Volgens mij wordt dit ontzettend lang - maar ik wil zo graag alles opschrijven, zodat ik het niet vergeet. Wat een dag. Onvergetelijk. De foto's zijn onofficiele foto's van vrienden - binnenkort kunnen we de "echte" tonen
Voor mij begon het hele gebeuren al de dag ervoor, op donderdag. 's Ochtends nog even naar de notaris om de huwelijkse voorwaarden te tekenen, 's middags tas inpakken voor nachtje bij mijn ouders en nacht in het hotel, en toen stond mijn vader al voor de deur om me af te halen. We zijn met zijn allen in de auto gestapt om mijn toen nog aanstaande schoonmoeder van de trein te halen (die bleef bij mijn (nu) echtgenoot slapen in Breda), en om het trouwvervoer op te halen - want dat stond al klaar!
Bij Avis aangekomen was er geen auto te bekennen: bult in de rechter voorband, dus die werd ter plekke vervangen. Erg prettig, een lekke band op je trouwdag is niet ideaal
. Dus na wat vertraging kon ik dan met mijn paps richting mijn ouderlijk huis in Delft vertrekken. Toen ik daar binnenliep speelde "Morgen ben ik de bruid" van Willeke Alberti, die had mijn moeder snel even opgezet. Wij samen janken natuurlijk, pa incluis haha!
We hebben lekker gegeten, voetbal gekeken, Runaway Bride gekeken, mijn liefje nog even gebeld - die ging nog lekker volleybal training doen - en ineens was de avond al weer voorbij. Slik. Nou, naar bed dan maar, en tegen verwachting in sliep ik prima. Tot een uur of zes, en toen was ik klaarwakker. Buiten was het zwaar bewolkt. Om half zeven eruit, gedoucht, aangekleed, buiten begon het te regenen. Musliboterhammetje naar binnen gewerkt. Nog geen zenuwen. Om half acht reed ik zelf in de auto naar de make-up (mijn tante zou dat doen en die woont vlakbij). Het regende inmiddels pijpenstelen. Ik liep onder mijn paraplu een beetje te sippen, maar ach, je doet er toch niets aan en zin in de dag had ik toch wel.
Terug van de makeup ging het steeds zachter regenen, werd het wat lichter, en ging de bewolking breken. Tegen de tijd dat de kapster er was (rond een uur of 10), was het droog, en kregen we hier en daar zelfs zon. En vanaf dat moment leek het wel of de tijd versnelde. Voor ik het wist waren de bloemen bezorgd (gauw in de slaapkamer verstopt zodat ik het niet kon zien nog), was de fotograaf er, ging de bel en stond mijn lief al voor de deur!! Die was natuurlijk vroeg omdat hij zich nog moest verkleden. Ook zijn moeder was er dus al. Daarna kwamen in rap tempo Arno's zus met de bruidskindertjes, en zijn vader ook vanuit Veldhoven aangereden. Plus een tante en een oom die vroeg mee kwamen helpen. Drukke bedoening bij mijn ouders thuis
Mijn kapsel was klaar, de jurk kon van beneden af over mijn heupen aan (yaaay!), sluier in mijn haar en ineens was het hele plaatje er. Wow!!! Ik voelde me helemaal geweldig en wilde niets liever dan die kamer uit en naar mijn lief toe. De deur ging open, en daar stond mijn lief in een prachtig pak, met een prachtig boeket. "Wat ben je mooi!" zei hij, en ik hing helemaal om zijn hals. Geweldig moment. Echt ... geweldig.
We waren wat uitgelopen qua tijd, dus we konden niet volgens plan naar Den Haag om op locatie foto's te gaan nemen, dus toen naar de Nonnerie en het Prinsenhof in Delft om daar foto's te nemen. Het was droog, het was eigenlijk best lekker warm, halverwege de fotosessie ging de zon schijnen. Er kwam een kinderklas voorbij die spontaan voor ons gingen zingen!! Overal felicitaties, mensen die naar ons toeterden, zwaaiden, lachten. Helemaal geweldig. Daarna terug maar weer naar het ouderlijk huis - ik een beetje grumpy want in zat opgepropt in de cabrio en ik had zo'n honger!!!
