijn eentje! We hebben ook nog volop gedanst - geswingd, wij doen niet aan stijldansen - en in de kring gestaan tijdens 'You'll never walk alone', en er werd een lied over en voor ons gezongen. Misschien vrij cliché, maar wij vonden het super! [attachment=7983:attachment]
Om tien voor twaalf heeft de CM ons afscheid aangekondigd, de gasten hebben nog eventjes verder gefeest maar wij wilden graag naar huis (ik was erg moe).
Samengevat was het zóóó'n mooie dag! En het is helemaal waar dat het ontzettend snel gaat. Je doet je best het zo bewust mogelijk mee te maken, maar de tijd vliegt!
Voor degenen die willen weten hoe het nou is afgelopen met de familiecrisis: de moeder van mijn hubbie is 'gewoon' gekomen maar was dus geen getuige. Met het eten heeft ze aan het andere eind van de zaal gezeten. Er is niets vervelends voorgevallen (gelukkig!) en we hebben ons gewoon nauwelijks bemoeid met de mensen die moeilijk hadden gedaan in de laatste dagen voor de bruiloft.
De huwelijksreis ging naar Mexico en we zouden zo weer terug willen! Het hotel was erg goed, het weer was prachtig en we hebben een aantal leuke excursies gemaakt, waaronder zwemmen met dolfijnen en het bezoeken van verschillende maya-tempels.
Ik wens alle aanstaande bruidsparen net zo'n mooie dag als wij gehad hebben - volgens jullie wensen natuurlijk!