Inmiddels waren de daggasten gearriveerd bij mijn ouders, dus dat werd een rondje oh en ah en felicitaties vooraf. Drie hapjes brood, en het vervoer voor de daggasten stond al weer voor de deur. Naar beneden dus maar weer, in de cabrio, op weg naar het gemeentehuis voor het officiele gedeelte. Halverwege stonden we stil voor een opstopping - smal grachtje waar werd geladen en gelost. Gelukkig konden we na een minuut of vijf doorrijden. We waren vroeg bij het stadshuis, al om kwart over twee, terwijl we om half drie verwacht werden. Bedoeling was dat we dwars over de Markt aan zouden rijden naar het stadshuis, maar natuurlijk wel als de daggasten ook met hun vervoer waren gearriveerd. Dus we stonden sneaky om een hoekje met de auto, om te kijken of ze al aankwamen met het trammetje. Een keertje even een stukje de Markt opgereden ... nope, ze zijn er nog niet. Rechtsomkeert maar weer. Inmiddels was het half drie en zat ik op hete kolen. De fotograaf draaide om ons heen, maakte nog wat foto's. Toch rijden maar. Hup, dwars over de Markt. Zie ik ineens onze ceremoniemeester op ons af rennen, hevig zwaaiend. Nee, nee terug! Wat bleek - de daggasten waren verlaat vanwege een opengebroken straat, in het stadshuis liep de vorige ceremonie uit, we konden opnieuw terug. Hikkend van de lach draaiden we voor de tweede keer om
Drie keer was uiteindelijk scheepsrecht, daar kwam het trammetje met de gasten, twee minuten later reden wij aan voor het stadshuis. Hup, met de bruidskindertjes naar binnen, kamer in met mijn paps. Die gaf mij weg. Ik heb het droog gehouden!!! Helaas werd de speech wat ingekort, omdat we laat begonnen waren en er om drie uur weer een bruidspaar trouwde. Hopelijk heeft de BABS nog wel de hele speech, ik moet hem nog mailen.
Het moment zelf was geweldig - op DE vraag zei mijn aanstaande "Ja ... oh ja!" Hele zaal ofwel snif ofwel in een deuk.Weer buiten wachtten er duifjes op ons om te worden losgelaten - een cadeautje van mijn ouders, zo leuk!!
Na de ceremonie reden wij met de fotograaf naar Stompwijk om nog mooie foto's te maken in de natuur, en bij drie mooie windmolens. Een van de gasten reed per ongeluk achter ons aan, denkend dat wij al naar de locatie gingen. Erg grappig. Ik heb zo ontzettend gelachen gisteren, ik heb er helemaal pijn mijn kaken van. En spierpijn ibij mijn ribben
De receptie op locatie was geweldig - het weer bleef stralend dus we konden in de tuin zitten. Taartmoment gehad, lekker champagne drinken, met iedereen babbelen, en voor ik het wist was het half zeven en vertrokken de meeste mensen alweer zodat we met een selecte groep gasten voor het diner overbleven. Mijn ouders en Arno's ouders deden een speech, er waren een aantal voor mij heel emotionele momenten, en verder was het bovenal erg gezellig. Helaas kon ik weinig eten, beetje spanning misschien toch wel en de jurk plus torselet zaten toch wel een beetje strak - stond heel erg mooi maar lekker dooreten ho maar
Tegen een uurtje of half twaalf hebben we afscheid genomen van onze gasten en zijn met een taxi naar de Haagsche Suites gebracht - we hadden een schitterende bruidssuite, met een kroonluchter boven het bed en een heerlijk luxe badkamer, een woonkamer, zachte muziek op de achtergrond ... een plaatje! Erg lekker geslapen (we waren kapot!!), 's ochtends heerlijk uitgebreid ontbeten, envelopjes opengemaakt, naar Scheveningen gefietst, over het strand gelopen, genoten ....
Wat een geweldige ervaring. We zijn overstelpt door warmte en liefde. En we zijn nu man en vrouw. Ik wens iedereen een dag toe zoals de onze was.
